2,985 matches
-
Nu nțeleg, însă, de ce nu spuneți toate aste când și unde trebuie” “Păi, ce rezolv așa? Vreți să sară haita pe mine? Ei vi le-am spus dumneavoastră, poate le fructificați cumva” “Nu-nțeleg” “Ei, nu-nțelegeți... Cu temutul dumneavoastră condei...” “Temut? Hm! Cine să se teamă de poezia?...” “Lăsați, că nu-i vorba numai de poezie. Mai e și pro-za la mijloc” “Iarăși nu vă nțeleg” “Paule dragă, ce s-o mai dăm pe după piersic? Dă-n ei cât poți
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
poetică a rămas neterminată, neînchegată. Despre anii petrecuți departe de cărți, de atmosfera intelectuală care-mi era familiară...” “... Amănunte absolut ignorate de către marele public...” “... Cred că, mai degrabă, necunoscute. Pentru că, în fond, n-am fost decât un nume obscur, un condei ca multe-atâtea. Dacă m-aș fi numit Voiculescu, Blaga, Arghezi și... mai știu eu cum, altfel ar fi stat lucrurile...” “... Și pentru ce a trebuit să mergeți acolo?...” Curios! Ce ușor a încăput totul în nevinovata sintagmă acolo! Acolo, dragul
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
În paranteză fie zis, poți să mă feliciți: de câteva zile am devenit redactor șef adjunct. (o mică pauză) Ei, ce zici? Te-aș putea ajuta. (Altă pauză, mai mică sau mai mare, după preferință) Z (insistent): Nu zici nimic? Condei - ai, slavă Domnului! - ptiu!, drace!, să nu m-audă cineva, că mă și suspectează de misticism - pe urmă, după câte știu eu, ai și puțină experiență în presă - ai colaborat, cândva, în studenție, cu câteva reviste, parcă și ziare, nu
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
mulțumit, chiar mândru de tot ceea ce fac și nu văd de ce-ar trebui să mă reprofilez așa, brusc. Z (oarecum surprins): Cum adică să te reprofilezi? Nici gând de așa ceva. Dimpotrivă. E necesar să-ți exersezi și mai mult condeiul. Să-i pui în valoare virtuțile, calitățile... P: Cine mă oprește acum? Z: Trebuie să recunoști că nu e totuna, pentru tine, ca scriitor, să-ți folosești pana zi de zi, ori să te pierzi în chestii anodine, fără orizont
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
petreceau lucruri cărora, cred, nici dânsul nu le cunoștea resorturile. Criza - a cui? a lui? a noastră? - este legată de aceste luni și de faptul că n-a putut semna în acest răstimp. Iar omul acesta nu are numai un condei viu și ascuțit, ci e și un pedagog deosebit. Înțeleg necesitatea unui spirit critic, a unei analize care să împiedice cine știe ce neajunsuri, dar nu înțeleg de ce acest lucru n-a răzbătut din referat, ce pare făcut de alți oameni decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
Poate atunci îl voi putea citi. Atacurile lui de quasi-impotent mă supără peste măsură. Fură și minte, numărându-și grijuliu paginile manuscrisului. Crede în cine crede-n el și ca să nu-și riște pielea, tace ca un laș de câte ori scapă condeiul pe jos. Atunci i se pare că aude un pas greoi, care amenință să-i zdrobească penița subțire ca un vârf de ac din care totuși, câte odată, se preling pe hârtie, patruzeci de litere cu clinchet autentic. De douăzeci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
zi cu marea calmă, Să nu mai miște-n larguri apele Și nici un vânt să nu le-atingă clapele. Aștept un loc pe-un țărm, de-o parte, Să nu se cheme”groapă”, „moarte”, La care că-mi aducă fetele, Condeiul, ochelarii mei și ghetele, - Să merg cu zânele-mpreună Pe litoral scăldat de lună, Să mângâi chipuri dragi cu mâinile, Precum dezmierd cuvintele și câinele. - Ce dorești mata?! Încercai să articulez în delirul agoniei. Nu mă mai durea nimic, când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
să trec pe furiș prin lume, cel puțin o săptămână, în care să nu mă vadă și să nu mă audă nimeni. Să schimb macazul ideilor fără să mă concentrez într-una singură, și mai cu seamă că nu scriu. Condeiul înseamnă pentru mine o tortură ades insuportabilă. În distanțatele răstimpuri în care vreau să văd și să aud, scormonesc trecutul, în vreme ce clipa de față îmi alunecă, din gol în gol, ca o cascadă de neliniști. Trupul îmi devine o uzină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
litreratură istorică, ceea ce nu exclude încadrarea într-o categorie literară sau alta. Plăcută lecturii, antrenantă și bine structurată, această nouă carte a lui Vasile Ilucă îi întărește poziția de mare iubitor al Iașului, deopotrivă pe cea de iscusit mânuitor al condeiului, sau al stiloului, ori al pixului, de ce nu, și al calculatorului. Repetat a cincea oară, titlul - “Ce nu știm despre Iași” - întărește ideea pe care am lansat-o la începutul acestor însemnări, potrivit căreia nu putem ști totul despre cel
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/550_a_727]
-
rude vor fi trimiși la Auschwitz, de unde nu s-au mai Întors. Dintre strămoșii din partea mamei, aș aminti un erou legendar muntenegrean, care s-a alfabetizat la vîrsta de cincizeci de ani, adăugînd gloriei sale războinice și pe cea a condeiului, dar și pe „amazoana“ ce a retezat capul unui tiran otoman, din răzbunare. Asemenea excepții etnografice nu s-au mai repetat și În cazul meu. La vîrsta de patru ani (1939), pe vremea proliferării legilor antisemite În Ungaria, am fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]
-
-i șubredă; va elibera, așadar, manuscrisul de acele micimi În care s-ar fi reflectat ca pe luciul unei bălți, chipul cu obrazul ciupit al lui Jeshua Krohal, cearcănele sale vineții ca și trupu-i trîndav; apoi va tăia dintr-un condei orice aluzie răutăcioasă la adresa unor stări de lucruri ca și unele degresiuni biblice ca aceea despre femeia lui Lot, În care se recunoștea nemțoaica roșcovană din crîșma „Corona“ (care nemțoaică roșcovană avea o tainică legătură cu Lot prin pata albă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]
-
o schimbare a acționarilor ziarului. Consecința: iar confuzie, iar contradicții, o irumpere bruscă de idei noi, rodarea lor, distilarea lor, reacțiile Împotriva lor... S-a oprit, dar numai ca să-și tragă răsuflarea. - Iată de ce am jurat să nu mai pun condeiul pe hârtie până când ideile mi se clarifică ori Îmi zboară din cap. Suficient de multe păcate Îmi apasă cugetul ca să le mai vâr oamenilor În minte lozinci periculoase și găunoase. L-aș putea determina pe vreun sărman capitalist inofensiv să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
La mijloc de cale Este-un paltin mare Cu frunza măruntă, Cu umbra rotundă, Că-i lină fontână, Scăunicel d-odihnă Și pat încheiat Cu scânduri de brad Cu stulpezi de fag. Iar Sânta-Mărie Șede-n pat și scrie Cu condei în mână... Scriam-o scriea Zluzi de foc pocnia îngeru zăletia Scări îmi coboria. Pe [Ion] îl suia Sus la Cristos, La cel Domn frumos După ce-l suia Scaun îi da De s-odihnia, Pân’ vin i-o sosia, Cu vin
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
de față și a făcut întâiul vărsământ de 300 lei. Cu acest prilej, încă o faptă a Regelui, pe care am omis-o la timp. Promulgarea legii care înălța țara la rangul de Regat a semnat-o suveranul cu un condei și o călimară nouă. Academia Română a rugat pe Rege să-i doneze pe amândouă fiind, de acum, piese istorice. Regele s a grăbit să satisfacă cererea Academiei. Imediat după atentatul și asasinarea țarului Alexandru II, ministrul Rusiei la București a
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1328_a_2730]
-
diplomă. Cu inteligența lui mare, în scurt timp a devenit unul din fruntașii baroului. (Id., ibid.) Pagina 262 * Câteva amănunte despre noua generație de scriitori care s-au afirmat sau încep să se afirme în această perioadă: în presă încep condeie noi să se manifeste. George Ionescu, cu care am fost coleg de clasă, este la Paris, unde urmează cursurile. Sub pseudonimul Gion începe să publice periodic câte un foileton literar în ziarul Binele public. Stilul lui căutat, răzgâielile lui literare
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1328_a_2730]
-
literatură aceea ce a fost și în relațiile sociale: un om amabil, simpatic, vesel, comunicativ, dar cam copilăros la înfățișare. Breaslă veselă și ușoară. Barbu Delavrancea începe să se manifeste și el. Este tot la Paris și trimite de acolo „condeie“. Dar înainte de căderea lui Ion Brătianu cu vreo patru ani se reîntoarce în țară și-și acață la poartă tăblița de avocat. Alexandru Vlahuță n-a făcut studii în străinătate, el este un produs pur al pământului și al culturii
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1328_a_2730]
-
parlament, din guvern sau din funcții publice? Cât de vinovați suntem pentru această riscantă restaurație? Depinde și ce înțelegem prin moralitate. Uneori moralitatea sprijinită de orgoliu naște monștri mai mari decât compromisurile și tăcerea. Sigur că în momentele istorice importante condeiul unui scriitor trebuie să se transforme în sabie și steag. Cine altul să mobilizeze masele pentru, vai, "o nobilă cauză" dacă nu scriitorul? Numai vezi ce se întâmplă, cauzele nobile se uzează. La un moment dat încep să fie mai
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
ne umplu de amărăciune șicanele, minimalizarea la care-i supunem din ce în ce mai des pe cei doi corifei ai rezistenței noastre întru cultură și nu numai, Monica Lovinescu și Virgil Ierunca. Un impuls concurențial, o gelozie acră par a străbate, sub unele condeie critice, comentariile de care aceștia au parte postum, situate pe o neașteptată, vădit nedreaptă, curbă descendentă a prețuirii. Și ce am putea spune despre atât de incomodul dar și atât de pregnantul Goma, prezent chiar și atunci când credem că l-
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
trecute versuri excepționale ale unei tinere ce poate n-a împlinit încă vârsta de 20 de ani, Aura Maru, ce pot fi omologate alături de scrisul celor mai buni douămiiști din țara-mamă. Mă decepționează însă un fenomen legat de colegii de condei basarabeni. Într-un fel până la un punct explicabil, dată fiind izolarea lor cu dublu aspect, de deznaționalizare și de ideologizare, ei au acceptat două influențe defel favorabile. Una a fost cea a național-ceaușiștilor, în cap cu Păunescu și Vadim, care
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
Cum crezi că se priveau ei înșiși în oglindă, dimineața, când se bărbiereau? Oare nu le venea să-și taie venele în baie uneori? Ce pedeapsă crezi că ar merita? Mă întristează să știu că mulți dintre colegii noștri de condei au semnat pactul cu diavolul. Eu îi privesc în ochi la fel, nu știu dacă lor le este la fel de comod să mă privească, știind bine că am fost dintre acei care n-au avut nici o legătură cu odioasa poliție politică
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
interdicția sunt practicate mai ales de cei care le neagă. * Unii se tem mai mult de adevăr decât de minciună. * E foarte simplu să împarți două paie la trei măgari: le oprești pentru tine. * Degeaba ai pix, dacă nu ai condei. * Toate cele ce nu sunt explicate se pot explica. * Unde nu-i cap e vai de toate celelalte. * Zăpada este rochia de mireasă a iernii. * Dacă vrei să săruți o fată, cere-i să mănânce și ea ceapă. * Dunărea se
Comprimate pentru sănătatea minţii recuperate, recondiţionate, refolosite by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Memoirs/714_a_1242]
-
privirea; Eu spun că, dimpotrivă, o face penetrantă. Am auzit că omul s-a cunoscut pe sine Abia atunci când singur a înțeles că este. Am încercat să te închipui alta, Dar ai ieșit aceeași, precum ai fost făcută. O, din condei se pot întoarce multe, Însă întotdeauna cerneala te trădează. Acum înțeleg de ce la mine nu vine poștașul: Pentru că tu nu mi-ai scris niciodată. De multe ori mă chinuie-ntrebarea: Oare de ce nu m-am născut copac? Și eu aș
Comprimate pentru sănătatea minţii recuperate, recondiţionate, refolosite by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Memoirs/714_a_1242]
-
săi detractori: "Spuneți: Mai aveți ceva de răspuns asupra focului, pe care însăși biserica ni-l arată vrednic de măreția lui Dumnezeu? Atât am avut de zis și cu aceasta cred că voi amuți, nu numai gurile limbuților, dar și condeiele mincinoase ale atâtor bârfitori, cari se socotesc mucenici în fața opiniei publice, iar în biserică ajung la ranguri înalte, de unde prigonesc pe adevărații credincioși și urmăritori ale celor poruncite de dogme, canoane, tradiție și porunci bisericești?"158. Argumentul de mai sus
Cremaţiunea şi religia creştină by Calinic I. Popp Şerboianu [Corola-publishinghouse/Administrative/933_a_2441]
-
de știință niște periculoși vrăjmași dar, la un moment dat, avură și intuiția, ca-ntre știință și religie pare a exista și un dezacord oarecare. Și atunci s-a văzut cea dintâi minune, după atâtea sute de ani: înfrățirea tuturor condeielor în fața pericolului comun și apărarea unui patrimoniu, care, deși-n litigiu, totuși nu excludea pe nimeni de la beneficii. Protestanți, catolici, ortodocși și evrei chiar, și-au ascuțit condeiele, ca să pună-n concordanță inextricabilele afirmațiuni biblice, cu noile și veridicele descoperiri
Cremaţiunea şi religia creştină by Calinic I. Popp Şerboianu [Corola-publishinghouse/Administrative/933_a_2441]
-
a văzut cea dintâi minune, după atâtea sute de ani: înfrățirea tuturor condeielor în fața pericolului comun și apărarea unui patrimoniu, care, deși-n litigiu, totuși nu excludea pe nimeni de la beneficii. Protestanți, catolici, ortodocși și evrei chiar, și-au ascuțit condeiele, ca să pună-n concordanță inextricabilele afirmațiuni biblice, cu noile și veridicele descoperiri științifice. Și acordul s-a realizat, biserica, cedând științei, vaste terenuri de-nfăptuiri practice, deși nu fără oare care părere de rău. Secolul al XIX-lea a fost deci
Cremaţiunea şi religia creştină by Calinic I. Popp Şerboianu [Corola-publishinghouse/Administrative/933_a_2441]