2,830 matches
-
e nevoie, În principiu, de tămâie și de santal. Aici se adunaseră doar niște vreascuri, probabil amestecate cu ierburi locale - cimbrișor, rozmarin, cimbru; astfel, după jumătate de oră, mirosul a Început să semene exact cu cel al unei fripturi la grătar. Cel care-a observat a fost un prieten al lui David - un zdrahon cu bluzon din piele, cu părul lung și unsuros, cu mai mulți dinți lipsă, din față. Altul, un soi de hipiot, a explicat că la unele triburi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
Înainta de-a lungul țărmului. La Café de la Plage, un câine-lup bătrân umbla printre mesele și scaunele din plastic, și el abia perceptibil, aproape invizibil În pâcla formată de aer, apă și soare. La cină, ea pregăti o anghilă la grătar; societatea În care trăiau le acorda, În plus față de stricta satisfacere a nevoilor alimentare, un mic supliment; puteau deci Încerca să se bucure de viață; de fapt, nu prea mai aveau poftă. Michel simțea compasiune pentru Annabelle, pentru imensele rezerve
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
în colțul ploapei, i se scurgea o lacrimă. - Băi, tovarășu’ Niță, de fiecare dată trebuie să-mi vărs bojogii cu tine. Cheamă-l încoa pe Durcă. - Da’ unde este Harhalică acuma? se îndoi Octav. - La ristoran’. Să vină trap. Două grătare și restul. - Da’ Ileana zice că are i’ventar. - Nu-i nimic. Te duci la Grigore și adă ce-am zis. Nu uita de Buzămurgă. - Îl aduc și pe Dulap? - Și pe el și pe Harhalică. Vicele se întoarse radios
CARTIERUL SULAMITEI by MARCEL TANASACHI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/513_a_701]
-
nu-l văzuse nimeni mâncând, n-avea să se Întâmple nici În ziua aceea. De băut, da, din vinul adus de Tibi, după cum fusese Înțelegerea. Sâmburești, numai el putea găsi așa ceva. Bineînțeles, aveam și bere, ne pregătiserăm și de un grătar cu mici, În definitiv mimam relașul proletar. Îmbrăcați În tricouri roșii, unii dintre noi ne imprimaserăm pe ele chipuri revoluționare, nu chiar Che Guevara, Însă măcar un subcomandante Marcos, ori câte-un Sacco&Vanzetti, un Chomsky. Ascultând pe Manu Chao
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
gară, ca să Încingem un picnic obscen printre liniile de manevră din gara orașului, laolaltă cu toți copiii străzii și vagabonzii aflați În zonă sau adunați la chemarea lui Sorin, filantropul cu fundație În grijă. A ieșit ceva colosal: fumul de la grătarele pe care prăjeam pâinea Învăluia gara cu mireasma lui inocentă, vagabonzii Își făceau În șampanie prima lor baie după ani de zile, muzica de trei parale exploda prin portierele larg deschise ale dubei cu care călătoriserăm. Fraternizarea asta cu pleava
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
fost atât de leneș, dacă ar fi răspuns la telefon, dimineață, demult, acum un veac. L-ar fi acceptat, probabil, s-ar fi împreunat îndelung, în cazanul încins al acestei chilii înguste. Custodele, mutată din răcoarea sălii de lectură pe grătarul fierbinte al patului de campanie, da, l-ar fi primit în ea, zi întreagă, un veac, uite nebunia zilei. N-ar fi auzit urletul arzând aerul, n-ar fi văzut fiarele dezlănțuite rarefiind aerul. Acum doar caietul : cuvinte moarte. Răsfoiește
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
antiguvernamentale, ce fac românașii noștri, care mai poartă încă numele de muncitori, până la convertirea lor completă în șomeri. Muncesc sărmanii, chiar în sfânta zi muncitorească de 1 mai în mijlocul naturii. Să vedeți cu ce spor învârtesc micii și cârnăciorii pe grătare, cum îi mănâncă din priviri, înainte de a-i tăvăli bine prin muștar, și este interesant de văzut, cât de bine și curat profesional se pricep apoi, în a-i stinge cu bere! Dar tocmai prin aceasta, clasa muncitoare din țara
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
găsesc și în alimentele afumate cu fum de cărbuni sau de lemn." Dar clasa muncitoare românească este demnă, nu se dă bătută în fața dușmanului de clasă cancerigen, este perfect călită în lupta cu micii și alte produse din carne la grătar și de aceea 1 mai pentru ei, este încă un prilej în a-și dovedi bărbăția, de a ține piept oricăror invazii, de mici, cârnați și bere fie ea chiar nemțească. Este pentru ei, o adevărată bucurie a primăverii renăscute
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
Este pentru ei, o adevărată bucurie a primăverii renăscute, când plesnetul mugurilor ce se deschid sfios, se suprapune perfect și polifonic, peste zgomotul sacilor de cărbuni, târâți de prin benzinării spre portbagaje încăpătoare, puse alături de specialități gustoase cu tocătură la grătar. Și apoi să vedeți, cum se întorc seara de la demonstrația de 1 mai, sănătoși și gălăgioși, și pe nimeni nu-l doare gâtul, ficatul, burta, dintele, ochiul, capul sau conștiința muncitorească. Muncitorii noștri au uitat vechiul slogan, „Proletari din toate
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
sănătoși și gălăgioși, și pe nimeni nu-l doare gâtul, ficatul, burta, dintele, ochiul, capul sau conștiința muncitorească. Muncitorii noștri au uitat vechiul slogan, „Proletari din toate țările uniți-vă!" și l-au înlocuit cu sloganul „Savurează gustul primăverii la grătar". Nimic nu se compară, spun ei, cu sfârâiala plină de promisiuni ale unui mic și cu liniștea unei navete cu sticle de bere, care-și așteaptă rândul. In felul acesta, sunt cei mai fericiți dintre români și nici în cot
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
în cei douăzeci de ani, de la prima invadare a Europei de țigănimea română, lucrurile par să fi evoluat enorm. Dacă în primii ani, după eliberarea turiștilor noștri din lagărul socialist, aceștia luau la ochi lebedele vieneze, ca să le pună pe grătar, acum au ajuns, în sfârșit, cu propriile mijloace, să dezvolte și ei un conflict normal, pur etnic, deși cu violență, dar în care, de data aceasta să nu fie implicate păsări nevinovate, de proveniență austriacă. Și uite așa domnilor, au
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
gol până în momentul de față. Pe fundul lui s-au format bălți cu stuf și papură, nagâți și rațe sălbatice. Este locul în care cetățenii din cartierele mărginașe se pot relaxa practicând pescuitul sportiv, jogging-ul, violul în grup și grătarele duminicale. Deasupra liceului este mai tot timpul pâclă, întrucât sistemul de canalizare solară nu aruncă încoace nicio rază. Se pot distinge, totuși, unele specii de turturele sârbești și vrăbiuțe băștinașe. Dedesubt, în adâncuri, se spune că ar fi tuneluri cimentate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
casă până nu se va lămuri o dată pentru totdeauna asupra trecutului său, pe care-l pierduse undeva printre blocurile astea. L XLIII Iar n-am putut dormi. Creierul mi se învârtea în gol. Răsucindu-mă pe pat ca pe un grătar, mi-a intrat în coaste un obiect dur. Era Castelul. Am aprins lampa de pe noptieră și m-am uitat la ultima pagină. Era plină de încercuiri întâmplătoare, unele cuvinte erau pur și simplu tăiate. Nu am șters nimic, am lăsat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
experiența ține școală scumpă, iar proștii nu vor să învețe decât la ea”. Am acceptat invitația Adelinei de a merge la Constanța, să-i cunosc părinții. Așa am ajuns să petrec zile întregi pe balconul apartamentului din Tomis III, făcând grătare cu tatăl ei, marinarul rămas pe uscat din cauza unei hernii de disc și a unui tic nervos la ochiul stâng. Dar am stat și pe fotoliu, în sufragerie, la o cafea și-o telenovelă cu doamna Nicky, coafeză de mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
într-un vagon special și depuși la Siguranța Statului, la București. Aici l-am întâlnit și pe părintele Nicolae Grebenea, care era în greva foamei, avea cinci zile de grevă când l-am întâlnit, ținut într-o celulă, pe un grătar sub care permanent, zi și noapte, forfotea un circuit de apă care istovea rezistența și năucea mintea victimei. Revederea cu Părintele a fost scurtă, în trecere. De la Siguranța Statului, lotul nostru a fost depus la închisoarea Văcărești. Așa cum am arătat
Vesnic osânditi by Petru C. Baciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/816_a_1587]
-
o recunoscu: - Ce faci mamare? Pe-aici locuiești? - Da! Dar ce număr căutați? - 183! Răspunse unul dintre ei. După ce le arătă casa, curioasă vru să afle amănunte, - Dar ce faceți acolo domn colonel, că auziși un zaiafet?... muzică, miros de grătare! Secretoasă îl trase de-o parte și șușotiră puțin; plictisit de insistența femeii îi răspunse într-o doară, - Lasă mamare... întâi să vedem care e situația! - Insist! Am ceva clasa întâi, n-o să regretați! Discreție totală garantată! Se despărțiră și
Adev?rul dintre noi by Aurel-Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83164_a_84489]
-
sunt pachețele cu ceai de Darjeeling, în Maroc poza unui berber în burnus vinețiu, la București o țărăncuță de lemn ducând o cofă de trestie. Camera nu are fereastră, primind neon și freon din tavanul pavat cu tuburi albe și grătare de ventilație. Mocheta bej cu desene roșcate stilizând floarea de măceș e singura înviorare în acest spațiu electrostatic. În colțul camerei, a rămas o pată care bate spre maro, vreun funcționar stângaci, grăbit să plece undeva, a răsturnat cu cotul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
de ciorapi groși din lână. — Nu mai e vremea să umbli fără șosete, Îi zise. Da’ n-am nici un chef să m-apuc iar să le port. Își puse șosetele și se prăbuși Înapoi pe scaun, punându-și picioarele pe grătarul din fața focului. — O să-ndoi grătarul, Îi spuse Bill. Nick Își mută picioarele pe partea cealaltă a căminului. — Ai ceva de citit? Întrebă. — Ziaru’ doar. — Ce-au făcut The Cards? — Au pierdut cu The Giants. — N-au adversar, The Giants. — A
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
Nu mai e vremea să umbli fără șosete, Îi zise. Da’ n-am nici un chef să m-apuc iar să le port. Își puse șosetele și se prăbuși Înapoi pe scaun, punându-și picioarele pe grătarul din fața focului. — O să-ndoi grătarul, Îi spuse Bill. Nick Își mută picioarele pe partea cealaltă a căminului. — Ai ceva de citit? Întrebă. — Ziaru’ doar. — Ce-au făcut The Cards? — Au pierdut cu The Giants. — N-au adversar, The Giants. — A fost meci de-antrenament. Cât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
să mănânc chestii de astea, dacă sunt dispus să le car, spuse Nick. Vocea Îi suna ciudat În pădurea Întunecată. Nu mai scoase o vorbă. Făcu un foc cu niște așchii pe care le desprinse dintr-o buturugă. Fixă un grătar deasupra focului, Înfingându-i cele patru picioare În pământ cu ghetele. Puse tigaia deasupra focului, pe grătar. Îi era și mai foame. Fasolea și spaghetele Începeau să se-ncălzească. Nick le amestecă. Începură să facă bulbuci, bule mici care apăreau Încet
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
ciudat În pădurea Întunecată. Nu mai scoase o vorbă. Făcu un foc cu niște așchii pe care le desprinse dintr-o buturugă. Fixă un grătar deasupra focului, Înfingându-i cele patru picioare În pământ cu ghetele. Puse tigaia deasupra focului, pe grătar. Îi era și mai foame. Fasolea și spaghetele Începeau să se-ncălzească. Nick le amestecă. Începură să facă bulbuci, bule mici care apăreau Încet la suprafață. Mirosea bine. Scoase o sticlă de ketchup și-și tăie patru felii de pâine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
felul ăsta. Dacă ar fi vrut, ar fi putut să-și pună cortul cu câteva ore mai devreme. Se găseau o grămadă de locuri bune pentru campat pe râu. Dar ăsta era bun. Nick Îndesă două așchii de pin sub grătar. Focul se Înteți. Uitase să-și aducă apă pentru cafea. Scoase o ploscă de pânză din sac și, trecând peste marginea pajiștii, coborî la râu. Peste celălalt mal se lăsase ceața albă. Îngenunche pe mal și scufundă sticla În apă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
ca gheața. Scoase plosca și se-ntoarse la cort. Aici, deasupra râului, nu era așa de frig. Mai bătu un cui, de care agăță plosca plină. Umplu ibricul până la jumătate, mai aruncă niște așchii pe foc și puse ibricul pe grătar. Nu-și mai amintea cum făcea el cafeaua. Își amintea că se certase o dată pe tema asta cu Hopkins, dar nu-și mai amintea ce susținuse atunci. Se hotărî să lase apa să fiarbă. Își aduse aminte că așa o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
din cană, cu grijă la Început, să nu-l verse, și apoi, meditativ, Începu să sugă caisele. Erau mai bune decât cele proaspete. Cafeaua dădu-n foc. Capacul se desprinse și zațul se scurse pe marginea ibricului. Îl luă de pe grătar. Hopkins triumfase. Puse niște zahăr În cana goală din care mâncase caisele și-și turnă cafeaua, așteptând să se răcească. Era prea fierbinte - apucă mânerul ibricului cu șapca. Nu voia s-o lase să zacă În ibric. Cel puțin nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
O tăie În două și o decoji. Apoi tăie o jumătate În felii și făcu sendvișuri cu ceapă. Le Înfășură În hârtia cerată și le băgă În celălat buzunar al cămășii sale kaki. Întoarse tigaia cu fundul În sus pe grătar, Își bău cafeaua Îndulcită, de un maro gălbui de la laptele condensat, apoi curăță În jurul cortului. Campase bine. Își scoase lanseta pentru muște din cutie, o montă și băgă cutia Înapoi În cort. Montă mulineta și trase firul. Cât Îl desfășura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]