2,741 matches
-
pentru acele poziții. Consider c] scopurile tratamentului preferențial dep]șesc justific]rile bazate pe istoria să. Actualele programe de tratament preferențial cu scopurile lor viitoare nu pot fi justificate doar pe baza evenimentelor precedente în virtutea c]rora pentru inc]lc]rile principiului egalit]ții de șanse. iii. Argumentul orientat c]tre viitor Așa cum discutăm anterior, scopurile tratamentului preferențial sunt de a face posibil] egalitatea de șanse și, nu în ultimul rând, de a determina societatea s] acorde o considerație egal] intereselor
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
mod infailibil succesul și eșecul pe durata studiilor universitare. Implicațiile acestei discuții se refer] la faptul c] ceea conteaz] drept calificare pentru o poziție este determinat în ultim] m]sur] de principiul consider]rii egale a interesului. În particular, calific]rile pentru o anumit] poziție reprezint] calit]țile și abilit]țile de care o persoan] are nevoie pentru a îndeplini adecvat funcțiile care deriv] din ocuparea poziției respective și, astfel, s] permit] societ]ții s] acorde greutate egal] interesului fiec]ruia
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
scut?” (Frey 1980, p. 199). Poziția lui Frey își are deficiențele sale. Putem pune la îndoial] afirmația lui Frey conform c]reia viața adulților umani normali este mai valoroas] decât cea a adulților normali aparținând altor specii. Totuși, spre deosebire de încerc]rile de a susține respingerea total] a ideii c] animalele conteaz], poziția mereu în evoluție a lui Frey a beneficiat enorm de pe urma argumentelor celor care ap]r] drepturile animalelor. Vom prezenta aceste argumente în cele ce urmeaz]. Deși exist] numeroase argumente
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
realit]ți abstracte, poate fi considerat] ideal], dar probabil nu este posibil] pentru cei mai mulți dintre muritori atunci când sunt puși în fața unor alegeri complexe. (Vezi în comparație capitolul 28, „Relațiile personale”) Acest accent pus pe abstractizare nu este unic în teoretiz]rile morale. Și alți filosofi înaintea lui Regan și Singer au suținut c], pentru a fi etic], o decizie trebuie s] dep]șeasc] preferințele proprii și subiectivitatea. S-a spus c] etică trebuie s] fie universal], iar universalitatea poate fi obținut
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
care este rolul reglement]rilor guvernamentale? Altfel spus, macroetica este o încercare de includere a imaginii de ansamblu, de a înțelege natură lumii afacerilor și a funcțiilor ei. Unitatea de analiz] a afacerilor moderne r]mane totuși firma, iar întreb]rile centrale ale eticii afacerilor privesc, f]r] urm] de îndoial], pe directorii și anagajații acelor mii de companii care conduc viața comercial] a lumii. Aceste întreb]ri se refer] în particular la rolul corporației în societate și la rolul individului
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
interzice unele forme de comportament și ofer] beneficii tuturor celor care tr]iesc în societate, prin garantarea unei arii de libertate necesar] ducerii la bun sfârșit a planurilor proprii, evitându-se intervenția celorlalți. Cet]tenii care respect] legea accept] limit]rile impuse de beneficiile oferite, dar infractorii accept] doar beneficiile. De exemplu, r]uf]c]torii se bucur] de protecția legii penale la fel de mult ca și cet]tenii care respect] legea, dar ei eșueaz] în încercarea de a respecta legea așa cum
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
lca legea. Dar mulți cet]țeni care respect] legea nu au nici o dorinț] de a ucide, atacă sau fură. Prin urmare, în multe cazuri, legea nu impune limit]ri în ceea ce îi privește. Este îndoielnic faptul c] beneficiile și limit]rile sunt distribuite în mod egal. Circumstanțele sociale ale unor persoane le fac pe acestea s] fie victime ale infracțiunilor într-un grad ridicat de probabilitate. S]racii și cei privați de anumite beneficii trebuie s] dea dovad] de o limitare
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
pedeapsă capital] este o form] superioar] de pedeaps] fâț] de detenția în închisoare pentru o perioad] îndelungat]. Astfel, utilitariștii vor aborda problema din perspectiva rezultatelor efectelor pedepsei capitale. Rezultatele statistice sunt bazate pe comparații ale ratelor criminalit]ții în ț]rile în care este aplicat] pedeapsă capital] și în ț]rile asem]n]toare din punct de vedere social, dar în care nu este aplicat] pedeapsă capital]. Un alt set de comparații este realizat în aceeași tar], în momente diferite de
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
detenția în închisoare pentru o perioad] îndelungat]. Astfel, utilitariștii vor aborda problema din perspectiva rezultatelor efectelor pedepsei capitale. Rezultatele statistice sunt bazate pe comparații ale ratelor criminalit]ții în ț]rile în care este aplicat] pedeapsă capital] și în ț]rile asem]n]toare din punct de vedere social, dar în care nu este aplicat] pedeapsă capital]. Un alt set de comparații este realizat în aceeași tar], în momente diferite de timp, când a fost aplicat] și când nu a mai
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
pedeaps] nu este proporțional] cu gradul culpabilit]ții lor morale, s] fie supuși unor perioade continue de tratament f]r] rezultate adecvate. Winston Churchill a afirmat c] democrația este cel mai r]u sistem de guvernare, cu excepția tuturor celorlalte. Încerc]rile de a justifica pedeapsă au de înfruntat o situatie similar]. Nici o teorie etic] nu poate justifica instituția pedepsei în forma sa actual]. Teoriile concurente ale pedepsei identific] sl]biciuni diferite ale instituției și sugereaz] modific]ri diferite și incompatibile. Din moment ce
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
actului în sine al „mâinilor murdare”, dar ignor]m iminentă și capacitatea de schimbare a circumstanțelor care au făcut ca acel act s] aib] loc. Chiar aceste circumstanțe au nevoie de cele mai multe ori de evaluare moral] și criticism, iar schimb]rile care ar urma unui asemenea criticism pot elimina „necesitatea” acelor tipuri de acte de corupție. Putem deduce c] filosofii și alți teoreticieni s-au compl]cut de fapt în a atribui și accepta neutralitatea și lipsa de schimbare a acestor
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
la o înțelegere mai intuitiv] a acestei idei, care ar trebui s] fie totuși suficient] pentru a sugera felul în care principiul, în sensul de mai sus, reușește în mare m]sur] s] redea esență caracterului și s] contureze aștept]rile reciproce fundamentale ale oamenilor. De aici reiese c] a nu fi principial este o critic] central] care poate fi adus] cuiva. Atunci cand compromisul recurge la sacrificiul principiului, acesta înceteaz] a mai fi o cerinț] normal], poate nefericit], a colabor]rii
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
un fel de supraviețuire. Supraviețuirea statului și a tot ce înseamn] el (incluzând glorie) este cel mai important țel pentru Machiavelli, pe când la Hobbes, supraviețuirea individului este punctul central, deși cei doi împ]rt]șesc fiecare o parte din preocup]rile celuilalt. Pe cât de atractive ar p]rea aceste idei, ele sunt inadecvate complexelor realit]ți ale vietii morale. Acuzația de absurditate are sens mai degrab] în acele sectoare ale vietii care sunt dominate, într-un fel sau altul, de convenție
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
mas] a regulii, cu scopul de a stopa aceast] inc]lcare, sau cel puțin de a demonstra ceva, poate în fața unei audiențe mai largi, în leg]tur] cu valorile care sunt subminate. Chiar și în climatul politic actual din ț]rile democratice, cineva ar putea, în acest spirit, s] demonstreze ceva prin mai putine promisiuni electorale f]cute, dar prin îndeplinirea lor integral]. Mai mult, exist] probleme importante de integritate și caracter, exist] țeluri și rezultate importante, care pot dep]și
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
paradigm] în etică r]zboiului care încearc] s] argumenteze o poziție de mijloc între realism și pacifism. Poziția rezultat] - cunoscut] și că teorie a r]zboiului drept - ofer] argumente pentru utilizarea violenței în r]zboi care nu contrazic nici justific]rile de bun simț pentru utilizarea violenței de c]tre indivizi și nici justific]rile pentru utilizarea violenței de c]tre state în ap]rărea intern] a drepturilor. Așa cum violență utilizat] de forțele de poliție poate fi legitim] cu condiția ca
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
realism și pacifism. Poziția rezultat] - cunoscut] și că teorie a r]zboiului drept - ofer] argumente pentru utilizarea violenței în r]zboi care nu contrazic nici justific]rile de bun simț pentru utilizarea violenței de c]tre indivizi și nici justific]rile pentru utilizarea violenței de c]tre state în ap]rărea intern] a drepturilor. Așa cum violență utilizat] de forțele de poliție poate fi legitim] cu condiția ca ea s] serveasc] scopuri drepte și bine precizate, și utilizarea de c]tre state
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
această încalc] în mod clar cerință discrimin]rii și aproape sigur pe cea a proporționalit]ții (Finnis et al., 1987, cap. I). Aceast] realitate determin] apariția unor întreb]ri fundamentale legate de moral] și descurajarea nuclear]: depinde descurajarea de ameninț]rile de a folosi arme nucleare în moduri care ar fi imorale? Dac] da, ce ne spune acest lucru despre relația dintre moral] și descurajarea nuclear]? Sunt implicate aici atât aspecte morale, cât și strategice. S] presupunem c] am ști ce
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
presupunem c] descurajarea depinde de ameninț]ri cu folosirea armelor nucleare în moduri imorale, ne vom confrunta imediat cu o problem] care a generat numeroase discuții în literatura asupra eticii descuraj]rii. Se pare c], pentru a fi credibile, ameninț]rile de acest tip trebuie s] fie sincere - adic] trebuie s] fie susținute de intenția (expresie încet]țenit] în planurile elaborate și în preg]tirile pentru folosirea armelor nucleare) de a le pune în practic] în cazul în care sunt sfidate
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
noi iau aceast] apreciere drept bun]. În m]sura în care ne îngrijor]m pentru aprecierea moral], de fapt ne preocup] modul în care putem s] o înțelegem. Și filosofii au încercat s] g]seasc] r]spunsurile corecte la întreb]rile despre moral]. Totuși, în mod tradițional, ei au fost preocupați și de întreaga problematic] a aprecierii morale. Atenția lor s-a îndreptat c]tre dou] tr]s]turi ale practicii morale; în mod surprinz]tor, acestea sunt contradictorii, amenințând astfel
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
tor, acestea sunt contradictorii, amenințând astfel că ins]și ideea unui punct de vedere „moral” s] devin] total incoerent]. Pentru început, dup] cum am observat deja, faptul c] noi ne preocup]m s] g]sim r]spunsurile corecte la întreb]rile morale este specific practicii morale. Dar aceast] preocupare presupune existența unor r]spunsuri corecte. De aceea, se pare c] exist] probabil un domeniu al faptelor morale despre care ne putem face o p]rere și asupra c]ruia putem greși
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
dar numai atunci cand simuleaz] o discuție moral] adev]rât], deoarece doar în acest caz putem fi siguri c] lu]m în considerare ambele poziții ale argumentului. Am putea rezumă aceast] prim] caracteristic] a practicii morale astfel: noi credem c] întreb]rile despre moral] au r]spunsuri corecte, corectitudinea lor provenind din fapte morale obiective, c] aceste fapte sunt determinate de circumstanțe și c] prin raționamente morale putem descoperi care sunt aceste fapte morale obiective determinate de circumstanțe. În acest context, termenul
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
termenul „obiectiv” ilustreaz] doar posibilitatea unei convergente a perspectivelor morale de tipul celor menționate. Cea de-a doua tr]s]tur] este mai diferit] și se refer] la implicațiile practice ale unei judec]ți morale, la felul în care întreb]rile morale cap]ț] o important] din ce in ce mai mare datorit] influenței deosebite pe care p]rerile morale se presupune c] o au asupra acțiunilor noastre. Ideea este c] în momentul în care ne gândim c] am procedat greșit refuzând s] îi ajut
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
a o face s] arate în acel mod. S] revenim acum la cele dou] tr]s]turi ale judec]ții morale pe care le-am discutat mai devreme. Mai întâi, s] lu]m în considerare obiectivitatea urm]torului raționament: întreb]rile morale au r]spunsuri corecte, la baza r]spunsurilor corecte stau fapte morale obiective, faptele morale sunt determinate de circumstanțe și, prin raționamente morale, putem descoperi ce sunt aceste fapte morale obiective. Implicațiile metafizice și psihologice pot fi rezumate acum
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
al judec]ții morale f]r] s] apeleze la fapte morale „ciudate”, trebuie s] abordeze aceast] imagine standard. Totuși, problema este c] prezentarea imaginii standard că o explicație pentru motivația uman] pare corect]. Pan] la urm], este normal ca st]rile psihologice care motiveaz] acțiunile s] fie dispoziții de vreun fel, dispoziții de a produce acte de tipul relevant într-un anumit context. Și este, de asemenea, normal că acțiunile s] fie motivate de st]ri psihologice consistente: ori sunt generate
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
ethics and theology', în his Language, Truth and Logic (London, 1936); (London: Gollancz, 1970). Harman, G.: The Nature of Morality (Oxford: Oxford University Press, 1977). Honderich, Ț., ed.: Morality and Objectivity (London: Routledge and Kegan Paul, 1985), în special lucr]rile scrise Blackburn și Williams. Hume, D.: A Treatise of Human Nature (1783); ed. L.A. Selby-Bigge (Oxford: Clarendon Press, 1978), în special Book ÎI, Part III, Section III. Mackie, J.: Ethics: Inventing Right and Wrong (Harmondsworth: Penguin, 1977), mai ales capitolul
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]