4,726 matches
-
film. Eram curioasă ce părere își face despre el. Cu atât mai mult cu cât l-am auzit de câteva ori întrebându-se ce anume prevalează în deciziile noastre, în viața noastră, în general..." "I-auzi ce teme filozofice îl frământă pe dumnealui!", exclamă Săvuleasca sincer amuzată. "Și ce credea el că ar fi mai principal în viață?" Fata dădu din umeri: Nu ajunsese la o concluzie, dar alternativele lui erau chimismul sau atitudinea". "Chimismu' sau atitudinea!? Hai că m-ați
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
să fie-n pachet bucăți cât mai mari. E mai discret. Înțelegi?" "Da, doamnă. O să mă străduiesc pă cât posibil." "Mersi, dragă! Hai pa, că uite, tocmai am intrat și parcă-i liberă fata mea să mă ia acuși la frământat, hi, hi, hi!" " Să vă fie dă bine, doamnă! Săru'mîna!" Vorbea deja de unul singur. Doamna ministru secretar de stat închisese. Așa cum se aștepta, cucoana nu ajunsese încă. Dădu un tur asiguratoriu și, după ce se convinse că nu sosise
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
încurcătură intelectuali, scriitori și societate civilă din România ridicând probleme fundamentale: de ce tema colaboraționismului cu trecutul e atât de absentă în spațiul românesc? De ce, în comparație cu Germania, problema dosarelor lor la Securitate e atât de puțin discutată? De ce oamenii nu sunt frământați de detaliile vieții lor sub comunism? Lipsește, din puzderia de scriitori români colaboraționiști - turnători de profesie sau victimele terorii -, un Eginald Schlattner onest, povestindu-și chiar și târziu viața de antierou împăcat cu destinul său. Avem, poate, mari conștiințe fără
BULVERSAREA VALORILOR by Dan Tãpãlagã () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1337_a_2737]
-
burse și de slujbe În campus, le‑a ales prietenii, s‑a asigurat că‑i studiază pe clasici. Nikki mi‑a povestit despre fotografia lui Nehamah: - O ține În portofel, alături de cărțile de credit. Știi că e fascinat de oamenii frământați de pasiuni profunde - care‑l fac să‑i dea lacrimile. Pentru Abe așa ceva contează mai mult decât orice. Dacă Ravelstein nu prea vorbea despre Nehamah Herbst, era din pricină că, În ultimele ei luni de viață, el și Morris o Înconjuraseră de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
mi se usuce și, dacă mușchii or să mi se atrofieze, o să‑mi pierd simțul echilibrului. Dacă asta era ceea ce mă aștepta, puteam alege să nu mai fac eforturi. Ajungi să‑ți fie lehamite să tot inventezi trucuri, să tot frămânți mingea de chit și să tot Încerci să reconstitui un puzzle, doar ca să vezi, când te uiți la tine, zbârciturile lunguiețe de pe interiorul brațelor descărnate. Abia acum Înțeleg cu cât tact se comporta doctorul, care știa prea bine că dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
de sub învelitoare și spânzura în jos. Nu plângea, începu să vorbească greu, fiecare cuvânt parcă venea din străfunduri și-l lepăda așa de la sine, într-o doară, de parcă nu ar fi avut ce face cu el, fiind prea mult frământat pe toate fețele și cu timpul ajunsese să fie golit de sens, înțelesul fiind poate pierdut undeva în lungi ore de veghe. „Mi l-au dat de o săptămână de la spital, au zis că trebuie să moară acasă, dar el
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
cei câțiva copaci mari din preajmă. În jurul ei se vedeau și acum albind urmele fostelor viituri. Dinspre gară nu se auzea nimic și de aceea își zise: „Trebuie să fi dat drumul la abur vreo locomotivă”. Încercă să se liniștească frământând gândul acesta dar știa că demult, aproape și uitase de când, pe aici nu mai treceau locomotive cu abur, le alungaseră locomotivele electrice, iar ele se retrăseseră undeva cine mai știe ce ascunzișuri, pentru totdeauna. Pentru a-și întări convingerea, își
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
cu ochi mari bologhețul galben ce arunca aburi peste fața de masă. Ce-i asta? Mămăligă. Noi nu mâncăm așa ceva! Bineînțeles, voi sunteți de la Timișoara. Luana, fii politicoasă! o potoli Bica. Vouă o să vă aduc pâine. În timp ce bănățenii mâncau brânza frământată cu pâine, cei "ai casei" își făceau "ursuleți" tăvălind bucata de mămăligă în brânză, modelând-o, apoi, în mână, până când aceasta se transforma într-un rulou galben cu pete albe. Brusc, celor doi băieți li se tăie pofta de mâncare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
tăi rotunzi, ca de fată, Nădăjduiesc să pot citi ușor și profund al tău gând, Nădăjduiesc, ca o biată fărâmă umană uitată, Oriunde, oricum și oricând! Nădăjduiesc ca buzele tale copilăresc desenate Să mă lase să le gust, să le frământ, Nădăjduiesc această uitare de tot și de toate, Oriunde, oricum și oricând! Nădăjduiesc să-mi dăruiești trupul tău, sufletul tău....toate! Nădăjduiesc să colind peste ani al tău nume purtând Și tot nădăjduiesc, într-o singurătate de moarte, Oriunde, oricum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
de adormirea fără leac, vorbi despre prima lor noapte de dragoste ca și cum s-ar fi aflat amândoi, ca altă dată, față în față, la o ceașcă de cafea. Se furișaseră ca hoții, neștiind prea bine ce urmau să facă, el frământat de gândul întâmplării ce putea să vină, obsedat de grija că trebuia s-o facă atent și cu o nemăsurată delicatețe. Dar ea nu păruse speriată. Mai ții minte, Luana? Ai afișat o adâncă uimire, făcându-mă să mă simt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
breslei. Ceva s-a pierdut în timp, puterea de cumpărare a moldoveanului nu se ridică la cotele capitalei sau ale celorlalte zone, eu sunt la început de drum și nu știu cum să fac să readuc firmei faima de altă dată. Mă frământ, zi și noapte, simțind că se poate dar ceva îmi scapă. Abel Nost m-a angajat pentru că prima impresie pe care am lăsat-o și cele două masterate au fost covârșitoare. Reprezentam un tânăr cu pregătire și aspirații pe măsura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
nu le-ar fi făcut niciodată la Paris. Pentru că erau În vacanță? Pentru că petreceau Împreună toată ziua și că Între ei se stabilea un contact mai intim? Aproape că Îl auzea cum gândea. — Mă Întreb... Nu... Nu cred... De ce se frământa atât? Era acolo la odihnă și ca să-și curețe organismul, după cum spusese doctorul Rian. A doua zi chiar trebuia să se prezinte la medic și, timp de o jumătate de oră, va fi doar un pacient preocupat de ficat, stomac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2055_a_3380]
-
ani, cât timp nepoții săi erau încă minori; guvernase cu cinste și dreptate, dar cu o severitate de caracter care m-a făcut întotdeauna să-mi plec privirea, timorat. Grasulf, bine înfipt pe picioare și cu colțurile gurii lăsate, își frământa nervos mâinile la spate, fixându-mă cu niște ochi mânioși. Numai ce m-am înfățișat, că m-a și repezit: - Nu ți-e rușine, Stiliano? Cum ai putut să apari în public în halul ăsta, în văzul tuturor? Nu-ți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
bine făcut. - De ce ai plâns? am întrebat-o fără să mă scol din pat. N-a răspuns și și-a plecat ochii, în timp ce lacrimile au început din nou să-i șiroiască pe obraji. - Hai, spune-mi, am stăruit, ce te frământă? Nu-ți fie teamă! În cele din urmă mi-a răspuns pe un ton smerit: - Soțul meu era un waldeman, un pădurar, adică. A murit de nici măcar două luni, și am un copil de cinci ani pe care acum va
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
De ce nu mi-ai spus și mie că ai fost la Gundeperga? S-a uitat la mine la început mirat și apoi furios. - Fiindcă am uitat. M-a chemat să mă-ntrebe dacă mai știam ceva despre tine. De ce te frămânți ca un amant gelos? Mi-am zis că eram un nerod și n-am reușit să spun decât atât: - Iartă-mă. Sunt obișnuit să te aud spunându-mi totul și uit că acum îl am dinainte pe ducele de Brescia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
alt teritoriu al nostru nu va cuteza să ridice sabia împotriva viteazului vostru popor. Fie ca sănătatea și fericirea să domnească în casa voastră și a prietenului Stiliano.“ Rotari a rămas pe gânduri. Pricepeam, după cum îi sclipeau ochii, că era frământat de o dilemă. Dacă Andras nu mi-ar fi făcut acele dezvăluiri, probabil că ar fi respins solia și ar fi atacat Ravenna. Dar ceea ce aflase pe de-o parte fierbea în sufletul lui și, pe de alta, îl ajuta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
taină; va trebui să-mi dăruiești toată iubirea de care ești în stare, căci mi-e teamă de moarte. Am simțit un gol în stomac, văzând-o cum i se înroșeau ochii, cum îi tremurau umerii, cum scumpele ei degete frământau panglicile ce-i atârnau din talie, cum îi dădeau lacrimile. Am lăsat-o să plângă, neputincios. A continuat: - Mâine am să-ți spun toate câte vreau să împlinesc în scurtul răstimp pe care-l mai am. Acum însă te rog
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
cap. - Nu ești medic, dar te-ai purtat ca un medic. Am căutat să fac pe inocentul și i-am răspuns: - Mici trucuri pe care le-am învățat de la Garibaldo. Și-a tras pe el o tunică și-i tot frământa mânecile. - Așadar, n-ai nimic să-i spui prietenului tău? Am negat din cap. - Prietenul tău nu poate, desigur, să-ți spună ceea ce chiar soția ta nu ți-a spus. Nu mai avea mult până să-l apuce toate pandaliile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
zile. Până acum nimeni de la biroul european InvestorCorp, cu sediul la Edinburgh, nu venise în Dublin, deși toată lumea se aștepta să îi vadă pe noii proprietari cât de curând. Anna Sweeney îi trimisese un e-mail lui Darcey, întrebându-se și frământându-se din nou în legătură cu viitorul postului ei de director de resurse umane, în vreme ce discuțiile de la cantină (și, mai semnificativ, cele din intimitatea toaletelor) se refereau încă la ce schimbări ar putea aduce InvestorCorp companiei. Mai ales dacă aveau să fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
șleau. Asta nu e niciodată o veste bună. Am urcat ca să-ți las un bilețel să te anunț că îți vom schimba câteva dintre responsabilități. Dar nu e nevoie să te îngrijorezi pentru postul tău de aici, dacă asta te frământă. Darcey răsuflă ușurată. —Ai fi putut să-mi trimiți un e-mail. —Adevărat, dar un e-mail e prea impersonal. — Și cam despre ce fel de schimbări e vorba? Nu ne-am hotărât încă. O să am nevoie să scrii mai multe rapoarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
Zâmbi și continuă: Probabil că încă e adevărat. Știu că m-am descurcat bine, dar asta s-a întâmplat puțin împotriva voinței mele. Nu sunt ambițioasă și nu vreau să ajung cât mai sus. Neil zâmbi șiret. — Încă te mai frământă gândul la ferma aia din Toscana? —A, nu știu. E un vis frumos. —E doar un vis, zise ea. Viitorul meu e cu InvestorCorp și sunt mulțumită de postul meu în compania asta. — Serios? spuse el ridicând din sprânceană. Darcey
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
a avut parte de toate astea alături de noi. Darcey nu putea să-și ascundă tristețea din glas. Ai dreptate, încuviință Minette. Iar pentru asta nu l-am iertat. Dar n-am de gând să-l las singur într-un hotel, frământându-se și făcându-și griji și în privința lui Steffi. În cazul ăsta, ești o persoană mai generoasă decât mine, conchise Darcey. Minette oftă. — Nu. Nu mai generoasă. Doar că... mai bătrână. —Ei, aș! făcu Darcey, cu un gest de nerăbdare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
pentru că ea cunoștea totul - oamenii, sistemul - și-n somn. Singurul stres era cel pe care și-l crea singură. Și dacă ar fi vrut, nu și l-ar fi provocat nici pe acesta. Dar nu voia. Aidan știa că o frământă ceva, pentru că Nieve nu își găsea liniștea urmărind filmul de la televizor pe care chiar ea spusese că vrea să-l vadă. Poate că ar trebui să verific calculele, zise ea gânditoare după ce îi povesti de ce o neliniștise discuția cu Harley
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
nu se simtă înăbușită de beznă. Dar tot nu putea dormi. Se gândea cât de speriată fusese în lift și se întreba ce naiba s-ar fi întâmplat dacă Neil și Anna n-ar fi apărut; dar cel mai mult o frământa gândul că ar fi putut pierde zborul și ce dezastru ar fi fost. Și de câte ori se gândea la zbor, își aducea aminte că trebuia neapărat să doarmă acum, însă nu putea. Așa că îndesa perna și se înfășura din nou în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
putut să-l alung? Ești nebună, știi? Probabil că și-a închipuit că te bucuri nespus să-l vezi întors. Dacă așa a crezut, i-am arătat imediat că se înșela, o asigură Minette. Dar nu prea cred. Era prea frământat de propria lui nefericire ca să îi pese. Tot e un egoist nenorocit, zise Darcey. Minette ridică din umeri. —Mai bine să plece de aici măcar cu un plan de viitor și cu optimism, decât să fie un egoist nenorocit și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]