2,785 matches
-
Psycholgical Contexts of Language, New Jersey, Lawrence Erlbaum Associates, Publishers. Clarke, D.S., jr. (1990): Sources of Semiotic. Reading with Commentary from Antiquity to the Present, Southern Illinois University Cornea, P. (2006): Interpretare și raționalitate, Iași, POLIROM. Croce, B. (1971): Estetica privită ca știință a expresiei și lingvistică generală. Teorie și istorie, traducere Dumitru Trancă, București, Ed. Univers Davis, W.A. (2007): Implicature, Intention, Convention and Principle in the Failure of Gricean Theory, Cambridge University Press Deely, J. (2000): The Beginning of
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
prin afirmarea următoarelor valori (sau satisfacerea următoarelor metanecesități, cum le numește autorul piramidei trebuințelor) (Zamfir, E., 1982, pp. 84 și urm.): Adevărul. Omul are nevoie acută de adevăr. Puritatea, curățenia, onestitatea, lipsa de iluzii sunt precondiții considerate necesare ale personalității, privită ca sistem deschis, într-o dinamică și adecvată adaptare, aflată în permanentă expansiune a potențelor sale interne. Frumusețea. Este valoarea care indică măsura internă a personalității. Ea este legată, pe de o parte, de bogăția și de completitudinea sufletească, de
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
-și cere scuze va avea, în general, o viață plină de relații superficiale, fragile, false, fluctuante. Chiar dacă, la prima vedere, majoritatea dintre noi credem că scuzele ne diminuează respectul de sine, G. Chapman și J. Thomas (2008) arată că lucrurile, privite mai atent, stau exact invers: "Oamenii menționează cei doi specialiști nord-americani respectă pe cei care sunt dispuși să-și asume responsabilitatea pentru propriile eșecuri. Respectul și admirația celorlalți au drept consecință logică întărirea respectului de sine. Pe de altă parte
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
de-a face cu descurajare, pierderea speranței. Între cele două momente temporale (trecut și viitor) ne simțim dezamăgiți (tristețea pricinuită de speranțele și de încrederea înșelate) și pesimiști (tristețea legată de inutilitatea eforturilor ce vor veni) (André, 2009, p. 214). Privită ca sentiment specific uman, în toată complexitatea și profunzimea ei, tristețea are mai multe funcții fundamentale (Lelord, André, 2003, pp. 131-139): a. ne învață cum să evităm situații care îi provoacă apariția. Ca și durerea, tristețea ne învață că anumite
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
numai creșterea numărului de ani, ci și calitatea acestor ani. "A adăuga viață anilor, mai mult decât a adăuga ani vieții" iată principiul obiectiv al gerontologiei (gr. geron, gerontos = bătrân și logos = știință). Vârsta a treia (60-75 de ani), trebuie privită ca o perioadă normală În ciclul dezvoltării, cu o fiziologie proprie, iar aplicarea unor măsuri de prevenire a factorilor care accelerează ritmul de Îmbătrânire permite, potențial, două până la patru decade În plus de viață. Și cum bătrânețea este a tuturor
MIRACULOASE LEACURI POPULARE by Vasile Văsâi () [Corola-publishinghouse/Science/1623_a_2977]
-
de securitate, nu trebuie să se omită faptul că nu există protecție deplină a unui sistem; atacatorii motivați și insistenți pot găsi o cale de pătrundere în sistem, depășind anumite bariere de securitate. Conștientizarea se adresează tuturor angajaților și trebuie privită ca o sarcină de serviciu. Angajații trebuie să înțeleagă și să respecte secretul profesional, trebuie să-și stabilească un sistem de parole care să nu aibă legătură cu datele personale sau situația lor socială. Forurile superioare trebuie să organizeze cursuri
[Corola-publishinghouse/Science/2140_a_3465]
-
sau a deteriorării datelor. Eficiența maximă se obține alegând o soluție de securitate globală care să fie implementată simultan în toate domeniile și departamentele unei companii, pentru că achiziționarea unor module poate genera probleme de compatibilitate. Soluția de securitate nu trebuie privită ca o investiție care va returna beneficii pe termen scurt, ci ca pe o metodă de protecție permanentă a organizației. Alegerea unei soluții de securitate trebuie să constituie rodul colaborării unei echipe de specialiști IT cu managementul. Împreună stabilesc valoarea
[Corola-publishinghouse/Science/2140_a_3465]
-
întotdeauna o tranzacție între locutori: emiterea și receptarea sunt simultane, emițătorul fiind în același timp emițător și receptor, și nu emițător, apoi receptor (reciproca este și ea valabilă)" (Abric, 2002, p. 15). 4 Vezi, în acest sens și comunicarea personală privită ca "zona în care localizăm elemente de persuadare, de negociere a conflictelor, de invadare a spațiilor intime", intermediind frecvent "o relație amprentată și de afectivitate, de tensiunea momentului, de dinamica determinărilor stimul-răspuns" (Coman, 2008, p. 6). 5 Nu avem aici
Comunicare: discurs, teatru. Delimitări teoretice şi deschideri aplicative by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Science/921_a_2429]
-
deconstrucției umane, al constrângerilor de tip schizofrenic (Deleuze și Guattari, 1980). În esență, din punctul nostru de vedere, dificultățile în reconstrucția conceptuală a acestor termeni sunt legate, în primul rând, de reabilitarea imaginii și a statutului persoanei cu tulburări mentale, privită ca un rebut, o anomalie, cel mult o curiozitate. Se pierde din vedere faptul că acesta este un om (bolnavul psihic) aflat în suferință, confruntat cu o serie de probleme grave determinate de starea lui de boală și care, în
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
este în corelație directă cu starea de normalitate, în interiorul căreia se dezvoltă, ca o variantă accidentală a acesteia; e) consideră boala psihică drept un fenomen psihic morbid, integrat experiențelor sufletești ale persoanei umane și, prin urmare, cuprinsă în „psihobiografia”, individului, privită ca o modalitate particulară a „istoriei sale interioare”; f) fiind un moment sau un fragment psiho-biografic, boala psihică din punctul de vedere al psihopatologiei va avea, dincolo de aspectele evoluției sale clinice, o semnificație ontologică; g) psihopatologia integrează datele obținute din
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
ca bază este și scena pe care se derulează acțiunile situațiilor noastre de viață; fiind, în cazul acesta, un mod de „existență în situații”. Lumea înseamnă realitate, fiind prin aceasta premisa existenței noastre. Diferitele momente ale existenței în lume, trebuie privite ca un tot unitar și gândite în unitatea lor. De aici rezultă pentru psihologie că omul nu poate fi înțeles decât dacă îl scoatem din lumea lui. În această situație sau „condiție empirică”, omul ni se relevă cu toate aspectele
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
un „adevăr sensibil”. 5. Doctrina bolii psihice Caracteristicile psihologice generale ale stării de boală Boala, ca stare modificată a persoanei umane, este o temă importantă pentru psihologie dar și pentru psihanaliză, psihopatologie și psihoterapie. Deși „obiect al medicinei”, boala trebuie privită și ca atitudine sufletească trăită subiectiv de bolnav, aspect care îi pune în evidență caracteristica sa principală de factură psihologică de care suntem absolut obligați să ținem seama în toate situațiile. După Leriche, boala poate fi definită în trei feluri
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
într-o permanentă intimitate cu boala, agonia, moartea, cadavrele, autopsia. După vindecare bolnavul se desparte de medic, reintrând în viața sa normală. Medicul însă „rămâne” în același „spațiu al suferinței și morții”, continuându-și misiunea. Din aceste considerente medicina trebuie privită ca o profesiune psihotraumatizantă psihologic și moral care afectează și modifică profund personalitatea și modul de a gândi și a acționa al medicului. Medicii sunt diferiți. În sensul acesta se pot descrie, ca și în cazul bolnavilor, mai multe tipuri
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
specialiști (E. Kretschmer, K. Schneider, A. Petrilovisch, K. Leonhardi etc.). Cea mai cunoscută și utilizată clasificare a psihopatiile aparține lui K. Schneider. Acesta descrie zece tipuri de psihopatii, considerându-le ca reprezentând tipuri de „personalități anormale” și care nu trebuie privite neapărat ca „diagnostice psihiatrice”. Acestea sunt următoarele: 1) Psihopații hipertimici sau activi Aceștia au o dispoziție veselă, un temperament sangvin și sunt activi. Buni și serviabili, adesea tumultoși, sunt capabili de randament însă superficiali, neserioși și nesiguri. Au puțin simț
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
CICLOFRENIA) GRUPA PSIHOZELOR SCHIZOFRENICE PSIHOZA UNICĂ TEREN CICLOTIM TEREN MIXT TEREN SCHIZOTIM Dacă suntem de acord în a recunoaște „originea lor comună” în sfera endonului, putem accepta și o anumită „unicitate” psihopatologică a acestor psihoze. Dispoziția pentru psihozele endogene, trebuie privită ca pe un potențial de „risc heredo-constituțional” al oricărui individ. Direcția evoluției și a modului de manifestare clinico-psihiatrică, a psihozelor endogene, va depinde în final de „tipul de dispoziție” ca potențial patogen, raportat la tipologia bio-psihologică a persoanei respective. În
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
corespund dezordinilor de tip nuclear, endogen, de tip deficitar, așa cum sunt ele întâlnite în cursul evoluției clinice a schizofreniei. Aspectele mai sus menționate, susținute de numeroși autori (W. Janzarik, A. Tasosian), pledează în favoarea reconsiderării patologiei psihozelor endogene. Bolite psihice trebuie privite diferit de modelul bolilor somatice, ele având un alt determinism și un alt tip de dinamică. Aspectele deja menționate, pe care le constatăm în cazul „psihozelor endogene” legate de o anumită „dispoziție sau „teren psiho-biologic constituțional”, raportate la structura particulară
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
C. Enăchescu). Această definiție a suicidului permite să fie acceptate, în mod egal, atât o etiologie pur patologică a acestuia, precum și o atitudine, absolut nepatologică, motivată de interesele morale ale persoanei respective. În cazul suicidului, întreruperea cursului vieții, nu trebuie privită automat ca un fapt clinico-psihiatric, ca expresie a unei boli sau cel puțin a unei tulburări psihice. Ea nu este numai anularea instinctului de conservare, ci, concomitent, și dorința simbolică de „a ieși”, prin moarte, considerată ca „gest suicidal”, dintr-
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
evoluția bolii este inseparabilă de istoria vieții individului. Boala psihosomatică nu este decât un mod de a fi al persoanei umane. Un tip de „răspuns” al acesteia la evenimentele psihotraumatizante emoțional-afective ale vieții cotidiene. Acest grup de afecțiuni nu trebuie privite ca „întâmplător” ci el se raportează la tipul de personalitate al bolnavului, înțelegând prin aceasta în primul rând o anumită dispoziție constituțională somato-psihică, ce implică un anumit tip de reacții ale individului. Este, prin urmare, vorba despre o anumită „vulnerabilitate
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
Antipsihiatria devine o falsă problemă care face grava confuzie între boala psihică și statutul social al bolnavului psihic, între medicină și structurile social-politice. Condiția de „bolnav mintal” face ca individului să i se impună interdicții. Dar aceste interdicții nu trebuie privite sau utilizate în scop represiv, ci terapeutic și restaurator. Și, mai ales, este absolut interzis să fie utilizată autoritatea social-juridică a psihiatriei în a eticheta drept „nebuni periculoși” persoanele care, prin opiniile și acțiunile lor protestatare, se opun statului. Sunt
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
nu se schimbă nimic. Am ales să prezint acum acest punct de vedere pentru că sunteți pe cale de a învăța să vă folosiți aptitudinile de management al performanței pentru a vă conduce afacerile și a obține rezultate maxime de la angajați. Dacă priviți aceste principii și tehnici ca pe niște instrumente menite să manipuleze comportamentul în favoarea dumneavoastră și nu aveți de gând să le folosiți cu bună-credință, atunci veți eșua. Odată ce încrederea a fost stabilită, oamenii vă vor acorda prezumția de nevinovăție dacă
[Corola-publishinghouse/Science/2338_a_3663]
-
se întîlnesc în cazul schimbărilor în limbă, în sensul că nu realizează împreună sau separat același tip de schimbări. Baza de articulație și baza psihologică (sau spirituală), cărora unii lingviști le-au atribuit rolul principal în schimbarea limbii populare, trebuie privite, în același timp, și ca principii ale existenței limbii și ale stabilității ei relative. Ele sînt privite de neogramatici ca manifestări ale substratului în modificarea unei limbi însușite dar transformate pînă la a deveni altă limbă și, prin urmare, ca să
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
convertirea în fapte de conștiință, în imagini și structuri mentale, a obiectelor și a trăsăturilor acestora. Cu toate acestea, nu toate numele au acealși rang din punctul de vedere al abstractizării. Astfel, cele care realizează semnificarea obiectelor, proceselor, calităților etc., privite ca realități concrete, prin intermediul semnificației (care este structurarea lingvistică a conținutului și corespunde noțiunii sau conceptului) și trimit, prin urmare, la entități sensibile, extralingvistice și extralogice, alcătuiesc latura primară a limbii și sînt, după G. I v ă n e
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
realitate, o întreprindere condusă de "dragostea de înțelepciune", filozofia, în măsura în care reprezintă într-adevăr o concordanță cu esența ei originară, nu-și propune să ignore realitatea (în complexitatea ei), considerînd-o altceva decît ceea ce este. Numai unghiul de vedere din care este privită realitatea și metoda cu care este cercetată fac din cunoașterea filozofică o construcție corespondentă, iar nu echivalentă realității, fiind-că nu este o fotografiere mecanică a ei. În ultimă instanță, filozofia nu-și poate propune să falsifice realitatea (lucru, de altfel
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
Bari, 1971 Coșeriu, Eugeniu, Teoria limbajului și lingvistica generală. Cinci studii, Editura Enciclopedică, București, 2004 Coseriu, Eugenio, Textlinguistik, Eine Einführung, Francke Verlag, Tübingen und Basel, 1994 Coteanu, Ion, Stilistica funcțională a limbii române, Editura Academiei, București, 1978 Croce, Benedetto, Estetica privită ca știință a expresiei și lingvistică generală, Editura Univers, București, 1970 Drăghicescu, Dumitru, Ontologia umană, Editura Științifică și Enciclopedică, București, 1987 Ducrot, Oswald, Le dire et le dit, Les Editions de Minuit, Paris, 1984 Ducrot, Oswald; Schaeffer, Jean-Marie, Noul dicționar
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
lingvistica românească, mai întîi de Alexandru Philippide (Originea românilor, Iași, vol. I, 1926, p. 353-356) și apoi de elevul său, Iorgu Iordan (Lingvistica romanică. Evoluție. Curente. Metode, Editura Academiei, București, 1962, p. 117-123). 114 Vezi traducerea românească: Benedetto Croce, Estetica privită ca știință a expresiei și lingvistică generală, Editura Univers, București, 1970. 115 Pornind de la această atitudine, culegerea Benedetto Croce, La philosophie comme l'histoire de la liberté, Le Seuil, Paris, 1983, are subtitlul: Contre le positivisme. 116 Karl Vossler și-a
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]