6,066 matches
-
Simion Mehedinți, a și spus: în această desfășurare continuă, istoria prezintă oamenii, actorii, iar geografia scena, pe care se petrec toate, cu luminile și umbrele ei, cu decorul și spațiul, întocmai ca la teatru... Râse ușor. Mă îndemnă să mai gust din pahar. Apoi, tocmai când mă gândeam că întrebarea mea l-a derutat, s-a ridicat de pe scaun și a luat din raftul din mijloc volumul lui Geoffrey Hosting, Rusia, popor și imperiu, 1552-1917. Cartea asta, zise el, a apărut
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
repede spre "șerif" și dă să-i sărute dreapta, ca unui preot dar el și-o retrage. Fiți bineveniți în Casa Domnului! Poftiți, vă rugăm în odaia de oaspeți în sala de mese sunt măicuțele vă rugăm, să mergem, să gustați ceva. Nu avem vreme, Cecilia, ne grăbim, îi răspunde "șeriful". Ei îs din Suceava, vin pentru prima oară aici, dar se grăbesc. Pleacă mai departe. Om sta noi, altă dată... Vera s-a retras la o măsuță din pridvor și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
coincidea și cu ieșirea din el, Cristea observase, săpată pe frontispiciu, inscripția: "Alege între trei și te vei rătăci". În timp ce-și contempla în inițiatica hălăduire prin Labirint niște viziuni ale propriei copilării, Dimitrie Cristea este prevenit că "cine gustă peste măsură din aromele trecutului alunecă în nebunie". Vai, cât de actuale sunt aceste considerațiuni pentru nostalgicii basarabeni după trecutul sovietic "când era bine, pentru că eram tineri și frumoși"! În acest "spectacol al timpului", cei doi Rebega și Dimitrie Cristea
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
lui Grigore Vieru" (op. cit. p. 68). Theodor Codreanu observă că în România intervențiile critice, reacțiile sunt mult mai puține decât în Republica Moldova și, de cele mai multe ori, rostite în funcție de tabără, dar acest fapt este pus sub aspectul că autorul basarabean este "gustat" de publicul larg, exceptând câteva situații de altă natură, apărute abia după 1989. Cert este că odată ce poetul și-a atins visul, acela de a călca pe pământ românesc, au și apărut primele reacții critice acuzatoare. Relevante sunt cele publicate
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
stil", mestecă gumă și gândul roz, că peste câteva luni, se va întoarce acasă pe sus (adică cu avionul) și cu bani. Și de ce nu, atunci, poate, la ieșirea din aeroport, în puțină confuzie cu diaspora, va avea șansa să guste (pe gratis) zece secunde din dreptul la comunicare pe sticlă... De unde să știe "valahul" că: "Viitorul și trecutul / Sunt a filei două fețe / Vede-n capăt începutul / Cine știe să le-nvețe?" Pentru el, ca mâine întorcându-se pe sus
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
Codreanu n-a strunit cu mai multă pricepere armătura de date, Transmodernismul reprezentând o lucrare care te copleșește prin volumul de informații oferite. Nu e locul să pătrund în cazuistica lucrării, pentru a lăsa cititorii să se bucure și să guste, la sursă, fructele spiritual-intelectuale ale acesteia, dar, ca să confirm ceea ce remarcam mai sus, anume că ideile cărții se impun ca personaje, iar cartea, în sine, ca una de proză, voi încerca o povestire cât se poate de prescurtată a lor
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
cu faimă de "capodopere". Ca tămâia pentru preot, tot așa e și mirosul acestora pentru el: îi sporește "trezvia", acuitatea, îl îndeamnă la paralelisme (apropieri și diferențieri), la exerciții de axiologie și imagologie. Nu-l atrage critica estetică și nu gustă prea tare stilistica. Modelele sale declarate sunt câțiva critici de "primă clasă": Ibrăileanu, Călinescu, Ralea, Vianu, care au "vocația ideilor", știu să privească viața. Semn că a depistat o anormalitate, se întreabă de mai multe ori "de ce se tem de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
de gândeai că-i mană cerească. Fugea, că În cordon o avut voie să fugă, numai În afară nu avea voie... Și se ducea după rădăcina aia de stuf ș-o mânca, și zice către mine: „Auzi, dom’le, ia gustă și matale să vezi ce bună e!”. Dar eu Îl Întreb: „Nu vă supărați, da’ ce e asta?”. Zice către mine: „Biscuite de baltă”. „Doamne, Maica Domnului! Io de asta n-am auzit.” „Biscuite de baltă.” Nici În gură nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
prea mare încredere. Care-ar fi fost șansele să găsească vreo substanță secretă acolo? La urma urmei, era un laborator de școală. Un ultim gînd l-a făcut să mai zăbovească o clipă în cadrul ușii înainte de-a pleca. Să guste din substanțele aflate în cele cîteva recipiente pline sau parțial umplute. Totuși ar fi putut să-i iasă bube pe față sau chiar să-și pună viața în pericol. Nu era atît de tare la chimie încît să-și dea
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
este rău, dar nu pare să fie ceva serios. Cred că iar umblă cu prostii. O să-i facă bine să iasă din casă. Ușa s-a deschis și Marcu s-a strecurat înăuntru. Cioc, cioc, ești acasă? Acum, Cornel nu gusta astfel de glume. Sînt bolnav, i-a spus drept justificare, ca și cum asta l-ar scuti să mai spună altceva. Marcu nu l-a crezut. Hai să mergem să ne distrăm. Dacă nu-ți poți folosi picioarele, te car eu. Dar
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
tatălui meu, Elena, fusese căsătorită cu un italian: inginerul Umberto Pescamossa. Unchiul Umberto ne iubea mult, făcându-ne mereu cadouri din Italia lui, visând să ne ducă odată acolo. Medalioane cu Madonna, din aur și argint, ciocolată din care am gustat pentru prima oară și multe altele erau cadourile lui pentru noi, copiii, dar și pentru mama, de care îi era milă văzând-o mereu înrobită la treburile casnice și lucrând noaptea la fabrica de țesut covoare de iută. Într-o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
fi stăpânite, aproape Ți-aș spune: că se face târziu că ele nu sunt deloc numai interioare că idealurile nu erau ascunse doar travestite că învăț, că vreau (vrei?) sperând că există mai mult de doi, cafeaua gustată acum nu gustă nimic fără zahăr, fără tine. Ea îi spuse: pentru toate viețile, râzând. Mascalzone, Mari reduceri de prețuri râzând, îndreptându-se spre biserică, legând calul de un arbore, lumânări luminând alianța sfinților mezalianța. Ea ieși încet cu spatele din templu Calul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
Al tău, René. 23 iulie 1974 (A șaptea zi de la despărțirea noastră) GAVRÉA, ma bien-aimée, aștept tot timpul vești de la tine! Datorită protecției tale am ajuns cu bine la Pacotane. În timpul călătoriei am răcit, lucru care m-a împiedicat să gust apa mării. La asta trebuie adăugată și reticența - aș zice chiar repugnanța - pe care o resimt de fiecare dată când petrec vacanțele la mare. Îi găsesc pe oameni cu totul indecenți în bikinii lor, cu maiourile lor de Tarzan, pozele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
ști. Dar profunda detașare de care dau dovadă în fața criticii pe care noi o avem la adresa lor, de exemplu diferitele corecții ce le sunt aplicate, permițând să ne închipuim că ei trag un mare folos pentru imaginația lor, că ei gustă destul delirul lor, pentru a fi valabil numai pentru ei. Și, de fapt, halucinațiile, iluziile etc. ... nu sunt deloc o sursă de plăcere neglijabilă. Senzualitatea mai bine ordonată își va găsi partea ei, știind că vor domestici seri de-a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
totul în jurul lor e vanitate. Unii, ca mine, își ridică fața târziu, să cadă peste ea fulgii de zăpadă, deschid gura ca să primească pe limbă acel gust sălciu, dar bun, impregnat de melancolia copilăriei, când, plini de sete și foame, gustam veseli dintr-un bulgăre de zăpadă ca dintr-un măr. Ultima zi a anului. E alb peste tot. Am în mine parcă toate „zăpezile de altădată”. Zăpezi care s-au amestecat cu pământul, ascunzându-se în hrana de toate zilele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
cu o cafea și începea să depene amintiri despre Ardealul de unde venise, mutat disciplinar. Făcuse fiului său nuntă cu dare și îi cununase la biserică cu mai mulți preoți. Tovarășa Țâru, mi-a spus cu ceva timp înainte, după ce a gustat din țuica de prune pe care a încuiat-o apoi în fișetul de lângă biroul mare din lemn de stejar, ce faci dacă o să cadă comunismul? Nu știu, am răspuns uimită de întrebare. Nu mă gândisem niciodată la asta. Dar dumneavoastră
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
contra unei sume nu prea mari, se putea servi grătar cu cartofi și cu salată, o băutură și o cafea cu ciocolată, frișcă, ori prăjituri. La bufete era mereu aglomerat datorită mirosului irezistibil de grătar și de cafea naturală. Am gustat ceva în picioare, am băut o cafea și am alergat pe holurile nesfârșite în căutarea cabinetului profesorului de filosofie. O frenezie ciudată pusese stăpânire pe mine. Simțeam că sunt gata să descopăr o altă lume despre care nu cunoșteam nimic
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
de la Parma. Dar a fost descoperit. Nu, altcineva a fost. Mainardino era sigur că ar fi putut dovedi, numai dacă... - Numai dacă? - Dacă ar fi izbutit să Înțeleagă cum fusese administrată otrava. În ultimii ani, Frederic devenise bănuitor și nu gusta niciodată nimic fără să-l fi supus mai Întâi degustătorilor. Și totuși a fost otrăvit, cumva. - Dar nu ți-a spus niciodată numele asasinului? - Nu. Însă Îl ura din răsputeri. Omul acela nu omorâse doar un suveran, ci ucisese și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
insectă slabă, ce știi, sau ce-ai aflat? Cu cugete, neastâmpăr de ce folos ți-e ție O viață efemeră să, vrei a-nvenina? Ziua de azi e scumpă mai mult decât o mie Din secolul ce încă cutezi a aștepta. Gustați cu tinereță, din fructul frumuseței; Iubiți, iubiți plăcerea pîn' la confinul vieții, Înțelepciune numai acestea pot a fi. Fără amor, plăcere vrun bine - a fi nu poate, Minciuni, deșertăciune sunt celelalte toate, Spre amăgire bune, iar nu a folosi. O
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
înțelepții. Am ajuns să credem că exact opusul a ceea ce spun ei este adevărul absolut în viață. Revoluția și dragostea sunt cele mai grozave și mai plăcute lucruri din lume, fapt de care ne-am dat seama după ce-am gustat din strugurii acri ai minciunii pe care ni i-au oferit bătrânii înțelepți. Ceea ce vreau să cred orbește este că Omul e făcut pentru dragoste și pentru revoluție. Ușa s-a deschis brus și-a apărut, în prag, chipul zâmbitor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1863_a_3188]
-
îndrăgostesc de tine în fiecare diminieață atunci când orașul cască alene tu deschizi larg ferestrele și aduci dimineața în pumni ne spălăm cu ea pe față apoi vorbim despre dragoste sărutând literele dezmorțite ale cuvintelor iubirea noastră seamănă cu o carte gustăm cu privirea fiecare rând sau punem semn între capitole înainte de a ne prăbuși în noi cu poftă neostoită poveștile acestea au vechimea lumii (ar putea spune cineva) dar eu ridic din umeri indiferent și mă îndrăgostesc de tine în fiecare
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]
-
Și ai să fii, de toate, vindecată. O să organizăm un bal magnific, Ca în Bulgakov vom dansa, prin noapte, Mă voi numi Maestru, onorific, Scriindu-te cu amăgiri și șoapte. Vom fi serviți de eroine nude, Din cupe pline vom gusta uimirea, Doar ploi de stele or să ne mai ude, Ca să cunoaștem, astfel, nemurirea. Când toate deveni-vor doar cenușă Vom sta alături, recitând poeme Și-n cer se va deschide, brusc, o ușă, Prin care Dumnezeu o să ne cheme
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]
-
cu gândurile mele. Așa te țin alături, noctambul, supus doar insomniilor abstracte, apoi cutreier noaptea, alergând printre iluzii, stări, idei sau acte. Aș vrea să nici nu pot să ațipesc, să-mi scot prin oboseală nemurirea, păzindu-te constant, intransigent, gustând dorința, dorul și iubirea. Insomniac, desfid repaus lung, refuz să dorm, iubesc starea de veghe, iar noaptea ne vorbește prin tăceri, prinzându-ți vis și șoapte la ureche. Atunci când ochii mari ți se închid se face liniște în toate cele
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]
-
lui Simon o cămașă. Le-am dat cadouri și doamnei Klein și lui Eleanor, ba chiar și unor colege. Când nu munceam, preferam să stau la familia Klein, unde pervazele erau la același nivel cu trotuarul și în felul ăsta gustam din senzația de a ședea pe canapea în timp ce afară se conturau tot felul de consecințe ale fărădelegilor noastre, ca în cazul unui Roger Touhy, sau Tommy O’Connor, Basil Banghart sau Dillinger, care-și făcuseră operații plastice, își dăduseră cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
mărimea unui țambal și sosierele cât nava argonauților. Mai era prietenă și cu văduva unui tip care era implicat în Scandalul Teapot Dome*, care creștea câini de cursă. Și tot felul de indivizi din ăștia. Pentru prietenii noi care nu gustaseră faimoșii ei rinichi de vițel, pregătea totul dinainte acasă și se ducea la ei să gătească. Îi plăcea nespus să hrănească lumea și deseori gătea și pentru vânzători; nu suporta să ne vadă că mergem la restaurant, unde, spunea ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]