3,772 matches
-
pe de o parte, se corelează cu cele înrudite, constituind astfel o tipologie (descoperită în istoricitatea ei, și nu inventată speculativ), iar pe de altă parte se integrează cu sau fără voia lor într-un context spațio-temporal și cultural, unde interacționează cu cele neînrudite cu ele, alcătuind un dialog polemic prin replica pe care o dă fiecare. Credem că putem numi legăturile instituite în primul caz corelații intrastructurale (care asigură o continuitate a formelor și un progres conceptual, în cadrul aceluiași tip
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
and students), care va culmina cu apariția unei noi concepții cu privire la curriculum (a new concept of curriculum)173. Această nouă ordine educațională va fi mai complexă, pluralistă și impredictibilă. În noua ordine educațională, educatorii și educații vor deveni individualități care interacționează în explorarea mutuală a surselor relevante de cunoaștere, iar metodele tradiționale de apreciere și evaluare vor fi depășite și înlocuite cu dialogul și cercetarea calitativă. În fine, curriculumul însuși nu va mai fi conceput ca un set structurat a priori
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
reguli și valori. Ea trebuie să ofere în interior cele necesare menținerii populației, vieții, protecției, trebuie să conțină de asemenea reguli pentru diviziunea muncii ș.a. În fiecare comunitate trebuie să existe un anumit grad de solidaritate incluzând motivația de a interacționa cu ceilalți și de a rezista celor din afară. Trebuie de asemenea oferite proceduri pentru a asigura perpetuarea sistemului social, a valorilor și țelurilor, precum și un model normativ pentru reglementarea comportamentului. Aceste proceduri includ tehnici de socializare pentru transmiterea moștenirii
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
directe și să implice multiple dimensiuni. Relațiile sunt directe atunci când nu sunt mediate de reprezentanți, lideri, instituții cum ar fi statul, sau de coduri, abstracțiuni ș.a. Chiar dacă un număr de indivizi împărtășește anumite credințe și valori, în cazul în care interacționează doar prin intermediul structurilor formale, aflându-se izolați unii de alții, ei nu formează o comunitate. Cu toate acestea, pentru astfel de structuri se folosește deseori sintagma "comunități locale". Aceeași concluzie este valabilă și dacă se face apel la o ideologie
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
de lege ori de soartă, alături de care trăim sau care ne-au stat înainte." (Vulcănescu, 1991: 97) 4.3. Analiza multivariată Elementele comunității ar fi valori cruciale pentru construirea și menținerea acesteia. Selznick propune un set complex de variabile ce interacționează reușind să dea naștere comunității și să o perpetueze. Acestea sunt: istoricitate, identitate, reciprocitate, pluralitate, autonomie, participare și integrare. O comunitate completă va fi caracterizată prin existența consistentă și printr-un echilibru al tuturor acestor elemente. Aspectele legate de trecut
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
neputință de identificat un cât de anemic acord referitor la întinderea caracteristică unei comunități. Unii spun că trebuie să fie limitată cum ar fi o localitate sau un grup etnic, alții spun că și o firmă (dacă angajații încep să interacționeze pe coordonate multiple) sau o Biserică, alții chiar că state întregi ar putea fi comunități! Comunitatea este privită la toate nivelurile: micro, mezo, macro. La Etzioni, comunitățile includ familii, cartiere, grupuri profesionale sau ocupaționale, localități mici, orașe, națiuni, ba chiar
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
câteva dintre populațiile componente vor reacționa între ele" (Strong, Lawton, Southwood, 1984: 111). Iar după ce dau exemple de tipuri ideale de comunități, subliniază: "Comunitățile sunt formate din seturi de populații ale unor specii individuale care au potențialul necesar pentru a interacționa una cu alta" (Strong, Lawton, Southwood, 1984: 156). Constituirea acestor forme să le spunem comunitare este datorată acelei tendințe către integrare identificată de biologi ca existând între ființele vii, cu o varietate crescută a gradelor de integrare a diferitelor elemente
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
varia ca dimensiuni de la cel mai mic cătun la cea mai mare metropolă, incluzând state și regiuni, granițele comunității suprapunându-se uneori cu cele politice. Rămâne totuși accentul pus pe teritorialitate și ideea granițelor, deseori ignorate în analize. Atât timp cât comunitățile interacționează în diferite maniere cu alte entități de care se disting sau doresc să se distingă, relevanța granițelor unde începe și unde se termină o comunitate este deosebită. Modalitățile în care aceste granițe sunt marcate sunt funcție de specificul comunității analizate. La
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
care comunitariștii caută să îl atingă prin acțiune, prin teorie sau prin exhortation. Există o schimbare de accent de la ideea relațiilor strict birocratice, cu menținerea strictă a tipurilor de interacțiuni funcție de zonele lor de activitate, la cea în care acestea interacționează, ocupând un spațiu mai amplu, mai complex în existența indivizilor. Desigur, unii încă doresc ca relațiile cu colegii de serviciu, cu cei din jur în general, să nu se dezvolte și pe alte planuri decât cele uzuale: fără socializare specială
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
află în tensiune, cel de-al doilea fiind de altfel o variantă mai complexă a primului. Indiferent la care ne referim, o comunitate diferă de ceea ce numim o simplă societate sau asociație, deoarece aceasta din urmă constă din indivizi care interacționează unii cu alții în principal pe o bază contractuală, cu scopul de a-și urmări propriile interese individuale. În accepțiunea obișnuită, comunitatea este constituită dintr-un grup de oameni care împărtășesc un set de valori, un mod de viață, se
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
nepotismului: nepotismul discriminativ, respectiv nepotismul non-discriminativ. Cel din urmă implică fie ajutorarea tuturor celor implicați, fie neglijarea tuturor celor implicați. "Printre animalele mari cel puțin, nepotismul discriminativ este probabil mult mai răspândit decât nepotismul non-discriminativ, parțial deoarece cele mai multe organisme sociale interacționează cu mai mult decât un singur tip de rude, parțial datorită faptului că nepotismul non-discriminativ reclamă circumstanțe în care altruiștii nu trebuie amenințați de cei din afară. Dintre toate organismele discriminative nepotismul este probabil cel mai complex în societățile umane
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
este tocmai faptul că și ei sunt asemeni mie. Bazat pe omogenitate morală și socială, acest tip de solidaritate este întărit de disciplina comunității mici. Într-un astfel de grup relațiile au multiple fațete, datorită absenței rolurilor specializate. Individul nu interacționează cu grupuri distincte de indivizi pentru atingerea unor scopuri diferite. Dominantă este tradiția, individualismul lipsește, proprietatea este devălmașă, iar voința comunității conduce gândirea și comportamentul. Date fiind dimensiunile reduse ale grupurilor, o astfel de solidaritate era eficace în asigurarea coeziunii
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
comunității pot crește dincolo de contactul unora sau al majorității membrilor comunității locale. "Specializarea funcției, fie de comunități ca întreg, fie de grupuri sau indivizi, poate avea drept consecințe fragmentarea și compartimentarea vieții sociale până la nivelul la care o persoană poate interacționa cu ceilalți doar în situații specifice, de exemplu la locul de muncă sau în timpul liber sau la biserică, dar nu la locul de muncă și în timpul liber și la biserică" (Mercer, 1956: 48). Dar aceasta nu înseamnă că o comunitate
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
lnire al tuturor acțiunilor, ideilor ș( proiectelor sale. Ca ș( Maiorescu, Gherea este un deschizător de drumuri, desigur pe alte direcții, care erau (nsă convergente cu cele ale lui Maiorescu. Desfășur(ndu-și activitatea (n aceeași perioadă, Maiorescu ș( Gherea au interacționat, această interacțiune fiind, poate, cu at(t mai puternică cu c(t se situau din punct de vedere ideologic pe poziții opuse. Astfel, (n timp ce Gherea este unul dintre reprezentanții cei mai de seamă ai socialismului (social-democrației), Maiorescu considera
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
o neșansă (ereditate tarată). Prima poate fi ulterior valorificată sau nu, iar cea de a doua, în funcție de gravitate, poate fi compensată în diverse grade sau nu. Mediul, ca factor al dezvoltării umane, este constituit din totalitatea elementelor cu care individul interacționează, direct sau indirect, pe parcursul dezvoltării sale. Din punctul de vedere al conținutului, în influențele mediului se pot distinge o multitudine de planuri: de la cel natural-geografic (climă, relief) la cel socială indispensabil unei ontogeneze de tip uman (familie, grup de joacă
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
și Sergiovanni (1969), printr-o figură sugestivă (figura 2) în care factorii educativi ce contribuie la modelarea comportamentului uman sunt ordonați într-un „sistem de interacțiune-influență” ce acționează convergent. Acest sistem constă în acele modele de comportament educațional care poate interacționa eficient cu organizația ca întreg și Ă în același timp Ă cu membrii organizaționali (elevii) în scopul atingerii țelurilor proprii și pentru a influența mediul social înconjurător. Există o strânsă legătură între valorile umane vehiculate de societate, organizarea sistemului de
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
ale autorităților școlare, profesorii sunt înclinați să valorizeze succesul la disciplinele „tari”, ca matematica, fizica, chimia și să judece inteligența prin prisma lui. (S-a demonstrat că profesorii care predau materiile favorizate de programa școlară au alt stil de a interacționa cu elevii și altă manieră de a structura realizarea sarcinilor școlare decât titularii celorlalte materii de învățământ.) O dovadă în acest sens o furnizează un studiu al lui Mugny și Perez (1996) care relevă că două categorii de subiecți cu
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
impact asupra învățatului îl are relația profesor-elev. Teoreticienii behavioriști sunt preocupați de aranjarea cât mai eficientă a situației de învățare; cei cognitiviști, de felul în care elevii percep situația de învățare. Psihologii umaniști pun accentul pe maniera în care profesorul interacționează cu elevii, considerând că acest lucru determină reușita școlară. Este evident și probabil că știți din proprie experiență că e mult mai probabil ca elevii să răspundă cu atenție unui profesor ce creează în clasă o atmosferă destinsă și pozitivă
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
de cunoașterea de sine și de luarea deciziilor pe baza acesteia. 8. Inteligența naturalistă implică înțelegerea lumii naturale, incluzând plante, animale și studiile științifice. Este abilitatea de a recunoaște și de a clasifica indivizi, specii și relații ecologice, de a interacționa eficient cu ființe vii și de a discerne scheme legate de viață și de forțele naturii. Acest tip de inteligență a fost a opta în ordinea identificării. Celelalte nu explicau personalități ăbiologi, astronomi) care nu operează cu simboluri, scheme sau
Familia şi şcoala în parteneriat pentru o educaţie de calitate by Mihaela Băsu, Angela Sava, Doina Helene Partenie, Adriana Petrovici () [Corola-publishinghouse/Science/1283_a_1956]
-
poate exista o predispoziție genetică spre timiditate, iar încercările prea insistente ale părinților de a-l socializa pe copil au adesea un succes scăzut. Tehnica este un mediu perfect pentru timizi, de exemplu Internetul este o modalitate preferată de a interacționa cu ceilalți. Pericolul este acela că tehnologia poate deveni un paravan după care se ascund cei care se tem de relațiile sociale directe. Strategia de bază în eliminarea efectelor nedorite ale timidității se construiește prin dezvoltarea încrederii în sine. VIII
Familia şi şcoala în parteneriat pentru o educaţie de calitate by Mihaela Băsu, Angela Sava, Doina Helene Partenie, Adriana Petrovici () [Corola-publishinghouse/Science/1283_a_1956]
-
devină iederă . . . deși trebuie să devină doar el însuși.” Educația este o parte a naturii umane, înțelegând prin natura umană totalitatea fenomenelor conștiinței și a produselor acesteia. Educația este implicată în modelarea și transformarea tuturor elementelor sistemului social, cu care interacționează strîns, dar față de care păstrează o relativă autonomie. Prin obiectivele, funcțiile și modul de desfășurare, educația se definește ca un tip particular de acțiune umană. Procesul educativ se manifestă în două direcții care se completează reciproc, nefiind niciodată perfect disjuncte
Familia şi şcoala în parteneriat pentru o educaţie de calitate by Mihaela Băsu, Angela Sava, Doina Helene Partenie, Adriana Petrovici () [Corola-publishinghouse/Science/1283_a_1956]
-
poate fi trăit, din păcate, în cadrul ofertei educaționale a școlii. O oră de mișcare în aer liber, practicarea unui sport suficient de dinamic va "obosi" copilul puțin, pentru a-l face mai puternic, mai stăpân pe sine, mai pregătit să interacționeze cu lumea din jur. Sunt investiții mici, dar care au efecte durabile și care își vor arăta roadele mai târziu. Specialiștii au recunoscut faptul că performanța individuală nu va putea niciodată să o depășească pe cea realizată de o echipă
Familia şi şcoala în parteneriat pentru o educaţie de calitate by Mihaela Băsu, Angela Sava, Doina Helene Partenie, Adriana Petrovici () [Corola-publishinghouse/Science/1283_a_1956]
-
in Humans”, Chemical Senses and Flavor, nr. 6, 1981, pp. 351-376. De ce anumite sunete vi se par armonioase, iar altele total discordante? Undele sonore și auzul Sunetul este o senzație complexă. Pe plan fizic, unda sonoră corespunde unor molecule ce interacționează, așa cum se întâmplă cu oamenii dintr-o mulțime sau cu piesele de domino aliniate, pe care le facem să cadă în lanț. Sunetul începe cu un șoc: o lovitură într-o cutie sau presiunea aerului pătruns brusc într-un tub
[Corola-publishinghouse/Science/1974_a_3299]
-
sau cu piesele de domino aliniate, pe care le facem să cadă în lanț. Sunetul începe cu un șoc: o lovitură într-o cutie sau presiunea aerului pătruns brusc într-un tub. Această lovitură imprimă moleculelor de aer dezordine; ele interacționează cu moleculele vecine și așa mai departe până la epuizarea energiei, generând o undă sonoră similară unui val. În aer (cazul cel mai frecvent pentru om), unda sonoră se deplasează cu o viteză de 340 m/s, adică 1 200 de
[Corola-publishinghouse/Science/1974_a_3299]
-
dacă ne gândim că un aparat digital obișnuit are între 4 și 8 milioane de pixeli, iar unul cu film (clasic) până la 16 milioane. Procesul vederii începe cu o serie de celule nervoase speciale care conțin un pigment; când fotonii interacționează cu pigmentul, acesta se descompune, producând un semnal bioelectric (influx nervos) care se transmite prin „cabluri” (nervii optici) la creier. Există două tipuri de fotoreceptori: bastonașele (pe care le regăsim la toate animalele), care sunt în număr de 120 de
[Corola-publishinghouse/Science/1974_a_3299]