4,039 matches
-
lipsă de simț al culorilor se ascunde în ea. Un pictor poate fi unic chiar dacă e agramat, cu condiția să aibă geniu. Așijderea în cazul literatului handicapat sub unghi cromatic. Cele două domenii nu se îmbucă decît în planul comentariului cult, dar sub unghiul creației ele sunt rupte. Mesajul unei picturi nu stă în fabula care se desprinde din elementele ei, ci în dispoziția pe care ți-o trezește privind-o. De aceea, nu povestea din spatele desenului contează, ci emoția indicibilă
Tabloul scris by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5665_a_6990]
-
special în mediile țărănești. E probabil ca Gheorghe să fi asumat semnificațiile cele mai "rustice" (suferind și o devalorizare previzibilă) pentru că e, între celelalte amintite, singurul care a fost dublat cu succes de o formă percepută de mulți ca elegantă, cultă, citadină - George. S-a format astfel cuplul Gheorghe (asociat mediului rural) / George ("înnobilat"), în vreme ce Ion a rămas o alegere pentru toate registrele, iar Vasile sau Ilie au fost simțite ca predominant populare. Evident, modele lingvistice sau opțiunile personale pot răsturna
"Nea Gheorghe" by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/16488_a_17813]
-
nici tehnica narativă rafinată a lui Florin Lăzărescu, nici eleganța stilistică a lui Lucian Dan Teodorovici. Cititorul comun nu va citi romanul, doar se va delecta stupid cu înjurăturile și vadimismele personajelor și va zice că „Așa e!”, iar cititorul cult va găsi cartea de un kitsch înduioșător. (Prefața lui Bogdan Ghiu este, de altfel, memorabilă!) Și cum toate acestea trebuiau să poarte un tâlc, romanul se încheie apoteotic cu un excerpt metafizic motivațional de Ferentari: „Credința a rămas la locul
Proză cu ph-ul scăzut by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/13336_a_14661]
-
textoanți"; "opusculul genitat"; "fîntînă carteziană"; "postul diplomaticos"; "să fii sprințangiu, jmecher + cununat de Pohoață, ergotînd la nesfîrșit în Casa Universecuritarilor"; "dosarul de membrizare la județeana pecerie"; "a Sexcuriștilor". De bună seamă și calamburului i se dau toate onorurile: "Peste tot, culții îl interpelează pe Senatorul Limbii Rom(ân)ești: «Mischiule dragă, ce ne facem?» Zicem «Fă Matrio!» sau «Mă Patrio!»? Clamăm «Jos sau John Iliescu»? Silabisim «Ceaușescu» sau «Su-cez-ce-cul»? Iar în-gio-si-rea cum să ne-o măsurăm? Cu ori fără Dan Giosu
"Ospețe pentru dzicãturi" by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/12906_a_14231]
-
Martin Griffits - Relații internaționale: școli, curente, gânditori (Ed. Ziua, 207 100 lei); Inge Deutschkron - Am purtat steaua galbenă (Ed. Institutul European, 199 000 lei); Grid Modorcea - Dicționarul cinematografic al literaturii române (Ed. Cartea Românească, 218 000 lei); Alain Montandon - Basmul cult sau tărâmul copilăriei (Ed. Univers, 140 610 lei); Michel Foucault - Hermeneutica subiectului (Ed. Polirom, 239 000 lei). l Vă recomandăm l Vă recomandăm l Vă recomandăm l Cetate medievală Lucrarea încearcă să reconstituie istoria Castelului Bran ca reședință a reginei
Agenda2004-7-04-timp () [Corola-journal/Journalistic/282077_a_283406]
-
la Universitatea din Torino, doctor în românistică, tratează un subiect fundamental pentru cultura noastră: rădăcinile preromantice ale mitului dacic. Preocupat de amploarea pe care i-au dat-o pașoptiști, Merlo alcătuiește o adevărată „hartă” a elementelor unui mit de construcție cultă. Nu atât mesajul literar interesează în cartea sa, cât amploarea pe care a avut-o povestea Dochiei într-o literatură militantă în linie națională. Textele investigate sunt numeroase, cuprinzând scriitori de referință, de la Bolintineanu, Asachi, Baronzi, Bumbac etc., până la autori
Un italian despre pașoptiștii români by Doina Ruști () [Corola-journal/Journalistic/3451_a_4776]
-
O serie de texte consultabile în Internet conțin de exemplu conjuncția căci folosită în locul lui că: eroare pe care Al. Graur o semnala într-un articol din 1931, explicînd-o prin tendința unor vorbitori mai puțin instruiți de a imita stilul cult: "țăranii nu întrebuințează niciodată acest cuvînt ș=căciț în graiul lor obișnuit (...). Cînd e vorba însă să se exprime mai "radical", sau în scris, li se pare frumos să-l întrebuințeze pe căci în locul lui că, dar, necunoscîndu-i adevărata sferă
"Căci" by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/16002_a_17327]
-
că nu a făcut nici un secret din convingerile sale religioase, ca și faptul că era ascultător consecvent al Europei Libere, el a fost anchetat de Securitate, iar soția sa și-a pierdut slujba. Deși a fost unul dintre cei mai culți și mai talentați membri ai generației sale, a rămas profesor de franceză la școala din satul în care s-a născut [...]" A figurat printre fondatorii Opiniei studențești din Iași, care a reprezentat de la început (1974), "o oază de gândire liberă
Actualitatea by Constanța Buzea () [Corola-journal/Journalistic/8564_a_9889]
-
ușa vizitatorilor cu gelozie și bănuiala, ci era mai degrabă un ghid entuziast și neobosit conducând mulțimea într-un muzeu și care din împărtășirea frumosului înțeles și nefalsificat își făcea o conduită etică. Deși a fost unul din cei mai culți poeți români în această fervoare, el avea ceva din înflăcărarea și perseverența neofitului. Afirmația această privind prospețimea interesului sau și sentimentului triumfal de descoperitor al rodnicelor frumuseți literare se poate înțelege și prin faptul că descindea dintr-o familie în
Voluptatea lecturii by Cornelia Pillat () [Corola-journal/Journalistic/17665_a_18990]
-
fiecare dată, cât de mare este golul informației - lipsa materialelor de propagandă chiar și generală și, în special, lipsa traducerilor credibile. Prin ce ne facem cunoscuți? Poate că este complexul de inferioritate al unei culturi mici (în sensul de "cultură cultă"), apărută târziu și exprimată într-o limbă "folclorică", din care cauză recurgem mereu la un pat al lui Procust, valorile noastre indiscutabile fiind în permanență judecate prin prisma acceptabilității lor de către străini. Adică, un argument mercantil, ce se caută, care
Ce facem cu Eminescu? by Adrian George SAHLEAN () [Corola-journal/Journalistic/6932_a_8257]
-
nu au obscurități de înțelegere, dar nici sclipiri retorice. Un text neted și sobru, de-a lungul căruia Radu Drăgan are meritul de a converti simboluri de firidă întunecoasă în fragmente de interpretare clară. Sintaxa i se mișcă în panglici culte și nespectaculoase, cartea avînd rigoarea seacă a lucrărilor de doctorat. Scrisă în limba franceză, teza a fost tradusă în română într-o versiune limpede. Pentru cititorii fără înclinație spre mister, volumul va fi o nucă tare și indigestă, dar pentru
Simboluri în firidă by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5793_a_7118]
-
Desigur, explicațiile confuziei nu scuză eroarea, cu atît mai supărătoare cu cît maschează o legătură etimologică; o grafie ca a trunchea atrage probabil atenția mai ales din cauza legăturii cu trunchi, sau/și pentru că încalcă o normă (poate utopică) de pronunțare cultă. În unele citate actuale apar scrise greșit mai ales participiile verbului: "replica (...) a fost atît de truncheată încît este posibil ca telespectatorii să n-o fi înțeles" (România liberă = RL 1858, 1996, 2); "unele litere se află sub îmbinări iar
Ortografice by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/14254_a_15579]
-
Lectura actuală a unui text dintr-o epocă de tranziție se poate împiedica sau încânta de expresivitatea involuntară a diferențelor și a contrastelor lingvistice: neologismele apar alături de pronunțări muntenești ("S-au arătat un fenomenu pă cer"), iar jargonul fanariot (grecisme culte și turcisme politico-administrative) se combină cu occidentalizarea ezitantă (reprezentată de italienisme și - în mai mică măsură - de latinisme sau franțuzisme); emblematică pentru această dublă orientare e o formulă ca "ministeriul devletului" (turcismul devlet avînd sensul de "regim, administrație, guvern"). "Istornicul
Între devlet și europei by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/14061_a_15386]
-
punctul nevralgic, evitat în toate expunerile publice, al unei comunități. Mai mult decât o probă de monolingvism, înțelegerea greșită a conceptului denotă, o spun răspicat, semidoctismul. Dacă nu din alt motiv, fie și numai din pricină că, în Jurnalul fericirii, o carte cult a ultimelor decenii, Steinhardt explică îndeajuns de limpede noțiunea). Această încăpere de rezervă se dovedește, în mediul american, semnificativ mai spațioasă. Dar și, ca trafic, mai mobilă, iar ca etajare, mai eterogenă. Codrescu o definește chiar, în cazul bunei manipulări
Cadavrul din debara by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/7678_a_9003]
-
Rodica Zafiu În limbajul familiar-argotic actual, varianta populară panara-mă a căpătat tot mai multă autonomie, îndepărtându-se de forma cultă panoramă. Forma populară s-a specializat pentru anumite sensuri, marcate ironic și depreciativ: ca termen de desemnare pentru "scandal, hărmălaie, ceartă" ori pentru "situație comică, ridicolă", sau ca termen insultător pentru o femeie (deloc respectabilă). Sensurile se găsesc în dicționarele
Panaramă by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/6845_a_8170]
-
autor ca să-i afli greșeala. Sub aparența discernămîntului sobru cu care analizezi o temă se ascunde o vînă marțială de esență pedepsitoare. Cine nu se supune acestei ecuații se va simți în filozofie ca un intrus căzut în mijlocul unor canibali culți. Cazul lui Mircea Flonta e patognomonic pentru alura spiritului care își convertește agresivitatea în luciditate critică. De fapt e exemplul spectaculos al unui intelectual care își îndreaptă cruzimea în două direcții: spre autorii pe care îi comentează și spre amorul
În umbra lui Darwin by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5839_a_7164]
-
care de altfel am și împrumutat adjectivul prolific. În Le Trésor de la langue française, sensurile de bază rămîn cele tradiționale, fiind acceptat (cu eticheta "familiar") și sensul figurat "extrem de fecund (în opere artistice)". De fapt, la originea termenului stă latinismul cult prolificus, format de la proles ("progenitură, descendenți"); intrat în limbile romanice, dar și în engleză (în care forma prolific trimite direct la latina medievală). Sensul "care produce multe opere" (cu referire la un autor, artist etc.) există în franceză, italiană, engleză
Prolific by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/11887_a_13212]
-
o aduce cu ea. Niciodată misogin, niciodată ascet, Radu Petrescu își trăiește și își scrie iubirile cu măsură și adevăr. Nici o exagerare, nici o poză, cît de departe sîntem de construcțiile machiste care mai trec încă la noi drept accesoriile bărbatului cult și superior... cîtă normalitate trăită și scrisă în registru privat în anii �obsedantului deceniu"! Dacă există o lecție de depășire a istoriei, deși tîrgoviștenii s-au ferit întotdeauna de lecții, aceasta este: viața privată. Nu retragere, nu ascetism, nu protest
Viața privată în "obsedantul deceniu" by Luminița Marcu () [Corola-journal/Journalistic/14870_a_16195]
-
pleacă de la înseși condițiile, precare, ce e drept, ale nașterii literaturii noastre, de la factori istorici inhibitorii, de la un trecut bântuit de prădăciuni, pierderi, pagube, primejdii mai cu seamă, elemente marcând comunitarul subconștient. O banală privire istorică dezvăluie întârzierea apariției literaturii culte, un handicap de cinci-șase secole față de literaturile Occidentului. Dar, afirmă dl. Eugen Negrici, chiar în toată istoria Ťmodernăť dacă pot fi decupate două intervale de relativă stabilitate (anii 1861-1914 și 1919-1927), când s-a atins acel grad de stabilitate care
Să nu-ți faci iluzii... by Barbu Cioculescu () [Corola-journal/Journalistic/8115_a_9440]
-
adăuga o melodie, la alegere: "fericirea n-are/ nici un fel de lege/ peste orice stare/ fericirea-i rege". Poemele cu urșimanii din Carpați (cu varianta de titlu Urșii din Carpați), cel de-al doilea grupaj din volum, e o prelucrare cultă (și pseudo-modernistă) a unor legende și basme populare cu vînătorii vînați și transformați în urși. Cu multe fragmente (cele lirice îndeosebi) în care poezia se ridică ușor deasupra paginii, poemul e o demonstrație, la nivelul său lexical îndeosebi, a felului
Glasuri dulci de la nadir by Roxana Racaru () [Corola-journal/Journalistic/14032_a_15357]
-
de soare. Brațul stâng îi atârna inert. La reproșurile Marusei, Razudalov răspundea cu un fel de râsete idioate. El nu înțelegea prea bine despre ce este vorba. Și spunea: - Maria, dar e absurd: eu credeam că ești o femeie rațională, cultă, fără prejudecăți... Razudalov a rămas credincios modul său de viață, dar a început să mintă. Mințea chiar și fără niciun motiv. Acum pe Marusea o chinuie gelozia. îl aștepta uneori câte o noapte întreagă. îl amenința cu despărțirea. Dar, mai
Serghei Dovlatov - O tânără de familie by George IARU () [Corola-journal/Journalistic/7049_a_8374]
-
încă miruit de untdelemnul considerației de breaslă. Cu o sensibilitate lirică care îl predispune negreșit către filozofarea subiectivă, de mărturisire și de analiză a ecourilor sufletești, Petru-Vladimir Pătulescu nu este cruțat de drama practicantului ad hoc de filozofie. E deștept, cult și familiarizat cu tărîmul nuanțărilor fine, dar este închis în hotarele propriei autorități. Cînd o astfel de ființă nu primește semne de recunoaștere publică, singura cale de a-și micșora frămîntarea e să facă ceea ce au făcut dintotdeauna gînditorii solitari
Malefica proliferare lexicală by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/7078_a_8403]
-
se pune mai ales în exprimarea orală, pentru că în scris data este de obicei marcată convențional, prin cifră - 2, 12, 22 - fără a se face diferența de gen gramatical. Redactorii de radio și televiziune care își propun să utilizeze româna cultă se află însă adesea în mare încurcătură: dacă rostesc ,doi septembrie", riscă să fie acuzați de ignoranță și ,stricare a limbii" de către unii; dacă aleg forma ,două septembrie", aceasta va suna ciudat - în cel mai bun caz prețios și arhaizant
"Două Mai" by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/11542_a_12867]
-
extinderi sînt automate și radicale: nimeni nu spune clasa doi în loc de clasa a doua. În cazul datei - ca și în cel al orei, pe care l-am discutat altă dată în această rubrică (ora unu, ora două, ora douăsprezece), norma cultă nu este tocmai ,logică". A explicat acest lucru, cu claritate, Mioara Avram, în Gramatica pentru toți (1997, p. 150): ,normele limbii literare prezintă unele Ťcuriozitățiť - dacă se poate spune așa - sau inconsecvențe care dau loc la diferite greșeli din partea vorbitorilor
"Două Mai" by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/11542_a_12867]
-
a preluat genul vechii formule. Nu altfel s-au petrecut lucrurile cu structura de exprimare a orei, ,la douăsprezece ceasuri", devenită ,ora 12". Formele de masculin de tip douăzeci și unu reprezintă probabil o primă treaptă, acceptată mai de mult de norma cultă, spre folosirea invariabilă a numeralului. Cu argumentul uzului și cu permisiunea DOOM-ului, cred că putem prefera ,Doi Mai" și ,doisprezece iulie" perechii ,Două mai" și ,douăsprezece iulie".
"Două Mai" by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/11542_a_12867]