4,492 matches
-
ai schimbat, dintr-o dată, atitudinea, dar până acum mi-ai vorbit ca unui om obișnuit. Vrei să mă formalizez, adresându-mă ca unui trimis al lui Nobunaga, de-acum Încolo? — Întocmai. — Ei, atunci, pleacă imediat acasă. Ieși afară de-aici, Maimuță! se ridică În picioare Koroku, coborând În grădină; glasul său devenise tăios, iar În ochi i se zărea o licărire primejdioasă. O fi crezând stăpânu-tău Nobunaga că Hachisuka e pe teritoriul lui, dar aproape toți cei din Kaito sunt conduși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
de mine. Nu-mi amintesc ca eu sau oricare dintre strămoșii mei să fi primit un singur bob de mei de la Nobunaga. Ca el să se uite la mine cu aerul unui senior de provincie, e culmea absurdului. Du-te, Maimuță. Și dacă spui vreo grosolănie, te omor! Îl privi el Încruntat, apoi continuă. Și la Întoarcere, să-i spui lui Nobunaga așa: el și cu mine suntem egali. Dacă are vreo treabă cu mine, poate veni personal. Înțelegi, Maimuță? — Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
-te, Maimuță. Și dacă spui vreo grosolănie, te omor! Îl privi el Încruntat, apoi continuă. Și la Întoarcere, să-i spui lui Nobunaga așa: el și cu mine suntem egali. Dacă are vreo treabă cu mine, poate veni personal. Înțelegi, Maimuță? — Nu. — Cum!? — E o rușine. Chiar nu ești nimic mai mult decât șeful unei bande de tâlhari neînvățați? — C-ce?! Cum Îndrăznești?! sări Koroku Înapoi În cameră, oprindu-se În fața lui Tokichiro, cu o mână pe garda săbiei. Repetă ce-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
-i da vreun răspuns acestui mesager, aș dori să poposești un moment și prin camera mea. Am ceva ce-aș dori să-ți spun. Și, cu aceste cuvinte, se retrase. Koroku dădu din cap În urma lui, apoi reveni spre mesager. — Maimuță... nu, se corectă el, vreau să spun, onorabile trimis al Seniorului Oda... ce fel de treburi ai cu mine? Să le auzim, pe scurt. Tokichiro Își umezi involuntar buzele, gândindu-se că acela era momentul hotărâtor. Avea oare să-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
obiectiv problema, ești Întocmai ca nebunul care șade pe acoperiș și-și privește propria casă mistuindu-se În flăcări. Continui să te Încăpățânezi, cu toate că focul te cuprinde din toate cele patru laturi. Și nu ai decât trei mii de ronini! — Maimuță! Gâtul tău subțire se apropie tot mai mult de sabia mea! — Cum? Gâtul meu e În pericol? Chiar dacă le rămâi loial celor din clanul Saito, ce fel de oameni sunt ei? Au comis toate atrocitățile și trădările cu putință. Crezi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
plece cu una, cu două. Ekei termină de vorbit, dar Koroku rămase tăcut. — Domnule Koroku, spuse călugărul, Într-un târziu. — Ce e? — Am auzit că solul de azi a lucrat cândva aici ca slujitor. — Nu l-am cunoscut decât ca „Maimuța“ și n-aveam idee de unde era. L-am cules de pe lângă râul Yahagi și i-am dat o slujbă. — Nu folosește la nimic. — Nu folosește? — Amintirea vremurilor când te-a slujit a devenit un obstacol care nu te lasă să vezi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
pasageră pentru mine și, când judec caracterul unui om privindu-l, de obicei, Îmi păstrez concluziile pentru mine Însumi. În cazul de față, Însă, am fost șocat. Într-o bnnă zi, omul ăsta va face ceva extraordinar. — Mutra aia de maimuță? — Da, Într-adevăr. Omul acesta ar putea urni cândva din loc Întreaga țară. Dacă nu s-ar afla În acest Imperiu al Soarelui-Răsare, atunci ar putea să devină suveran. — Ce vorbești? Am bănuit că n-aveai să-i iei În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
data asta, cine-i Generalul Morților? E cam trist, chiar dacă este dușmanul. Îi voi ține minte numele, dacă alta nu. — Îl cheamă Kinoshita Tokichiro sau așa ceva. N-am auzit niciodată de el. — Kinoshita... ăsta-i ăla căruia i se zice Maimuța. Nu-i decât un ofițer inferior. Nu poate prețui mai mult de cincizeci, șaizeci de kan-i. Un prostănac cu grad mic ca ăsta e generalul lor? Păi atunci, dușmanul nu poate avea intenții serioase. — Să nu fie vreo păcăleală. — S-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
acestui băiat nu vreau să mă duc la Sunomata. Astfel, nu Își va neglija Îndatoririle În fața Domniei Sale. — Soțul meu Înțelege asta foarte bine. Chiar dacă așa e, Hideyoshi va fi printre oameni invidioși pe succesele lui timpurii și Îl vor numi „maimuța din Nakamura“ sau „fiu de țărănoi“, dacă o țărancă jerpelită va cultiva o grădină de legume În curtea castelului. Până și propriii lui vasali vor râde de el. — Nu, Mamă. Îți faci degeaba griji pentru viitor. Așa ceva i s-ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
foarte frumos. Se trase puțin mai aproape de vatră și, pierdut În admirație, privi pătruns ibricul de fier. Ceea ce-i atrase dintr-o dată atenția fu modelul Încrustat pe suprafața metalului vechi. Era greu de spus dacă reprezenta un om sau o maimuță, dar, mica ființă, cu brațele și picioarele rezemate pe ramurile unui copac, stătea insolentă Între cer și pământ. „Seamănă cu mine!“ Își spuse Hideyoshi, incapabil să-și stăpânească un surâs spontan. Dintr-odată, Își aminti vremea când plecase din conacul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
mici, care se străduiau să nu izbucnească În râs. Îl priveau prin deschizăturile gardului din jurul ceainăriei. — Ia te uită ce mutră de maimuțoi are! — Da! Chiar așa arată. — Mă-ntreb de unde a venit. — Trebuie că-i un mesager de la Zeul Maimuță. Hideyoshi Întoarse capul și-i zări pe copiii ascunși după gard. În timp ce el fusese absorbit de desenul de pe ibric, cei doi copii Îl observaseră În secret. Hideyoshi Începu, dintr-odată, să jubileze. Nu se Îndoia că erau doi dintre cei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Le răspunse cu un surâs. — Uite! Zâmbește! — Domnul Maimuțoi a zâmbit. Cei doi copii Începură imediat să șușotească. Hideyoshi se prefăcu că se Încruntă la ei. Acest lucru avu și mai mult efect decât zâmbetul. Văzând că străinul cu față de maimuță intra atât de repede În jocurile lor, Manju și Chacha Îi scoaseră limba, Începând să se strâmbe la el. Hideyoshi Îi privi urât, iar cei doi se Încruntară și ei, Încercând să vadă cine putea rezista mai mult timp. Hideyoshi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
care spune că un mare om Îl va recunoaște Întotdeauna pe altul. În decursul conversației de la acea primă Întâlnire, Hideyoshi și Kanbei se legară unul de celălalt atât de strâns, ca și cum s-ar fi cunoscut de o sută de ani. MAIMUȚA MERGE SPRE APUS La scurt timp după Întâlnirea cu Kuroda Kanbei, Hideyoshi primi o misiune specială de la Nobunaga. Adevărul este, Începu Nobunaga, că aș dori să pun În joc Întreaga armată În expediția asta, dar situația Încă nu mi-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Nagahama, te rog să-i scrii că-mi dau cu moxa În fiecare zi. De cum termină tratamentul cu moxa, Hideyoshi porni spre front. Trupele care părăsiră orașul castelului Azuchi În ziua aceea erau, cu adevărat, impresionante. Nobunaga le privi plecând. „Maimuța din Nakamura a ajuns departe,“ Își spuse el, cu nenumărate emoții profunde trecându-i prin piept, În timp ce vedea stindardul cu tigva aurie al lui Hideyoshi dispărând În depărtare. Provincia Harima era perla de jad din acea luptă Între dragonul din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Într-o tabără străină, cu oameni necunoscuți, nu făcea decât să privească totul În jur cu ochii mari. Peste mulți ani, avea să ajungă vestit ca războinic al clanului Kuroda. În acel moment, Însă, era un copil singur, ca o maimuță de munte care căzuse din copac. În sfârșit, sosi și ziua fatală: se anunță căderea. Era a șaptesprezeceea zi din Luna Întâi, În al optulea an al lui Tensho. Nagaharu, fratele său mai mic Tomoyuki și vasalii lui superiori Își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
care ovaționau nu știau că acel tablou nu era Începutul unei campanii din apus, ci primul pas spre Kyoto. Cu excepția lui Mitsuhide și a unei duzini de oameni din statul lui major, nu știa nimeni. Curând avea să fie Ora Maimuței. Vuind prin soarele sângeriu de la apus, semnalele de corn răsunau Înalte și joase, unul după altul. Militarii, care nu făcuseră mai nimic altceva decât să se Înghesuie prin felurite campamente, se ridicară imediat pentru a se dispune În coloane. Rânduindu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
În cap din respect pentru fostul lor senior, uitară de nemulțumirea dinainte, rușinându-se imediat de propria lor meschinărie. Singura problemă era că, ori de câte ori se uitau la Hideyoshi, le venea să râdă. Deși nimeni nu-l mai numea În față „Maimuță“, fosta lui poreclă și actuala Înfățișare stârneau un oarecare amuzament. — Iuțeala ta ne-a surprins, Începu Sebei. Probabil că n-ai dormit deloc, de la Takamatsu până aici. Suntem ușurați să vedem că ești bine sănătos, continuă el, străduindu-se să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
de vasal. Sunt fericit pentru prima oară de când am plecat de la Castelul Takamatsu. În aceeași zi, Hideyoshi Îl invită pe Nobutaka să-l Însoțească Înapoi la tabăra sa din Tonda și, Împreună, porniră spre Yamazaki. Ajunseră În Yamazaki la Ora Maimuței, cei zece mii de oameni ai armatei lor de rezervă adăugându-se celor opt mii cinci sute de oameni din cele trei unități de avangardă. Nu mai exista nici un loc, În munți sau În sat, unde să nu se vadă oameni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
lui principală? Pare să-și fi făcut tabăra În regiunea dintre Râul Yodo și Shimoueno, cu Shoryuji În spate și cu Râul Enmyoji În fața lor. În aceeași clipă, dinspre Râul Enmyoji se auziră strigăte de război și detunături. Era Ora Maimuței. Râul Enmyoji, la răsărit de satul Yamazaki, era un afluent al Râului Todo. Zona unde se Întâlneau cele două râuri era o mlaștină acoperită cu stuf și papură, plină, de obicei, cu cântecele păsărilor, dar, În ziua aceea, nu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
blândă se Întindeau plantații și grădini de legume. La răsărit era Kuga Nawate; la miazănoapte, munți, la apus, Râul Enmyoji. Dar, În Întuneric, numai licărirea palidă a stelelor strălucea peste câmpul de luptă. Nu trecuseră decât trei ore Între Ora Maimuței și a doua jumătate din Ora Cocoșului. Drapelele lui Mitsuhide umpluseră toată câmpia. Acum unde erau? Toate fuseseră doborâte. Ascultase numele morților până nu le mai putuse ține socoteala. Nu durase mai mult de trei ore. Nu Încăpea nici o Îndoială
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
se despărțiră. O lance fu luată În grabă, iar săbiile trase din teci. — Blestemați să fiți! Cu un urlet tunător, cineva sări În desișul de bambus. Un zgomot ca al unei ploi de frunze sau poate al unei hoarde de maimuțe, sfâșie tăcerea nopții. — Shigemoto... Shigemoto... șopti Mitsuhide. — Aici sunt, stăpâne. — A... Shigemoto... repetă seniorul. Apoi dibui prin jur, ca pentru a căuta brațele care-l sprijineau. Din piept Îi țâșnea sânge, vederea Îi slăbea și abia putea vorbi. — Am să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
un zâmbet subtil, dar propria lui Înfățișare aparte era foarte potrivită pentru asemenea situații. — Senior Katsuie, nu te supăra din cauza asta. Nu face nimic, spuse el, ambiguu. Se prefăcea În mod vădit că ar fi fost beat. — Nu te preface. Maimuță! Băi, Maimuțoiule! În seara aceea, Genba se comporta și mai arogant decât de obicei. — „Maimuță!“ Na că mi-a scăpat, da’ nu-i ușor să te dezveți de un nume pe care l-a folosit toată lumea, timp de douăzeci de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Katsuie, nu te supăra din cauza asta. Nu face nimic, spuse el, ambiguu. Se prefăcea În mod vădit că ar fi fost beat. — Nu te preface. Maimuță! Băi, Maimuțoiule! În seara aceea, Genba se comporta și mai arogant decât de obicei. — „Maimuță!“ Na că mi-a scăpat, da’ nu-i ușor să te dezveți de un nume pe care l-a folosit toată lumea, timp de douăzeci de ani. Așa e, „Maimuța“ e numele care-mi vine În minte. Demult, era ca un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
seara aceea, Genba se comporta și mai arogant decât de obicei. — „Maimuță!“ Na că mi-a scăpat, da’ nu-i ușor să te dezveți de un nume pe care l-a folosit toată lumea, timp de douăzeci de ani. Așa e, „Maimuța“ e numele care-mi vine În minte. Demult, era ca un maimuțoi netrebnic fugărit de colo-colo cu treburi prin Castelul Kiyosu. Pe vremea aia, unchiul meu servea, uneori, În schimbul de noapte. Am auzit că Într-o noapte, când se plictisea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
instruit să aștepți În ambuscadă și să-l ataci pe drum, ca să se facă dreptate. Asta a fost o greșeală din neglijența dumitale, Unchiule, de la bun Început. — Greșeala mea? De ce? — Prima dumitale greșeală a fost aceea de a crede că Maimuța avea să ne facă jocul, venind la festivitatea de azi. Apoi, deși m-ai instruit să plec cu câțiva soldați pentru a-i Întinde o ambuscadă, a doua dumitale greșeală a fost că ai omis să trimiți oameni care să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]