3,104 matches
-
fusese îmbarcat împreună cu maică-sa era un fapt firesc pentru mai marii zilei la care am depus în zadar zeci de petiții. Tăcere lungă. "Oare Teodora plânge ? Oare mai poate plânge sau încercările cutremurătoare prin care a trecut i-au secat izvorul lacrimilor ?", se întreabă Dora înainte ca povestirea să fie reluată cu o voce mai aspră, mai seacă, care se forțează să fie detașată de miezul tragic al vieții ei. Deși trecusem deja prin multe, atunci mi-am revenit cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
zadar zeci de petiții. Tăcere lungă. "Oare Teodora plânge ? Oare mai poate plânge sau încercările cutremurătoare prin care a trecut i-au secat izvorul lacrimilor ?", se întreabă Dora înainte ca povestirea să fie reluată cu o voce mai aspră, mai seacă, care se forțează să fie detașată de miezul tragic al vieții ei. Deși trecusem deja prin multe, atunci mi-am revenit cu greu din căderea care îmi părea totală. Nu mai doream să trăiesc și numai prezența copilului nedorit, a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
interesat destul ? Am descusut-o să văd ce gânduri, ce intenții are ?" Descifrează numărul de telefon scris mic, abia lizibil în josul paginii. Sună... Sună... În fine, răspunde o femeie: "Ciprian Frunză ? Da, soțul meu, îl chem imediat". O voce masculină seacă, oficială, îi confirmă cele din scrisoare. Victor este prea tulburat ca să ceară și alte detalii, dar confirmarea primită telefonic este clară. Dora a plecat dintre cei vii. Următorul telefon este la Dorina, pe care o găsește cufundată în documentarea pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
Întrebă Carmina și se temu că fără să vrea îi dădea ultima lovitură Sidoniei, se strânse în ea de încordare, simți cum speteaza scaunului îi intră în spate, avu impresia că tegumentele Sidoniei se vor încreți, vor crăpa ca bălțile secate de apă și, în cele din urmă, se vor prăbuși pe covorul oltenesc într-un nor de praf înecăcios, cenușiu, răspândind miros de șoarece. Dar, spre uimirea ei, ridurile arcuite de fruntea Sidoniei dispăruseră, la fel și cele din jurul ochilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
în tăcere, lent, fără să forțeze comenzile, femeia avea impresia că dintr-o secundă în alta pleoapele i se vor lipi și mașina își va lua zborul lin, mai întâi razant, pe deasupra luncii, pe urmă tot mai sus către strălucirea seacă a soarelui din acel sfârșit de septembrie. Într-adevăr, imediat după vizita făcută Fanei, aflând de la Ovidiu de propunerea de căsătorie rostită, în sfârșit de Ovidiu, și lăsată în suspensie de Carmina, știind bine că felul de a fi al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
era puțin umed, pieptănat proaspăt. Era un om energic, de o seriozitate care te atrăgea, vorbea cumpătat. Era o mare diferență între sporovăiala plăcută a Fanei, încărcată de fantezie, cu vorbe ce se înlănțuiau în asociații de efect și comunicarea seacă a lui Dimitrie, exprimând în puține cuvinte un maximum de informații. Părea o fire foarte practică și echilibrată, de neclintit. Le spuse câte ceva despre dificultățile avute pe parcursul campaniei de toamnă. Se dovedea a fi interesat de problemele sale, se implica
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
era cuprins de mici spasme. A băut toată apa aceea sălcie din sticlă. — Mai doriți? l-am întrebat. Deoarece încerca să spună ceva, mi-am apropiat urechea de gura lui. — E suficient, a zis el cu o voce slabă și seacă, parcă mai slabă și mai seacă decât înainte. — N-ați vrea să mâncați un pic? Cred că vă e foame. A înclinat puțin capul și atunci eu am procedat la fel ca Midori - i-am ridicat patul și am început
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
băut toată apa aceea sălcie din sticlă. — Mai doriți? l-am întrebat. Deoarece încerca să spună ceva, mi-am apropiat urechea de gura lui. — E suficient, a zis el cu o voce slabă și seacă, parcă mai slabă și mai seacă decât înainte. — N-ați vrea să mâncați un pic? Cred că vă e foame. A înclinat puțin capul și atunci eu am procedat la fel ca Midori - i-am ridicat patul și am început să-l hrănesc, alternând pasta de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
îngropată în pieptul meu. Ce vrei să-ți spun? — Orice. Ceva care să-mi facă plăcere. — Ești foarte drăguță. — Rostește-mi și numele. Midori. — Ești foarte drăguță, Midori, m-am corectat eu. — Cât de drăguță? — Munții se prăbușesc și oceanele seacă în prezența ta. Midori și-a ridicat capul și m-a privit. — Ai un dar nemaipomenit de a-ți alege cuvintele. — Mi se înmoaie inima când te aud vorbind așa, am zis eu, râzând. — Spune-mi ceva și mai drăguț
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
ea totuși tremura, plângea și nu avea la cine să caute alinare. Confuză, a rătăcit prin curte, În timp ce părinții ei se prefăceau că nu-i aud plânsul. Parcă ar fi trecut o eternitate până când fetiței de doisprezece ani i-au secat toate lacrimile. Apoi luminile din casă s-au stins, În afară de una de la parter. Epuizată, Dora Își aminti de căruța din curte. Era greu de găsit, chiar s-a Împiedicat de câteva ori - o dată atât de tare, că s-a lovit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
Armanoush crescuse, conversațiile lor se răriseră până când Încetaseră cu totul. Din scurta lor căsătorie nu rămăseseră decât două lucruri: un resentiment reciproc și o fiică. — Îmi pare rău că te deranjez, Rose, a spus Barsam cu o voce liniștită, dar seacă. Însă e ceva urgent. Trebuie să vorbesc cu fiica mea. — Fiica noastră, l-a corectat Rose pe un ton dur, Însă imediat ce cuvintele i-au ieșit din gură a regretat imediat asprimea lor. — Rose, te rog, trebuie să-i dau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
a ferit, asumându-și primul în România o postură eurosceptică, în genul: să nu ne grăbim, să ne mai pregătim, ceea ce în fapt ar conduce la prelungirea tranziției, de care alegătorii sunt sătui, sau, cum se spune la țară, sunt secați. În plus, prezidențiabilul acestui partid, Codruț Șereș, are tot atâtea șanse să câștige Președinția României cât György Frunda. Câteva zile PUR n-a zis nici da, nici ba ofertei PSD, alimentând astfel speculațiile. După care președintele PUR, Dan Voiculescu, a
Nişte ciori vopsite-n roşu by Răsvan Popescu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1376_a_2711]
-
ca să le sară semnele de punctuație metafora gândul cezura Vai vouă cititorilor dacă dispare cenzura Ori numai așa intra-vom în eternitate cu câte-o desagă de vameși în spate RUGĂ ÎN TREI I Fă, Doamne cum vrei numai nu seca Marea Neagră a ochilor mei Că-ndureratele înneguratele și vai! contestatele lor plângeri-priviri adună oștiri Încearcă-a străbate incontinuu trădate Raiuri promise speranțe ucise Străpung depărtările necuprinsele zările II Nici Munții Carpați ai răbdărilor mele nu-i lăsa, Doamne, să se
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
TV. Celularul, thriller SUA-Germania, cu Kim Basinger răpită de niște nenoriciți și, evident, salvată într-un final apoteotic, a surclasat în audiențe emisiunile despre alegeri. Cam 20% dintre românii cu televizoarele deschise se uitau, în perioada respectivă, la film. Realitatea seacă a cifrelor arată că potențialii cetățeni cu drept de vot și-au văzut de pompos numitul „home entertainment“ și în timp ce Vadim Tudor anunța, la OTV, că se retrage din Parlament. Și când un alt perdant al europarlamentarelor, Dan D... Voiculescu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2189_a_3514]
-
etc. Într-o dimineață ploioasă, Molinari a luat omnibuzul din colțul străzii Humberto I. În mahalaua Palermo, o dată cu el a coborât și necunoscutul, care Își schimbase ochelarii pe o barbă blondă. Ca Întotdeauna, Parodi i-a făcut o primire oarecum seacă; a avut tactul de a nu face nici o aluzie la misterul din Villa Mazzini; a vorbit, lucru obișnuit pentru el, despre ce poate face un bărbat care cunoaște temeinic cărțile de joc. A evocat memoria tutelară a lui Lince Rivarola
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
are reduta În propriu-mi buzunar; am luat-o, am fandat cu ea, am folosit-o. Am găsit monedele solicitate, dar n-am dat de scrisorile Monchei, scuzați-mă, ale Marianei Ruiz Villalba de Muñagorri. Atare lovitură nu mi-a secat energia; mereu pe picioare, singur precum Gândul, am cercetat casa și dependințele, de la boiler la scurgere. Rezultatul operației a fost negativ. — Eu susțin că misivele nu-s În chalet, s-a auzit vocea groasă a lui Formento. Pe 15 dimineața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
așa încît și-a vîrît zdravăn mîna în pungă și n-a crîcnit, pe nimeni nu interesa acest soi de sacrificii, de la el a aflat că singurul loc de încredere ca să fii găsit de oamenii lui Cocoș era o vale seacă, nu mai, lungă de o jumătate de kilometru și largă de cîțiva zeci de metri, plină de pietre rotunjite, încît orice pas se auzea de la mare distanță. Pămîntul era uscat vara și iarna, așa încît valea nu avea nici o explicație
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
poți? Dacă te ustură și te mănîncă, dacă te umfli din cauza lor, dacă ajungi să faci friguri, atunci cum o să-i lași să te obișnuiești, domnule Ali?" Turcul făcu un gest a lehamite, "dacă nu poți să te obișnuiești atunci seci balta. Dacă-ți dă mîna. Numai că balta are pește. Și dacă o seci nu te mai mănîncă țînțarii, dar nici tu nu mai mănînci pește. Asta-i. Turcul nu mănîncă porc și de aceea trebuie să mănînce pește." Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
să faci friguri, atunci cum o să-i lași să te obișnuiești, domnule Ali?" Turcul făcu un gest a lehamite, "dacă nu poți să te obișnuiești atunci seci balta. Dacă-ți dă mîna. Numai că balta are pește. Și dacă o seci nu te mai mănîncă țînțarii, dar nici tu nu mai mănînci pește. Asta-i. Turcul nu mănîncă porc și de aceea trebuie să mănînce pește." Și, mulțumit de cele ce spusese, Ali Mehmet s-a retras din cameră cu fața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
o viață sălcie, cu care mă învățasem, așa cum te înveți să trăiești nespălat. Am mințit-o pe Emilia că începusem o sculptură care va revoluționa arta. M-a privit admirativ, fremătând, spre marea mea surpriză, de curiozitate. Ea, atât de seacă de obicei, dorea să afle cum arăta sculptura. A trebuit să improvizez un subiect. Mi-am adus aminte de cerceii Liviei și i-am spus că încercam să înfățișez un nor de lăcuste care devoră o catedrală. "Dumnezeu mâncat de
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
însăși părăsind oaza pe care a vrut s-o cultive. A urmat recunoașterea cea mai dificilă și cea mai neplăcută, la care am fost constrâns totuși să ajung. Într-o dimineață m-am trezit cu sufletul uscat, fără nici un ecou. Secase în mine orice suferință și am înțeles atunci un lucru care m-a pus pe gânduri. Luasem disperarea mea drept durere când, de fapt, era altceva. În realitate nu mă zguduise moartea femeii pe care o iubisem, ci moartea femeii
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
surâdă ironic, aplecat peste umărul meu, după ce mi-a mai acordat o amânare, cum s-a întîmplat și puțin mai devreme... Strigoii amintirilor ieșiseră dintre stânci și dansau în jurul meu. Apoi s-au pornit să mă gonească spre cătun. Balta secase. Când am ajuns la casa Martei, am încercat să intru, să mă ascund. Dar portița era încuiată. N-am avut încotro și am mers mai departe. La cafenea, pescarii m-au privit indiferenți, în vreme ce din arțarul care își arunca umbra
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
de umezeală, sau în blocurile aruncate unul peste altul, haotic, japonezii își deapănă aceeași inimă, de secole, inima îndrăgostită de floarea de cireș, de frunza roșie de arțar. Poate că ea și-a oprit, de mult, bătaia, iar venele au secat. Însă imaginea, povestea, proiectată hologramatic cu fervoare de ritual, îi conservă carcasa. Și poate că o însuflețește, din când în când, într-o infuzie, fie ea și efemeră, de viață nouă cine sunt eu să spun? Azi dimineață, când am
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
rânjește, Doamne, parcă-i Lică Sămădăul.) Cât doriți dumneavoastră. (Vai, futu-ți Dumnezeii mă-tii de mizerabil.) — Cum adică? Nu. Trebuie să-mi spuneți o sumă. O priză reparată și trei abajururi montate. Cât mă costă? (Mă simt: deja sunt seacă și irascibilă. Deja? În condiții normale, adică nu cu panica de-a fi doar cu el între patru pereți, eram de mult turată.) — Douăzeci de lei e bine. Îi dau treizeci. Așa, de „ia-ți banii cu vârf și ndesat
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
priveliște: două șiraguri de dinți albi îndreptați cu ostentație, într-un zâmbet, spre iubitul ei. Dreapta ei. Stânga mea. Făt Frumosul deschide. Îi face cu ochiul blondei, insinuant, propunând miza. Ieftin. De data asta, grimasa mea e înlocuită de tuse. Seacă. În dreapta, colegul meu de bancă din generală își ia fața de poker. Valul ăsta de râs nu-l pot înăbuși: parcă ar fi un emoticon fară gură. Sau, în cel mai bun caz, unul cu gura desenată cu ață. Din
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]