6,679 matches
-
evrei omorâți de noi, de români, zice altul. Din trenurile morții. Și Cristi cade în genunchi, lovit parcă de un trăsnet. Țigara îi cade și ea aprinsă, rostogolindu-se pe culoar. Și începe să plângă. Începe să plângă și să urle cum nu o făcuse nicicând până atunci. Instrumentiștii se trezesc și ei și-l trag în compartiment. Domnule Vasile ! Domnule Vasile ! îi aruncă ei cu apă pe față, încercând să -l facă să-și revină, dar degeaba. Ce s-a
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
ar fi nostim să te bântuiesc. — Să mă bântuiești? Vrei să spui... Nu te-ai simțit bântuit? E drept că n-am făcut mare lucru, nici lumini în noapte, nici nu m-am înfășurat în cearșafuri albe... Îmi venea să urlu de exasperare și de ușurare. — Deci tu mi-ai spart vaza și oglinda, și tu te-ai strecurat noaptea și te-ai zgâit la mine... — Ți-am spart vaza și oglinda, dar nu m-am strecurat noaptea, n-aș veni
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
intrat în prăvălie, ci a cotit pe ceea ce numesc eu „Strada magazinelor pescărești“. Când am ajuns la colț, alergând, nu era nicăieri de văzut. Am intrat în prăvălia cu echipamente pescărești, dar nu se găsea nici acolo. Îmi venea să urlu de exasperare. Am alergat până la capătul străzii, care se termina cu câteva căsuțe părăginite, un zăplaz din cinci bare de lemn, și un maidan imens, mărginit de copaci. Nu era posibil să fi traversat maidanul. Să fi intrat într-una
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
c-o vede prea mult. Pam e mai tot timpul beată. O imagine foarte educativă. Oh, Charles, ce noroc chior ai avut să scapi fără impozit de toate capcanele astea înfiorătoare, care te rănesc de ți se scurge sângele și urli de durere și te urmărești singur cum devii un ticălos. Ești atât de departe de toate astea. Dumnezeule, ce deștept ai fost! Ești un păcătos atât de curat, Charles, fața ta e curată și netedă și roză ca a unei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
mă simt ceva mai bine, când am auzit un automobil claxonând pe digul rutier. Am ghicit că era Rosina, și câteva clipe m-am lăsat pradă unei asemenea crize de exasperare, că-mi venea să mă reped afară la ea, urlând. Întâi m-am gândit să mă ascund, dar începuse să-mi fie foame, și apoi nu vedeam de ce mi-aș abandona casa în fața unei invazii, probabil de lungă durată. După aceea am ticluit o inteligentă tactică de autoapărare, și anume
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
să răsune întreaga casă de urlete. Firește, le-ar fi plăcut să mă aibă în chip de public, să-mi arate de ce sunt în stare (toți cântăreții sunt vanitoși), și, desigur, le-ar fi plăcut să petreacă jumătate din noapte urlând cântece și bându-mi vinul. Amândoi beau vârtos și-l trimisesem pe Gilbert la hotelul Raven să reînnoiască provizia de vin.) Dar chiar și de afară, de la distanță, se făceau auziți, atât de puternice le erau glasurile și atât de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
și atât de încântați erau să-și exhibeze, reciproc, talentele. (Hartley nu mi-a pomenit o vorbă despre cântatul lor; poate că ajunsese să nu-i mai pese de nimic sau, poate, ca și soțul ei, era un pic surdă.) Urlau arii din opere și din comedii muzicale, madrigaluri, cântece pop, cântece folclorice, rondeluri, cântece porcoase și balade de dragoste în engleză, franceză și italiană. Cred că în acele zile se îmbătau pur și simplu cu propria lor muzică; poate că
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
putea fi vorba. Cântatul constituie, desigur, o formă de agresiune. Gurile umede deschise ale cântăreților și dinții strălucitori așteaptă cu nerăbdare să-și devoreze victima-ascultător. Cântăreții râvnesc după ascultători așa cum animalele râvnesc după pradă. Îmbătați de propriile lor glasuri, acum urlau în gura mare, din nou și din nou, eu vocea mustos baritonală a lui Gilbert, cea de tenor pseudo-napolitan a lui Titus și cea de puternic dar aspru contralto a Rosinei. Am zbierat: — Încetați! Încetați! Încetați cu larma asta asurzitoare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
un pas înd\r\t. — Ferește-te din calea mea, că te ucid! Și spune-i și ticălosului ăluia de puștan să se ferească. Am să te ucid! Ușa se trânti cu o violență care făcu soneria să vibreze. Câinele urla cât îl ținea gura. M-am întors pe alee și am traversat la mașină, unde cuvintele lui Ben nu putuseră fi auzite. Gilbert și Titus se așezaseră în spate. Bancheta era acoperită toată cu cioburi albe, opace, ca niște perle
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
o mișcare domoală, densă. Pe urmă, la câtva timp după ce Titus ieși din apă, marea începu să-și schimbe starea de spirit. Se dezlănțui un vânt brusc. Valurile potolite își sporiră vigoarea, crescând în înălțime și în forță. Le auzeam urlând în cazan. Jos, spre orizont, se închegase o fâșie lungă de nori pufoși, dar soarele cobora glorios, pe o întindere de lumină festiv albastră, fără nor. Gilbert și Titus se așezaseră acum în umbra aruncată de turn pe iarbă. Îi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
mult, atât de primejdioși eram unul pentru celălalt. A doua zi mi se punea pur și simplu problema umplerii timpului până la ora patru. La început, mi se părea o problemă absolut de nerezolvat, și aveam impresia că o să încep să urlu înnebunit de atâta îngrijorare. Până la urmă am reușit să fac să treacă timpul, fără suplicii prea mari, ocupându-mă continuu cu mici treburi legate de Hartley. Am acordat oarecare atenție înfățișării mele, deși exista o notă de prefăcătorie în acest
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
nimic, nimic, nimic. Nimic n-am recunoscut... Pe dumneavoastră v-au bătut în timpul anchetelor? Era o masă uite așa, cum e asta, și într-un colț era o sirenă, îți aprindea’ două proiectoare în față, dădea drumul la sirenă să urle, și începea să te bată. Ne-o pus la curent de picam jos pe beton... în subsolul ăsta, de la vila Daniel. Da’ nu m-o ținut mult, că dimineața ne-o mutat cu o dubă la Sibiu, pe toți câți
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
bătut, deci că sigur ne-am văzut unul pe altul... Ei, și comandantu’ nou, Dumitrescu sau Constantinescu, ne-a adunat pe toți și a ținut primul discurs pe care l-am auzit eu în pușcărie... că altfel auzeai numai cum urlau la tine când intrau, sau pe vizetă. La Gherla ați fost vreodată la izolare? Am avut o perioadă, între 14 ianuarie-14 august 1964, când am stat și la izolare. Nu mi-au spus de ce, dar am aflat când am fost
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
erau de cauciuc, ca să mai facă un pic de amortizare, erau de lemn și numa’ rupe’. Și te punea să numeri până la 25. Dacă ai ajuns până la 15, 16 și n-ai mai putut suporta, o trebuit să strâgi, să urli. Câte ți-am dat mă? Nu mai știu. O luăm de la început. Serios vă spun. O luăm de la început. Vi s-a întâmplat să primiți bătăi din astea? Nu, fiindcă eu am fost de un principiu... acolo o fost bine
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
ai lăsat galenții! Și-apoi le mai da câte una peste spate cu botele alea pe care ducea hârdaiele. O fost teroarea mare atunci... Bătăi, extraordinare, și-n fiecare duminică era bătaie de la ora opt și până pă la 12. Urla celularul! P-un fost coleg, Victor Orha, l-o’ dus în pavilionul 2, și cică i-o dat 25 la fund. Și asta pentru că un gardian i-o dat ordin să mute o piatră mare și el avea un necaz
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
el a intervenit ca Securitatea să nu treacă la acțiuni de represiune în ’89... M-am dus și eu atunci aici în fața primăriei și în fața prefecturii și pă urmă urmă m-am dus și la Securitate. Era lume multă. Strigau, urlau... la ei nici o mișcare. Vă mulțumesc. IOAN ȘT. POPA S-a născut în 1935. Naționalitatea: română. Religie: ortodoxă. Studii: Facultatea de Filosofie, secția ziaristică. Profesia: profesor. A fost arestat în 1959 și condamnat laă3 ani. A executat pedeapsa în închisorile
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
după un scenariu sado-masochist, iar din această beție lubrică, Pavel iese transfigurat. "Bărbații se îmbrăcară dintr-o glumă sinistră în rochiile invitatelor, și începu un spectacol îngrozitor. Fardați, cu obrazul dat cu roșu, se suiau pe mese și pe scaune, urlând excitați de o nebunie colectivă. Își arseră umerii goi cu țigările aprinse, dar niciuna din victime nu protestă. Pavel se apropie de unul din cei trei tineri nedespărțiți și-i sfâșie obrazul cu o foarfecă de unghii. Se iscă un
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
este "ne-suferită": "Noi nu avem o literatură de trecere între marii realiști dintre cele două războaie și moderniștii noștri inhermetizați. Într-o lume hipersătulă de proză, pot apărea și experiențe, dar în lumea noastră (în care umblă pe străzi urlând adevărurile nebăgate în seamă) excesul de stil e sinonim cu excesul de prudență, mitocoseală, ploieștism"17. Consideră apoi critica literară un gen hibrid, parafând moartea filosofiei și parazitând literatura, și așa pauperă, crede Sîrbu, din epocă: "(...) am impresia că la
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
el a plecat și m-a abandonat acolo. Văzându-mă singur pe malul râului, după ce Puiu cu ceilalți copii au dispărut, am încercat să trec și eu Jiul, m-am retras imediat. Apa era foarte rece. Atunci am început să urlu până m-a auzit sora mea, care între timp, observase că am dispărut de acasă. A început să mă caute prin împrejurimi ghidându- se apoi după țipetele mele, care se auzeau de dincolo de calea ferată. Dând de mine nu m-
Povestiri din spatele simezelor by Mihai Dascălu, Gustav Ioan Hlinka () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1778_a_3166]
-
găurit până la os. Pot spune că în privința medicamentelor eram bine aprovizionați. Pe spate după spălare cu spirt și rivanol am folosit un tub cu revulsin. Să nu credeți că eu stăteam cuminte în timpul acestor operațiuni de salvare. Nu! Eu urlam de durere. Unii mă țineau să nu dansez prea tare, alții mă țineau de gură să-mi înăbușe urletele iar Siegfried plângea. După terminarea tratamentului, am îmbrăcat alte haine dar am avut grijă să semene cu cele de dimineață, după
Povestiri din spatele simezelor by Mihai Dascălu, Gustav Ioan Hlinka () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1778_a_3166]
-
Vom alunga, tovarăși, pe burgheji și moșieri din țară..!”, striga activistul, cu o ură de neînchipuit. „ Trăiască tovarășul Stalin, genialul conducător al tuturor popoarelor..!”, răcni un agitator din mijlocul mulțimii. „ Uraaa !.. uraaa !”, ovaționa mulțimea în delir. „ Jos moșierii... jos burghejii..!”, urla activistul în pâlnia de tablă cu o ură care cutremura... Comuniștii sprijiniți de organizațiile de partid, ajunseseră mai obraznici și mai periculoși ca oricând. Nimeni nu era apărat împotriva nelegiuirilor lor. Lupta de clasă... Ura transformată în lege... Duhul rău
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
gospodăriilor de frunte ale satelor, a așazișilor „chiaburi”. Au început să fie „ridicați”, gospodarii de frunte, care refuzau să intre în colectivă. Și astfel s-a făcut „colectivizarea forțată”... Mulți dintre țărani au luat drumul orașelor... Satele rămâneau pustii de urlau câinii. Se punea întrebarea... „cine va munci pământul ?!” Câmpurile erau brăzdate de șanțuri, tranșee și gropi.. tot ce se vedea în jur era jalnic... dezolant. S-a făcut recensământul vitelor, orătăniilor și produselor agricole... S-au introdus cotele obligatorii, sărăcindu
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
de tot felul ieșite din gura mulțimii, se încrucișau, brăzdând văzduhul ca niște sulițe. „ Tovarăși !.. Dragi tovarăși !.. încearcă să potolească furia oarbă a mulțimii. Ieri, tovarăși,.. ieri, procesul trădătorilor din fruntea fostului partid național țărănesc, s-a terminat..!” „ Huoo !.. huooo !”, urla Piața... La ocnă cu criminalii !”... Altă parte a pieții, striga „.. Huooo... huooo !.. vânzătorii, huoo la moarte cu ei..!”, văzduhul vuia, supraîncărcat, gata să se prăbușească asupra pieții... asupra mulțimii. Și, dintr-o dată, mulțimea și-a unit forțele, scandând într-un
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
ziarele apărute de dimineața... Prin gura lui se pronunța sentința, condamnând om nevinovat, acuzat de crime născocite. Huiduielile „Pieții”, nu mai conteneau. Valurile vacarmului... îi răsfrângeau glasul într-un șir de ecouri înmulțind, parcă, cumplita condamnare. „ La moarte.. la moarte !”, urla nestăpânită mulțimea. „ Dictatorul sângeros, tovarăși, continuă vorbitorul, încercând să se facă auzit, și clica lui de lachei și zbiri, în frunte cu Iuliu Maniu, și-au primit pedeapsa binemeritată, tovarăși !”. Pofticioasă de cruzime, mulțimea asculta, cuvântată, încredibila sentință. Ura pusă
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
ceruse, chiar i s-a dat. Acum stătea istovită, doborâtă sub greutatea ei, care căzuse chiar peste ea... Își cheltuise, până la ultima picătură, întreaga energie. Apoi, ca înțepenită, nevenindu-i a crede că primise ceea ce dorea... rămase mută... nu mai urla, nici nu mai condamna la moarte. Stătea ca doborâtă sub povara groazei, a propriei sale plăceri. .. O bună parte din mulțime, însă, rămânea tăcută, într-o tăcere grăitoare... Poate că unii își aminteau de 1918, An mare și sfânt, tot
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]