3,228 matches
-
așa destui netrebnici gata să șușotească pe la colțuri că nu se comportă ca un bărbat adevărat și-și croiește drumul către putere ascunzându-se după fustele nepoatei lui Augustus. Sclavul îi aduce o nouă tunică din două bucăți de lână cusute pe margini și ornate cu câte o bandă lată de purpură, simbolul ordinului sena torial. Cu un suspin, Germanicus își vâră capul prin deschizătură, iar valetul îl încinge iute peste talie cu o curea. — Ai grijă ca benzile să cadă
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
suk arab, o expoziție patronală care proliferase cu virulența unui cancer, un fel de Lourdes invadat de forțele răului, unde magi aducători de ploaie puteau face casă bună alături de capucini extatici și stigmatizați, printre săculețe aducătoare de noroc cu rugăciuni cusute În umplutură, mânuțe de piatră dură care arătau jetoane de joc, fragmente de coral, crucifixe, stele ale lui David, simboluri sexuale din religii preiudaice, hamace, covoare, sacoșe, sfincși, inimi sacre, tolbe de indieni bororo, coliere de scoici. Mistica degenerată a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
piele. În zilele de lucru femeile purtau fuste de stambă, iar în zilele de sărbătoare fuste din zefir, lungi, cu multe pliuri și culori diferite. Femeile măritate își țin părul strâns într-un coc acoperit cu o bonețică numită “chicika”, cusută cu mărgele și paiete pentru biserică și sărbători sau simplă, pentru zile obișnuite, peste care se pune baticul, iar fetele tinere își împletesc părul într-o coadă lungă, prinsă cu o panglică. Primăvara și toamna se poartă taioare înflorate și
Ruşii-lipoveni din judeţul Iaşi : dinamici socio-demograficoeconomice by Iacob Pavel () [Corola-publishinghouse/Administrative/91763_a_93067]
-
rulante. Fraser se Încruntă. — Nu asta am vrut să spun, zise el. Duncan știa că nu asta dorise să spună, dar dădu din umeri și continuă pe același ton nepăsător. — Munca e ușoară. Nu se deosebește de aceea de a coase pînză și-ți permite să te gîndești la alte lucruri. Îmi place asta. Fraser părea În continuare uluit. — N-ai prefera să faci un lucru mai - cum să zic - Înălțător? Duncan răspunse sforăitor. — Nu contează ce aș prefera eu. Îți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
faptul că, atunci cînd sînt cu ea, mă simt tînăr. Dar, pe de altă parte, urăsc sentimentul de vinovăție. Pentru fiecare clipă minunată, există una oribilă. Urăsc povara vinovăției și mă urăsc pe mine pentru că am cedat unor asemenea șiretlicuri cusute cu ață albă. Rămîn tăcută. Nu mai e nimic de spus. — Am terminat-o cu Lisa, adaugă el. Îmi iubesc familia și nu vreau să-i rănesc. Am comis o greșeală Îngrozitoare și, din nou, Ellie, regret. — Lisa știe? Cred
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
vezi cu ochii se-mpâclește fumul. Tonuri de bronz și aur fără strălucire alternează acum pretutindeni cu portocaliul palid de flacăra înaltă, cu limoniu diafan de fluture primăvăratic, cu roș-dulce și putred de vișină coaptă, cu galben și cu roșu își coase codrul ià. Și fiecare copac din cei mari primește toamna după ritualul lui. Plopii lungi îi trimit în întâmpinare roiuri mărunte de fluturi, stejarii sună în cale din foi de tinichea ruginite și arțarii din cimitire îi depun cu evlavie
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
Am văzut coborând patru negustori de vite, roșii ca mitrele de cardinal, care își dădeau coate râzând zgomotos după ce udaseră cam mult afacerile pe care le-ncheiaseră; apoi, două văduve care făcuseră drumul până în oraș pentru a vinde câteva lucruri cusute de mână; moș Berthiet, un notar retras din afaceri care venea o dată pe săptămână într-o încăpere din spate de la Grand Cafă de l’Excelsior ca să joace bridge cu câțiva ratați de teapa lui. Mai erau trei tinere care fuseseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
că el crede în nevinovăția acestuia, nesocotind și punându-se împotriva gândirii înțelepte a statului major, disprețuindu-i astfel pe cei care l-ar fi putut ajuta să avanseze, să ajungă chiar până la stele, la stele din acelea care sunt cusute pe epoleții uniformei și care sunt în întregime din aur. Asta este Istoria, marea istorie, după cum se spune, dar care e adesea dată uitării, pentru a fi salvată întâmplător, când scotocești prin pod sau prin mormanele de gunoaie. Se întâmpla
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
nu cred că mint. Presimțeam acest sfârșit, ceea ce făcea și mai odioase și mai inutile ultimele convoaie de răniți și de morți care treceau pe la noi prin oraș. Orășelul era încă plin de șchiopi și de capete cu răni îngrozitoare, cusute în grabă. Clinica nu se golea, precum prestigioasele hoteluri din stațiunile balneare pe care oamenii de lume și le recomandă unul altuia. Doar că sezonul dura aici de patru ani fără oprire. Câteodată, o zăream pe doamna de Flers de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
Urmează o tăcere. Ultima. Apoi vocea lui: - Nu știu cum să-ți spun. Iartă-mă. Știu că tu lucrezi mereu alături de el la revista școlii. - Într-adevăr, doar sunt redactor-șef. Dar ce legătură are asta? Îmi cunoaște familia, nevastă-sa își coase rochiile la maică-mea, iar el însuși vine cu ea la probe. L-a cunoscut și pe taică-meu, pe bunicii mei, socrul lui e preot la biserică de aici, din marginea grădinii noastre... - Asta nu conteaza absolut deloc pentru
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
uita, iar eu spun, nu-ți face griji, apoi flutur sandalele cu o fericire prefăcută. Le-am găsit, Udi, îl anunț eu, hai să mergem, dar el îmi răspunde cu un sforăit aspru, suntem ca două ace micuțe care își cos unul altuia urechile, nu mă mai aude și nu se mai aude nici pe el, a adormit pe canapeaua din salon, spinarea lui lungă și îngustă ne privește sceptic, picioarele lui goale s-au cuibărit unul în celălalt asemenea unor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
dar nu îl strig, pășim amândoi pe același drum, dar viețile noastre s-au despărțit definitiv, iar eu nu mai lupt pentru el, liberă precum cerul aștept în tăcere norii îndepărtați, vreme de atâția ani încercasem să îi peticesc fisurile, cosându-le grosolan, cu fire groase care nu făceau decât să le scoată în evidență, iar acum îmi devenise clar că nu aceasta era soluția, soluția era aceea de a învăța să trăiești cu ele, să te împrietenești cu ele, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
lădițe mai mari, iar merele mai mici le mâncau ei; spre grupurile de heruvimi care zburau ras cu pământul de-acolo, ducând cu voioșie spre un loc anume găleți cu nisip, cu mortar, bârne, cărămidă; spre pâlcurile de îngerele care coseau la gherghef sau mânuiau pașnicul război sau pliveau ceapa sau pur și simplu stăteau într-o minunată pauză; spre corurile de arhangheli care făceau vocalize; spre sfinții mai tineri care învățau să zboare sărind dintr-un turn. O, dar câte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
prea luminoasă, nici prea sărăcăcioasă unde îi condusese cardinalul Damiani pe bunii noștri călugări Metodiu și Iovănuț. Lângă peretele opus geamului înalt, îngust, erau puse cap la cap două paturi solide, cu baldachin pe ale cărui mătăsoase perdele albastre erau cusute cu fir alb argintiu siluete de îngerași cu trâmbițe șezând șăgalnic pe norișori pufoși. Două fotolii renaissance, o masă gotică și-un sfeșnic brâncovenesc ocupau mijlocul încăperii, ce mai adăpostea aproape de fereastră un birouaș și-un scaun cu spătar legat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
drumul. Am mai luat o gură de bere. Părea că Hawkins vrea să spună ceva, dar am continuat: eram luată de val. —Oricum, ideea că instalația a căzut din întâmplare peste Charles și i-a crăpat capul e mult prea cusută cu ață albă. Chiar dacă Charles ar fi fost sub ea când s-a desfăcut lanțul, ar fi auzit-o în cădere. Nu era muzică de fundal sau altceva în atrium și, fiind duminică, toată lumea era la ultimul etaj. Nu era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
încât fața să-i vină în contact cu genunchiul meu ridicat. Sper că i-am rupt nasul. Cred că am auzit ceva cartilaginos rupându-se. Acum eram chit. Îmi rupsesem fusta în timp ce-mi ridicasem genunchiul, și uram să cos. Uitându-mă în jurul meu, am văzut o frumoasă vază de Murano, roz pal, pe noptieră. Îngenunchease de durere, pămpălăul. Am luat vasul și i l-am trântit în cap. Nu s-a spart; fac sticlă tare pe insula aia. S-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
azi și, slavă Domnului, că dacă n-am mai trecut și noi prin atâtea vămi... - Unde era? - Numai o fiméì putea avea o asemenea idéì: În plapomă! - În? - În! Maică-ta a descusut, a Întins drapelul direct pe lână, a cusut la loc, a refăcut cusăturile În romburi, matlasul, cum Îi zice. De asta am spus că... m-am liniștit dintr-o dată, fiindcă... liniștirea a căzut ca o lovitură de măciucă: Nu-i În geamantan! Una din metodele lor - aveam să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
tine - ai văzut cum a fugit? Cum a rupt-o la fugă? - și mama râde tare, tare, mă bate pe umăr și iar râde. Râd și eu, privindu-mi mușchii și furculița. - Tot acolo i-ai ascuns?, Întreb. N-ai cusut bine. - Ce s-ascund? Ce n-am cusut bine? - Acolo, zic și arăt rochia prinsă cu ață de altă culoare. Unde-a pus el mâna, azi-noap’... Mama Îmi Împușcă o palmă: - De la cine-ai Învățat și porcăria asta? Tot de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
rupt-o la fugă? - și mama râde tare, tare, mă bate pe umăr și iar râde. Râd și eu, privindu-mi mușchii și furculița. - Tot acolo i-ai ascuns?, Întreb. N-ai cusut bine. - Ce s-ascund? Ce n-am cusut bine? - Acolo, zic și arăt rochia prinsă cu ață de altă culoare. Unde-a pus el mâna, azi-noap’... Mama Îmi Împușcă o palmă: - De la cine-ai Învățat și porcăria asta? Tot de la stricata de Duda? Nu de la Duda și de ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
tot Întrebându-se ce-au să le aducă ai lor, plecații la parașute: suspante - cu care au să se joace de-a caii? ; vreun znac (insignă)? vreun porthart (fără hărți); material de parașută, din care mamele au să croiască și coase cămeși de culoarea untului cam scorțoase, dar se cheamă că din mătase-de-pădure? Stau În calidor, Înfofolit În pături. Singur-singurel și fără nădejde: Eu n-am În familie bărbat; nici măcar o soră mai flăcăoasă, ca să-mi aducă și mie, copil făr-de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
minte ce... - Cu sărăcia? - Ce putea spune unul din neamul lor de grecotei? Măi, și când i-am ars un dos de mână, l-am pus la pământ! Eram vo’nică, lucram, la deal, cu părinții, când veneam În vacanță, coseam În rând cu tata și cu frate-meu Niculae... Și cum eram și cam ofensată... Asta era: mama fusese cam foarte ofensată - și unde: În plin bal... A spălat ofensa cu dosul de mână - cu care l-a pus la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
În cele din urmă ca Însemnînd acceptare. După cîte văd, ești burlac. Privind peste umăr la Tashiro, fata nici măcar nu făcu vreun efort să-și disimuleze rîsul disprețuitor. Nu cred că ar mai rîde lumea de tine dacă ți-ai coase nasturii de la cămașă cu ață de aceeași culoare. Dar Tashiro rămase drept, exact În aceeași poziție, de parcă Înghițise un par. Își frecă sticlele ochelarilor cu vîrful degetului. Barmanul, tăcut ca și pînă acum, Îmi aruncă ușor chitanța, ce se lăsă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
Stai și tu prin gară, da’ vezi să nu te fure aurolacii“... Ce să-mi mai fure, că n-aveam decât buletinul... Am rămas în gară, mort de oboseală și de foame... (continuare în numărul următor) DISPLAY Diana SOARE Porțelan cusut cu ață roșie De obicei, bunicile spun povești. Tot de obicei, poveștile înseamnă frânturi de biografie, istorii spuse fără „a fost odată“ și, de cele mai multe ori, fără „au trăit fericiți până la adânci bătrâneți“. Origini pierdute în timp, războaie, iubiri, dezamăgiri
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2207_a_3532]
-
sper că nu faci o analiză complicată a acestei povești, în mintea ta bolnavă și curioasă. Și când spun curioasă îți dai seama că nu-ți fac un compliment, nu?“ Sincer să fiu, am picat și eu în plasa simbolisticii cusute cu ață albă, până în clipa în care mi-am dat seama că Will Self se joacă, că țese pânze cu ochiuri prea largi pentru a vrea să te prindă în ele. Pur și simplu se joacă. Apropo, pudibonzii, cei slabi
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2167_a_3492]
-
putut să îi treacă prin cap. Știu că lucra în publicitate, dar, Doamne, ar fi trebuit să fie geniu ca să inventeze o scuză plauzibilă pentru asta. Dar în acel moment eram prea mâhnită să mai stau să ascult o poveste cusută cu ață albă în timp ce blonda se îmbrăca. Așa că am fugit până pe Fifth Avenue, cu lacrimile curgându-mi pe obraji. De fapt nu, nu am fugit. Doar am mers foarte repede pentru că așa face toată lumea la New York. Și poate plângeam puțin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]