3,395 matches
-
figurau altceva decât traseele caravalelor ambulante, care tăiau prin păduri, treceau cursuri de apă, o luau pieptiș peste munți și se-afundau în mlaștini sulfuroase ca să deseneze (pentru care ochi?) cu invizibile urme un cuvânt pe curbura planetei. El singur, securistul Stănilă Ion, prin excepționalele lui calități, demascase o conspirație (fascistă? americană? a extraterestrilor despre care citea în revista "Știință și tehnică"?) împotriva puterii de stat din țările Tratatului de la Varșovia. Firește, ce găsise el nu era decât o piesă din
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
vomase ca pe-o otravă, ca pe un corp pe care nu-l putea digera, și țesuse în locul ei scenariul subțire pe care Stănilă și-l amintea. Urme ale adevărului ar fi putut persista în subconștient, așa încît ofițerul superior (securist romîn? KGB-ist? amândouă la un loc?) recomanda - și era, de fapt, un ordin - interogatoriul în stare de dezinhibare a conștiinței. Resemnat, Stănilă acceptase. Știa despre ce e vorba: dezinhibarea Jagodka, pe care-o foloseau și ei câteodată. Cum naiba
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
-i în imagini baconiene: guri căscate într-un urlet de agonie, merele lui Adam strâmbate grotesc, rictusuri ale obrajilor lucios de rase, ochi strânși, pleoape incendiate de lumină. Ia uite-l!", auzeai șoptindu-se. "Uite-i, nenorociții!" Ăștia erau, deci, securiștii? Stăpânii necondiționați ai lumii? Izvoarele albastre ale teroarei? Cîte-un microbuz sosea tăcut și-i lăsa din loc în loc, de-a lungul străzii: băieți proaspăt tunși, bine rași, în costume și pardesie de recuzită, evident nu ale lor, costume din materiale
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
lor, costume din materiale ultramarine, verzi fosforescente, asemeni celor foarte ieftine de la Romarta, prea scurte sau prea lungi pentru ei. Cravate hilar nepotrivite la culoarea hainei. Căutau, chipurile, să se piardă-n mulțime, dar se făcea imediat gol în jurul lor. "Securiștii!", auzeai peste tot, și se mai auzeau înjurături, dar și râsete, înăbușite repede de obișnuința mai puternică-a fricii. Ciudat e că aceeași frică se citea și pe fețele lor, dincolo de asprimea și misterul, false, caraghioase ca și hainele, împrumutate
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
zis să nu facă și ei la fel. Să așteptăm, tovarăși, să se mai ouă! Și-apoi, las-pe noi ce jumări o să facem!" Tata asculta distrat, nu se bucura prea tare când mai trecea Ionel pe la noi, căci știa că securistului îi plăcuse pe vremuri de mama, totuși, convins cum era de justețea cauzei Partidului și de faptul că Securitatea e a poporului și că luptă cu dușmanii republicii noastre populare, rămânea amical față de ofițer. De altfel, nevasta acestuia ajunsese atât
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
viață și viața în informație, textul lui era viu și Evanghelia lui era purtătoare de mântuire. Când am ieșit și ne-am găsit din nou în camera noastră din Garibaldi, pielea feței ne strălucea încă de lumina acelei viziuni. Când securiștii s-au înființat iar, au trebuit să rămînă-nghe-suiți în holul de la intrare. Se uitau perplecși la cubul vag stacojiu. Și-au dat repede seama că nici măcar n-aveau cum să-l scoată întreg pe ușă și să-l transporte la
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Au dat un telefon de la vecini și destul de repede s-a prezentat un ins în salopetă, cu un ferăstrău electric în mâini. Cu multă trudă, chinuindu-se să taie straturi de grosime uniformă, muncitorul a desprins prima felie, pe care securiștii au contemplat-o uimiți. Din secționarea întîmplătoare a organelor ființei vii din covor rezultase un tablou fantastic: temple și palate pe malul mării. Zori scânteietori, apa verde aprinsă de lumină. Corăbii dizolvate-n lumină, depărtîndu-se-n larg. În depărtare, pe țărmul
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
vremii, acoperite de-un scris de mână, litere formate cu pixul, curgând febril unele după altele, bucle după bucle pentru mine indescifrabile, ștersături și adăugiri, tăieri furioase a unor pasaje întregi... Nu văzusem niciodată un teanc de foi mai înalt. Securistul care părea să fie cel mai mare în grad se așeză invers pe scaun, în fața măsuței pe care se afla manuscrisul, bătu cu palma, mirat, pe ultima pagină, scrisă doar pe trei sferturi, și citi cu voce tare (tot mai
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
în fața măsuței pe care se afla manuscrisul, bătu cu palma, mirat, pe ultima pagină, scrisă doar pe trei sferturi, și citi cu voce tare (tot mai stupefiată și răgușită) ultima frază, care avea să-mi rămână mereu întipărită-n memorie: "Securistul care părea să fie cel mai mare în grad se așeză invers pe scaun, în fața măsuței pe care se afla manuscrisul, bătu cu palma, mirat, pe ultima pagină, scrisă doar pe trei sferturi, și citi..." Nu mai termină însă fraza
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
pân-la urechi. Alături de el, la prezidiu, stăteau de obicei secretarul cu propaganda, iluzionistul Farfarelli, în frac și cu țilindrul așezat frumos, cu gura-n sus, pe masă, și șeful de sindicat, cunoscutul dresor de purici Eduard. De câte ori fusese la ședințe, securistul se minunase de scandalurile care ieșeau mereu, din te miri ce motive. Trebuia să intervină el însuși când spiritele se-ncingeau și dresoarea de lei amenința că-ntr-o zi deschide cuștile dacă mai e criticată pe nedrept, iluzionistul răcnea
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
despre ei, el și ea, nenorociții. Cizmarul și savanta. Își împărtășește și mama ura cu cei apropiați, la cozi nimeni nu răbufnește, nimeni nu spune nimic. "Nici tu să nu vorbești, mamă, ce nu trebuie. Noi sîntem oameni mici. Umblă securiștii peste tot. Lasă, că om trăi noi, o să trecem noi și prin necazurile astea, lua-i-ar Dumnezeu de nemernici! Chiar așa, să nu ne mai dea nimic? Nici brânză, nici carne, nici ouă, nimic, nimic, nimic... Ce să mă-nînce
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Nastase cât mai sus în funcții, Securitatea nouă, SRI, își asigură o existență durabilă, susținere financiară câtă solicită, deci o continuitate "fericită". De fapt, aceasta simbioza s-a văzut de nenumărate ori prin atitudinea lui Adrian Nastase de apărare a securiștilor "patrioți" împotriva deconspirării securității, împotriva CNSAS-ului, până când a găsit soluția: o lichea la conducerea instituției, în apărarea lui Ristea Priboi și alții. Și atunci, imediat după lovitura de stat din decembrie 1989, relațiile socrului Angelo Miculescu, "pilele" puse de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/85068_a_85855]
-
și-a terminat studiile la Moscova și fusese recrutat în 1978 de serviciile sovietice. El a perfectat vizită la București a lui Eduard Sevarnadze, la numai două săptămâni de la "revoluția din decembrie"; a păstrat și chiar a mai adus alți securiști la Externe; avea farmec personal, un înalt profesionalism, datorită unei îndelungate experiențe. Cu toate aceste "calități revoluționare", Serghei Celac a fost înlocuit cu Adrian Nastase, care, la 40 de ani, devine conducătorul Afacerilor Externe ale României. El a fost unul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/85068_a_85855]
-
noi, prostind un intreg popor traumatizat de comunism, năucit de dezinformările loviturii de stat, minjit prin "baia de sânge", de "teroriștii care trăgeau din orice poziție" și cei 60.000 de morti (ai lui Brucan). Și au venit din urmă securiștii, care îi aveau la mâna pe uzurpatorii lui Ceaușescu (dar și pe noii demnitari) cumparându-si astfel iertarea și neoexistenta în noua epoca, o epocă a furtului, a jafului național, a șantajului și a nemerniciei. Adrian Nastase a trecut rapid de la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/85068_a_85855]
-
ani de închisoare. Mărturiile cuprinse în volumul Monarhia de drept dialect ne edifică și din interiorul acestuia ce a însemnat la noi comunismul și de ce există atâta spaimă că ar putea să fie instaurat din nou. Spre disperarea noastră, simpaticul securist din finalul Galeriei cu viță sălbatică pentru care l-am condamnat pe autor ne va zâmbi și din finalul acestor memorii ale oamenilor care au suferit, dovedind încă o dată că alegerea apelor de uscat este mult mai grea decât ar
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
îndoială - și directorul de la Ideea europeană. Deoarece, nefiind, totuși, chiar de viță regală, cum ar fi vrut să pară, nu l-au ținut nervii până la capăt ca să publice pur și simplu Capriciile lui Paul Goma, în care Domnia Sa era făcut securist, iar noi toți eram făcuți (nu fără o anume îndreptățire) cu ou și cu oțet și împiedicați (involuntar) să ne pronunțăm. Dacă Goma a săvârșit, ca de obicei, o eroare de tact, Breban a săvârșit, fără îndoială, una și mai
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
de răspuns, dar, pe de altă parte, neavând dovezi certe privind vina de neiertat care se pune în seama lui Nicolae Breban, eu voi pleca de la premisa că Goma nu are dreptate și că autorul lui Don Juan nu este securist; că, deci, prietenul meu Andrei Pleșu nu i-a oferit din greșeală revista ministerului pe care îl conduce; că președintele nostru de onoare nu îl susține din greșeală, publicând periodic în această revistă (deși în ea se fac uneori afirmații
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
autorul ei se întoarce periodic la locul crimei), nimeni nu se gândește că așa ceva n-ar fi trebuit să se poată petrece în numele revoluției. Nu știu care sunt cauzele acestei tăceri vinovate. Nu știu nici dacă N. Breban a fost sau nu securist, așa cum se spune. Știu însă că regimul special de care a beneficiat n-ar trebui să-i îngăduie să vorbească despre închisoarea în care am trăit cei mai mulți dintre noi. O închisoare nu este un loc în care poți intra când
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
văzut ziarul. Constatând că nu debordam de entuziasm, m-a amenințat că ei vor publica documentul și fără voia mea. Când i-am spus că îmi amintește de amenințările de altădată, a sărit ca ars că l-aș fi făcut securist, deși el nu are decât 25 de ani. Nu pronunțasem cuvântul acesta, dar comportarea sa l-ar fi recomandat cu prisosință pentru un astfel de rol, iar faptul că s-a născut mai târziu nu constituie neapărat un merit sau
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
cerut o explicație și lui Virgil Măgureanu, care era director al SRI-ului la data când a fost făcută delațiunea. El s-a disculpat spunând că raportul în care era relatată cercetarea făcută în cazul meu era opera unui fost securist mai zelos, care mă urmărise din proprie inițiativă. Dacă era așa, acea hârtie ar fi fost aruncată la coșul de gunoi. Dar, în partea de jos a ei, sub semnătura indescifrabilă a delatorului, apare o notă în care se spune
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
la un loc. Printre amintirile sale vesele și triste apar și două care sunt legate de numele lui Nichita Stănescu și de al meu. Lui îi reproșează că i-ar fi lăudat și pe ea și pe Bucuroiu, care era securistul Uniunii. De mine se plânge că aș fi înțeles greșit ce a spus cu ocazia unei întâlniri de la Sinaia și aș fi pârât-o lui Eugen Jebeleanu, iar el ar fi porcăit-o din cauza asta. Dacă Nichita nu se mai
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
el, le are domne, artist! A fost o eroare, Mugure! Io și când eram mic stăteam numai în poartă! Normal că n-am făcut mare brânză! O artrită mai veche și... m-am împiedicat. O e-roa-re! Și declinul ulterior, cu securiștii care...! Inevitabilul declin! Mai întâi trebuia să mă lăsați și pe mine la înaintare. Un meci-două, că nu vă ceream cine știe ce. Atunci avea capital electoral și mai pierdeam vremea cu fotbalul. Ei bine, nu era pierdere de vreme. Poporul nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
ăla nenorocit de unde se mai auzea încă muzica de propagandă venită de pe banda de magnetofon, o rușine. Dacă ar fi fost în stare să se ridice măcar pînă la jumătatea condiției de bipezi, acuma eram acolo înăuntru, de gît cu securiștii, strîngîndu-l de boașe pe Pitic, dar nu s-a putut, așa că ne-am zis nu-i nimic, o să ne întoarcem, și mîine e o zi, străzile erau deja pustii, poate o să vină și Roja dacă o să reușească să scape din
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
început să arunce înspre ei cu tot ce le pica în mîini, și el țuști înapoi, s-a făcut nevăzut băgînd și mai tare dracii în audiență. Cînd mare revelație, Gulie. Dendé îl vede pentru o clipită pe Copoi, milițianul, securistul, numai el putea să fie, în civil, discret, ăsta trăgea sforile, el și cu Picioruș de Ghips, îi simt cum adulmecă, cum nu se scapă din ochi unul pe celălalt, e mare miza dom’ Roja, zice Tîrnăcop, și paletele elicopterului
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
apuc eu să-i explic atunci că sîntem o națiune de trădători care a încăput pe mîna unor slugoi, cît o fi ceasul? îl întreb dar nu-mi răspunde, o ține tot pe-a lui, începe să-i înjure pe securiști și să-și dea cu părerea despre viitor. Treceam prin Otopeni, pe lîngă aeroportul internațional, liniște și pace și aici ca la Băneasa, m-am binoclat cît am putut, dar tot n-am sesizat nimic, mașina gonea cu peste o
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]