30,395 matches
-
Și că are o fiică numită Alice - actriță? — Da, asta știam. Știai că o cheamă Alice? Știam că e actriță. L-a sunat ultima oară când am fost aici, acum câteva luni... M-am oprit brusc. — În ziua în care, sugeră Findlay, ți s-a părut că ai văzut-o pe domnișoara Hastings coborând dintr-un taxi? N-am răspuns la întrebare; doar m-am ridicat și m-am dus la fereastră. — Dacă numele ei este Alice McGanny, continuă Findlay, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
chiar dacă nici unul din noi nu știm cum s-a întâmplat. Am părăsit cârciuma în tăcere și nu ne-am adresat decât câteva vorbe mergând spre mașină. În drum spre casă, nedorind să pierdem ultima jumătate de oră de lumină, am sugerat o plimbare pe South Downs. Am mers braț la braț, îngropând în tăcere divergențele, într-un peisaj care ar fi fost atrăgător într-o zi însorită, dar acum, fiind frig și începând să se lase întunericul, părea sterp și amenințător
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
a dumneavoastră, spuse diplomatul. Îi spuse că intervenise o neînțelegere cât se poate de comică. Știau, desigur, că Mark făcea afaceri cu iranienii și cu ei: nu s-ar fi așteptat la altceva de la un antreprenor serios. Dar un informator sugerase în mod incorect că Mark își folosise poziția pentru a vinde secrete militare. Saddam fusese extrem de tulburat să afle asta și ordonase o pedeapsă rapidă. Acum, informația se dovedise a fi fost falsă: singurul vinovat fusese identificat și lichidat prompt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
-le nu doar numele și identitățile acestor agenți dubli, dar și informații despre planurile militare britanice - cum ar fi propusa bombardare a fabricilor de muniții? Ar fi greu de stabilit la cincizeci de ani după eveniment, dar dovezile începeau să sugereze că acuzațiile cele mai grave ale Tabithei despre fratele ei și trădarea lui din timpul războiului erau foarte aproape de adevăr. În timp ce trenul gonea prin peisajul cenușiu, învăluit în ceață, lui Michael îi era tot mai greu să se concentreze asupra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
culoare și un mic foc electric încă nu avusese timp să încălzească aerul umed. În ciuda luminii acestuia și a două lumânări de pe masa de toaletă, un întuneric sumbru învăluia fiecare cotlon. Aerul din cameră avea și el o particularitate ciudată: sugera putreziciune și mucegai, era stătut ca în încăperile de la subsol. Singura fereastră îngustă și înaltă zăngănea neîncetat în rama ei, zguduită de furtună, până când părea că sticla ei se va crăpa. În timp ce Michael își despacheta valiza și își aranja pieptenele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
un efect deosebit: numai Hilary rămase ferm neimpresionată. — Ca să fiu sinceră, nu văd de ce ne-am îngrijora. În fond, până acum ești singurul care a fost atacat. — Hai, zău, spuse Michael. Știm toți că a fost un accident. Doar nu sugerați... — Ați putea să terminați? Roddy interveni brusc. Încep să consider că această conversație începe să fie la fel de lipsită de gust ca acest afurisit de Stilton. Dădu scârbit farfuria la o parte. — Și tu știi totul despre gust, desigur, spuse Phoebe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
joacă rolul unui actor veteran care se decide să se răzbune pe criticii lui și îi ucide folosind metode inspirate din cele mai crude scene din tragediile lui Shakespeare. Roddy se ridică în picioare. — Plictiseala, nu altceva, mă face să sugerez să părăsim această obositoare linie de investigație și să facem ceva concret. Sunt îngrijorat pentru Dorothy. Cred că ar trebui să ne împărțim și s-o căutăm. — O clipă, spuse Thomas. Aș vrea să-l atac pe expertul nostru în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
se întâmplă. A început.Voi, toți - arătă spre cercul de fețe atente -sunteți personaje din filmul meu, înțelegeți. Fie că vă dați seama sau nu, asta sunteți. — Exact ca Alice și visul Regelui Roșu, ciripi Tabitha. — Exact. — Michael, ți-aș sugera, spuse Hilary pe un ton dulce care se acri rapid, să te retragi cu mătușa Tabitha într-un colț liniștit la o întrunire personală a asociației Țicniții Anonimi, în timp ce noi ceilalți ne stoarcem mințile cu banala problemă de a afla
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
mântui puțin făcând omenirii un mic serviciu înainte de a muri. Să scap lumea de o mână de ticăloși. Pic. Pic. — Dumneata m-ai convins în cele din urmă, domnule Owen. Cu cartea dumitale. Mi-a dat ideea și mi-ai sugerat una sau două... abordări posibile. Dar acum că s-a săvârșit, mărturisesc că am un sentiment de prăbușire ridicolă. În timp ce rostea aceste cuvinte, Mortimer se juca în mâna stângă cu o siringă mare plină cu un lichid limpede. Observă că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
de Complete Music, copyright 1989; lui Raymond Durgnat, în al cărui minunat eseu despre Le Sang des Betes (în Franju, publicat de Studio Vista, 1967) am găsit un citat din capitolul despre Dorothy și în cele din urmă mi-a sugerat titlul Părții a doua și International Music Publication Ltd pentru permisiunea de a reproduce „La Mer“ De Charles Louis Augustine Trenet, copyright 1939 Brentn (Belgique) Editions Raou, administrată de T.B. Harms Co., Warner Chappell Music Ltd. Londra. Romanul meu este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
în fața instinctului de conservare. De aceea, și mai ales în contextul relației cu sexul opus, se va fi vorbit de „egoismul” bărbaților, prin contrast cu statornicia, generozitatea și capacitatea de sacrificiu ale femeii. Chiar etimologia cuvântului femeie (din latinescul familia) sugerează că amintitele calități ale ei sunt „liantul” decisiv al acestei „celule sociale”. Va fi avut dreptate filosoful (H. Bergson) când a remarcat că bărbații sunt sentimentali, iar femeile - inteligente. Sentimentalismul deraiază ușor în superficialitate, pe când inteligența face loc spiritului pragmatic
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
este dacă la început l-a ispitit gândul evitării acestei „complicații”, ba chiar nu a ezitat să-i spună și iubitei sale, fără a bănui ce proporții poate lua în sufletul ei o astfel de „propunere”. Cum îndrăznește să-i sugereze uciderea unei ființe care crește din carnea ei și îi umple întreaga ființă? Nu-și dă seama că o îndeamnă spre un act ce se numește „omor”? Profesorul a încercat o eschivă: nu s-a gândit decât la binele ei
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
fragedele genituri. Domnul R. se simte vinovat și umilit, proiectat pe scara regresivă a speciilor. I se „spovedește” Teodorei. Ea îl completează zîmbind: „Dar și motanii fac la fel!” A văzut chiar ea. Însă nu continuă, din delicatețe. Deja a sugerat comparația cu un „motan egoist”, dominat de instinct. P.H.L. face aici o umilă încercare de a-și „salva” „eroul”. Rememorează ceea ce el însuși a trăit, în urmă cu decenii, când i s-au născut copiii din prima căsătorie. Nu a
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
să se constituie ca o carte. Este mai bine să-l vadă chiar ea, să-l citească și să-mi spună dacă fac un serviciu memoriei lui P.H.Lippa. Ca și cum ar ghici despre ce este vorba, Doamna Elise Bacinski îmi sugerează că postfața mea ar putea să fie tipărită și separat, în vreo revistă, în cazul în care nu aș găsi editor interesat de un autor prea „învechit” pentru așteptările cititorului din „secolul două'ș'unu”. Am înțeles din discuție că
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
nu știm, putem afla într-un singur fel: urmând pilda unică oferită de Fiul lui Dumnezeu. Pentru că El este « Calea, Adevărul și Viațaă”. „Ce a voit să-mi spună Teodora? - se întreabă Profesorul, după ce s-au despărțit. Nu cumva îmi sugerează că am ajuns la momentul (vârsta spirituală?) când ar trebui ca, în loc să fiu preocupat de fericirea celui care iubește și vrea să fie iubit, să-și aproprieze Fericirile enumerate de Isus în predica de pe Munte? « Pentru că, dacă iubiți pe cei
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
Franța, pentru doctorat. Este momentul să accepte urgent și să se mute în orașul Teodorei. Are și spațiu disponibil, suficient pentru cărțile și manuscrisele sale. O vecină, care o mai ajută în gospodărie de când are copil mic, chiar i-a sugerat că o chirie ar mai scoate-o din „nevoi”. Un sfat bun... „Și uite-așa - conchide scriitorul - Domnul R. va avea posibilitatea să redescopere farmecul lumii și al vieții prin ochii copilului său. Mai cu seamă că, luat de val
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
ca să le joace. Căci multe-l doreau, de isteț și harnic ce era. Când a început războiul cel mare, Petrache, ca și alți flăcăi, a fost dus în război. Și cum P.P. Carp îl cunoștea pe Petrache îndeaproape, i-a sugerat Generalului Franțuz, să-l ia pe Petreache ordonanță. Așa a ajuns Petrache ordonanță la Paris. Dar Stavarache se topea de dorul copiilor. Iată ce spunea odinioară Ion Olaru din Tansa, un mare meșter popular, adică olar, probabil că strămoșii lui
Imagini din lumea satului by Gheorghe Boancă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1187_a_2744]
-
său prieten, cînd, după lectura lui Machiavelli (Principele și Discorsi) l-a declarat: "legislator nemuritor", știind că, cel puțin sub Ludovic XIV, filosofii l-au folosit contra regalității. Conținutul Principelui, în toate ideile sale, e subsumat intenției generale de a sugera soluții de întemeiere sau reîntemeiere a unui stat și de păstrare a puterii asupra lui, vizînd în special unitatea și prosperitatea Italiei. Mai mult decît atît, Principele e o carte de modelare comportamentală, în funcție de interes și context, a conducătorilor de
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
într-un timp atît de scurt erau atît de trainice..." Superlativele culminează pînă la a-l considera, în totalitate, "pildă de urmat". Alegoria centaurului (Chiron) la care a fost dat Ahile să învețe ceea ce nu l-au putut învăța oamenii, sugerează dubla natură a celui care conduce prin lege (om) și forță (animal). Din bestiarul moralismului clasic, Machiavelli alege vulpea și leul, spre a sugera alegoric necesitatea ca în ființa principelui să se sintetizeze viclenia și forța. Tot după necesitate, el
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
Chiron) la care a fost dat Ahile să învețe ceea ce nu l-au putut învăța oamenii, sugerează dubla natură a celui care conduce prin lege (om) și forță (animal). Din bestiarul moralismului clasic, Machiavelli alege vulpea și leul, spre a sugera alegoric necesitatea ca în ființa principelui să se sintetizeze viclenia și forța. Tot după necesitate, el trebuie "să pară milos, credincios cuvîntului dat, omenos, integru, religios". Dacă nu are aceste însușiri, principele trebuie să facă în așa fel "să pară
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
termenii unor raționamente. Voltaire prezenta eseul ca un "antidot" la "otrava lui Machiavel". Nici nu putea fi altfel cotată corectitudinea aproape mecanică și convențional-morală a lui Frederic. întrucît acesta din urmă a construit "combaterea", păstrînd sistematic numerotarea capitolelor din Principele, sugerăm că o lectură prin confruntare (afirmație-negație) ar fi mai profitabilă. S-ar releva astfel, imediat, noima "dialogului" între un italian, om de rînd cu funcții în stat și inteligență politică, și un german născut în purpură regală, despărțiți, în plus
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
Bill se ridică-n picioare. — Știe să lovească, Îl sprijini Nick. Căldura focului Îi prăjea picioarele. — Da’, și e tare și la acoperit terenu’, spuse Bill. Însă ratează lovituri decisive. Păi, poate că tocmai pentru asta Îl și vrea McGraw, sugeră Nick. Da, se poate. Sunt multe lucruri de care noi habar n-avem. Da, da’-ți dai seama cât de bine vedem noi lucrurile pentru că suntem așa departe de acțiune. — Da’, ca de exemplu, nu știu dacă ai văzut ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
dacă vrei. Când? — Mâine noapte. — Nu-mi place să Înlocuiesc pe nimeni. Așa o pățeau toți. Așa murise și Salvador. Bătu cu degetele-n lemn. — Asta-i tot ce-ți pot oferi, spuse Retana. — De ce nu mă bagi săptămâna viitoare? sugeră Manuel. — Pentru că n-o să vină oamenii. Nu vin decât pentru Litri, Rubito sau La Torre. Puștii ăștia-s chiar buni. Ar veni ca să vadă cum o pățesc, spuse Manuel Încrezător. — Nu, n-ar veni. Lumea nu-și mai aduce aminte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
Billy. William Campbell Își Închise ochii. Începea să simtă o greață ușoară. Știa că senzația o să crească treptat, fără să aibă Însă parte de ușurarea care vine odată cu voma, asta până făcea ceva ca s-o potolească. Atunci i-a sugerat domnului Turner să bea Împreună un pahar. Domnul Turner l-a refuzat. William Campbell luă o gură din sticlă. Era o măsură temporară. Domnul Turner Îl privea atent. Stătuse În camera asta mult mai mult decât ar fi trebuit, doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
el o carte plină de indexuri, Prietenul și ghidul tânărului doctor, o carte care, consultată pe orice subiect, Îți oferea simptomele și tratamentul. Era indexată și invers, astfel Încât, În cazul În care căutai după simptome, Îți oferea diagnosticul. Doc Fischer sugerase ca la o viitoare ediție să se mai adauge un index prin care, dacă te uitai la tratamentele oferite, să găsești boala și simptomele. Asta ca să-ți ajute memoria, spunea. Doctorul Wilcox era sensibil la subiectul ăsta, dar fără carte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]