7,741 matches
-
apariția profesiunilor juridice și medicale și răspândirea nonconformismului religios” (Wilson-Given, 1996, p. 3). Transformările menționate nu s-au făcut simțite decât odată cu afirmarea pe deplin a Renașterii (aproximativ 1500-1700). Deși Chaucer a folosit termenul a crea încă din 1393, cadrul conceptual al creativității a rămas relativ difuz și, uneori, a fost chiar pierdut din vedere până când majoritatea filosofilor de marcă ai Renașterii (de exemplu Hobbes [1588-1679], Locke [1632-1709]) au reușit să lanseze problematica imaginației, a libertății individuale și a autorității societății
[Corola-publishinghouse/Science/2062_a_3387]
-
un potențial specific fiecărui individ; c) talentul trebuie diferențiat de geniu; d) potențialul și exersarea talentului și geniului depind de atmosfera politică a epocii. (Pentru cititorul care consideră că aceste concepții au fost depășite, problematici similare asupra distincțiilor și diferențierilor conceptuale [validitatea discriminatorie] se regăsesc în cercetările recente despre specificitatea domeniului - Albert, 1980; Baer, 1995; Bloom, 1985; Gardner, în presă; Runco, 1986.) Până la sfârșitul secolului al XVIII-lea, ideea că nici geniul, nici talentul nu puteau supraviețui într-o societate opresivă
[Corola-publishinghouse/Science/2062_a_3387]
-
imaginația și ceea astăzi se înțelege prin gândire divergentă (Brody, 1992; Willerman, 1986). Din acest grup făcea parte și Terman, responsabil cu revizuirea testului Binet-Simon; deși testul coeficientului de inteligență (IQ test*) era instrumentul său favorit de cercetare, structurarea cadrul conceptual i-a aparținut lui Galton (Terman, 1924). Deși cercetările lui Galton au ieșit din actualitate, influența lor continuă să persiste. Terman a fost primul psiholog american care a abordat tema geniului. Profundul său interes (și al studiilor din secolul XX
[Corola-publishinghouse/Science/2062_a_3387]
-
la excelență. Cercetarea lui Cox face o aluzie, nerecunoscută de obicei, la faptul că Terman și Cox cunoșteau metodele și rezultatele frauduloase ale lui Lombroso și că au dorit să testeze empiric validitatea lor (Cox, 1926, pp. 14-15). În ciuda limitelor conceptuale și a accentuării rezultatelor „practice”, cercetarea lui Cox a fost influențată considerabil de Galton numai prin intermediul interesului lui Terman față de acesta (1926). Cercetările lui Galton (1869) au constituit atât un stimulent, cât și un model pentru studiul monumental întreprins de
[Corola-publishinghouse/Science/2062_a_3387]
-
între 1950 și 1960 personalitatea creativă constituia o temă de actualitate. Fie că erau sau nu conștienți, cercetătorii creativității s-au situat în avangardă prin noua atitudine individualistă. Toate persoanele creative fuseseră transformate în eroi culturali. Helson a surprins schimbarea conceptuală, dar nu și transformările paradigmatice pe care am încercat să le urmărim pe parcursul istoriei cercetării creativității. În scurt timp, orizontul intereselor a cunoscut o amplificare progresivă. Unii cercetători și-au refocalizat atenția pe alte categorii și stiluri, iar alții, precum
[Corola-publishinghouse/Science/2062_a_3387]
-
1963; Guilford, 1957: Jackson și Messick, 1965), cercetarea psihometrică a dimensiunilor produselor creative este surprinzător de săracă. Analiza produselor variază de la scale de evaluare relativ rudimentare (Besemer și O’Quin, 1993; Hargreaves, Galton și Robinson, 1996; Treffinger, 1989) până la metode conceptuale complexe și congruente de evaluare (Amabile, 1983; Hennessey și Amabile, 1988a). Fără îndoială că metoda cea mai populară de evaluare a produsului creativ întrebuințează sistemul de cotare a evaluatorilor externi, metodă ce se poate ulterior divide în evaluarea părinților și
[Corola-publishinghouse/Science/2062_a_3387]
-
J.E. Davidson (eds.), The nature of insight (pp. 281-325), MIT Press, Cambridge, MA. Isaksen, S.G., Treffinger, D.J. (1985), Creative problem-solving: The basic course, Bearly Limited, Buffalo. NY. Jackson, P.W., Messick, S. (1965), „The person, the product, and the response: Conceptual problems in the assessment of creativity”, Journal of Personality, 33, pp. 309-329. James, L.R., Ellison, R.L., Fox, D.G., Taylor, C.W. (1974), „Prediction of artistic performance from biographical data”, Journal of Applied Psychology, 59, pp. 84-66. Johnson, L.D. (1985), „Creative
[Corola-publishinghouse/Science/2062_a_3387]
-
procesului de restructurare cognitivă care are loc la subiecții experimentali. O asemenea restructurare poate influența, pe lângă perspicacitate, și alte tipuri de gândire creativă. Baughman și Mumford (1995) au investigat fenomenul de restructurare din prisma influenței sale asupra gândirii categoriale și conceptuale. Ei le-au cerut studenților utilizați drept subiecți să folosească exemplarele unor categorii pentru a forma o nouă categorie care să includă toate exemplarele. Studiul a apelat la trei forme de manipulare: în prima, s-a recurs la variația gradului
[Corola-publishinghouse/Science/2062_a_3387]
-
de autoevaluările oamenilor de știință creativi (Ghiselin, Rompel și Taylor, 1964). Autoevaluările sugerează rolul indispensabil al amplorii perceptive și al unui așa-zis proces de scanare în etapele inițiale ale rezolvării problemelor, care se apropie, astfel, din punct de vedere conceptual de procesul de brainstorming, unde sunt luate în considerare toate alternativele posibile - la rândul său, un proces ce compensează alte rezultate experimentale (Richards și deCock, în publicații periodice). Studiile observaționale demonstrează că gândirea divergentă a copiilor este favorizată de un
[Corola-publishinghouse/Science/2062_a_3387]
-
creatori par să îl considere stimulativ (Mumford, 1984). Așa cum motivația intrinsecă sau extrinsecă poate influența creativitatea în mediul natural, tot astfel competiția și stresul sunt potențial inhibitorii sau stimulative pentru creativitate, în funcție de persoană și de context. Bibliografie Adams, J. (1979), Conceptual blockbusting, ediția a II-a, Norton, New York. Albert, R.S. (1978), „Observations and suggestions regarding giftedness, familial influence, and the achievement of eminence”, Gifted Child Quarterly, 22, pp. 201-211. Albert, R.S. (1994), „The contribution of early family history to the achievement
[Corola-publishinghouse/Science/2062_a_3387]
-
thinking (pp. 79-85), Ablex, Norwood, NJ. Runco, M.A., Pezdek, K. (1984), „The effect of television and radio on children’s creativity”, Human Communications Research, 11, pp. 109-120. Runco, M.A., Reiter-Palmon, R., Smith, W., Seino, S. (1997), Procedural and conceptual explicit instructions and creative thinking, manuscris nepublicat. Runco, M.A., Richards, R. (eds.) (1998), Eminent creativity, evenjday creativity, and health, Ablex, Norwood, NJ. Runco, M.A., Sakamoto, S.O. (1996), „Optimization as a guiding principle in research on creative problem
[Corola-publishinghouse/Science/2062_a_3387]
-
vizează creația subiectului, este, evident, mult mai ușor să cunoaștem și să analizăm un singur creator și creațiile sale; în al doilea rând, interesul nostrul central este să respectăm individualitatea și noțiunea de individualism, pentru a le salva din capcanele conceptuale ale „comportamentului specific speciei”, ale „curbei lui Gauss” sau ale „subiectului epistemic”. După cum vom demonstra ulterior, considerăm că putem dobândi respect față de individualitate fără a pierde din vedere numeroasele moduri de integrare a individului creator în contextul său social. Rămâne
[Corola-publishinghouse/Science/2062_a_3387]
-
creatorii?. Suntem de acord cu cele patru nivele (cultură, instituție, grup de lucru și persoană) delimitate de matricea celor 48 de celule. Însă „persoana” redusă la patru celule dintre cele 48 poate fi amplasată atât în context geografic, cât și conceptual fără a-i știrbi din realismul ei. Iar în ceea ce privește misterul, în ciuda strădaniei nostre de a demistifica procesul creativ, el continuă încă să persiste. Rolul cercetătorului Problema obiectivității este una semnificativă. În studiul de caz, cercetătorul deține două roluri majore: fenomenologic
[Corola-publishinghouse/Science/2062_a_3387]
-
decât un pictor de talia lui Hendrick Bloemaert (vezi Simonton, 1984a). Ultima și cea de-a treia metodă este denumită abordarea istoriometrică și constituie tema capitolului de față. După descrierea amănunțită a abordării, vom prezenta o scurtă istorie a dezvoltării conceptuale, pentru a delimita ulterior câteva subiecte centrale propuse de acest tip specific de cercetare. Definirea metodologiei În termeni formali, istoriometria este acea „disciplină științifică în cadrul căreia sunt verificate ipotezele nomotetice despre comportamentul uman cu ajutorul analizelor cantitative ale datelor istorice despre
[Corola-publishinghouse/Science/2062_a_3387]
-
s-au dovedit mai puțin capabili decât novicii să se adapteze la modificări ale regulilor jocului. Frensch și Sternberg au făcut două tipuri de modificări. Modificările de suprafață au fost legate de numele și de ordinea culorilor; modificarea profundă sau conceptuală a fost că nu jucătorul ce a câștigat ultima levată, ci cel care a pierdut-o joacă primul. Ambele tipuri de modificări au fost testate și pe novici, și pe experți. Experții s-au adaptat la modificări mai greu decât
[Corola-publishinghouse/Science/2062_a_3387]
-
flexibil și în moduri neobișnuite, cum sunt problemele cu matrice geometrice). Este extrem de semnificativ faptul că acea componentă a prelucrării informațiilor care s-a dovedit cea mai potrivită pentru identificarea persoanelor ce gândesc creativ implica trecerea dezinvoltă de la un sistem conceptual la altul (green-blue, pe de o parte și, pe de altă parte, blue-green). Alt tip de item (Sternberg și Gastel, 1989a, 1989b) le cerea subiecților să rezolve probleme analogice sau de alt tip inductiv, dar fie cu premise reale (de
[Corola-publishinghouse/Science/2062_a_3387]
-
1), pp. 1-32. Sternberg, R.J., Lubart, T.I. (1995), Defying the crowd: Cultivating creativity in a culture of conformity, Free Press, New York. Sternberg, R.J., Lubart, T.I. (1996), „Investing in creativity”, American Psychologist, 51 (7), pp. 677-688. Tetewsky, S.J., Sternberg, R.J. (1986), „Conceptual and lexical determinants of nonentrenched thinking”, Journal of Memory and Language, 25, pp. 202-225. Torrance, E.P. (1962), Guiding creative talent, Prentice-Hall, Englewood Cliffs, NJ. Torrance, E.P. (1963), „Explorations in creative thinking in the early school years: A progress report”, în
[Corola-publishinghouse/Science/2062_a_3387]
-
să se deosebească ideile care sunt, pur și simplu, bizare de cele ce sunt, într-adevăr, creative. Dar se consideră, de obicei, că această validare socială urmează actul creativ individual și poate fi separată de el - cel puțin, pe plan conceptual. Afirmația fermă pe care o facem aici este că nu putem, nici măcar în principiu, să despărțim reacția societății de contribuția individuală: cele două sunt inseparabile. Câtă vreme ideile sau produsele nu sunt validate, putem vorbi despre originalitate, dar nu despre
[Corola-publishinghouse/Science/2062_a_3387]
-
decidă care este bun și care nu. Însă, în aceste cazuri, absența contextului social este aparentă, nu reală. Freud, care era implicat în domeniul deja existent al psihiatriei, nu a făcut altceva decât să-i lărgească limitele, până când contribuțiile lui conceptuale au ajuns de sine stătătoare, ca domeniu separat. Iar prima arie de specialitate din psihanaliză a fost alcătuită din reprezentanți ai lumii medicale care s-au întâlnit cu Freud ca să discute despre ideile lui și care au fost convinși în
[Corola-publishinghouse/Science/2062_a_3387]
-
și „sfera privată”. Bineînțeles, există o legătură. footnote> cu care noi denumim aspecte particulare ale unei realități complexe, capabile a fi analizate pe „diferite axe”<footnote „Principiul axial” a fost introdus de Bell Daniel. footnote>. Pe un „ax”, putem diviza (conceptual) societatea În „societate politică” (determinată de sfera de extindere a puterii politice) și „societate civilă” (sfera În care puterea politică ar trebui să lase libertate cetățenilor de alegere). Pe un alt „ax”, aceeași societate poate fi studiată, referindu-se la
Psihosociologia managerială by Elvira Nica () [Corola-publishinghouse/Science/204_a_187]
-
larg acceptat În lumea industrială ca o practică materială și ca o ideologie”<footnote Deetz Stanley A., op. cit., p. 209. footnote>. Taylorismul oferă, este adevărat, un set de mijloace de acțiune, dar acestea sunt rezultate ale urmăririi unor scopuri, proiecții conceptuale asupra muncii. Ideea de bază de la care pornea Taylor avea un caracter profund ideologic argumentând necesitatea cooperării Întreprinzătorului și a salariaților În vederea atingerii unui obiectiv socotit comun prin activități diferențiate. „Marea revoluție ce are loc În atitudinea mentală a celor
Psihosociologia managerială by Elvira Nica () [Corola-publishinghouse/Science/204_a_187]
-
and Techology) a elaborat și aplică o nouă concepție și un nou mod de acțiune În sfera producției ce se bazează, tocmai, pe introducerea omului În centrul preocupărilor de management. „Sistemele de Producție Antropocentrice sunt modele - atât existențiale, cât și conceptuale de producție avansată. Ele se dovedesc o sursă de modernizare a bazei producției («manufacturingă) europene și reprezintă un factor crucial al competitivității viitoare pentru o largă arie a industriei europene. Sistemele de Producție Antropocentrice Încearcă să echilibreze aspectele tehnice și
Psihosociologia managerială by Elvira Nica () [Corola-publishinghouse/Science/204_a_187]
-
University of California Press. footnote> Organizația nu este un instrument pasiv, capabil a „servi” orice obiectiv. Organizația nu se comportă ca urmare a imperativelor sale funcționale. Dimpotrivă, rezultatele depind direct de numeroși factori interni organizației. Așa s-a format, treptat, conceptual de „mediu” al organizației. Organizația nu mai apare ca un ansamblu de „roți” și mecanisme corelate și puse În mișcare de o raționalitate perfectă. Metafora<footnote Metafora Îți permite să Înțelegi un tip de experiență În termenii altuia, sugerând o
Psihosociologia managerială by Elvira Nica () [Corola-publishinghouse/Science/204_a_187]
-
calitatea (morală și de specialitate) a personalului, sau „bunuri cognitive” (knowledge assets). Nonaka include În „bunurile cognitive” următoarele elemente: − bunurile cognitive legate de experiență (experiencial knowledge assets), referitoare la cunoașterea tacită (cea deținută de indivizi) acumulată prin experiență; − bunurile cognitive conceptuale (cunoașterea explicită, externalizată sub forma de simboluri și limbaje, prezentă În cărți, studii, protocoale, brevete etc.); − bunuri cognitive sistemice (cunoaștere explicită sistematizată)<footnote Hislop Donald, Knowledge Management in Organization, New York, Oxford University Press, 2005, p. 164. footnote>. Serviciile publice folosesc
Psihosociologia managerială by Elvira Nica () [Corola-publishinghouse/Science/204_a_187]
-
În tipul „2”; este posibil, Însă, să avem și posturi de tipul „3” sau, chiar, de tipul „1”. Această diferență largă a sarcinilor o vom lua În considerare atunci când vom discuta managementul resurselor umane. Tema 8 „Fenomenul organizațional” 1. Modelul conceptual al vieții În organizație Așa cum am văzut din lecția precedentă, există abordări foarte diferite asupra organizațiilor. Din orice punct de vedere le-am studia, organizațiile ne apar ca un cadru complex de viață colectivă a membrilor lor, asupra căruia Își
Psihosociologia managerială by Elvira Nica () [Corola-publishinghouse/Science/204_a_187]