3,245 matches
-
care mulți se avântă crezând că îi cunosc adevărata esență, rosti rar Rim. Un quint învață să se ferească de o asemenea trufie încă de la începutul inițierii sale. Iar după ce a ajuns ceea ce trebuie să fie, viața lui e o perpetuă lecție de blândețe adresată celor din jur. ― Halal blîndețe! strigă călugărul, încercînd zadarnic să-și ascundă nodul din gât. Ce vrea să zică cu asta? ― Că ne poate ucide pe toți înainte ca noi să ne dăm seama ce se
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
îi reușise pe deplin, atât pe planetă, cât și pe stația orbitală. Nu se așteptase ca tânărul călugăr să se dea atât de ușor bătut. Și aici mizase însă pe lăcomie. Era felul lui de a se răzbuna pe reproșurile perpetue ale lui Isidor, care ar fi dorit o sondă mai eficace pentru controlul viselor lui Laak. Când venea vorba despre banii lor, călugării deveneau însă extrem de chibzuiți. A lăsa numai trei sonde hiperluminice pentru un interval de cinci generații era
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
de-a Doua Însămânțare însă, urmașii clonelor construiseră pe platoul de unde pornise civilizația lor un edificiu gigantic unde puseseră blocul de gheață în care era încastrată mâna Mântuitorului lor, transmisă în secret din generație în generație. Scopul adorației era amintirea perpetuă a felului nemilos în care milioane de clone se sacrificaseră pe altarul unei religii mincinoase și fuseseră exploatate dincolo de orice limită a omenescului. Înainte ca naveta Oksanci să ajungă în piață, Johansson înregistra cu satisfacție că oamenii pe care îi
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
mele alăturate talentelor tale, te vor face cel mai temut războinic al galaxiei... - Iar știința mea îți va permite să duci la bun sfârșit ceea ce ai început pentru oamenii tăi, sî-i scoți pe toți din chinul existenței într-un cerc perpetuu. Asta nu înseamnă însă neapărat că vom avea și loc în mintea ta. Poate că femeia asta, Alaana, pentru care văd că ai atâta respect, o să ne ajute să încăpem cu toții între gândurile tale. - Așa cum o știu eu pe Alaana
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
încercăm să punem la cale o religie pentru zeți. Abatele încercă să protesteze: - Dar nu știm nimic despre ei! Cum am putea să găsim... - Am să-ți explic pe înțelesul tău, popo. E sădit în genomul oricărui bărbat să caute perpetuu să se acupleze cu cât mai multe femei. Ești de acord? - Da, dar asta... - Cu toate acestea, continuă calm Diribal, există și monahi, așa ca voi. Ați făcut legământ de castitate pentru că sunteți convinși că Dumnezeu v-o cere. O
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
ar fi dedublat brusc, Diribal dădu să întrebe ceva, dar în drumul ei spre vorbire, ideea se topi și se ascunse undeva în subconștient. Atâta vreme cât nu a înțeles cum curge timpul, Ahile nu a prins niciodată broasca, fiindcă se împiedica perpetuu de jumătatea distanței dintre ei... Creștinii știu asta. Ei au căutat broasca aproape un mileniu, neștiind că o țin în buzunar. Iată de ce, în locul vostru nu aș disprețui experiența creștină și lecțiile ei despre vâltorile Timpului. Fiindcă întîiul învățămînt al
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
cred, o conștiință națională a lor, deoarece, spre deosebire de cei din Basarabia Sudică și din Dobrogea, aceștia au fost, sau aduși, sau tolerați să se așeze pe moșiile Episcopiei și boierilor de aici. Dacă la aceasta mai adăugăm apoi faptul înrudirilor perpetue (prin căsătoriiă dintre Bulgarii și Românii de aici sau din satele vecine cu locurile de grădină ale lor; contactul de fiecare zi cu masa românească înconjurătoare, că și învățarea cărții în școlile românești, înțelegem ușor de ce în preajma anului 1900 erau
In memoriam : Ion Gugiuman by Costin Clit, Constantin Vasluianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1203_a_2104]
-
de suflet între cele două elemente atât de diferite și totuși tangibile în planul comunicării. La baza acestei alianțe de suflet stau oameni și locuri atât de dragi inimii mele și cu care îmi însoțesc amintirile ca într-o încercare perpetuă de a cuprinde necuprinsul. Poate, pe undeva, în realizarea acestei cărți am plecat de la ideea că fiecare dintre noi este o carte necitită pentru vecinii de viață, iar amintirile noastre rămân prin excelență colonada pe care ne pliem ulterior întreaga
Amintirile unui geograf Rădăcini. Așteptări. Certitudini by MARIANA T. BOTEZATU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83163_a_84488]
-
de suflet între cele două elemente atât de diferite și totuși tangibile în planul comunicării. La baza acestei alianțe de suflet stau oameni și locuri atât de dragi inimii mele și cu care îmi însoțesc amintirile ca într-o încercare perpetuă de a cuprinde necuprinsul. Poate, pe undeva, în realizarea acestei cărți am plecat de la ideea că fiecare dintre noi este o carte necitită pentru vecinii de viață, iar amintirile noastre rămân prin excelență colonada pe care ne pliem ulterior întreaga
Amintirile unui geograf Rădăcini. Aşteptări. Certitudini by MARIANA T. COTEŢ BOTEZATU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/809_a_1653]
-
pronunț asupra fenomenului în discuție. Cred că scriu din ce în ce mai greu în contextul dat pentru că meseria de poet este, în cele din urmă, aceea de a-ți pune sufletul pe tavă în fața cuiva. Reprezintă deci, prin ea însăși, un fel de perpetuă criză și depășire care nu se poate repeta fără acel minim confort moral care să-ți dea sentimentul că, a-ți pune sufletul gol înaintea cuiva, nu echivalează cu a-l arunca la gunoi. Din păcate, tămâia consumată din belșug
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
ei nu au avut de ales: așa le-a fost dat. Din nefericire, cred că nu e posibil ca românii din Ungaria să obțină aceleași drepturi pe care le au maghiarii din România, care impun prin număr și prin participarea perpetuă la guvernare. În fața elevilor de la Liceul „Nicolae Bălcescu” din Jula, a trebuit să mă întreb nu doar cât de bine înțeleg ei limba română, ci și dacă nu sunt mai aproape de poezia maghiară, care a evoluat într-o altă direcție
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
M.G., cu alte cuvinte, îi invită pe liceeni să-și spună păsul, să fie ei înșiși. Aria curriculară limbă și comunicare editează revista multilingvistică Gânduri tinere pentru Europa. Editarea revistei pornește de la premisa că Uniunea Europeană este o societate complexă, în perpetuă devenire; un spațiu în care trăiesc persoane ce fac parte din grupuri culturale diverse, ce au tradiții și obiceiuri ce uneori seamănă, alteori impresionează prin diferență; un motto ce îndeamnă la cooperare în numele curiozității, al toleranței și al solidarității fiind
Arc peste timp 40 ani 1972-2012 by Săndica Bizim () [Corola-publishinghouse/Memoirs/795_a_1863]
-
să-i consacru în mod inconștient întreaga mea atenție, el ar fi putut comite acte imprevizibile chiar pentru mine. Simțeam de multă vreme că mă descompuneam trăind; nu numai ființa mea fizică, ci și sufletul meu se afla într-o perpetuă opoziție cu inima mea, rară posibilitate de conciliere. Traversam un fel de proces de dezintegrare, de putrefacție. Câteodată mă gândeam la lucruri inimaginabile. Mă simțeam cuprins de o milă pe care rațiunea mea o respingea. Deseori, întreținându-mă cu cineva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]
-
de vultur și *** dorului meu. 2258 Ceru -namorat de lumina ochilor tăi albaștri a devenit albastru; soarele e puntul revoluționar care n-a vrut să devie albastru, din cauza [aceasta] e-n veci alungat de ceruri și trebuie să fugă-n perpetuu. Noaptea, când închizi ochii tăi, lumea cutează a te uita și începe a-și ivi în stele coloarea ei primitivă - dar n-are timp să-și esecute planul ingrati[tu]dinei sale, căci, când îi deschizi, recade iar răpită în
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
pasiunilor noastre nu depinde de noi mai mult ca durata vieței noastre. * [ 6] Pasiunea adeseori face un nebun din cel mai cu minte om și adeseori dintr-un prost face un om abil. * [ 10] În inima omului este o generațiune perpetuă de pasiuni, astfel că, stingîndu-se o pasiune, se naște alta în locu-i. * [ 15] Clemența principilor nu este decât o politică spre a câștiga afecțiunea popoarelor. * [ 16] Această clemență, din care se face o virtute, se practică aci din vanitate, aci
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
prin care să țin departe sunetul spart al zilelor ce se confundă una cu alta. Ca să--mi construiesc un colț numai al meu, colțul meu umed. Ca să pot vorbi cu adevărat despre cum m--am schimbat. Dureros și definitiv. O frică perpetuă. O oboseală perpetuă. O dependență perpetuă. O obsesie fără sfârșit. Ceva dincolo de fericire și dragoste.
Poveşti cu scriitoare şi copii by Domnica Drumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1770]
-
țin departe sunetul spart al zilelor ce se confundă una cu alta. Ca să--mi construiesc un colț numai al meu, colțul meu umed. Ca să pot vorbi cu adevărat despre cum m--am schimbat. Dureros și definitiv. O frică perpetuă. O oboseală perpetuă. O dependență perpetuă. O obsesie fără sfârșit. Ceva dincolo de fericire și dragoste.
Poveşti cu scriitoare şi copii by Domnica Drumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1770]
-
spart al zilelor ce se confundă una cu alta. Ca să--mi construiesc un colț numai al meu, colțul meu umed. Ca să pot vorbi cu adevărat despre cum m--am schimbat. Dureros și definitiv. O frică perpetuă. O oboseală perpetuă. O dependență perpetuă. O obsesie fără sfârșit. Ceva dincolo de fericire și dragoste.
Poveşti cu scriitoare şi copii by Domnica Drumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1770]
-
pe dracu-n patru, dar pînă se face noapte de-a binelea vreau să avem parcată hardughia aia uite-aici, și a indicat cu degetul latura Baricadei dinspre Dalles, pentru că acolo, într-adevăr, arhitectura părea să fie mai șubredă. Greșeala perpetuă a sitemului comunist, și apoi a Dictaturii, nu se va mai întîmpla de acum înainte. Nimeni nu-și va mai permite să întoarcă spatele cetățeanului, nimeni nu o să ne mai trateze ca pe niște animale cărora nu le sînt satisfăcute
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
organizează Într-o vastă mișcare circulară, ci și În acela, Încă mai rar, că ultima pagină este În același timp și prima, adică prima pagină se citește firesc (și obligatoriu!) după ultima, cartea propunând un foarte rar tip de lectură perpetuă, În cerc. Atrium este un triumf al raccourci-ului, al lacunei. Toată cartea, făcută astfel, se organizează Într-o figură energic și original sculptată. Roman al generației, ca și Captivi, implicit, Într-o măsură, Înrudit cu romanul englez de colegiu, meditație
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
amar a se citi la fiecare Pesah,/ În lux, calm și voluptatea de-a fi”. În singurătatea benefică a dimineții, carâmbul stâlcit al clovnului din creier ciocănea secundele. Știam despre ce palmă și despre ce exil vechi și nou și perpetuu și despre ce amară sărbătoare a descătușării vorbește poeta: „Singurătatea celor patru scânduri/ din palma plesnită peste obraz,/ lacrima de dimineață/ asmuțită Împotriva părăsirii de sine/ și pantoful clovnului din creier,/ - astfel Își Începea fiecare sărbătoare/ prietenul meu Mynheer”. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
străfundurile sale cu miasme, decupează pas cu pas și niciodată deplin teroarea coșmarului terestru, blasfemiile bufone, reluând rugi Întoarse nu În blestem, ci În reportaj acid, insuportabil, pentru că limitat la el Însuși, suficient sieși. Prezidează „tribunale ale subteranei”, insomnia este perpetuă, Îngerii apar În „cete antropofage”, trecutul nu poate fi revocat nici prin amnezie. În acest univers al Înstrăinării, Judecata din urmă Îl judecă tocmai pe Judecătorul Ultim, Stăpânul, adică Măcelarul, Hingherul cum Îl numește, cu fraternă oroare, poeta: „Noi - cei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
o șenilă, cu care am deschis aceste fugare note: „Înaintez oarbă surdă mută ca o femeie Îndrăgostită/ traversez anotimpuri pășesc prin ape cu sânge/ trec lanuri cu maci trec orașe cu oameni/ da Îmi trec viața”. Un soi de marș perpetuu, fără răgaz sau refugiu și fără iluzii, dacă nu și unul pe loc, Înșelător refren, moderat melancolic, o invocare exorcizantă, de fapt: „Nici măcar nu știu dacă tu mă aștepți”. Versul repetă, oracular, incertitudinea, Înainte de a se limpezi tragic: „Nici măcar nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
doar că nu mai știe unde se află, ci simte, și anume „de departe”, ceea ce ar putea Însemna din Începuturi imemoriale, „lipsa identității”. Și nu numai atât. În imediatul prezent, se recunoaște „o persoană străină”. Pe fragila punte a adolescenței perpetue, ucenicul În vastele confuzii ale existenței se află „suspendat”, fără nici un alt reazem decât Înzestrarea sa: observator al lumii dinăuntru și din afara sa. Coordonatele și calendarul sunt abolite, iar nedeterminarea este mai mult decât spațială și temporală, punând În cauză
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
recuperează acest pelerin mereu nemulțumit al cunoașterii În „amintirile” din copilăria și adolescența sa sunt secvențe onirice și fragmente crude de viață cotidiană, mereu avide de sens și nemulțumite de sensul pe care, pentru o fracțiune, l-au captat. O perpetuă ardoare „nomadă”, de la o Întâmplare la alta, ceea ce Înseamnă de la o insatisfacție la alta, Într-o „irealitate” plină de toate capcanele, limitările și golurile realității Înseși. Blecher este un „ales” pentru suferință, dar este și un neînfrânt cavaler al căutării
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]