3,389 matches
-
o scrisoare președintelui Roosevelt, în care declara: „acești cetățeni ce reprezintă aproximativ o jumătate de milion din populația României trăiesc aici de mult timp. Din aceste motive, acești cetățeni reprezintă o parte a națiunilor existente în România...”. Realizând faptul că deportările sunt neacceptabile din motive economice, legale și umanitare, primul-ministru român Nicolae Rădescu a căutat să împiedice deportările, sperând ca măcar femeile să fie cruțate. Cu toate acestea, alianța României cu naziștii pe aproape toată durata războiului, „nota” lui Churchill către
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
populația României trăiesc aici de mult timp. Din aceste motive, acești cetățeni reprezintă o parte a națiunilor existente în România...”. Realizând faptul că deportările sunt neacceptabile din motive economice, legale și umanitare, primul-ministru român Nicolae Rădescu a căutat să împiedice deportările, sperând ca măcar femeile să fie cruțate. Cu toate acestea, alianța României cu naziștii pe aproape toată durata războiului, „nota” lui Churchill către Stalin prin care preda România sovieticilor și, mai mult, faptul că trupele rusești ocupaseră țara au slăbit
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
cu naziștii pe aproape toată durata războiului, „nota” lui Churchill către Stalin prin care preda România sovieticilor și, mai mult, faptul că trupele rusești ocupaseră țara au slăbit prea mult guvernul român pentru a se mai putea opune politicii sovietice. Deportările în masă au debutat la 1 ianuarie, deși unele dintre ele se realizaseră deja din decembrie 1944, cu mult înainte ca directiva sovietică să fie făcută oficială. în februarie 1945, la Ialta, SUA și Marea Britanie erau atenționate că se făceau
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
în masă au debutat la 1 ianuarie, deși unele dintre ele se realizaseră deja din decembrie 1944, cu mult înainte ca directiva sovietică să fie făcută oficială. în februarie 1945, la Ialta, SUA și Marea Britanie erau atenționate că se făceau deportări în URSS. Ele susțineau că nici un protocol din cadrul armistițiului nu pretindea „reparații sub forma muncii forțate” și că reconstrucția ar trebui să fie suportată de guvernul german, nu de Volksdeutsche care locuiau în alte țări. în acest mod au clarificat
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
Ele susțineau că nici un protocol din cadrul armistițiului nu pretindea „reparații sub forma muncii forțate” și că reconstrucția ar trebui să fie suportată de guvernul german, nu de Volksdeutsche care locuiau în alte țări. în acest mod au clarificat faptul că deportarea nu era nici pe departe un act legitimat de vreo parte a tratatului, ci o interpretare greșită a tratatului și o acțiune unilaterală din partea URSS. în ciuda dezaprobării, SUA și Marea Britanie au fost foarte tăcute la Potsdam și Nürnberg cu privire la deportări
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
deportarea nu era nici pe departe un act legitimat de vreo parte a tratatului, ci o interpretare greșită a tratatului și o acțiune unilaterală din partea URSS. în ciuda dezaprobării, SUA și Marea Britanie au fost foarte tăcute la Potsdam și Nürnberg cu privire la deportări. Pentru aliații din Vest problema nu era ușor de abordat. La acel moment, orice tip de negociere părea un efort lipsit de sens, mai ales că obiectul negocierii era o Europă de Est pierdută deja și care nu prezenta foarte
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
Numărul total de est-europeni deportați de URSS după război a atins 350.000, deși mulți susțin că cifrele depășesc 500.000. 3. Dimineața la ora cinci am fost luată, ridicată, despărțire de la familie...”. Arestarea sașilor și șvabilor Majoritatea arestărilor și deportărilor au început la 22 ianuarie și a continuat până la sfârșitul lunii. Unul dintre grupurile deportate în această perioadă a fost cel al populației șvabe ai cărei strămoși fuseseră prezenți în Transilvania încă din secolul al XVIII-lea. Localitatea Satmărena, o
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
lista celor ce urmau a fi deportați și i-a avertizat pe aceștia. Cu toate acestea, persoane precum Hilde Stoinescu au fost luate prin surprindere, poate pentru că orașul lor natal, Brașov, a fost unul dintre primele locuri de unde au început deportările. Deoarece nu a fost martora unor probleme interetnice, Iosefina Hrușcă a fost de-a dreptul șocată când soldații au venit să o aresteze: Am trăit pe o stradă unde erau și nemți și unguri și români și evrei și țigani
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
pe stradă. Unii se întrebau, alții râdeau, alții țipau la noi, chiar dacă nu ne cunoșteau, alții urlau, în primul rând părinții fetelor și băieților deportați. Deși este dificil de speculat asupra reacției - fie activă, fie pasivă - a etnicilor români față de deportări, acesta nu este un aspect pe care un istoric îl poate trece simplu cu vederea ca urmare a lipsei de dovezi. Jan Gross a demonstrat că în țări din Europa, înainte, în timpul și după război, implicarea „populației native” în arestări
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
pe atunci ocupată de armata sovietică, armata română nu avea altă opțiune decât să urmeze ordinele sovieticilor de a aresta etnicii germani desemnați. Cu toate acestea, trebuie menționat faptul că, înainte chiar de ordonanță, anumite partide politice independente au sprijinit deportarea etnicilor germani. în plus, faptul că armata română era implicată în arestarea etnicilor germani nu reprezenta cel mai bun model de urmat. Cu toate acestea, nu putem extrapola aceste afirmații asupra unui sat întreg sau a unui oraș, pornind de la
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
urmare a alianței României cu naziștii și cedarea Transilvaniei către Ungaria în 1940 de către naziști cu siguranță au produs resentimente față de germani. Cu toate acestea, nu există date exacte care să certifice numărul românilor care au fost implicați activ în deportarea vecinilor lor germani. 4. „Și ne-a băgat cu bărbați, cu fete... nu conta că ești fată sau ești băiet”. Călătoria spre Est Din locurile în care erau ținuți, deportații au fost duși la gară și îngrămădiți în vagoane de
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
seama?. Cu siguranță că Șimon a trăit experiențe similare celor ale lui Cocârlă și Magyari. Cu toate acestea, faptul că ea alege să nu le menționeze pe acestea în mărturiile ei subliniază că realitatea trăită sau rememorată de femei în timpul deportării a fost complexă și variată. Pentru Magyari, Cocârlă și pentru majoritatea femeilor deportate, obișnuite cu reguli stricte de segregare sexuală, neplăcerile provocate de experiența trăită au fost „accentuate atunci când a fost vorba de necesități și funcții biologice”. Renunțarea la aceste
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
demnității, a moralității și, în fapt, a normalității. Cu toate acestea, Șimon, care era căsătorită deja, fie nu a fost dramatic afectată de această experiență, fie a șters-o total din memorie, din moment ce nu este amintită în povestirile ei despre deportare. Ea și-a ordonat ierarhic în memorie acele lucruri care au ajutat-o să supraviețuiască - religia și Dumnezeu -, considerându-le la momentul discuției demne de amintit. 5. „Scânduri groase... pline de gheață”. Condițiile din lagăre Mulți deportați au ajuns în
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
iar unii dintre ei au fost duși în Siberia sau Bărăgan. Interviurile supuse analizei au avut ca subiecți foști deportați în Donbas și, deoarece o mare parte din literatura de gen se centrează pe acest loc, discuția mea despre experiența deportării va avea în principal ca referință Donbasul. în perioada deportărilor, Donbas era o regiune industrială, minieră, localizată în estul Donului, astăzi sudul Ucrainei. în perioada supusă investigației, cele două mari orașe din regiunea Donbas erau Gorlovka și Nikitovka - după care
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
Bărăgan. Interviurile supuse analizei au avut ca subiecți foști deportați în Donbas și, deoarece o mare parte din literatura de gen se centrează pe acest loc, discuția mea despre experiența deportării va avea în principal ca referință Donbasul. în perioada deportărilor, Donbas era o regiune industrială, minieră, localizată în estul Donului, astăzi sudul Ucrainei. în perioada supusă investigației, cele două mari orașe din regiunea Donbas erau Gorlovka și Nikitovka - după care au fost numite și principalele două lagăre de muncă. Alte
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
a supraviețui, femeile au trebuit să găsească o explicație rațională nu doar pentru faptul că au fost deportate, ci pentru întreaga lor existență. Unele, precum Șimon, au găsit un sens prin credința în Dumnezeu, rugându-se continuu pe toată perioada deportării în Donbas. Pentru deportați, colegii de suferință au fost o altă sursă de alinare. Pentru Cocârlă, această comunitate, ce includea atât bărbați, cât și femei, a fost un refugiu din fața travaliilor de zi cu zi, dar și o legătură cu
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
am fost acolo și am văzut”. Ca și alți deportați, Cocârlă era conștientă de faptul că orice mențiune cu privire la acest subiect era tabu în perioada comunistă. Oamenii știau, dar nu vorbeau despre nedreptăți sau persecuții. Această conspirație a tăcerii din jurul deportărilor din România va dura până la căderea comunismului. Ceea ce atrage atenția în poveștile lui Cocârlă, Magyari, Hrușcă, Șimon și Stoinescu este aparenta ușurință cu care s-au adaptat și s-au reintegrat în societatea românească. Deși toate respondentele au oferit detalii
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
cazuri ele erau inițiate de oamenii politici - fie ei democrați, fie comuniști - din respectivele țări, fără nici un îndemn din partea sovieticilor. Cazul Cehoslovaciei de după război este ilustrativ în acest sens. în timp ce majoritatea etnicilor germani și maghiari din această regiune scăpaseră de deportare și de muncă forțată în URSS, la sfârșitul războiului președintele cehoslovac Edvard Beneš a hotărât să îi „transfere” în țările lor „de baștină”. Ca o politică unilaterală, de inspirație cehă, aceste expulzări au fost bine primite de cehi, dar nici
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
Ungaria trebuiau restabiliți - ceea ce a rezultat fiind expulzarea a aproape 6 milioane de oameni din aceste trei țări. Pe lângă aceasta, deși aliații occidentali și-au manifestat regretul față de proasta interpretare a acordului de la 12 septembrie 1944, ceea ce a dus la deportarea etnicilor germani din România, acest dezacord a fost doar verbal. Mai mult, aliații nu au făcut nici un efort pentru a interveni atunci când au aflat de expulzarea germanilor din Cehoslovacia. Doar în cazul minorității maghiare din Cehoslovacia opoziția americanilor a fost
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
au făcut nici un efort pentru a interveni atunci când au aflat de expulzarea germanilor din Cehoslovacia. Doar în cazul minorității maghiare din Cehoslovacia opoziția americanilor a fost suficient de puternică pentru a opri expulzarea. Dacă aliații sunt sau nu responsabili pentru deportări sau orice alte rele tratamente aplicate est-europenilor este o întrebare care complică analiza, ceea ce ne oprește să aruncăm exclusiv vina pe URSS, pe marionetele comuniste sau chiar pe lideri „democratici” ca Beneš. Americanii au ales să nu intervină în favoarea minorităților
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
precum și a vinovaților pentru această sângeroasă acțiune este făcută ordonat de autor. Partea aceasta a volumului cuprinde și articolele lui Jean Ancel, Paul A. Shapiro și Leon Volovici. Primele două dezbat campaniile românești de asasinare din Transnistria (1941-1942) și ghetoizarea/deportarea evreilor din Chișinău după revenirea autorităților române, iar articolul profesorului Leon Volovici analizează trei jurnale ale intelectualilor evrei din timpul perioadei antonesciene. Conceptul de bază al guvernământului românesc din Transnistria a fost recuperarea uriașelor cheltuieli ale războiului, iar evreii ucraineni
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
populației evreiești s-au ținut lanț: bunurile de valoare, precum și casele evreilor ghetoizați au fost rechiziționate de statul român, a fost introdus regimul muncii obligatorii, iar cei suferinzi au fost executați. Lichidarea marelui ghetou din Chișinău s-a făcut prin deportarea în lagărele Transnistriei, dar și prin execuții. De asemenea, statul român a pus stăpânire, în baza unor legi antisemite, pe proprietățile evreiești. Cercetarea lui Leon Volovici îmbină literatura cu istoria, analizând relațiile dintre intelectualii români și cei evrei în perioada
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
omorâți, căci pe fiecare zid erau scrise cu cărbune numele celor uciși. Am încăput vreo 30 într-o odaie, împreună cu farmacistul Garai. A fost cea mai groaznică noapte de până acum”. Dar acesta e doar începutul, începutul jurnalului și începutul deportării, deși chiar și din fragmentul citat mai sus se poate face un film artistic sau scrie un roman despre acea perioadă istorică, despre aceste evenimente care n-au dreptul să se repete. Doar că doamna Korber insistă pe faptul că
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
la măsuri extreme pentru supunerea societății românești, inclusiv prin exterminarea opozanților. Dej și oamenii lui și-au făcut treaba deosebit de „bine”, ceea ce avea să-i folosească lui Ceaușescu, care nu a mai apelat la măsurile de tipul arestărilor în masă, deportărilor și execuțiilor sumare. Ideea-forță a lui Deletant este că la început, asemenea situației din celelalte țări din zonă, regimul comunist din România „s-a bazat exclusiv pe folosirea terorii ca instrument al puterii politice”. Lucrarea - cuprinzând 13 capitole, plus un
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
de informatori ai poliției politice, reprimarea oricărei forme de opoziție internă, arestările masive, noul sistem legislativ, tortura în anchete, slaba pregătire a membrilor poliției politice, aproximarea numărului celor arestați și încarcerați în anii ’48-1965, colectivizarea și violențele din mediul rural, deportările, festivismul regimului ș.a.m.d. pot fi aflate în această secțiune. Capitolul 7, „Lupta lui Dej pentru dominație în partid”, capitolul 8, „Căderea lui Lucrețiu Pătrășcanu”, și capitolul 11, „Dej își impune supremația, 1952-1956”, se dovedesc foarte interesante pentru înțelegerea
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]