3,193 matches
-
totdeauna.” Cu toate acestea, în anul 8 e.n., asupra autorului acestor versuri, Publius Ovidius Naso, cade dintr-odată condamnarea la exil. Și liniștitul poet trebui să plece la Tomis, pe țărmul Mării Negre, unde se stinse după 10 ani, fără să divulge motivul condamnării. Acelor ani de tristețe și solitudine, scriitorul român Marin Mincu le-a dedicat o carte, La morte a Tomis - Il diario di Ovidio care a fost publicată la Bompiani și va fi prezentată la Florența miercuri, 28 mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
preoți franciscani. Aici la Bacău din nou am fost anchetați și supuși la torturi de tot felul. Tot aici am fost judecați și condamnați la ani grei de închisoare. Vina mea a fost de data aceasta că nu i-am divulgat pe Pr. Petru Albert și pe profesorul Radu Hâncu, care în camera mea din Arhiepiscopia romano-catolică din București discutau schimbarea regimului și noua componență a Guvernului. Fiind recidivist am fost condamnat la 7 ani. După condamnare am fost transferat la
Franciscani în zeghe : autobiografii şi alte texte by Iosif Diac () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100985_a_102277]
-
o așa-zisă „crimă de uneltire împotriva ordinii sociale”. În ce a constat această crimă, pe scurt ea putea fi rezumată în următoarele acuze grave: 1. M-am rugat cu poporul pentru episcopii și preoții arestați; 2. Am refuzat să divulg secretul spovezii. Aici, însă, era vorba de o simplă înscenare; 3. Am păstrat legătura frățească și colegială cu confrații mei preoți franciscani; 4. Eram în legătură cu Frații Școlilor Creștine, considerați ca și franciscanii niște dușmani ai poporului; 5. Aș fi făcut
Franciscani în zeghe : autobiografii şi alte texte by Iosif Diac () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100985_a_102277]
-
intră în casă, aruncă o privire spre copiii ce-și continuau somnul dulce de dimineață, schimbă în șoaptă câteva cuvinte cu Maria care terminase de pus merindea pentru drum în trăistuță apoi, pe tăcute, își luară rămas bun, fără a divulga nimic de descoperirea de lângă sacul cu urluială. După ce a încărcat marfa pentru chirie și a parcurs în trap ușor câțiva kilometri, își aminti de lemnișoarele lui Gheorghiță și-și spuse că ar trebui să-l sprijine, să-și împlinească visul
Rădăcinile continuităţii by Ştefan Boboc-Pungeşteanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91638_a_92999]
-
Romanescu, poetul se exprimă și prin tăcere? Pe lângă procedeele ce "dau cu umărul" în subiect (paradox, yponoia, poem cu dublu final etc.), există și o tehnică a eschivei. Dar nici un poet nu e volubil când e adus în situația să divulge strategia și armele sale de elită. Cum priviți diletantismul în actul de creație artistică? Vă referiți, desigur, la diletantismul care "împănează" creația literară cultă. Nici măcar nu-l privesc. Îmi repugnă. Vă dau cuvântul de onoare că, la douăzeci de ani
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
de alții. Poate tocmai împrejurarea amintită stimulează cultivarea, de către unii, a unor mode mai puțin accesibile. Proza timpului semnalează în treacăt fenomene de anglomanie. A. Russo evocă, în peisajul ieșean de la 1840, prezența unor doamne „elegante și fashionabile“, iar Kogălniceanu divulgă, în provincialul Stihescu, un „nedeprins cu fașionul englizesc“ (Tainele inimei). O imagine comică a aceleiași tendințe apare în amintirile lui Radu Rosetti. Sub influența guvernantei engleze a unei surori mai mici, o boieroaică din Iași, cucoana Anica Lățeasca, își cumpăra
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
cartea aceasta a lui, ultima, Cele șase maladii ale spiritului, despre comic, în general (au filozofii această manie a generalului) : comicul este ceea ce ne arată că ceea ce este nu este decât ceea ce este ! Nu e decât asta. Asta face comicul : divulgă mediocritatea fenomenelor înconjurătoare. Asta nu e decât asta. Mai știm că, de pildă, Caragiale-i un satiric, care a făcut o critică a societății, că era un realist critic, deci că tot timpul era fotograful care prinde instantaneele cele mai
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
cumva nu există un singur fel de comic : cel de situație. Căci nu văd de ce comediile de caracter - să luăm piesele lui Molière cele mai clasice - nu sunt, dacă le faci analiza lor formală, comedii de situație, în care se divulgă caracterul prin situațiile în care este pus, de pildă, Harpagon. Și am fost foarte bucuros să întâlnesc, acum poate un an, o tabletă a lui Philippide, în care am citit același lucru : nu există decât comic de situație. De altminteri
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
nu este, deocamdată, cea a lui Raskolnikov. Este vorba doar de faptul că, după iluminare, eroul conștientizează faptul că viața de visător este „o crimă și un păcat“. Curios lucru, acesta este modul de viață pe care scriitorul și‑l divulgă într‑un foileton scris mai tîrziu (în 1860Ă: „M‑am lăsat atît de mult în voia visurilor, că n‑am observat cum mi s‑a scurs tinerețea și, cînd viața mi‑a făcut vînt deodată în tagma slujbașilor, eu... eu
[Corola-publishinghouse/Science/2088_a_3413]
-
primit pedeapsa cu detenție de drept co mun, nu CR (contrarevoluționar). În 1956, așadar, Caraion a făcut cunoștință cu Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu. Cei 5 ani de detenție i-a explicat nu prin motivele reale, ci prin faptul că refuzase, chipurile, să divulge numele unei femei care ar fi luat prin denunțul lui 25 de ani de muncă silnică. Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu a fost impresionată de cavalerismul, cinstea și sensibilitatea tânărului prieten al ginerelui ei și l-a îndrăgit de la bun început. Ion Caraion
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
are obligația de a păstra confidențialitatea acestor date. Asemenea conflicte pot să apară chiar dintr-un proces de mediere, în care participanții care au luat la cunoștință despre viața privată a uneia dintre părți, în mod 182 deliberat sau nu divulgă sau propagă date și informații cu privire la aceasta, în condițiile în care au fost atenționați și au semnat un acord de confidențialitate. Acțiunea se pune în mișcare pe baza plângerii prealabile a persoanei vătămate și când, pe baza retragerii
Noţiuni juridice de bază utile pentru mediatori şi mediere redate şi comentate by Mihaiu Şanţa () [Corola-publishinghouse/Law/1772_a_92273]
-
să le afle și să le interpreteze într-un mod care îi știrbește imaginea și buna reputație. La oamenii de afaceri totul se exprimă în bani, de aceea trebuie să fie tăcuți și chibzuiți în tot ceea ce fac, să nu divulge nimic despre cifra de afaceri a companiei pe care o conduce. Confidențialitatea este o condiție de prim ordin în activitatea lor, la care se adaugă timpul prețios pe care știe să-l drămăluiască, precum o bună chiverniseală a banului, a
Noţiuni juridice de bază utile pentru mediatori şi mediere redate şi comentate by Mihaiu Şanţa () [Corola-publishinghouse/Law/1772_a_92273]
-
și a Justiției în sine. Discreția trebuie să cuprindă și semnele noastre tradiționale de recunoaștere; de asemenea și detaliile ritualului. De fapt, precum știți, nici aici nu e o taină. Și semne de recunoaștere și ritualul, de mult au fost divulgate. Împreună cu desemnele simbolurilor, le poate oricine găsi până și în dicționare enciclopedice. Asta nu însemnează că Masoneria e cunoscută. Câteva cuvinte și câteva gesturi, rudimente cu caracter material, neorganizate și neînsuflețite, nu pot da nimic din spiritul inițierii. Ezoterismul nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
obstinație a ceva sau a cuiva, acest lucru nu l-am practicat nicicînd. Am folosit numai „material” ofertat, nimic top secret, strict particular, privat, intimitate nudă. Apropo de „intimități”, pînă să ajungă la mine, multe din cele pe care le „divulg” se plimbau pe stradă! „Conținuturile” deci nu-mi aparțin, n-am inventat nici o părticică din ele. Secretar al celorlalți, le-am reținut și le-am transcris cu fidelitate, pro memoria, iar acum le restitui, cu stilizările de rigoare, prin citate
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
doar comparațiile care le subliniază raritatea sau unicitatea. Însă exercițiile epistolare de felul celui al profesorului I. (care a avut, probabil, în minte imaginea „lostriței” lui Voiculescu) sînt riscante. Cu cît comparația e mai pretențioasă, cu atît ea va fi divulgată mai repede celor din jur. E o contradicție care nu poate fi depășită decît prin tăcere. *Orice s-ar zice, sînt un optimist: imaginația mea concepe (chiar dacă în doze infime) mai binele, niciodată mai răul. După vederea spectacolului de televiziune
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
nu îndrăznește s-o dea în vileag. Imediat ce-și rezolvă situația (transfer, suplinire), fiecare tace... un an. Apoi iarăși strigă, apoi iarăși tace. Toate acestea nu demonstrează însă falsitatea acuzației de corupție, ci doar lașitatea celor ce n-o divulgă. Mai există, la nivel macrosocial, „mîndria de a fi român”? Se simte, cu adevărat, românul „stăpîn în țara sa”, sigur de drepturile ce decurg din „stadiul actual al civilizației și culturii”? *Intelectualul și Puterea. Iată o anecdotă necunoscută majorității celor
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
reculegându-ne la Sfântul Mormânt și la Zidul Plângerii, unde, conform tradiției, am scris și eu pe o hârtiuță o rugăminte către Cel de Sus și am introdus-o într-o crăpătură. (Minunea e că rugămintea, pe care n-o divulg din motive de "confidențialitate", chiar mi s-a împlinit!) În program ni s-a prevăzut într-o dimineață și o vizită într-un chibuț. Totul era frumos, case arătoase, curățenie și ordine. Am fost invitați în casa unei familii de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
Ă Să remarcăm că acest final este o posibilitate care a fost anticipată în text, și care acum buclează creând o armonie superioară și o tușă lirică. Totul este însă profund anti- caragialesc. Naratorul refuză la scenă deschisă acest final divulgându-i caracterul pur ficțional și implicit aerul de farsă. Este rama care redimensionează faptul anecdotic la scara unei ordini cosmice, unde cele două existențe sfă- râmate relevă dramatismul condiției umane etc. Naratorul vrea să vedem trucajul, să vedem strategiile discursive
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
între interlocutori dom- nește o armonie deplină ne încredințează naratorul. „Lacuna” despre care vorbește Lache este una sesizabilă în orice legislație și a făcut obiectul unor ample dezbateri : pedeapsa capitală. Și aici sunt două accente esențiale prin care naratorul ne divulgă o parte din background-ul scenei discuționiste. Sensul semnelor citării care încadrează fraza „pentru prima oară în viața lui” relevă atât faptul că fraza îi aparține lui Lache, reluată aici la persoana a III-a, cât și faptul că enunțul
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
fel de umanitate populează acel intestin al mahalalei ? Nu despre naturalism este vorba la Pintilie pentru că regizorul nu intenționează să realizeze o radiografie a unor medii defavorizate. Această decuplare de la codul realist se produce încă de la începutul filmului când regizorul divulgă convenția și anume faptul că totul este creat pe platoul de filmare pe care-l face vizibil prin ceața fumigațiilor. Nu o felie de viață, ci o viziune asupra unei lumi care însă, nu este cea a lui Caragiale, dar
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
pe biata femeie!" a mai afirmat cu subiect și predicat eminentul procuror Doctor Rognavaldur Sicl. Modul cum a intenționat numitul Josua Raikovic să-și omoare soția legitimă, doamna Rachel Raikovic, eminentul procuror Doctor Ragnavaldur Sicl n-a vrut să-l divulge în fața sălii pline de spectatori (pentru a nu furniza idei criminale în subconștientul acelor oameni inocenți. Se spune, totuși, din surse bine informate și care au vrut să-și păstreze anonimatul, că eminentul procuror a expus cu sala evacuată că
[Corola-publishinghouse/Science/1520_a_2818]
-
ce trece." Așa că a trebuit să-l condamne pe Gough la moarte. Înainte de execuție, a venit un înalt funcționar în celula condamnatului, garantându-i grațierea și chiar și o frumoasă recompensă. Pentru asta, Gough doar ar fi trebuit să-i divulge doar numele celor mai importanți conducători ai rețelei de spionaj economic. Primele dubii în legătură cu vinovăția lui Gough au apărut peste doi ani. Încetul cu încetul, se dezgropă tot cazul. Ziarele făcură vâlvă, iar Noul Metro Goldwyn Mayer turnă un film
[Corola-publishinghouse/Science/1520_a_2818]
-
În condiții de secetă se face simțită În orice cooperativă agricolă o tendință consumatoristă care acționează, uneori, spre limite maxime neobișnuite” adică ceva asemănător expresiei „Mănânci de unde n-ai”, completăm noi. Ziaristul cu pricina (al cărui nume nu a fost divulgat) continuase cu niște explicații personale scriind că „Au existat și la Pungeși și la Cursești astfel de tendințe consumatoriste excesive. După unii ar fi trebuit ca În acest an nici să nu mai existe o rată a acumulării sau să
Momente istorice bârlădene, huşene şi vasluiene by Paul Z ahariuc () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1744_a_92269]
-
itinerariului și precauția de ocolire a zonelor populate și a tuturor satelor, oricât de izolate, mergând numai noaptea și numai prin pădure și prin zăpadă înaltă, atacul unor răufăcători asupra călătorilor, întâlniri neașteptate, trădarea călăuzei străine, care sub puterea băuturii divulgă numele transfugilor, și în sfârșit după o aparentă reușită trecere dintr-o țară în alta, spulberarea planurilor de călugărire ale lui Aleksei, întâmpinat de fratele mai mare de cealaltă parte a graniței și reîntors acasă, cu forța. Rămas singur, fără
AUTOBIOGRAFIA LUI PAISIE VELICIKOVSKI, O POETICĂ A DEVENIRII by NICOLETA-GINEVRA BACIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/346_a_610]
-
preuteasa nu voia să ia măcar o bucățică, să nu turbeze, popa, pișicher, o sfătuia să ia că mai mult decât este nu poate fi și apoi, vorba evanghelistului, cui cu cui se scoate... Târziu de tot, când Mișa a divulgat popii secretul acesta a râs de nu mai putea și a conformat intrarea scroafei în veșnicie cum alta n-o să mai intre vreodată: cu muzică, și bună dispoziție! Altă întâmplare cu popa Ciobanu. După ce Regele Carol al II-lea
VIEŢI ÎNTRE DOUĂ REFUGII CARTEA PĂRINŢILOR by AUREL BRUMĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91701_a_92398]