26,641 matches
-
de latifundii, Piemont românesc?, Formarea latifundiilor, „Pentru ce s-au răsculat țăranii”, Pe terenul principiilor...), câteva eseuri de critică literară (Cântarea pătimirii noastre..., Petroniu veacului al XIX-lea: Oscar Wilde, apoi Henrik Ibsen, Contele L. N. Tolstoi, „Europa” pentru un călător român din 1825, H. Taine și revoluția franceză), numeroase note polemice (la rubrica „Miscellanea”, îndeobște semnate cu pseudonimul colectiv Nicanor & comp.), la care se adaugă, în 1906, notele de călătorie Patru zile în Ardeal și, în 1912, o amplă proză
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289921_a_291250]
-
variolizare preventivă intitulat Nova et tuta variolas excitandi per transplantationem methodus (Veneția), despre care am mai amintit. Până la vaccinarea antivariolică a lui Edward Jenner, de la sfârșitul secolului, Pylarino, experimentează cu rezultate, metoda variolizării utilizată de secole în medicina tradițională românească. Călătorii Griselini (1780) și Sulzer (1782) remarcă variolizarea în practica populară medicală română. Originea ei era în trecutul îndepărtat și promovarea metodei empirice a fost posibilă prin intuiția popoarelor arhaice. Medicul transilvan Ferentz Nyulas cercetează și el variolizarea practicată de țărani
Istoria medicinei by Cristina Ionescu () [Corola-publishinghouse/Science/1246_a_2372]
-
În cadrul vastei literaturi de profil științific rezervate șamanismului, una dintre cele mai intens dezbătute probleme are în vedere conținutul, aspectul și respectiv funcțiile costumației șamanului. primii călători au fost surprinși de aspectul neobișnuit al acestui costum sălbatic și barbar, după expresia lui Joseph Martin, care, la sfârșitul secolului al XIXlea a văzut costumul tungus expus în Muzeul Omului, exemplar descris ulterior de majoritatea cercetătorilor care au abordat
ACCENTE ISTORIOGRAFICE by Dan Cristian Răcaru () [Corola-publishinghouse/Science/791_a_1720]
-
I î.H.-sec.I d.H.). Ca și semenele ei, Rhodopis făcea parte din proprietatea unui particular preocupat să câștige de pe urma prestațiilor erotice ale femeilor. De aceea a dus-o în Egipt, la Alexandria, pentru a-i exploata farmecele. Mulți călători din Grecia și din Fenicia veneau s-o cunoască și să se bucure de farmecele ei. Pe seama ei și a altora s-a îmbogățit. În Alexandria, frumoasa sclavă Rhodopis a intrat în proprietatea fratelui poetei Sapho, Keraxos, negustor de vinuri
Curtezane şi pseudocurtezane: în mitologie, istorie, literatură by Elena Macavei [Corola-publishinghouse/Science/942_a_2450]
-
Ion Simuț, Realism și intensitate epică, RL, 1988, 13; Cosma, Romanul, I, 252-254; Simona Popescu, Un alt „metabolism cotidian”, VR, 1989, 3; Simion, Scriitori, IV, 602-615; Țeposu, Istoria, 149-152; Tania Radu, Cuminecare cu uzo, LAI, 1994, 24; Andreea Deciu, Un călător de modă veche, RL, 1994, 30; Gheorghe Crăciun, Muzee și femei, VTRA, 1995, 9; Al. Cistelecan, Peregrinul anglo-transilvan, VTRA, 1995, 9; Mihai Dragolea, Exerciții epice la Atena, VTRA, 1995, 9; Al. Th. Ionescu, Aventura prozei scurte în anii ’80, Iași
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290603_a_291932]
-
oaspetele propriei soții, căsătorită în răstimp cu șeful de post, venetic strămutat (Ana). Câte o figură excentrică iese din omogenitatea cotidianului, deschizând mici breșe către reverie, cum e „Căpitanul”, fost marinar pe Dunăre, care îi trece, pentru un leu, pe călători peste Siret (Pe Siret). Nuvelele lui T. și narațiunile mai extinse se centrează pe criza comunicării între sensibilitatea specifică psihologiei adolescentine și dragostea dominatoare, angoasantă a părinților. Prozatorul vizează și o țintă pedagogică în direcționarea conflictelor, finalurile dramatice constituind tot
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290309_a_291638]
-
teza de licență a lui Mircea Eliade, Contribuții la filosofia Renașterii. Provenind dintr-o perioadă de afirmare științifică și publicistică a viitorului savant și scriitor, lucrarea a avut un pandant într-o suită de aproximativ douăzeci de articole - note de călător, impresii intelectuale, relatarea cunoștinței cu Giovanni Papini, Ernesto Buonaiuti, Giovanni Gentile -, texte publicate în aceiași ani în „Cuvântul”, „Universul literar” și „Sinteza” , reproduse pentru prima dată de P.-C., ca Itinerar italian, într-o addenda. Tot mai interesat de „subiectul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288949_a_290278]
-
în volumul Escursiuni în Germania meridională. Memorii artistice, istorice și critice (1858), aparține unui om dornic de informare, obstinat în lăcomia lui pentru date de tot soiul și în felul acesta frecvent robit surselor. F. se deosebește de Dinicu Golescu, călător grav, genuin, limitat cu modestie la trăirile proprii. El își construiește jurnalul având în minte modele și țintește, concomitent, intrarea în literatură. Deocamdată este în posesia unei maniere de literaturizare și alternează notația documentară cu evocări avântate, emfatice, așternând tenace
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286992_a_288321]
-
atât prin stil, cât și prin sfera de probleme îmbrățișate, privitoare la viața intelectuală din capitala Spaniei. În una, recenzând o antologie de literatură romanică, amintește și Peregrinul transilvan al lui Ion Codru-Drăgușanu, aceasta fiind prima referință critică despre cartea călătorului român. Scrie pentru revista „La Enseñanza” (1867) câteva articole în care dezbate, cu argumentația sumară avută la îndemână, chestiunea originii latine a românilor. Ulterior colaborează cu articole politice la „Românul” și la alte ziare liberale, ilustrându-se mai curând ca
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290593_a_291922]
-
element de orientare, ca În tablourile lui Füssli, privirea contemplă goana fără sfârșit a munților și trecătorilor, care, la rândul lor, se deschid spre văi și versanți care nu comunică Între ei. Ce unește toate acestea dacă nu tocmai privirea călătorului? Orice istorie a religiilor care dorește să prezinte cititorului o panoramă completă a lumii istorice a religiilor descoperă, mai devreme sau mai târziu, că trebuie să Înfrunte o problemă de fond: pe ce criteriu să aleagă, să reunească și să
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
cei care au suflare de viață Îi păstorești Împreună: tu ești păstorul lor, fie că aceștia locuiesc deasupra sau sub (pământ)... tu cunoști hotărârile fiecărei țări, deși au limbi atât de diferite, tu le cercetezi atitudinea... Tu vii În ajutorul călătorului, a cărui viață este atât de apăsătoare. Tu Îl sfătuiești pe cel care străbate marea și se teme de talazuri... Tu nimicești puterea celui care plănuiește lucruri rele... Tu Îl pui În butuci pe judecătorul nedrept. Utuxe "Utu"/Șamaș avea
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
interiorizare sau printr-o morală riguroasă. Dar filozofia era o ocupație personală și privată; filozofii nu se aflau În serviciul vreunui templu sau al vreunui sacerdoțiu. În sfera privată rămân și lucrările pe care Învățații, iubitorii de antichități, cercetătorii limbilor, călătorii și geografii le-au realizat despre vechile obiecte de cult, numele uitate ale zeilor, edificiile de cult și istoriile lor, chiar dacă acestea erau Însuflețite, ca În cazul lui Varro, de idei reformatoare ce ținteau să restaureze o religie originară și
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
În De bello galico,VI, unde sunt enumerate principaleleor divinități: Zeul pe care galii Îl cinstesc cel mai mult este Mercurxe "Mercur"; imaginile lui sunt cele mai numeroase. Galii cred că Mercur este descoperitorul tuturor artelor, zeul care Însoțește pe călători și le arată drumul și care Îi ajută cel mai mult pe oameni la câștiguri bănești și negustorie. În al doilea rând, adoră pe Apolloxe "Apollo", MarteJupiter și pe Minervaxe "Minerva". Despre acești zei au aproape aceleași păreri pe care
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
Cetățile, 223-239; Simion, Scriitori, III, 353-365; Grigurcu, Existența, 293-302; Cistelecan, Poezie, 87-90; Eugen Simion, Un studiu al melancoliei, RL, 1991, 7; Ioan Holban, Pentru femei și pentru filosofi, CRC, 1991, 21; Ovidiu Verdeș, Satanismul poetului, VR, 1992, 6-7; Vasile Spiridon, Călător fără prihană, F, 1992, 7-8; Ierunca, Subiect, 131-136; Valeriu Cristea, Între îngeri și demoni, CC, 1993, 5-6; Ioana Pârvulescu, Erotica morții, RL, 1993, 31; Doina Tudorovici, Poetul are nevoie de dragoste, CNT, 1993, 37; Constantin, Complicitatea, 134-137; Răzvan Voncu, Postmodernism
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287754_a_289083]
-
face abstracție de filmul etnografic și, în general, de antropologia vizuală. 4. Filmul etnografic și antropologia vizuală Așa cum afirmă cei doi antropologi, noțiunea de ,,film etnografic" este una complexă și chiar histrionică în cuprinderea ei. Conține ,,filme ale exploratorilor, ale călătorilor, ale cineaștilor independenți, ale reporterilor de televiziune"14. Dincolo de aceste realități, cei doi autori pledează argumentat pentru filmul antropologic realizat de profesioniști și, prin urmare, pentru predarea antropologiei vizuale în universități - inclusiv în cele românești, aș adăuga eu. De ce? Pentru că
[Corola-publishinghouse/Science/84985_a_85770]
-
vacanță și până la proiectul sub care decid să îmi așez întreaga viață. Viața unui călugăr stă sub proiectul credinței, și acest proiect îi reglează fiecare detaliu al vieții și desfășurarea ei de fiecare zi. Sub un proiect stă viața marilor călători, a cuceritorilor, a artiștilor, a oamenilor de stat, a gânditorilor. Faptele noastre mari sau mici se desprind din raza ideii care le-a precedat și care s-a alcătuit lent în vederea unei realizări viitoare. Orice biografie importantă care povestește isprăvile
Despre limitã by Gabriel Liiceanu () [Corola-publishinghouse/Science/583_a_1233]
-
Instinctul lor de supraviețuire a devenit un veritabil instinct etnic, cultural și organic, ceva ce a căpătat ulterior numele de instinct național spontan. Și-au păstrat limba maternă (cea mai pregnantă expresie a oricărei culturi naționale). Mulți italieni și alți călători din Evul Mediu (așa cum a dovedit Iorga cu documente) au admirat tenacitatea cu care se agățau românii de limba lor. Altfel ar fi greu de explicat faptul că mulți țărani români analfabeți își botezau fiii cu nume de împărați romani
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
de evrei pentru că nu vorbesc românește corect, adăugînd că boierimea vorbește o românească și mai ofensatoare, pentru că vorbesc între ei numai franțuzește. Românii se cramponează din răsputeri de limba lor. Iorga îi atrăgea atenția lui Mussolini că o serie de călători italieni remarcaseră încă din Evul Mediu tenacitatea cu care se cramponau românii de limbă. Nicolae Iorga, Former Prime Minister of Romania to this Excellency Benito Mussolini, Head of the Italian Government, București, 1937 164 O rugăminte, "Epoca", 12 martie 1906
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
20 martie 1938 5 "Neamul românesc", 13 martie 1937 6 Iorga, Idei asupra problemelor actuale, București, 1935, p. 104 7 Prin 1937, a apărut o altă specialitate românească. Mercenari Cuziști și detașamente de teroriști legionari controlau actele de identitate ale călătorilor din trenuri. Evreii erau aruncați din trenurile care circulau cu o viteză de 60-75 km/h 8 Iorga, Idei asupra problemelor actuale, p. 68; vezi și "Neamul românesc", 6 și 8 august 1935 9 "Neamul românesc", 3 ianuarie 1936 10
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
traficul feroviar a rezistat mai bine; În țările mici, aglomerate, cu rețele eficiente - precum Belgia, Olanda și Danemarca -, chiar a crescut, dar mult mai lent decât traficul rutier. Pentru prima oară În istorie a Început să scadă și numărul de călători care foloseau autobuzele: din ce În ce mai mulți oameni mergeau la serviciu cu mașina. Între 1948 și 1962, În capitala congestionată a Marii Britanii, numărul total de pasageri Înregistrați de regia de transport În autobuze, tramvaie, troleibuze și metrou a scăzut de la 3.955
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
are o istorie lungă În Europa. Ziarele, În special cele populare care s-au dezvoltat Începând cu anii 1890, au avut Întotdeauna reclame. Afișele și panourile de pe marginea drumului erau o pacoste familiară cu mult Înainte de anii ’50 și orice călător din Franța mijlocului de secol cunoștea Îndemnurile pictate pe pereții fermelor de la țară și ai teraselor urbane de a bea St. Raphael sau Dubonnet. Jingle-urile comerciale, ca și fotografiile statice au Însoțit multă vreme jurnalele de știri și filmul care
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
cârma țării până În 1992, Însă influența lor a scăzut definitiv. Coloniștii repatriați au eșuat În Încercarea de a forma un partid de extremă dreaptă al naționaliștilor blazați. În situația dată, apariția unei Portugalii democratice era o realizare absolut remarcabilă. Pentru călătorul care traversa Pirineii În 1970, prăpastia dintre Franța și Spania era imensă. Domnia lui Franco timp de 30 de ani accentuase Înapoierea socială și izolarea culturală În care Spania zăcea de două secole, iar regimul lui autoritarist contrasta acum față de
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
Tirolul de Sud) de la frontiera Italiei cu Austria a fost clasificată În 1975 de Bruxelles drept „muntoasă” (un atribut incontestabil); 13 ani mai târziu a fost declarată În mod oficial „rurală” În proporție de peste 90% (lucru la fel de limpede pentru orice călător de ocazie) sau, În jargonul bruxellez, „Obiectiv 5-b”. În această dublă calitate, Alto Adige se califica pentru: fonduri pentru protecția mediului, fonduri În sprijinul agriculturii, fonduri pentru Îmbunătățirea sistemului de educație profesională, fonduri pentru Încurajarea meșteșugurilor tradiționale și fonduri pentru
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
de multă vreme din Belgia În Olanda. Dar semnatarii Acordului Schengen au trebuit să promită În schimb că vor aplica cel mai drastic regim al vizelor și vămilor față de țările neparticipante: fiindcă francezii, de exemplu, Își deschideau frontierele pentru orice călător din Germania, ei trebuiau să se asigure că germanii aplicaseră cele mai stricte criterii de admitere la punctele lor de frontieră cu alte țări. Deschizând frontierele interne Între unele state membre ale Comunității Europene, Acordul Schengen Întărea ferm granițele externe
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
lingvistice: peste tot există miniștri și secretari de stat și personal ministerial, cu bugetul și prietenii lor, dar În Belgia fiecare are pe deasupra un doppelgänger lingvistic. La sfârșitul secolului, „Belgia” era o entitate eminamente formală. Intrând În țară pe șosea, călătorul abia sesiza indicatorul inscripționat ca o scuză cu un minuscul „België” sau „Belgique”. Dar nu putea să nu remarce afișul colorat care Îl informa În ce provincie a intrat (Liège, să spunem, sau West-Vlaanderen) și În nici un caz panoul (În
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]