3,994 matches
-
pot să-i simt dispoziția plină de amărăciune smiorcăită În vreme ce-o duc acasă. Bruce Robertson rămâne până la sfârșit un gentleman. — Ne mai vedem păpușă, flutur eu un adio tandru Înspre spatele ei acoperit cu o haină lungă În timp ce tocurile ei țăcăne pe dalele trotuarului. Însă ea nu se uită Înapoi. Suntem dați de gol Avionul. Peters și Lee. Lenny Peters a avut niște cântece minunate despre aviație. Avioane cu reacție zburând sus, deasupra mea. Curcubeul pe cer. Dar mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
un restaurant italienesc de unul singur, arătând ca un neadaptat social ce e. Sau poate ticălosul se hâțâne peste vreo curvă din aia grasă și neagră chiar acu sau e caftit la curulețul lui transpirat cu vreun instrument În timp ce pupă tocul cizmei negre din piele al noii sale stăpâne. Mi-aș dori să fiu cosmonaut. Mă cheamă printr-un semn să intru la ea În cameră, lumină roșie, cuvertură roșie și divan roșu. Pe perete e o litografie după Floarea soarelui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
bine, n-aș mai fi putut să simt nici pe dracu. Deși e foarte atletică, modul În care se apleacă peste scaun. Buzele mi se usucă atunci când văd cum mușchii i se Încordează În partea din spate a picioarelor În tocurile alea Înalte și mi se face tare ca piatra. Mi-am uns zdravăn măciuca dar ea e cam strâmtă. Însă după ce i-o bag Începe să alunece. Îmi pot da seama că o cam doare fiincă scoate niște sunete șuierătoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
Oricum, trebuie să spun că arăt nemaipomenit și știu după felul cum se holbează la mine tipul din spatele barului că și el este de aceeași părere. Ei bine, te poți uita dar nu mă poți atinge amice! Mi-am pus tocuri, bluza aceea din mătase și fusta plisată. Arunc o privire În oglindă. Nu-i rău Carole. Nu-i rău. Știu la ce se gândesc: o femeie care bea de una singură. Ei cred că sunt o prostituată sau că sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
Lennox, Gillman, Drummond și alții ca ei. Prezența ei În compania mea ar putea, dacă ar Încăpea pe mâinile cui nu trebuie, să fie o armă letală. Deși polițaiul scoțian Bruce Rabertson Îi putea auzi pașii bagaboantei În spatele lui, când tocurile Îi țăcăne pe pista de decolare. El s-a gândit la picioarele atașate acelor tocuri și la Mecca unde duc ele. Indiferent de câte ori s-a dus În pelerinajul acela special, Rabertson Întotdeauna a socotit că ar merge Încă o vizită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
ar Încăpea pe mâinile cui nu trebuie, să fie o armă letală. Deși polițaiul scoțian Bruce Rabertson Îi putea auzi pașii bagaboantei În spatele lui, când tocurile Îi țăcăne pe pista de decolare. El s-a gândit la picioarele atașate acelor tocuri și la Mecca unde duc ele. Indiferent de câte ori s-a dus În pelerinajul acela special, Rabertson Întotdeauna a socotit că ar merge Încă o vizită. Putea s-o audă cum gâfâie, Întrucât faptul că se ținea după el Îi făcea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
-se În spatele lui, a reușit să vadă o rază de soare traversând curtea exterioară a garajului. Din când În când trecea câte o mașină, poate și vreo fată din clasa muncitoare, care se legăna În fusta ei scurtă și pe tocuri Înalte. Înăuntru, din capătul Întunecat al garajului, Bruce a auzit gemete Înfundate. Mi-a zis că a fost cel mai oribil sunet pe care l-a auzit vreodată. Nu prea semănau cu gemetele omenești. Era ceva În biroul aflat În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
Mi-ar plăcea Maisie, dar nu pot. Timpul e esențial. Claire, scumpa mea, ești gata? Mda, spune ea. Are o haină de blană lungă până la genunchi și sper că poartă ce i-am zis pe dedesubt. Pare că ar avea tocuri. — Arată-mi umpic atunci, Îi ordon eu. Își descheie haina, dezvăluind un sutien negru, chiloți tăiați Între picioare, ciorapi și portjartier. Uau! — Fermecător. Claire se duce să-și pună o bluză și niște pantaloni de trening și adidași, dar Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
vedem cât de mult poasă ducă puțoiu. — Marfă. Ne fac vânt afară din mașină și ne Îmbrâncesc pe o scară. Scări. Putem vedea treptele de sup picioare. Îmbrâncit. Cioroiu. Ne obligă să ne mișcăm prea repede și ne Împiedicăm de tocuri, poticnindu-ne, dar ei ne țin să nu cădem și urlă la noi obscenități. Mișcăți curudă homălău de căcat! — Haidiodată pămpălău de rahat ce iești! Locul e părăsit, putem să vedem sticla spartă de sub picioarele noastre. E abandonat, nu-s
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
mai devreme de ora 3 noaptea și pe care cu siguranță nu o puteai caracteriza drept un „om cu apucături matinale”. Astăzi purta o pereche de pantaloni negri și evazați și, deși nu era deloc înaltă, pantofi sport și fără toc. În plus, o bluză fără mâneci de culoare vișinie, care lăsa să se vadă mușchii foarte bine conturați. Kara terminase un liceu unde arta și științele politice aveau prioritate asupra cultivării unui fizic armonios; dar, după absolvire, începuse să frecventeze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
o reacție foarte naturală. Ceea ce nu ați văzut probabil e că am luat cu mâna stângă pistolul Ameliei. Sachs tresări după ce își aruncă privirea înspre teacă și văzu că Glockul ei era acum în mâna Karei, la câțiva centimetri deasupra tocului. - Hei, atenție cu aia! spuse ea în timp ce își așeza pistolul la locul lui. - Acum priviți în colț! spuse Kara subit, îndreptându-și aceeași mână dreaptă înspre unul din colțurile camerei. De data aceasta, Rhyme și ceilalți nu scăpară din ochi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
De aia sunt aici. Detectivul Roland Bell, căci acesta era numele său. Își dădu jos sacoul, iar Amelia Sachs avu timp să arunce o privire înspre centura lui. Nici el nu avea vreo armă, după cum prevedea regulamentul, însă avea două tocuri de pistol, nu unul. Își aduse aminte că, pe vremea când lucrau împreună, discutau foarte mult pe marginea povestirilor despre „cuie zburătoare”, un regionalism sudist pentru gloanțe; trasul cu arma era marele lui hobby și un sport foarte folositor pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
avea nici cea mai vagă idee. Mai mult, chiar atunci, cineva trecu prin spatele ei foarte aproape. Simți o răsuflare sau o atingere ușoară pe gât. Se răsuci brusc, tremurând de groază și ținând strâns cu ambele mâini arma din toc, amintindu-și cât de ușor i-a fost Karei să le atragă atenția și să-i sustragă arma din toc. Câteva persoane se aflau acolo, dar nimeni nu părea că s-ar fi furișat prin spatele ei atât de aproape
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
sau o atingere ușoară pe gât. Se răsuci brusc, tremurând de groază și ținând strâns cu ambele mâini arma din toc, amintindu-și cât de ușor i-a fost Karei să le atragă atenția și să-i sustragă arma din toc. Câteva persoane se aflau acolo, dar nimeni nu părea că s-ar fi furișat prin spatele ei atât de aproape. Sau poate că vreunul din ei o făcuse? Un om se depărta șchiopătând. Nu putea fi Magicianul. Sau putea fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
trebui să tragi rapid. Ești pregătit pentru asta? - Da, tată. Bell mai privi o dată mașinile, aleile și clădirile din jur sau de vizavi. Nimeni. Nici Charles Grady. Nici Erick Weir, nici vreun complice de-al criminalului. Bell bătu ușor în tocul pistolului. Nu-ți face griji că nu îl vom găsi. Ne va găsi el pe noi... Capitolul IXL - Am luat-o din ușă în ușă, Rhyme. Ultima parte a subsolului. - Lasă asta în seama celor de la intervenție, spuse el, dându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
la salut. Nimeni nu era la intrare, așa că pătrunse în cort și se îndreptă spre culisele scenei. Văzu un tânăr cu un dosar în mână. La centură, avea atârnat un ecuson de angajat al circului, întocmai cum avea Amelia Sachs tocul armei. - Mă scuzați, începu ea. - Da? răspunse el cu un puternic accent francez sau canadian. - Îl caut pe domnul Kadesky. - Nu e aici. Eu sunt unul dintre asistenți. - Și unde este? - E plecat. Cine sunteți? - Lucrez cu poliția. Ne-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
poziție nefirească și și-a rupt nasul și o mână. dar a reușit să se ridice și a mers mai departe. îi curgea sânge din nas și mâna ruptă îi paralizase complet și ochii ei căutau prin întunericul zilei și tocul unuia dintre pantofi i-a rămas pe undeva prin noroiul pătat de zăpadă și chiar n-are rost s-o lungesc ca să-ți povestesc prin câte peripeții amuzante a mai trecut. important e că atunci când soarele se ducea la culcare
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2194_a_3519]
-
dar fără nerăbdare și fără vreo strângere de inimă, sigur că cel așteptat va sosi negreșit la timp. Pe la unsprezece groparul Vidor intră pe poartă, posomorât și cu o legătură în mână. Atunci Apostol se sculă de la birou și așeză tocul în călimară. Doar degetele îi tremurau puțin. Ușa cancelariei era deschisă și în curând groparul apăru în prag dând bună ziua ofițerului, ca totdeauna. Bologa răspunse simplu, adăugând fără să mai aștepte obișnuitele întrebări despre pace ale bătrînului: ― Aș dori să
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
În sfârșit, avea un "caz excepțional"! își freca mâinile și umbla de ici-colo, lovindu-se de colțurile meselor. Pe față îi juca mulțumire și emoție. La o parte, lângă un birou, ședea plutonierul cu fața cenușie, frământând între degete un toc cu penița nouă. Când intră Bologa, pretorul se opri în dosul unei mese, ascultă grav raportul sublocotenentului, luă pachetul cu "obiectele" prizonierului și iscăli ceremonios o dovadă de primire. De îndată ce plecă însă sublocotenentul, fața pretorului își recăpătă expresia de satisfacție
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
să voteze pentru condamnare. Apoi de partea președintelui trebuie să mai fie cineva... Și uite majoritatea!... Uite și pricina întîrzierii! Hârtia, sub o călimară ruginită și murdară, râdea întruna. Apostol, înviorat, se duse la masă, se așeză pe scaun, luă tocul și încercă penița. Îi tremurau degetele cumplit și nici un gând nu i se arăta limpede. " Mai târziu... mai e vreme!" își zise după un răstimp, liniștit, pornind iar să umble de ici-colo. Peste un sfert de ceas se opri brusc
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
înveliș. Am început să vorbesc cu el despre micuță și i-am spus ce i se întâmplase. Nici dacă l-aș fi izbit în moalele capului nu ar fi fost atât de uluit. A fost nevoit să se sprijine de tocul ușii și a mormăit tot felul de lucruri despre tinerețe, frumusețe, drame, război și despre sfârșit. Nu mai eram decât noi doi, Mazerulles și cu mine, împreună cu o mică fantomă care ne vizita la fiecare frază rostită. Inspectorul a înțeles
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
oarecare tentă bărbăteasca, față avea atât distincție, cât și sex-appeal, un soi de elegantă în mânuirea unditei, de care era perfect conștientă. Sora ei mai mare se îmbracă mult mai elegant; nici moartă n-ar ieși în pantaloni sau fără tocuri. Dar față de sub salcii detesta cochetăria. Asumându-și riscurile banalității, consideră că poziția, reputația ei înlăturau orice pericol de a fi considerată comună, banală, lipsită de gust estetic. Succesul ei se datora în primul rând poantelor inteligente pe care știa
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
apropie de mine, iar inima mea îi iese în întâmpinare, nu este la fel de tânără ca majoritatea fetelor de la noi, mi se pare că ar avea cel puțin douăzeci și cinci de ani, frumos îmbrăcată, cu o rochie scurtă neagră și sandale cu toc asortate, părul îi este roșu, tăiat scurt, aproape ras, buzele ei cărnoase sunt acoperite de un ruj strălucitor, exact de culoarea părului, ce caută la noi, locul ei nu este aici, vine dintr-o altă lume, iar eu merg în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
îmi amintesc, oare la cine s-o fi referit, la mine, la Hava, la ea însăși, ce importanță mai are, important acum este doar faptul că Yael a dispărut de aici, și-a adunat temerile și a șters-o pe tocurile ei înalte, nelăsând nici o urmă pe baza căreia să o găsesc, numai frunzele încinse mângâie trotuarul exact pe locul în care stătuserăm. Dar locul acesta în care începe viața, coridorul acesta luminos, lipsit de orice mister, trupurile slabe care nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
ea, scările o aduc din nou spre mine, mă prăbușesc în brațele ei într-o cădere fără sfârșit, îi îmbrățișez genunchii cu o uimire copilărească, mamă, nu pleca, rămâi cu noi, mami, de ce te îmbraci, de ce îți închei pantofii cu toc înalt, de ce te machiezi, genunchii ei se învârt dintr-o cameră în alta, iar eu, printre ei, încâlcită, încerc să o împiedic, mami, rămâi, mami, totul este atât de trist fără tine, suntem atât de triști, rămâi cu noi, iată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]