3,626 matches
-
condamnați să trăiască cu 7-800 de lei pe lună, după 15 ani de scenă, pe care nu-i compătimește nimeni. Cred că echilibrarea veniturilor, dacă e s-o facem justițiar, nu cabotin, trebuie Începută de ghinioniștii de jos, nu de la norocoșii notorii... Citesc În revista vrânceană Oglinda literară un articol dedicat lui Nicolae Bălcescu, din care aflu că marele nostru istoric devenise...agent englez, prin mijlocirea marii actrițe Rachel. Hm! Ce subiect teribil, năucitor chiar, a ratat Camil Petrescu, În romanul
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
Însă, o viață de om a refuzat să se supună ordinii sociale, morale, chiar profesionale ( dacă ne amintim cum s-a Încheiat cola borarea lui cu Teatrul Mic). Furdui, deduc acum, după ce lam cunoscut bine, din memorii, a fost un norocos convins că e mereu pîndit de ghinion. Nu putea rezista multă vreme În limita normalității. Egofilia-i cerea să redemonstreze, Într-una, oriunde s-ar afla, că el e un caz. A fost. Din copilăria Începută la Soroca, pînă la
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
un alt stat, undeva unde aveau cluburi de noapte. Am întrebat-o pe mama de ce nu avea și ea părul strălucitor și galben ca al lui tanti Mae, iar ea mi-a zis că unii oameni sunt pur și simplu norocoși, și mie mi-a părut rău pentru ea. În afară de tren, cel mai bine îmi amintesc de tanti Mae. Mirosea atât de tare a parfum, că uneori nu puteai să te apropii de ea fără să te înțepe nasul și îți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2063_a_3388]
-
literele roșii și crucea mare albastră din mijloc. Poate c-o aprind chiar dacă nu-i acolo reverendul. Vedeam zona unde stăteam înainte, vedeam chiar casa în care am stat. Acum locuia altcineva în ea. M-am gândit la cât de norocoși trebuie să fie să aibă o casă drăguță în oraș fără cenușă în curte și un metru jumate de lut sub ea. Doamna Watkins locuia vizavi. La ea toate luminile erau stinse. Ne zicea mereu cât de devreme se duce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2063_a_3388]
-
de sentimentul demnității ce le e comun celorlalți oameni. Iar acest lucru e valabil și pentru goimi! N-am avut cu toții, știi bine, norocul să ne naștem evrei. Așa că hai s-avem oleacă de rahmones 1 pentru cei mai puțin norocoși, bine? Nu de alta, dar sunt sătul și mi-e silă de goișe în sus, goișe în jos! Dacă e de rău, de vină-s goimii, dacă-i de bine, e meritul evreilor! Nu pricepeți, dragii mei părinți, din al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
sunt, la urma urmei, aceste evreice care ne-au crescut din copilărie? În Calabria își au corespondentul în muierile încremenite pe băncile bisericilor, unde înghit tot rahatul ăla catolic, scârbos; în Calcutta, le vezi cerșind pe străzi sau, dacă-s norocoase, le găsești înhămate la un plug pe un ogor colburos. Numai în America, Rabbi Golden, își platinează aceste țărănci, mamele noastre, părul la vârsta de șaizeci de ani și se fâțâie de colo-colo pe Collins Avenue din Florida, îmbrăcate-n
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
exemplară decât ea? Onestă, pașnică din fire, fără strop de ciudățenie sau egoism în ea - o făptură pe de-a-ntregul lăudabilă și meritorie. Și cine știe pe unde o fi acum! Sal’tare, Dovlecel! Ești minunata soție a vreunui șeigheț norocos de prin centrul Americii? Ce altceva ar putea fi? A fost redactor la revista literară, la literatura engleză a cules de fiecare dată laurii; împreună cu mine și cu prietenii mei indignați a pichetat frizeria Yellow Springs, unde negrii nu erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
a scrie o operă de-o viață, după cum am și făcut, de a îndeplini misiunea ce-mi fusese criptic formulată pe-o coală prăpădită ce nu era, probabil, decât intenția cuiva de-a scrie o glumă dadaistă. Drept sau nedrept? Norocos ori nenorocos? Cu sens ori fără sens? Întâmplare sau predestinare? Întreg la minte ori nebun? Suc sau sos? Ei bine, indiferent dacă era sau nu treaba pe care o aveam de făcut, ea este de-acum terminată. De bine, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
și părea că o strangulează ceva sau cineva...apoi s-a simțit dintr-o dată mai ușoară. A început să mănânce și să-și revină. Richard nu s-a mișcat de lângă ea. și ea a recunoscut lăuntric că este o femeie norocoasă cu așa un bărbat frumos și bun alături. Îl iubea cu pasiune și, dacă el nu ar fi iubit-o și nu șiar fi dorit-o drept soție a lui, ea nu s-ar fi putut lupta împotriva farmecului acestui
Ramuri, muguri si mugurasi de creatie olteniteana Antologie de poezie și proză oltenițeană by Nicolae Mavrodin si Silviu Cristache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91640_a_93396]
-
româncă din Herța, ocupată de Armata Roșie în 1940, când cu Ultimatumul 29. O chema Ana și toată familia ei fusese masacrata la Fântâna Albă30. Ea a supraviețuit doar pentru a fi deportată la poalele munților Caucaz. Se socotea totuși norocoasă deoarece nu ajunsese în infernul alb al Siberiei. Auzise de prezența trupelor române și căuta un preot pentru botezul unui copil. Am trimis după sublocotenentul Tiberiu Carp, preotul batalionului nostru, un băiat blând, cu vorba frumoasă, capabil să ofere muribunzilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
invită pe Smaranda la dans. Siguranța și grația lor îi singularizează printre ceilalți dansatori, dovadă numeroasele priviri fățiș admirative din partea celor așezați la mesele din apropierea ringului parchetat. Cele ale bărbaților ascund în spatele încântării afișate și un dram de invidie pentru norocosul care se bucură de compania unei partenere absolut fermecătoare. Alte câteva perechi se formează pentru noua melodie, dar ei revin la masă. De abia se așează, că un ofițer german se prezintă protocolar, cerând permisiunea să o invite la dans
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
mâinii drepte. Ochii negri, scoși în evidență de albeața pielii, privesc la el cu atenție, în timp ce timbrul calm al vocii este străbătut de o amabilitate naturală. Crimeea, Caucaz, Kuban. Judecând după ceea ce văd aici, aș putea spune că ești un norocos locotenente. Misiuni imposibil de îndeplinit, pentru tine au fost perfect posibile. Mi-am făcut doar datoria, nimic mai mult domnule colonel. Fostul tău comandant de regiment are numai cuvinte de laudă la adresa ta. Citez: "Vorbește fluent germana, franceza și la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
mintea mea e o adevărată harababură. A supraviețuit vreunul dintre soldații care au fost acolo? Din păcate nu pot să vă răspund la această întrebare, din simplul motiv că nu știu. Îți pot spune cu certitudine doar că ești extrem de norocos. În urma exploziei ai scăpat fără nici o zgârietură, dar trupul tău a fost contuzionat foarte puternic. Din fericire ești tânăr și într-o formă excelentă iar aceste superbe calități pot să-ți ofere vitalitatea necesară unei recuperări complete. Dacă totul merge
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
era, nu a putut trage siguranța pistolului. Domnul colonel Pietrosu care se afla întâmplător de față l-a calmat cu greu pe ciolovec și astfel am putut aduce hrana soldaților în prima linie. Mda...din păcate nu putem fi așa norocoși tot timpul. Încercați cu tact și diplomație să rezolvați astfel de incidente. Eventual motivați că dotarea noastră hipo este necesară pentru diferiți comisari sau grade înalte din N.K.V.D. Clipește scurt și se încruntă. De regulă, la astfel de cuvinte, sovieticii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
se simte mai ales noaptea când gerul fură din căldura godinului, un cub de fier ruginit care ține loc de sobă. Dar, oricum, nici unul dintre ei nu poate spune că doarme afară, în ger. Spre deosebire de mulți alți camarazi, mai puțini norocoși. O lampă veche, cu fitil, stă agățată într-un cui bătut într-un stâlp de susținere a tavanului. Lumina pâlpâitoare ce se strecoară prin sticla afumată mai înveselește cumva interiorul. După ce explică comandanților de grupă misiunea la care urmează să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
anonim. Nici acum nu uitase gemetele și mirosul puternic de hoit al membrelor cangrenate din cauza gerului. Cu prețul amputării picioarelor mai jos de genunchi, militarul scăpase de moarte. Dar trăind coșmarul unui viitor cel puțin îndoielnic, se putea socoti un norocos? Zigzagul gândurilor îl aruncă într-o dimineață leneșă, rătăcită în voluptatea patului comod, când simțea prin somn căldura mâinii ei odihnindu-se la mijlocul pieptului său, zâmbetul ambiguu, candid și provocator în același timp, care-l întâmpina imediat cum deschidea ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
în marea albă a zăpezii. Jetul de lumină taie din nou noaptea. Cu inima cât un purece, Marius așteaptă inevitabilul. Din fericire, liniștea rece continuă netulburată. Florea scăpase neobservat. Zâmbește scurt. Încă o dată, ardeleanul acesta încăpățânat, hotărât și mai ales norocos se dovedește cea mai potrivită alegere pentru astfel de acțiuni. Într-o tensiune tăcută, timpul trece greu în așteptarea semnalului convenit cu Iovuț. Îngrijorarea și neliniștea sporesc. Va putea ajunge Florea în timp util? Și dacă ajunge, poate să lichideze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
ale unor mașini blindate. Sprijinit de zidul unei case, Marius privește coloana prizonierilor. În ceața venită odată cu gerul dimineții mulți dintre ei încearcă să se apere de frig ridicând gulerele și ascunzându-și mâinile înroșite în buzunarele mantalelor. Cei mai norocoși au capul înfășurat într-un fular de lână, peste care și-au pus casca. Dezarmați și fără centuri, nu oferă totuși imaginea unei mulțimi dezorganizate. Acolo unde ofițerii lipsesc, comanda o are un subofițer. Intrată în sânge, proverbiala disciplină germană
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
loc mai retras, unde să fim numai noi doi. Dă-l naibii, băiete, intri în păcat cu el. Mergi la oamenii tăi. Unde te-ai încartiruit? Am găsit o cameră într-o școală. Are ferestrele sparte, dar zidurile sunt întregi. Norocoșilor. Căpitanul încearcă un zâmbet, dar nu reușește decât o grimasă crispată: Trec mai târziu pe la voi, după ce revin de la comandament. Zilele trec liniștite, nu se mai aude tunetul artileriei sau zgomotul automatelor. În lume continuă să se petreacă destule orori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
ale regimentului sunt completate cu permisionari rechemați în grabă pe front. Unii dintre ei aduc scrisori de acasă. În cercul monoton al existenței din ultimele luni de lupte permanente, e un eveniment foarte rar și, cu plicul în mână, fiecare norocos se manifestă în felul lui. Unii citesc cu glas tare sau cheamă un camarad confident, alții se retrag singuri într-un colț și în timp ce parcurg rândurile chipurile se luminează sau capătă amprenta îngrijorării. Încep cu vorbă domoală să-și povestească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
fața și uniforma sunt împroșcate de sângele care țâșnise ca dintr-o conductă spartă din trupul neamțului. Dar este viu! În jocul permanent de zaruri pe care-l poartă cu Moartea dăduse din nou șase-șase. Data viitoare va fi la fel de norocos? Undeva se aude un strigăt de durere: Ajutooooor! Infirmier! Ajutooooor! Darie se oprește lângă rănitului care se zbate și țipă. Îi spune ceva care se pierde în vacarmul luptei. Un braț înarmat cu un pumnal se ridică deasupra sublocotenentului. De
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
în timpul atacului. Nu mai este bun de nimic. Asta nu e bine de loc, mormăie Marius. Rămâne pe gânduri câteva clipe, cu privirea pierdută în beznă. Izolați, fără nici un mijloc de comunicare...Transmisionistul e teafăr? A scăpat doar cu sperietura. Norocos băiat. Ei, în definitiv nu e vorba decât de cel mult două zile, după care sigur ai noștri vor apare. Deocamdată, băieții să nu afle despre asta. Și vezi, poate totuși Bocioagă face ceva cu stația. Se întoarce pe călcâie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
din jur. Nemții se retrag în fugă. Unii mai trag, dezordonat și imprecis. Un snop de gloanțe trece peste capul lui Marius. Unul dintre ele îi lovește puternic casca. Simte cum capul se zguduie sub șocul loviturii. Se poate socoti norocos. De obicei nu poartă cască dar uite că acum o făcuse și asta îi salvase viața. Opriți focul! Nu mai trageți! Opriți focul! Răzleț se mai aud câteva împușcături, ca apoi acestea să înceteze cu totul. În fața clădirii nu mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
vâneze. Se prăbușesc amândoi gâfâind pe mozaicul holului. Ești rănit? Atunci când răspunde, vocea îi sună atât de ciudat în urechi încât Marius aproape nu și-o recunoaște. Cred că...nu. Sunt bine. Un pic zgâlțâit, dar trece. Ai scăpat ieftin. Norocos ca de obicei. Da, cumva supraviețuise și acum. Nu-și mai punea de mult întrebări de ce, în jocul evenimentelor știe că rolul lui este unul convențional. El nu poate face decât să spere ca regizorul să nu-l socotească de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
la glumele, la ironiile lui, iar când ironia era prea caustică reușea să-i răspundă usturător și la obiect. Liviu îi făcuse o curte ca la carte și după un an era căsătorit cu ea. Descoperise că era un om norocos, soția lui era o femeie caldă, sinceră și..., Doamne, atât de frumoasă! Nu putea înțelege cum Arm, care pe podium era o fată înaltă și suplă, dezbrăcată era numai rotunjimi. Am oasele foarte mici, matematicianule, nu ai luat asta în
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]