2,694 matches
-
a unor structuri externe, cum ar fi Statul. Punând accentul pe mecanismele de coordonare rațională Între agenții implicați, instituțiile pot fi Înțelese fără să fie nevoie să se facă apel la entități externe de menținere a instituției sau la angajamente iraționale pentru respectarea unor reguli. Din această perspectivă, instituțiile nu există independent de credințele Împărtășite ale agenților și sunt un produs exclusiv al acțiunilor individuale. Abordarea instituțiilor ca norme pornește de la asumpția că multe modele de comportament au la bază percepțiile
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
limbii. Și chiar dacă noile coduri sunt supuse aprobării Parlamentului, codificarea administrativă tinde, în fapt, să-l împiedice de a-și exercita funcția definitorie, esențială, în materie legislativă. François Terré constată că, din 1999, s-a trecut la amplificarea în proporții iraționale a codificărilor, prin intermediul ordonanțelor, justificată prin lentoarea acțiunii parlamentului, în ceea ce privește examinarea părților legislative ale proiectelor de coduri, deja elaborate. Parlamentul a abilitat Guvernul ca, prin ordonanțe, să modifice părțile aparținând domeniului legii. Cu un ascuțit spirit critic, sunt evidențiate efectele
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
cel mai important ingredient din eudaimonia, și alte lucruri sunt necesare. Prima poziție este cea a stoicilor, iar ultima este cea a lui Platon și Aristotel (pentru Platon, cel matur, o viat] bun] va include satisfacția moderat] a impulsurilor noastre iraționale, în timp ce pentru Aristotel, bunurile materiale reprezint] mijlocul necesar pentru a desf]sura o activitate excelent], practic] sau intelectual] - și cine, se întreab] el retoric, ar atribui eudaimonia unei persoane care a avut parte de ghinionul lui Priam?) Toate aceste poziții
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
dac] acestea pot avea un impact pozitiv asupra percepțiilor noastre, ele nu ar trebui s] aib] nici un impact rațional asupra dorințelor noastre, din nou sub o rezerv] care va fi formulat] îndat]. Aceste descoperiri ar putea s] aib] un impact irațional. În momentul în care v]d un p]ianjen m] poate cuprinde o team] morbid], dar și dorința de a nu m] g]și niciodat] aproape de el. Oricum, aceasta nu este o schimbare a dorințelor mele controlat] de rațiune. Este
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
în care v]d un p]ianjen m] poate cuprinde o team] morbid], dar și dorința de a nu m] g]și niciodat] aproape de el. Oricum, aceasta nu este o schimbare a dorințelor mele controlat] de rațiune. Este o schimbare irațional] a dorințelor mele. Trebuie s] facem aici o prim] remarc]. Contrar exemplului pe care tocmai l-am dat, s] presupunem c] resimt dorința de a nu fi niciodat] aproape de un p]ianjen pentru c] ajung s] cred, în mod fals
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
presupunem c] resimt dorința de a nu fi niciodat] aproape de un p]ianjen pentru c] ajung s] cred, în mod fals, c] p]ianjenii eman] un miros nepl]cut. Cu sigurant] am spune, în mod obișnuit, c] am „o dorinț] irațional]”. Oricum, motivul pentru care am spune acest lucru nu este în contradicție cu ideile enunțate pan] acum, pentru c] dorința mea de a nu fi niciodat] aproape de un p]ianjen se bazeaz] pe o alt] dorinț] și percepție: dorința mea
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
fi „liniștiți, calmi și cu mintea adunat]” (pentru a folosi o expresie informal]). Și totuși, se pare c] în mod normal consider]m c] dac] nu suntem liniștiți, calmi și cu mintea adunat] putem avea tot soiul de izbucniri emoționale iraționale. A avea acele dorințe pe care le-am simți dac] am fi liniștiți, calmi și cu mintea adunat] pare a fi un ideal rațional independent. Cand esti liniștit, calm și cu mintea adunat] nu îți dorești s] îneci copilul, oricât
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
faptelor nemorale (naturalism) și a p]rerii c] acestea sunt sui-generis afirmații despre fapte morale perceptibile prin intuiție sau apel la convingeri (intuiționism), au concluzionat pripit c] cineva nu poate medita asupra problemelor morale; judec]țile morale sunt expresiile atitudinilor iraționale sau cel puțin neraționale de aprobare sau dezaprobare. Au ajuns la aceast] concluzie deoarece au ad]ugat o premis] fals], si anume c] singurele probleme asupra c]rora se poate medita sunt cele faptice. O lectur] a lucr]rii lui
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
și să-l asigure că perfidul continent Europa, cel al mileniului trei, nu va atenta la perpetua pudoare a Marusiei. Ce destin! Peste capetele noastre, două puteri una legitimă în demnitatea ei, cealaltă complexată și oricînd periculoasă în pulsiunile ei iraționale pregătesc un prospect de relevanță istorică, iar noi, cei mici și la locul nostru, așteptăm să vedem și să auzim ce s-a discutat acolo. Pentru că, pînă la urmă, tot vom afla. Chiar dacă ușile au fost închise și blițurile și
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
prin întruparea ingenuității, cu eleganta rigoare cazonă. Simbolizînd, printre altele, casta arătoșilor ofițeri de elită, mirajul domnișoarelor prenupțiale. Belicosul chipiu al lui de Gaulle! Da, dar militarismul acestui mare personaj al istoriei... E unul ivit ca nobilă antiteză la celălalt, iraționalul, agresivul. Iar seducătorul miles gloriosus gascon avea, la urma urmei, și nas pentru așa chipiu, nu? Lenin nu recursese, încă, la tunica permanent insurgentă. Monstrul istoriei mai păstra ceva din alura timpului din care venea (și pe care, tot psihanalitic
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
deconcertant, lipsa unor repere cît de cît sigure pentru conturarea unei evaluări globale e atît de evidentă, încît percepțiile noastre nu au de ales decît regimul ridicării din umeri și al supunerii la destin. Rolul, într-un fel nefast, al iraționalei mediatizări, al imaginii care zboară într-o secundă la antipozi, derutînd prin pulverizare, nu e de neglijat. Dar, vai, așa o cere începutul de mileniu. Ne supunem. Artistul român acum? Se află, și el, bietul, sub vremi, între o Scillă
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
văzusem acum 15 ani, îl văd acum: Musée d'Orsay. Fosta fabuloasă gară, acum fabulos muzeu. Cu deprimarea că doar alerg prin ea, galeria năucește, finalmente, prin senzația comprimării, aici, a secolului Renașterii Moderne (imprudență nominativă asumată, vai, în aceeași irațională fugă). Să extrag însă din mult prea solicitanta alergare ceva esențial: distanța de la contemplația de grad secund (barbiană?) a reproducerii (fie ea și ireproșabilă tipografic), la cea ca atare, în fața capodoperei. Distanță hipnotică, aș numi-o, pentru încărcătura... hermeneutică. Să
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
parte a sistemului mecanicist, redundant și inexpresiv. La aceasta tradiție iconoclastă punctată decisiv de raționalism se adaugă în secolul XVIII empirismul factual, prin David Hume și Isaac Newton, care afirmă o altă "opoziție" față de imaginar, faptul, antonim al confuziei, delirului, iraționalului și fantasmelor onirice. Derivat din percepție sau produs al observației și al experimentului, faptul poate fi și un eveniment, precum cel istoric. În Secolul Luminilor, istoria înregistrează frenezia iconoclastă a oamenilor de știință, care își stabilesc o limită de nedepășit
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
subcapitole anterioare. Iată ce ne spune Platon în Timaios: Ceea ce este veșnic identic cu sine poate fi cuprins de gândire printr-un discurs rațional, iar ceea ce devine și piere, neavând niciodată ființă cu adevărat, este obiectul opiniei și al sensibilității iraționale"41. Diferența dintre opinie (doxa) și sensibilitate irațională (alogos aisthesis), pe de o parte, și gândire (noesis) și discurs rațional (logos), pe de alta, dar și nonsensul opțiunii "epistemologice", sunt evidente în acest fragment, pe baza preeminenței clare a "ceea ce
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
Timaios: Ceea ce este veșnic identic cu sine poate fi cuprins de gândire printr-un discurs rațional, iar ceea ce devine și piere, neavând niciodată ființă cu adevărat, este obiectul opiniei și al sensibilității iraționale"41. Diferența dintre opinie (doxa) și sensibilitate irațională (alogos aisthesis), pe de o parte, și gândire (noesis) și discurs rațional (logos), pe de alta, dar și nonsensul opțiunii "epistemologice", sunt evidente în acest fragment, pe baza preeminenței clare a "ceea ce este veșnic identic cu sine" față de "ceea ce devine
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
foarte greu în traducerile noastre, în temeiul inexistenței absurdului în viața omului de tip nou...! Dar absurdul începuse deja să se manifeste ca dominantă a vieții noastre. Vidarea de conținut a realului, criza valorilor, amurgul umanismului, ne conduceau către absurd. Iraționalul se impune ca valoare. în locul inteligenței administrația , în locul intimității -colectivismul. Presiunea politică este, în "Regulamentul de bloc", și una externă. Un teritoriu, în proprietate, e invadat de o putere străină, și stăpînit cu forța, întrebarea, pe care cred că și-
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
și să ia fiecare câte doi ani de închisoare. Paradoxul este însă că cei doi vor fi tentați să nu adopte această strategie, ci să mărturisească ambii, luând fiecare câte cinci ani de închisoare. Strategia adoptată, fiind mai proastă, pare irațională. În fapt, ea este rezultatul opțiunii celei mai raționale, pe care fiecare dintre prizonieri o poate lua în mod separat. Fiind izolat de celălalt, fiecare judecă în felul următor: dacă nu mărturisește, poate lua doi ani de închisoare, dacă nici
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
ea. Acționând în condițiile date, persoanele vor experimenta continuu dificultățile provenite din neconcordanța formei de organizare cu acestea. Discordanța obiectivă se va manifesta deci ca dificultate, ca piedică. Respectiva formă va fi, în consecință, percepută tot mai mult ca inadecvată, irațională, nenaturală. Ca urmare, persoanele angajate în această activitate vor căuta o altă formă de organizare. Când există o relație obiectivă de concordanță, de compatibilitate, ea va fi experimentată pozitiv. Schematic, aceste relații pot fi redate în felul următor (figura 8
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
pentru a reduce complet incertitudinea, de a funda decizii optime. Doar într-o asemenea situație, deciziile ar putea fi acceptate numai în virtutea raționalității și competenței lor. Competența, în condițiile cunoașterii actuale, nu este suficientă pentru a funda autoritatea. • Procedee „absurde”, „iraționale” de decizie. Chiar și în colectivitățile carecultivă un grad ridicat de raționalitate, teoretică și pragmatică, putem găsi practici de decizie în probleme, adesea de importanță crucială, care par absurde,iraționale. Atenienii, alături de procedura democratică de decizie (ai căror autori necontestați
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
actuale, nu este suficientă pentru a funda autoritatea. • Procedee „absurde”, „iraționale” de decizie. Chiar și în colectivitățile carecultivă un grad ridicat de raționalitate, teoretică și pragmatică, putem găsi practici de decizie în probleme, adesea de importanță crucială, care par absurde,iraționale. Atenienii, alături de procedura democratică de decizie (ai căror autori necontestați sunt), recurgeau și la proceduri ca tragerea la sorți (zarurile, considerau ei, exprimă voința zeilor) sau consultarea oracolului de la Delphi. Romanii, poate cel mai pragmatic popor din Antichitate, recurgeau pentru
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
de raționalitate propus aici (tabelul 11.1), pornind de la câteva sugestii ale lui Kenneth D. Benne (1961a), include optcaracteristici fundamentale, perechi, fiecare descriind o caracteristică a funcționării raționale, eficiente (coloana din stânga) sau, complementar, odeformare patologică ce conferă comportamentului o orientare irațională, ineficace (coloana din dreapta). Acest test poate oferi o imagine asupra raționalității potențiale a sistemelor, cât și asupra tipurilor de deformări patologice de care pot suferi acestea. Tabelul 11.1 Testul de raționalitate a sistemelor sociale Dacă vrem, de exemplu, să
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
putut avea el. A-l cunoaște pe Cezar înseamnă a încerca să te imaginezi tu însuți în „pielea” lui Cezar, să-l simulezi pe acesta în propria ta minte și simțire. Comprehensiunea în varianta filosofiei germane are o coloratură afectivă, irațională. Pe aproximativ aceeași linie merge și istoricul și filosoful francez Henri-Irénée Marrou (1958, 1961). Pe linie relativ distinctă se orientează filosoful englez Robin G. Collingwood. Punctul de plecare este tot idealist. În istorie, istoricul trebuie să descopere ideile care au
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
pe care nu le-am experimentat niciodată. Un om care nu a fost schizofrenic și nici nu a experimentat o stare trecătoare de tip schizofrenic poate să simuleze în sine starea de schizofrenie? Un om care nu a cunoscut teama irațională și paralizantă în fața necunoscutului nu poate înțelege o stare de spirit religioasă. Este drept că elemente de trăiri foarte diverse avem în mod natural, putând înțelege și amplificările lor externe. De asemenea, există largi posibilități de cultivare a capacității de
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
Societatea feudală era evaluată în moduri diametralopuse de către diferitele clase și grupuri sociale care o compuneau. Pe de o parte, clasa feudalilor o considera perfect normală, justificată, bună, chiar rațională. Pe de altă parte, burghezia o aprecia ca fiind complet irațională, nedreaptă, nefirească, opusă naturii umane. Putem utiliza aceste estimări subiective drept bază pentru o evaluare mai generală a poziției în seria evolutivă a societății feudale a secolului al XVIII-lea? În aparență, nu. Unii o consideră bună, alții rea. A
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
evaluarea și ierarhizarea lor, tind să fie eliminate. Prima problemă care se ridică în mod firesc este: cum putem evalua strategia satisfăcătorului în raport cu strategia optimalității tendențiale? La o primă vedere s-ar putea imputa strategiei satisfăcătorului că reprezintă un comportament irațional, slab productiv, rezultat mai mult al comodității decidentului, și nicidecum o procedură rațională. Punctul de vedere susținut aici este cu totul altul: PROPOZIȚIA 2.4.: În condițiile unei incertitudini accentuate, strategia satisfăcătorului reprezintă o opțiune rațională care, la limită, nu
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]