3,326 matches
-
solului. Salpetrul (nitrat de sodiu), folosit la fabricarea îngrășămintelor, a permis, ca odinioară exploatările de arbori de cauciuc din nordul Braziliei și minele de aur din California și Alaska, acumularea de către unele familii de mari bogății și a determinat pentru Chile o perioadă de dezvoltare economică, în secolul al XIX-lea 51% din veniturile provenite din export fiind datorate sectorului minier. Anii de glorie a "aurului alb", cum era denumit salpetrul, aveau să ia sfârșit la început de secol XX, odată cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
de mari tensiuni între muncitori și patroni. Cea mai dură a fost în 1907, când aveau să fie uciși 200 de mineri și răniți 390, în urma unei greve pentru creșterea salariilor. Datorită concentrărilor muncitorești, aici au apărut primele sindicate din Chile și tot aici, respectiv la Copiapo, avea să se înființeze în 1863 "Partidul Radical". Atacama, datorită uscăciunii excesive, a reușit să păstreze peste milenii și secole numeroase vestigii ale unor civilizații dispărute: zeci de petroglife, sute și sute de mumii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
avea o puritate de 25%, putând atinge chiar 50-60 %, azi atingând doar 1-2 %). În procesul de obținere a concentratului de cupru se mai obțin cantități reduse de aur și argint, "amănunt" ce a determinat peste câteva luni, o deplasare în Chile, o discuție la ambasadă cu subsemnatul și o călătorie la Copiapo a doi "delegați" din țară, ambii posesori de "ochi albaștri", dornici să afle cât aur și argint se "manevrează" la Copiapo. Am discutat cu specialiștii români și cu tehnicienii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
străjuit de vulcanul cel mai înalt din lume, Ojos del Salado (6893 metri, intrat în erupție ultima oară în 1956), Laguna verde, cu superbii ei flamingo, Bahia Inglesa, despre care se spune că este plaja cea mai frumoasă a nordului Chile , intrând puțin și în Parque Nacional Pan de Azucar, incredibilă zonă de exuberantă vegetație și populată cu vulpi, guanaco (cămila sud-americană), lame, pinguini Humbold, nutrii, foci.... A fost minunat! Ne-am despărțit de prietenoasele noastre gazde, am plecat la drum
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
și oameni de afaceri cu privire la posibilitățile stabilirii unei colaborări în domeniul pescuitului industrial. Abordasem problema chiar și cu diplomați ai unor ambasade reprezentând țări cu tradiție în domeniul pescuitului Japonia, China, Peru pentru a vedea dacă "au agățat ceva în Chile". Răspunsul era negativ Chile își proteja cu strășnicie cei 4000 de kilometri de coastă și apele teritoriale, nedorind nici un "corsar" străin, cu atât mai puțin dintr-o țară socialistă. Aceasta nu m-a descurajat să-mi continuu demersurile la înaltele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
cu privire la posibilitățile stabilirii unei colaborări în domeniul pescuitului industrial. Abordasem problema chiar și cu diplomați ai unor ambasade reprezentând țări cu tradiție în domeniul pescuitului Japonia, China, Peru pentru a vedea dacă "au agățat ceva în Chile". Răspunsul era negativ Chile își proteja cu strășnicie cei 4000 de kilometri de coastă și apele teritoriale, nedorind nici un "corsar" străin, cu atât mai puțin dintr-o țară socialistă. Aceasta nu m-a descurajat să-mi continuu demersurile la înaltele autorități în materie Ministerio
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
am fost primit cu interes, atenție și disponibilitate, dar fără rezultate încurajatoare. La vremea aceea pescuitul, cu circa 900 de centre pescărești de pe tot cuprinsul teritoriului, era, după industria minieră și cea forestieră, a treia ramură economică a țării, iar Chile, alături de Peru, cel mai mare producător și exportator de produse din pește din zonă. Mi s-a explicat dorința statului de a prezerva apele naționale de "pescuitul industrial sălbatic", de a permite conservarea fondului biologic, iar în privința ideii "tovarășului ministru
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
au apărut, nici atunci și nici acum). Aveam capul pe umeri, câteva zeci de pliante și afișe turistice aduse din țară și comorile din "Peștera lui Ali Baba" beciul ambasadei. Am început cu o vizită la Universidad de Santiago de Chile, inaugurată în 1849, cu circa 20000 studenți, având ca deviză "Labor laetitia nostra" "Munca este bucuria noastră", o deviză cam șocantă pentru studenții noștri de astăzi! Am continuat cu Pontifica Universidad Catolica fondată în 1888 de către Arhiepiscopul de Santiago, Rafael
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
studenți, având ca deviză "Labor laetitia nostra" "Munca este bucuria noastră", o deviză cam șocantă pentru studenții noștri de astăzi! Am continuat cu Pontifica Universidad Catolica fondată în 1888 de către Arhiepiscopul de Santiago, Rafael Valentin Valdivieso, și cu Universidad de Chile, fondată în 1842 de marele cărturar de origine venezueleană Andres Bello. În provincie, după Universidad de Atacama, de la Copiapo, aveam să mai fac vizite la Universitățile din Concepcion și Valparaiso. Ca peste tot în lume, și în Chile universitățile erau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
Universidad de Chile, fondată în 1842 de marele cărturar de origine venezueleană Andres Bello. În provincie, după Universidad de Atacama, de la Copiapo, aveam să mai fac vizite la Universitățile din Concepcion și Valparaiso. Ca peste tot în lume, și în Chile universitățile erau centre nu numai de învățământ, formare profesională, educație, ci și centre de educație cetățenească și importante centre de idei și mișcări progresiste. După lovitura de stat, instituțiile au fost militarizate, numindu-se rectori și chiar decani militari, clădirile
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
Am asistat și la câteva cursuri și am fost solicitat să susțin conferințe despre istoria și cultura României. Îmi aduc aminte de un astfel de "moment cultural" susținut la Universitatea din Valparaiso. Inaugurată în 1911 ca filială a Universidad de Chile și având ca deviză "Tradiție, excelență, inovație", a beneficiat în 1981 de un Decret al lui Pinochet care transforma toate "filialele" în universități de sine stătătoare. Avea 14000 studenți și era condusă de generalul Ramon Salinas Figueroa, numit de Pinochet
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
și pământul! Am mai prezentat filmul și în alte universități, dar "fenomenul" nu s-a mai repetat. Păcat, "dădea" bine! După Universități am luat cu asalt alte două instituții onorabile Biblioteca Națională și Muzeul de Arte Plastice. "Biblioteca Nacional de Chile" a fost fondată la 19 august 1813, fiind ca atare una din cele mai vechi ctitorii culturale naționale. Primul ei director, numit de președintele O'Higgins, a fost profesorul Manuel de Salas și până în 1852 Biblioteca a fost dependentă de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
fondată la 19 august 1813, fiind ca atare una din cele mai vechi ctitorii culturale naționale. Primul ei director, numit de președintele O'Higgins, a fost profesorul Manuel de Salas și până în 1852 Biblioteca a fost dependentă de Universidad de Chile. Are un fond de carte impresionant, atât ca număr, cât și ca valoare. În 1925 a primit o donație de 33000 de volume, "Biblioteca Americană" a lui Jose Toribo Medina, constând din cărți rare, texte din secolele XVI, XVII și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
distins profesor universitar, autor al multor studii de specialitate. Înainte de plecarea spre Santiago făcusem o vizită la Biblioteca Națională, unde soția lucrase o perioadă și unde am aflat ca până în 1973 întreținusem relații de schimb de carte și publicații cu Chile. Am discutat ca atare problema reluării schimburilor și am făcut o donație de cărți și albume, din cele salvate din subsol. Erau multe lucrări ale clasicilor literaturii noastre, unele traduse în spaniolă și "donația" a făcut timp de o săptămâna
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
de al lor" și invitându-mă la reuniunile și agapele academice și să susțin conferințe despre istoria și cultura României ( desigur, până la 23 august). În afară de "intelighenția" chiliană, am atacat și marele public. În Parque Bustamante din centrul capitalei, Universidad de Chile organiza de mai mulți ani "Feria Internacional de Artesania" Târgul Internațional de Artizanat, la care participau artizani chilieni din toate regiunile, dar și realizatori din Argentina, Brazilia, Peru, Ecuador. Era un târg foarte "colorat", vizitat de mii de curioși. Fuseseră
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
țuică sau coniac. A fost "un succes de public" de care i-am făcut geloși pe colegii de la ambasadele occidentale! Un domeniu în care am acționat cu tact, dar și cu multă perseverență a fost relațiile cu românii stabiliți în Chile. Nu erau mulți, să fi fost 100-150 de persoane din diferite generații și de diferite "origini" români-români, greci-români, unguri-români, evrei-români. Ca peste tot în lume, cu rare excepții, nu prea se știau, nu prea se interesau și nu prea le
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
trai modest o casă, o mașină, ceva agoniseală în bancă și cam atât. Dacă se întâlneau, se întâlneau o dată sau de două ori pe an la ambasadă la mici și sarmale și la un păhărel de țuică. Am cunoscut în Chile (dar și prin alte părți) și alt fel de emigrație: mai înstărită, mai unită, mai responsabilă față de membrii ei și față de țara unde se născuseră ei sau părinții lor. La Santiago exista un "Club israelit", cu restaurant, echipă de fotbal
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
Am luat-o "din om în om" și așa am reușit să aflu câte ceva. Majoritatea trăiau în Santiago, mai erau câțiva la Conception și alți câțiva la Valparaiso. La Santiago am cunoscut pe singurii doi români "milionari în dolari" din Chile Nicolas și Carlos, doi oameni deosebiți ca fel de a fi și a gândi. Nicolas muncitor, tenace, dar boem ca stil de viață și ca manieră de a cheltui banii juca în fiecare săptămână la Pronosport 1000 de dolari și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
a gândi. Nicolas muncitor, tenace, dar boem ca stil de viață și ca manieră de a cheltui banii juca în fiecare săptămână la Pronosport 1000 de dolari și ținea morțiș să aibă, ca unic proprietar, cea mai scumpă mașină din Chile. Carlos chibzuit, abil, strâns la pungă -, exact opusul lui Nicolas. Doi oameni bine situați, după zeci de ani de muncă, erau Cornelia și Sandu, "părinții adoptivi" ai tuturor românilor veniți în delegație sau pripășiți prin Chile. Niște oameni minunați cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
mai scumpă mașină din Chile. Carlos chibzuit, abil, strâns la pungă -, exact opusul lui Nicolas. Doi oameni bine situați, după zeci de ani de muncă, erau Cornelia și Sandu, "părinții adoptivi" ai tuturor românilor veniți în delegație sau pripășiți prin Chile. Niște oameni minunați cu care am rămas în legătură și azi, soția și Cornelia având săptămânal "ședințe telefonice" interminabile, de mă întreb ce mai au să-și mai spună după aproape 40 de ani de "Dialog la distanță". Am mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
am început să ne consultăm în românește. La un moment dat, s-a apropiat de noi o persoană distinsă, ce părea patroana librăriei, și ne-a întrebat mirată: "Sunteți români?" Am confirmat și s-a interesat cu ce ocazie în Chile. "Păi suntem de la ambasadă." Mirarea i s-a accentuat și mai mult, explicându-ne că până atunci nu venise nici o persoană de la ambasadă la librărie, deși se află de mulți ani în același loc. Ne-a întrebat ce cărți căutam
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
a întrebat ce cărți căutam și când i-am spus "Fleurs du mal" și "Cântarea cântărilor" am văzut că a făcut ochii mari, așteptându-se probabil la "Cei trei muschetari" și "Robinson Crusoe" (al cărui erou adevărat poposise cândva prin Chile). A chemat o vânzătoare și i-a spus să caute cărțile și ne-a condus într-un birou alăturat unde lucra soțul ei. Ne-a prezentat bucuroasă, informându-l drept "carte de vizită" și ce rarități căutăm și ne-a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
nasturele de la uniforma mea de licean de la "Internat"". Mi-am îmbrățișat "colegul" și din ziua aceea am rămas buni prieteni. Cazul Cuza poate fi subiect de roman! La câteva luni după intrarea mea în minister, primesc de la ambasada noastră din Chile o informare "bombă": au descoperit la vama din Santiago un funcționar care se cheamă nici mai mult nici mai puțin decât Cuza și care susține că e "os domnesc" și că are două fete ce au terminat liceul și ar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
decât Cuza și care susține că e "os domnesc" și că are două fete ce au terminat liceul și ar dori să poată studia în România. Numele Cuza e rar și în România, mi-am zis eu doct, darămite în Chile și apoi, ca istoric, știam că Principele Unirii, bărbat frumos și cu succes la "sexul slab", cam încurca uneori așternuturile, așa că... cine știe! Bref, fără arbore genealogic și expertiză ADN, am obținut aprobarea pentru două burse și m-am trezit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
din nou "beizadelele", care după experiența de peste ocean se făcuseră și mai frumoase! Cu Herdan povestea a fost tragi-comică. Aflasem de existența lui, unul din românii "ajunși" ginere de general și decan al Facultății de Arte Plastice de la Universidad de Chile. I-am solicitat secretarei să-mi facă legătura la telefon. Mi-a răspuns pe un ton tăios: "Măi, tu ești noul comunist și securist de la ambasadă? Eu cred că am fost clar cu voi, nu vreau să am de a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]