3,853 matches
-
Lucreția Herescu a stăpânit moșia Ipotești-Moritz până la 31 martie 1928. La această dată, împreună cu sora sa Virginia, soția lui Ramiro Săvinescu, își împart averea rămasă de la Alexandru Ștefanovici. Constituindu-se masa succesorală a întregii averi (inclusiv partea dată anterior ca zestre), s-au format două loturi, în valoare egală, câte unul pentru fiecare succesoare. Așa că moșia Ipotești-Moritz, având o suprafață de 103 ha (redusă prin împroprietărirea din 1918-1921 și prin vânzarea mai sus menționată), a revenit de astă dată Virginiei R.
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
Mănăstirea Sf. Ana, la Hozeva. El a fost Înger și Poet. A scris multe poezii de suflet. Plângi cu inima și sufletul, nu numai cu ochii, când citești frumoasele și duioasele lui rânduri. O comoară sfântă ne-a lăsat ca zestre, de o mare valoare. A scris cu inima, cu dragoste și suferința ce-o purta În el pentru semeni. Dar mai presus pentru Dumnezeu, a Căruia este slava În veci. Nu degeaba se spune că prin suferință ajungi un sfânt
Pelerinaj la Sfintele Locuri Și un buchet de poezii Duhovnicești by Maria Moşneagu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1640_a_2956]
-
câteva cărți cu Locurile Sfinte și cu Sfinții Români care au viețuit prin peșteri și mănăstiri din Țara Sfântă. Aceste cărți primite de acolo sunt unice, nu se găsesc și la noi. Sunt minunate au mare valoare, reprezintă o adevărată zestre În biblioteca noastră personală. Merită să faci un sacrificiu și să ajungi acolo. Nu e greu. Mai grea e hotărârea noastră. Părintele s-ar bucura să vină câți mai mulți români. El a ridicat un frumos așezământ la Ierihon cu
Pelerinaj la Sfintele Locuri Și un buchet de poezii Duhovnicești by Maria Moşneagu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1640_a_2956]
-
Mi-ai dat Tu o gură Ca să Te Slăvesc Dar vorbe spurcate Eu cu ea vorbesc! În urechi sădit-a-i Auzul deplin, Dar tot spre satana Eu mi le Închin Vezi, dar Doamne Sfinte Cât păcătuiesc, Că nimic din zestre Eu nu prețuiesc! Dar eu plâng, Stăpâne, Acum când mă cerți Și cu lacrime amare Te rog să mă ierți Dă-mi răbdare-n suflet Să mă-ntorc În turmă, Dă-mi și ajutor, Bunule PĂSTOR! (Culeasă de la Biserica din
Pelerinaj la Sfintele Locuri Și un buchet de poezii Duhovnicești by Maria Moşneagu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1640_a_2956]
-
judicioasele reconstituiri ce s-au făcut cu grija de a se păstra autenticitatea, mărindu-le valoarea, sunt o dovadă a responsabilității și seriozității de care dau dovadă organele locale și cei ce se ocupă permanent de conservarea inegalabilului fond al zestrei noastre naționale. Cu aceste gânduri de Încheiere a Încercării mele stângace de a vă reda câteva impresii de concediu, Îmi revin În memorie cuvintele D-rului Petru Groza rostite Într-o ședință la Academie, cu prilejul unei comemorări a lui Traian
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1279]
-
București" data =”16 martie 1972”> Stimate Domnule Dimitriu, Mă conduc după dictonul francez: „Mieux vaut (plus) tard que jamais” și răspund dorințelor D-tale cu oarecare Întârziere. M-am ocupat, În limita timpului disponibil, de problemele care te frământă, În legătură cu zestrea muzeului nostru mult așteptat și am obținut de la Muzeul de literatură română, listele alăturate, privind creațiile celor doi Beldiceni. Mata extrage ce te interesează din ele, mai bine spus, ce-ți lipsește, fiindcă toate trebuie să le avem, dar cu
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1279]
-
pună sub „firma” sa. Treci peste răuvoitorii de acum! Câinii latră, caravana trece. Ai muncit prea mult și cu succes, dragă domnule Dimitriu, ca să nu ți se recunoască meritele. Ești omul providențial al orașului Flt. și păstrătorul pentru urmași ai zestrei lui culturale. Mergi Înainte, Însă cu cruțarea sănătății! Pe Horia Lovinescu l-am atacat În scris (...). Am trimis un memoriu și Președintelui Consiliului Comunal Flt., rugându-l să pună În buget o sumă pt. scopuri culturale și publicații. Asta ca
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1279]
-
Traista Suolin În vremuri străvechi, la Dengzhou trăia un negustor foarte bogat, pe nume Xue. Fiica sa, Xue Xiangling, era frumoasă și plăcută și toți din familie o iubeau. Când a ajuns la vârsta măritișului, părinții i-au pregătit o zestre bogată, mama ei dându-i o traistă din pânză, plină cu bijuterii. Traista, numită după tradiție Suolin, era brodată pe fețe cu motive frumoase, pentru ca aceasta să-i poarte tinerei femei noroc și să aibă cât mai curând un prunc
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
de mireasă, dar mai mică și sărăcăcioasă. Mireasa plângea, ascunsă înăuntru. Curioasă, Xiangling, aflată în lectică, a trimis o servitoare bătrână să întrebe de ce plânge. A aflat astfel că pe mireasă o chema Zhao Shouzhen și că nu avea nicio zestre, fiindcă de mică rămăsese orfană de mamă, iar tatăl ei era bătrân și sărac lipit pământului. Așa că, plângea de rușine că era săracă și că tatăl ei va rămâne singur și neîngrijit de nimeni. Xiangling, crescută într-o familie bogată
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
fie desenate într-o manieră mai îndrăzneață, solzii nemaifiind desenați în formă tradițională, ci într-un stil pronunțat expresionist. În China antică, pernele de ceramică și porțelan erau obiecte mult folosite pentru dormit pe timpul verii. Acestea făceau parte și din zestrea fetelor. Există și cele făcute special pentru copii, pe care erau scrise caracterele ce exprimă "longevitate" sau altele pe care erau scrise mesaje de alungare a duhurilor rele. Porțelanul verde pal era foarte popular în timpul dinastiei Yuan (1206-1368), perioadă în
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
Mai mare, încă mai artistic și mai bine orânduit ca acel de la Alba Iulia. Aici, pe platforme-camioane, erau reprezentate case întregi cu toată gos podăria țărănească, cu locuitori exercitându-și meseria lor; pe altul, nunta țărănească, care a dăruit reginei zestrea întreagă, în dauna miresei festive. Satul Poenari, cu țăranii voinici pe cai frumoși, îmbrăcați în minunate cojoace albe și catifelate, împodobite de jur-împrejur cu ciucuri lungi de blană neagră, pe cap - căciuli mari, cu fundul lat. O turmă întreagă de
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
ziwill. Numai perechea G. Philippescu, d. Cesianu și noi nu am consimțit să mergem la seria de serate date în vila de la Șosea, deși erau onorate de prezența tinerilor principi moștenitori, cei trei bărbați nevoind să primească ospitalitatea plătită cu zestrea nevestei lui Radu, născută Cazotti. Lydia Philippescu purta rochii de la Doucet, blănuri de Samur, dar nu se suia în trăsura Curții, la care dânsul avea dreptul ca mare mareșal, dânsa neavând titlu oficial. El iubea și admira pe nevasta lui
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
responsabilitatea. De obicei tinerii care doresc a se căsători, se cunosc înainte și așteaptă cu nerăbdare evenimentul. Nuntă începea de sâmbătă seara și ținea până luni la prânz. Spre a cunoațte averea fetelor părinții ofereau un testament numit ‘foaie de zestre’ ce cuprindea: 1 covor, 2 perne mari, 1 lada mică,1 față de masă etc. 3.Obiceiuri la înmormântare Că majoritatea oamenilor simpli, țăranii vârstnici din Tanacu par resemnați în fața morții. Menirea hainelor de înmormântare și a celor trebuincioase pentru ceremonie
Filosofia şi istoria cunoaşterii by STANCU ROXANA () [Corola-publishinghouse/Science/1124_a_2089]
-
le marchiz... d-ta renunți la... - Aide, conte! să nu pierdem vorba-n zădar. Ai voit să-ți nefericești copila, și eu nu voi ca bogăția mea să fie cauză la aceasta... Știu că ești sărac, conte... dăruiesc deci drept zestre miresei la care renunț jumătate din averea mea... Puteți chema un notar... Notarul fu adus iute. Marchizul dictă actul de donațiune... Contele-i strânse mâna cu ochii plini de lacrimi... fata și vărul ei îngenunchease-nainte-i sărutîndu-i mînele... el
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
a ridicat o casă acolo și a tot făcut drumuri la conacul ascuns în pădure, ca artistul care își ridică în taină opera. Voia s-o mărite pe Ghighina cu nepotul unui dregător din Târgoviște și să-i dea de zestre casa din București. Nu era bogat, dar nici nu se putea plânge. Adunase ceva bani în expedițiile războinice în care fusese, iar acum, de când urcase pe tron Vlad Dracul cel Tânăr, se zvonea că va fi iarăși război. Altfel, spătarul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
de leandri, cu alei pietruite și felinare. În 1830 a murit, iar în urma lui a rămas doar o fetiță de zece ani. Fabrica a dat faliment, iar tutorii fetiței au vândut casa unui boier, care voia s-o dea de zestre fiicei sale. Aceasta s-a măritat cu doctorul Vintilescu și au avut un singur copil, care a fost mama lui Achile. Josh pusese și o fotografie a străbunicii sale, care o înfățișa pe la 1920, sprijinită de o coloană de carton
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
nu ca ăla nasol de la florărie", pe care mâțele dumneaei nu-l suportau. Mda, povești vechi. Evident, dom' Petrică folosea găleata de plastic a portarilor, șmecherită de nea Vasile direct din camion, atunci când sosiseră rechizitele și consumabilele. Oricum, căldările din zestrea P.S.I.-ului aveau fundul mâncat de rugină și, deși erau numărate la fiecare inventar, nu erau câtuși de puțin utilizabile. După ce umplu bidoanele, Petrică le mirosi pe fiecare în parte. O făcu temeinic și părea destul de mulțumit. Abia după ce le
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
care avea încredere. ă Nu! A făcut-o un băiat, un mucos de băiat. După cum era și normal, Osip Maximovici a rupt logodna. Aveți idee câți bani urma să ne dea? Când normal ar fi ca familia miresei să ofere zestrea! ă Dar el a violat-o, insistă Porfiri. Lebediev dădu din cap vehement. ă Un băiat, un mucos de băiat, repetă el. Era o stricată. Cum să te aștepți ca un domn respectabil precum Osip Maximovici să se căsătorească cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
distrusă. Bédier venise la tropice ca să adune bani pentru educația fetițelor lui - astăzi fetele nu mai capătă o dot, ci o educație. (Ravelstein, care hăituiește asemenea persoane și asemenea ocazii, ar fi preferat să mă audă spunând dot și nu zestre). În afară de a‑și juca rolul de patron, Bédier nu le datora nimic clienților săi. Aceștia Își Încercau norocul cu piscavorii de pe recifele de coral, așa cum Bédier Își Încerca norocul cu investițiile lui. Nici Bédier și nici medicul francez care mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
și-au strigat în cor: Mâncare! Bica și Aneta, sosite cu mașina de dimineață, au dat fuga în bucătărie. Tănțica a scos masa afară, a gătit-o cu fața de masă cea nouă, a scos "argintăria" din bătrâna ladă cu zestre. După zece minute Bica a răsturnat, dintr-o smucitură, pe fundul de lemn din mijlocul mesei, mămăliga aburindă. Nepoții s-au aruncat cu poftă asupra ei, fără să mai aștepte ca bunica s-o taie bucăți cu sfoara. Oliviu și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
tot de mine pentru transferul de meta, banii pe care Rotari ar fi trebuit să-i dea pentru răscumpărarea tutelei asupra fiicei, consistența acelui morgengab, darul pe care îl face soțul soției în dimineața de după prima noapte pentru feciorie, precum și zestrea - faderfio - pe care Gisulf trebuia să i-o dea Gailei. În privința a ceea ce trebuia să conțină skerpa, trusoul, se ocupa mama. Trebuie să recunosc, Romilde n-a spus și n-a făcut niciodată ceva nelalocul lui în perioada aceea. Însă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
gest, comparându-l cu actul hirotonisirii preoților, atingând și preluând aceste desene și cărți eu primeam nemijlocit harul meseriei pe care, la rândul meu, voi fi nevoit să-l transmit, lada cu schițele și cartoanele meșterului, o veche ladă de zestre cu incrustații solare stă acum închisă în odaia mea sub fereastra ce dă spre pădure, Prevăzută pentru mine de părintele Ioan această odaie spoită în albastru-deschis a cărei simplitate mă înfioară va fi de acum încolo pentru mult timp, până
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
terminat de mâncat dar, îi las pe Daniel și pe fratele Rafael privindu-se uimiți de ieșirea mea precipitată, traversez curtea mănăstirii, se înserează încet și în odaia mea știu cu precizie ce caut, deschid lada de lemn trimisă mie zestre de meșterul Luca, adun toate schițele lui, le întind iarăși pe pat, pe masă, le cercetez a câta oară? misterul nu se află aici, aceste cartoane nu sunt decât o formă trecătoare pentru ceea ce este nepieritor, le strâng apoi fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
tineri: tatăl, Costache Toma, avea 21 de ani, iar mama, Leonora, născută Bradu, avea 19 ani. Părinții lor, bunicii mei, erau țărani cu gospodării destul de bine organizate, care le asigura un trai decent. Părinții au primit de la bunicii mei ca zestre câteva hectare de pământ, doi boi buni de muncă și un loc de casă pe malul pârâului Enoaia. Pe acel teren - locul de casă - părinții, ajutați de bunicii mei, într-un an de zile și-au ridicat o casă cu
Din viaţa, activitatea şi gândurile unui profesor by Mihai TOMA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101007_a_102299]
-
transformat în sclavul lui, îndeplinindu-i toate dorințele?” etc. Fiecare copil este unic, original. La venirea să pe lume, el beneficiază de un tratament specific mediului în care se dezvoltă primind o amprentă culturală (de exemplu, un român are o zestre culturală diferită de cea a unui japonez). El se va dezvolta în aceeași direcție în care se dezvoltă cei din grupul în care este inclus, însă într-o manieră personală. Dacă ne fixăm cu îndârjire în minte un prototip al
Arta de a fi părinte by Cristina Glisă () [Corola-publishinghouse/Science/290_a_1418]