26,373 matches
-
Mandelot la Lyon [...]. Se duse numitul domn de Saint-Vidal să asedieze Saint-Pal-de-Mons și, în apropiere de Pradelles, Le Cros și Langogne, unde au dus și au comandat cele două tunuri de la Puy. Totodată, cei din Saint-Pal, auzind că venea tunul, fugiră și lăsară numitul loc pradă flăcărilor [...]. Și de acolo, numitul domn de Saint-Vidal, cu forțele sale se va fi dus să asedieze Ambert, care se afla în mîinile căpitanului Merle, unde văzînd forțele numitului Merle și rezistența pe care acesta
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
boala contagioasă, ciuma căzu pe orașul Puy, apărută în casa lui François Baud, cizmar, boală de care el muri, ca și o fiică a lui Jean Ralhe și încă mulți alții din oraș, în mare număr; așa încît, majoritatea locuitorilor fugiră și se retraseră în satele din împrejurimi pentru siguranța lor [...]. Și, după aceea, în luna octombrie, pacea fu declarată de oraș, spre marea bucurie a poporului. Și puțin după aceea se dădu zvon mare că regele devalorizase monedele [...]. În acel
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
întrerupă rambursările, totalul valorilor fiind repede epuizat. Law încearcă să facă față cumpărînd acțiunile pe sub mînă pentru a ridica cursurile și impunînd cursul forțat al biletelor. Nimic nu ajută (document 1, p.247). El trebuie să se ascundă, pentru a fugi la Bruxelles în decembrie 1720, complet ruinat. Consecințele sistemului. Experiența, care a durat doi ani, se termină deci catastrofal. Totuși, consecințele "sistemului" nu sînt toate dezastruoase. Desigur, comunități și persoane particulare ies din ea parțial ruinate; desigur, opinia publică păstrează
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
în conștiința lui creștină, mai ales cînd clerul, pus în fața jurămîntului de credință "față de rege și de națiune" care îi este impus, se împarte în "cei care jură" și în "refractari", ezită în continuare. Cînd în sfîrșit alege încearcă să fugă în străinătate la 20 iunie 1791, dar este prins la Varennes el aproape își ruinează realul prestigiu pe care încă îl avea. Astfel, slăbiciunea puterii, tulburarea religioasă, criza financiară, pe care emisiunile de *asignații din ce în ce mai depreciate nu o rezolvă și
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
dinastia abdicînd în favoarea nepotului său, ducele de Bordeaux, Henric al V-lea, și numindu-l pe ducele de Orléans regent. Zadarnice decizii. O coloană din gărzile naționale se îndreaptă spre Rambouillet. Carol al X-lea nu vrea să lupte și fuge în Anglia. Țara urmează revoluția pariziană. La 9 august, Ludovic-Filip I este proclamat "rege al francezilor", după ce a depus jurămînt de credință Cartei revizuite de Camere. Preambulul Cartei este suprimat, pentru că părea că el "acordă francezilor drepturi care le aparțineau
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
a o aduce în fața balenei, toți marinarii începură să vîslească spre ea, deși ambarcațiunea era încă la remorca monstrului. Ajungînd în curînd în dreptul acestuia, Stubb își propti genunchiul de tachetul rudimentar și începu să-și înfigă lancea în balena care fugea; la ordinele secundului, ambarcațiunea se trăgea înapoi din calea monstrului ce se zvîrcolea îngrozitor, apoi se apropia din nou de el, pentru a-l lovi din nou. Șuvoaie roșii curgeau acum din toate părțile balenei, întocmai ca pîraiele pe-o
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
unei expediții stă în mîinile harponistului, iar dacă-i scoateți sufletul, cum ați vrea să-l mai aibă în clipa cînd îi trebuie cel mai mult? Dacă lovitura nimerește, intervine un al doilea moment critic, momentul cînd balena începe să fugă; atunci atamanul și harponistul aleargă de la un capăt la altul al ambarcațiunii, primejduindu-și nu numai propria viață, dar și pe a celorlalți. Atunci abia, își schimbă ei locurile, iar atamanul, adică șeful ambarcațiunii, își ocupă locul de comandă ce
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
tîrg? Ă Păi, vezi tu, bătrînul ține morțiș să pună laba pe balena aia albă, iar diavolul încearcă să-l ducă de nas, făcîndu-l să-i dea ceasul său de argint sau sufletul, ori cine știe ce, în schimbul lui Moby Dick. Ă Fugi încolo, mă, Stubb! Glumești?! Cum ar putea Fedallah să facă una ca asta? Ă Nu știu, Flask, dar diavolu-i un tip sucit și un ticălos fără pereche, îți spun eu! Păi, se povestește ca într-o zi s-a dus
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
pleșuve o recoltă bogată de păr. Părea să muncească îndemnat de o anume presimțire, pe care evenimentele aveau s-o îndreptățească în curînd. Către amiază, au fost semnalate balene; dar, de îndată ce vasul porni în direcția lor, ele făcură cale întoarsă, fugind precipitat și în neorînduială, ca bărcile Cleopatrei la Actium. Totuși, ambarcațiunile noastre, în frunte cu cea a lui Stubb, le urmăriră mai departe. Cu mare trudă, Tashtego izbuti în cele din urmă să-și înfigă un harpon; dar balena atinsă
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
în neorînduială, ca bărcile Cleopatrei la Actium. Totuși, ambarcațiunile noastre, în frunte cu cea a lui Stubb, le urmăriră mai departe. Cu mare trudă, Tashtego izbuti în cele din urmă să-și înfigă un harpon; dar balena atinsă continuă să fugă, cu o viteză sporită, în linie orizontală, în loc să plonjeze. O asemenea presiune neîntreruptă asupra fierului înfipt, sfîrșește inevitabil prin eliminarea lui. Trebuia neapărat să înfigem în balenă o lance sau să ne resemnăm a o pierde. Dar era cu neputință
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
silit să recurgă adesea vînătorul experimentat, nici una nu se compară cu manevra subtilă denumită „aruncarea lăncii“. Exercițiile cu floreta sau cu spada sînt un fleac pe lîngă ea. Nu e folosită decît în cazul unei balene care se încăpățînează să fugă prea repede; principala caracteristică a acestei manevre este distanța uimitoare la care e aruncată lancea, cu mare precizie, dintr-o ambarcațiune puternic zguduită de valuri. Cu oțelul și cu lemnul ei, lancea are o lungime de aproximativ zece-douăsprezece picioare; coada
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
trei lupi fioroși, tot n-ar fi putut trăda o asemenea panică. Dar această timiditate vremelnică e caracteristică aproape tuturor animalelor gregare. Deși se unesc în turme de cîte zeci de mii, bizonii cu coamă de leu din Vestul Americii fug nu o dată în fața unui călăreț solitar. Gîndiți-vă de asemenea la oamenii dintr-o sală de teatru care, la cea mai mică alarmă de incendiu, dau buzna spre ieșire, înghesuindu-se, călcîndu-se în picioare și îmbrîncindu-se fără milă, mai-mai să se
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
urmează: ambarcațiunea le revenea reclamanților, întrucît ei o abandonaseră numai pentru a-și salva viața; dar controversatele harpoane și saule aparțineau de drept împricinaților; iar cît privește balena, fiindcă, în momentul capturării ei finale, era un „pește pierdut“ și fiindcă fugise cu harpoanele și cu saulele, dobîndise dreptul de proprietate asupra acestora; în consecință, cel care capturase ulterior balena, dobîndise și dreptul de proprietate asupra pomenitelor bunuri. întrucît împricinații capturaseră balena, mai sus menționatele bunuri le aparțineau de drept. Un muritor
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
lumina statornică a felinarului din habitaclu. înaintea mea părea să se întindă o beznă adîncă, sfîșiată în răstimpuri de lugubrele flăcări roșiatice. Aveam mai ales impresia că nava pe care stăteam nu luneca spre vreun liman aflat înaintea noastră, ci fugea de toate limanurile lăsate în urmă. Un sentiment înnebunitor și năucitor, ca o presimțire a morții, puse stăpînire pe mine. Mîinile mi se încleștară spasmodic pe eche, însă cu gîndul nebunesc că ea ajunsese, prin nu știu ce vrajă, în poziția inversă
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
văzut o mulțime de marinari adunați în jurul cazanelor uriașe, care, acoperite cu pielea pergamentoasă a stomacului unei balene, răsunau puternic sub loviturile de pumn ale mateloților. Pe puntea de comandă, secunzii și harponiștii dansau cu fetele cu pielea măslinie, care fugiseră cu ei de pe insulele polineziene; iar într-o barcă frumos împodobită, atîrnată între arborele-trinchet și arborele-mare, trei negri din Long-Island cîntau din diblele lor, cu niște arcușuri făcute din fildeș strălucitor de balenă. între timp, alți membri ai echipajului dărîmau
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
sufletul și cu trupul, cu toată viața lui. Și, ca să știți la ce cîntec bate inima asta, priviți: sting ultima rămășiță de frică din ea! Și stinse dintr-o suflare flacăra. Așa cum, în toiul unei furtuni care mătură cîmpia, oamenii fug de lîngă vreun ulm uriaș și singuratec, a cărui înălțime și putere îl fac cu atît mai vulnerabil, cu cît îl expun mai mult fulgerelor - tot astfel, la ultimele cuvinte ale lui Ahab, mulți dintre marinari fugiră de lîngă el
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
mătură cîmpia, oamenii fug de lîngă vreun ulm uriaș și singuratec, a cărui înălțime și putere îl fac cu atît mai vulnerabil, cu cît îl expun mai mult fulgerelor - tot astfel, la ultimele cuvinte ale lui Ahab, mulți dintre marinari fugiră de lîngă el, îngroziți. Capitolul CXIX PUNTEA, SPRE SFÎRȘITUL PRIMULUI CART DE NOAPTE Ahab stă lîngă timonă, Starbuck se apropie de el. ĂTrebuie să dăm jos verga gabierului mare, domnule căpitan. Parîmele au slăbit, iar balansina de sub vînt e pe
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
cîrpaci, care se termină la mijloc și care abia începe cînd o termini. Doar babelor le place să te pună la astfel de treburi. Doamne, ce le mai plac babelor cirpacii! Cunosc o femeie de șaizeci și cinci de ani, care-a fugit în lume c-un cîrpaci tînăr și chel. Iată de ce n-am lucrat niciodată pentru vădanele bătrîne în atelierul meu din Vineyard - ce mă făceam dacă vreuneia îi trecea prin cap să fugă cu mine în lume? Pe mare, însă
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
femeie de șaizeci și cinci de ani, care-a fugit în lume c-un cîrpaci tînăr și chel. Iată de ce n-am lucrat niciodată pentru vădanele bătrîne în atelierul meu din Vineyard - ce mă făceam dacă vreuneia îi trecea prin cap să fugă cu mine în lume? Pe mare, însă, nu-s bonete de muieri, ci doar bonete de întins pe catarge. Ia să văd: să bat în cuie capacul, să ștemuiesc crăpăturile, să torn deasupra catran, ca să se întărească bine și pe
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
cel puțin așa pretindea un om de pe catargul corabiei: de la distanță, i se păruse că vede ambarcațiunea, redusă la un punct pe apă, apoi un clocot de spumă strălucitoare, iar după aceea nimic; de unde, ajunseseră la încheierea că balena rănită fugise, tîrîndu-și după ea urmăritorii, cum se-ntîmplă de obicei. Oamenii se arătară destul de îngrijorați, dar deocamdată nu intrară în panică. în, greement fura arborate pavilioanele de semnalizare. La căderea serii, corabia porni în căutarea celor trei ambarcațiuni, înainte de a putea s-
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
coca. în vreme ce Ahab și corabia lui se depărtau de Bucuria îndoliată, ciudatul colac de salvare atîrnat la pupa ieși brusc la iveală. Ă Ia uitați-vă colo, oameni buni! strigă un glas de cobe în urma noastră. Zadarnic încercați, străinilor, să fugiți de înmormîntarea de pe vasul nostru. V-ați întors cu pupa spre noi, doar ca să ne arătați coșciugul vostru! Capitolul CXXXI SIMFONIA Era o zi limpede și albăstruie ca oțelul. Văzduhul și marea puteau fi cu greu deosebite în acel azur
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
pe Moby Dick! Primejdia aceea să nu te amenințe! Căci văd în ochii tăi îndepărtatul meu cămin! Ă Vai, căpitane, căpitane! Suflet ales! Inimă bătrînă și totuși mare! Ce rost are să vînezi peștele acela blestemat? întoarce-te cu mine! Să fugim de pe aceste ape ucigătoare! Să plecăm acasă! Starbuck are și el o nevastă și un copil, rod al tinereții lui tandre și frățești, așa cum Ahab are un copil, rod al bătrîneții lui afectuoase și grave, ca dragostea părintească. Hai să
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
nu pot aduce vreo vătămare cît de mică ființei adînci și inaccesibile a lui Ahab. Există vreun plumb care să poată găuri pardoseala mării sau vreun catarg care să poată zgîria cerul?... Hei, cei de sus, în ce direcție a fugit? Ă Drept sub vînt, dom’le căpitan! Ă Atunci, bara-n vînt! Și toate pînzele sus, din nou! Restul ambarcațiunilor de rezervă să fie coborîte din grue și pregătite! Domnule Starbuck, du-te și fă apelul oamenilor din ambarcațiuni! Ă
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
Voi nu mai sînteți oameni, sînteți brațele și picioarele mele! Așa că, ascultați-mă! Unde-i balena? Iar s-a dat la fund? Ahab privea însă prea aproape de ambarcațiune, căci Moby Dick înota acum înainte, ca și cum ar fi fost hotărîtă să fugă cu cadavrul din cîrca ei, ca și cum locul de unde ieșise ultima oară la suprafață ar fi fost doar o etapă în drumul ei sub vînt; aproape că depășise corabia, care pînă atunci navigase în direcția contrară, deși acum se oprise locului
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
băieții care și-au dat vreodată duhul. Cu toate astea, aș mai dori să ciocnesc un pahar cu voi, dacă ați binevoi să-mi întindeți unul! O, tu, balenă nemiloasă, în curînd o să ai de înghițit din belșug! De ce nu fugi, Ahab? Cît despre mine, ia să-mi scot cizmele și haina - Stubb vrea să moară în nădragi! O moarte jilavă și cam prea sărată... Cireșe, cireșe aș vrea! O, Flask, ce n-ar da Stubb pentru o cireașă roșie, înainte de
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]