6,028 matches
-
așa, de câte zile ar fi nevoie ca să se termine treaba? — Păi... Tokichiro deveni puțin mai prudent și gânditor, dar răspunse prompt: — Ei bine, Întrucât munca a Început deja, cred c-aș putea termina ușor În trei zile. — Trei zile! exclamă involuntar Nobunaga. Shibata Katsuie făcu o mutră exasperată, rânjind batjocoritor la adresa credulității lui Nobunaga față de Tokichiro. Dar Inuchiyo nu avea nici cea mai mică Îndoială că putea face exact ceea ce afirmase. Imediat, Nobunaga Îl numi pe Tokichiro supraveghetor al lucrărilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Aliniați-le! Să aruncăm o privire! Yoshimoto era bine dispus. — Aduceți-mi scăunelul de campanie! Potrivindu-se mai bine, cu evantaiul În dreptul feței, examină cele circa șaptezeci de capete care-i erau Înfățișate unul după altul. Când termină inspecția, Yoshimoto exclamă: — Ce mizerie sângeroasă! Și, Întorcându-se cu spatele, ordonă să se Închidă cortul. Nori răzleți de ploaie acopereau treptat cerul senin al amiezii. — Ei, ei. Vine o briză răcoroasă, În susul defileului. Curând va fi amiaza, nu-i așa? — Nu, stăpâne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
de mesager, dar, să-l Întreb așa ceva pe un membru al familiei Domniei Sale, era foarte dificil. Tocmai când mă străduiam din răsputeri să fiu cât mai politicos, a menționat că Îl rugase Inuchiyo. — Inuchiyo i-a cerut-o Seniorului Nagoya? exclamă Okoi. Vrei să spui că el a sugerat ca Nene și Tokichiro să se căsătorească? — Se pare că au avut loc unele discuții pe drum, când Domnia Sa a făcut călătoria secretă la Kyoto. Și cred că dumnealui le-a auzit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
aceea, ceremonia turnării apei era puțin cam prematură. De regulă, avea loc după șase luni sau chiar un an de la nuntă. Toată casa lui Mataemon și Niwa Hyozo erau copleșiți. Dar mirele, entuziasmat, Îi primi cu bucurie. — Cum? Și voi? exclamă el, salutând oameni pe care nu-i mai văzuse de mult timp, după care Îi spuse soției sale Îmbrăcate În alb: Nene, repede, adu ceva de mâncare. Și sake. Mult sake. — Imediat. Nene părea să se fi așteptat la acea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
dintr-o dată, un lucru pe care-l ignorase de când părăsise casa lui Hanbei. Oprindu-se pe marginea prăpastiei, se ușură În vale. Șuvoiul arcuit deveni o ceață foșnitoare, de la jumătatea Înălțimii. Distrat, Hideyoshi Își văzu de treabă, dar, când sfârși, exclamă: — De-ajuns cu bombănelile! Și, cu aceste cuvinte, grăbi, și mai mult, pasul, repezindu-se spre poala muntelui. Când ajunse la casa lui Moemon, spuse: — Saya, pe neașteptate călătoria asta s-a dovedit foarte lungă. Hai să ne sculăm mâine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
moment aici, să vezi! — Vin! Și În ziua aceea, săpa din nou pământul la rădăcina vinetelor de toamnă. Era o după-amiază destul de caldă. Până și bulgării de pământ din grădină erau fierbinți. Transpirația Îi sclipea pe mâini. — Vai de mine! exclamă Nene. Pe căldura asta? Dar bătrâna răspundea Întotdeauna că așa le plăcea agricultorilor și să nu-și facă nici o grijă. Nene, Însă, nefiind crescută la țară și necunoscând adevăratul farmec al agriculturii, indiferent de câte ori ar fi auzit acest lucru, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
atâta grijă. În timp ce alergau, ordinea se prefăcu În haos și toți oamenii se buluciră spre miazăzi, urmând cursurile râurilor de munte. — Lacul Biwa! — Suntem salvați! Începură să strige de bucurie. A doua zi, intrau În Kyoto. Când Îi văzu, Nobunaga exclamă: — Slavă cerului că v-ați Întors vii. Sunteți ca zeii. Sunteți, cu adevărat, ca zeii. CARTEA A PATRAPRIVATE PRIMUL AN AL LUI GENKI 1570 PERSONAJE ȘI LOCURI ASAI NAGAMASA, seniorul din Omi și cumnatul lui Nobunaga ASAKURA YOSHIKAGE, seniorul din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
o furtună albă trecând prin vad. Formidabila avangardă a clanului Asai nu luă În seamă avangarda clanului Oda și nici măcar liniile a doua și a treia de apărare, pregătindu-se să atace centrul taberei. Oamenii lui Ieyasu Înghițiră În sec, exclamând toți odată: — Isono Tamba! — Regimentul lui Tamba! Celebrul Isono Tamba, mândria clanului Asai, era un adversar demn de respect. Drapelele sale cu blazon se vedeau fluturând printre stropi și spumă. Focuri de arme! Era focul de acoperire al inamicului sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
unor adevărați vasali. Într-un cuvânt, Însă, cred că lucrul care vă Îngrijorează cel mai mult este acela că, dacă atacăm cu foc Muntele Hiei, nu mai Încape nici o Îndoială că țara se va Întoarce Împotriva Domniei Sale. — Exact așa e! exclamă Seiken. Dacă Înfăptuim această atrocitate, atât samuraii, cât și poporul vor fi nemulțumiți. Dușmanii noștri vor profita de ocazie spre a pângări, pentru totdeauna, numele Domniei Sale. — Dar tot eu sunt cel care a recomandat ca, atunci când atacăm Muntele Hiei, să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Încă nu primiseră un răspuns la documentul cu șaptesprezece articole pe care Nobunaga i-l trimisese lui Yoshiaki În ziua de Anul Nou. În document, Nobunaga Înșirase toate nemulțumirile sale legate de Yoshiaki. — Ce Îndrăzneală! La urma urmei! sunt shogunul, exclamase, furios, Yoshiaki, uitând, În mod convenabil, că Nobunaga era acela care Îl apărase și-l adusese la Palatul Nijo. De ce să mă supun eu unui nimeni ca Nobunaga? De la Nobunaga veniseră, unul după altul, mesageri, pentru a stabili termenii de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Dar tot același e. Cred că va câștiga un domeniu și mai mare. Chiar Înainte de asta, Hideyoshi se arătase, Într-o doară, prin tabără, Îl ademenise pe Nobunaga cu câteva cuvinte simple și amândoi urcau, acum, spre munți. Câtă impertinență! exclamă Shibata Katsuie, În timp ce ieșea Împreună cu Sakuma Nobumori, În spatele cazărmilor. — De-asta e atât de neplăcut de nimeni, chiar și când nu are motive să fie. Nimic nu e mai neplăcut decât să asculți pe cineva care turuie despre propria lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Înapoie ceașca lui Nagamasa, cu respect. — Pentru moment, s-ar cădea să uităm că suntem dușmani, spuse el. După ce am acceptat acest sake la adunarea de față, aș dori, cu permisiunea dumneavoastră, să execut un scurt dans. — Vrei să dansezi? exclamă Nagamasa, exprimând surprinderea tuturor celor prezenți. Omul acela scund Îi uimea peste măsură. Oichi Își trase copiii lângă genunchi, ca o cloșcă apărându-și puii. — Nu vă sperați. Mama e cu voi, șopti ea. Primind permisiunea lui Nagamasa de a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
el. — În genunchi! ordonă un general. Lancea la spate! Tânărul samurai căzu greoi În genunchi, sub privirile vasalilor care-l Înconjurau pe Nobunaga. — Seniorul Hideyoshi tocmai s-a Întors. A reușit să scape nevătămat din castel. — Cum!? A venit Hideyoshi? exclamă Nobunaga. Singur? mai Întrebă el, grăbit. Mesagerul cel tânăr adăugă: — A venit cu trei oameni din clanul Asai, cu Doamna Oichi și cu copiii ei. Nobunaga tremura. — Ești sigur? I-ai văzut cu ochii tăi? — Câțiva dintre noi i-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
aliaseră. Pe când cei treizeci de mii de soldați ai clanului Oda treceau prin fața lor, cu diversele steaguri, Însemne și stindarde ale comandanților, numărul unităților În care erau Împărțiți ar fi fost imposibil de determinat. — Uitați-vă ce multe puști au! exclamau, surprinși, oamenii de pe marginea drumului. Soldații clanului Tokugawa nu-și puteau ascunde invidia: dintre cei treizeci de mii de militari ai lui Nobunaga, aproape zece mii erau pușcași. Mai trăgeau după ei și uriașe tunuri turnate din fier. Dar cel mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
să fie Împinsă până la a răspândi asemenea vorbe despre unul dintre vasalii Domniei Sale. * * * Pajii Întinseseră, În camera Încăpătoare, o hartă mare a provinciei Omi. — Aici e partea interioară a lacului Biwa! spuse unul. — Iar aici, Templul Sojitsu! Și Templul Joraku! exclamă altul. Pajii stăteau laolaltă Într-o parte, lungindu-și gâturile ca să privească, precum puii de vrabie. Ranmaru se separase de grup, stând de unul singur, modest. Încă nu avea douăzeci de ani, dar trecuse multă vreme de la ceremonia de maturitate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
de copaci. De la o fereastră se auzea sunet de vioară. Seniorul descălecă pe neașteptate și intră, urmat de câțiva dintre Însoțitori. Doi sau trei iezuiți Îi ieșiră grabnic În Întâmpinare, Însă Nobunaga Înainta deja prin casă cu pași mari. — Domnia Voastră! exclamară preoții, surprinși. Aceea era școala care fusese construită lângă Biserica Înălțării. Nobunaga fusese unul dintre binefăcătorii școlii, dar toate materialele de construcție, de la cherestea și până la mobilier, erau contribuții din partea seniorilor provinciali care se convertiseră la creștinism. Aș dori să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
trântit la pământ. — Nobunaga! Ieyasu!Și până și Hojo Ujimasa? Conform acestor rapoarte secrete, era ca un șoarece prins În cursă. Se apropia amurgul. Sosiră noi știri, anunțând că trupele lui Shoyoken dezertaseră În noaptea trecută. — Nu poate fi adevărat! exclamă Katsuyori. Dar realitatea era că acel lucru se Întâmplase În timpul nopții, iar mesajele urgente care veneau, unul după altul, aduceau dovezi de netăgăduit. — Shoyoken! Nu e el unchiul meu și unul dintre bătrânii clanului? Ce idee e asta, să abandoneze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
dumneavoastră, stăpâne. Seniorul meu și vasalii săi clocotesc Într-un cazan de nedreptate, batjocuri, insulte și ofense de tot felul. Tocmai de-asta ți-am cerut să te calmezi și să-ncerci să dormi puțin, două-trei nopți. — Dar e absurd! exclamă Dengo. Despre samurai se spune că rușinea de a fi fost o dată Împroșcat cu noroi e greu de șters. De câte ori au Îndurat stăpânul meu și vasalii lui o asemenea rușine, din vina acestui senior crud din Azuchi? Iar ieri n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
preoții Capelei Atago fuseseră informați despre vizită, așa că, Își așteptau cu bucurie seniorul. Imediat ce descălecă, Mitsuhide Întrebă de un călugăr cu numele Gyoyu. — Shoha vine? Îl Întrebă Mitsuhide pe călugăr. Când Gyoyu răspunse că vestitul poet Îl aștepta deja, Mitsuhide exclamă: — Cum? E deja aici? Ei, dar e perfect așa. A adus și alți poeți din capitală? — Se pare că Domnul Shoha a avut foarte puțin timp ca să se pregătească. V-a primit invitația aseară și a constatat că nimeni dintre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
zi, Ikeda Shonyu, care-l cunoștea pe Hideyoshi de demult, când lucraseră amândoi În Castelul Kiyosu, trecu de partea armatei acestuia. Chiar Înainte de a porni, de dimineață, Shonyu se tunsese și el. — Cum! Și tu te-ai ras În cap? exclamă Hideyoshi, când Își văzu prietenul. — Întâmplător, am făcut același lucru. — Gândim la fel. Nici Hideyoshi, și nici Shonyu nu aveau nevoie să spună mai mult. Shonyu Îi sporea armata cu patru mii de oameni. Hideyoshi Începuse cu o armată de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Murakoshi fu rănit și el În câteva locuri. Când reuși cumva să se târască prin pâlcul de bambuși, văzu silueta unui om trecând chiar prin dreptul lui. — A! Stăpâne Shigemoto. — Sanjuro? — Ce face Domnia Sa? — Și-a dat ultima suflare. — Nu! exclamă surprins Sanjuro. Unde? — E chiar aici, Sanjuro, indică Shigemoto capul lui Mitsuhide, pe care-l Înfășurase Într-o bucată de pânză și și-l agățase de șa. Întoarse privirea, trist. Sanjuro sări, cu violență, spre cal. În momentul când apucă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
după casa lui din Nakamura, unde mama sa Îl spăla pe spate când era mic. De mult timp nu se mai simțise Hideyoshi atât de relaxat și, cu această stare În inimă, intră În bivuacul său. — A, ați și venit! exclamă el, când văzu că generalii pe care Îi convocase pentru seara aceea Îl așteptau. Ia uitați-vă aici, spuse, scoțând din haină o hartă și o scrisoare, predându-le generalilor. Scrisoarea era o petiție scrisă cu sânge de Nagayoshi. Harta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
și-i trimise, În secret, spre Castelul Obata. După aceea, stabili rapid operațiunile militare pentru Întreaga armată. Dar, Înainte ca ordinele să poată fi transmise, sosi un raport urgent: — Ieyasu nu mai e pe câmpul de luptă. — Nu se poate! exclamară generalii, Într-un glas. În timp ce Hideyoshi se așeza tăcut, cei trei comandanți pe care-i trimisese Înainte spre Nagakute se Înapoiară, În grabă. — Ieyasu și forța lui principală s-au retrase deja la Obata, raportară ei. Am Întâlnit câteva grupuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
smulși morții și recuperăm imaginea divină: suntem trans‑ formați după imaginea divină în Cristos Isus; nu suferind o remodelare a tru‑ pului nostru (...) dar îl obținem prin Duhul Sfânt, începând a‑l poseda pe în‑ suși Cristos încât să putem exclama cu bucurie: Sufletul meu se bucură în Domnul, pentru că m‑a îmbrăcat cu veșmântul mântuirii și cu tunica veseli‑ ei61. Trebuie să‑l adorăm pe Fiul unic în natura sa umană, pentru a‑l adora pe Cristos ca persoană divină
Michelangelo Buonarroti / Mesajul biblic al operelor sale by Ioan Blaj () [Corola-publishinghouse/Science/442_a_992]
-
pe care-l am În Închipuire, când fraza mea va avea Însăși cadența acestei plimbări la trap, un-doi-trei, un-doi-trei, atunci restul va fi mai ușor și mai ales iluzia va fi, de la Început, atât de puternică Încât se va putea exclama: «Jos pălăria!»”1. Binswanger ne vorbește despre cazul unei femei chinuite de căutarea neîncetată a unor ținte de neatins. De mică, petrecea ore Întregi plângând pentru că nu le putea depăși pe toate colegele sale, indiferent de ce făceau acestea, dar nici
[Corola-publishinghouse/Science/2016_a_3341]