5,342 matches
-
ne vîndă un Dion-Bouton din 1904, decît în cazul în care sîntem colecționari. Bineînțeles, raportul nostru cu lucrurile este mediat de către oameni, și raportul nostru cu alți oameni, de către lucruri. Mediologia are ca funcție precisă raportarea universului tehnic la cel mitic, efemerul la peren. Ca să fim clari, e mai bine să începem prin a distinge două ordini ale realității, două categorii de timp, chiar dacă apoi trebuie să demonstrăm cum se confundă frontierele. Distincția subiect/subiect și subiect/obiect susține diviziunea clasică
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
lumina electrică îndepărtează fantomele unei case vechi și istoria Rațiunii determină pierderea "faunei lucrurilor vagi". Mi se pare evident că, dimpotrivă, în raporturile subiect/subiect nu e de așteptat o posteritate a mitului și că o utopie seculară pe bază mitică (să spunem comunismul) nu poate să dispară din punct de vedere social decît în beneficiul unui mit religios cu proiecție utopică (să spunem Sfînta Rusie). Valéry confundă ordinile. Noi sîntem, în ordinea subiectivă (și numai în aceasta), condamnați sau mai
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
are întîietate. CUNOAȘTEREA CREDINȚEI Chiar Valéry, care evoca "reala importanță a imaginarului", remarca faptul că "întreaga structură socială se bazează pe credință sau pe încredere". Putem spune, scria el, "că lumea socială, lumea juridică, lumea politică sînt în mod esențial mitice", sînt lumi care-și primesc "existența, forța, impulsul și puterea de constrîngere"20 din chiar spiritul nostru. Jurămînt, constituție, tratat, contract, semnătură, trecut, viitor, proiect: aceste lucruri nu sînt "decît spirit." Cît privește banul, de exemplu, el constată că această
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
sfera inferioară și coruptibilă a perisabilului. Subiectul Întrupării nu este prima, ci a doua persoană a Sfintei Treimi. Și cea mai bună dovadă, în treacăt fie spus, că omul este triadic și ternar este faptul că Dumnezeu este trinitate. Tripartițiile mitice ale ordinii sociale (de tipul "preoți, războinici și țărani") au o garanție teologică mulțumitoare, în timp ce antropologiile duale care merg pe opoziția între doi termeni nu reușesc să treacă examenul originilor simptom rușinos pentru ele. Ceea ce noi dobîndim prin convenție sau
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
mult sau mai puțin religioasă, reziduală sau nu. Impregnarea întreține așteptarea care satisface sau nu proiectul propus. Un proiect de societate, un program de acțiune, un manifest sînt iceberguri simbolice îndată ce au început să zburde în lumea imaginarului și a miticului. Caracterul inconștient al mitului le permite să acționeze. Dacă s-ar fi autodesemnat, ar fi încetat să fie motor. Ideologii politici servesc drept intermedieri involuntare între o mitologie necunoscută și militanți mobilizabili. Ca să revenim la America Latină a anilor '60, la
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
se săvîrșește, mai întîi, prin nuvela La Țigănci, care ne aruncă într-o lume ce-și are propriile legi, unde ni se comunică un mesaj disimulat în realitatea imediată, susceptibil de a ne ajuta să reconstituim anumite figuri și structuri mitice. Dar să nu ne lăsăm înșelați de aparențe; deși operează cu simboluri, mistere și realități ascunse, Eliade nu are nimic de-a face cu o analiză de tip guenonian (lucru pe care îl spune limpede în Jurnalul său), căutînd să
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Simona Modreanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1377]
-
este răvășit în București, casele vechi și frumoase au devenit antichități irecuperabile, iar construcțiile noi sar în ochi prin opulență de țață parvenită, încărcată de bijuterii excesive. I-am suspectat pe bucureșteni că ar fi unii prea snobi, alții prea "mitică". Între ei, un strat de oameni cultivați, politicoși, ilustrativi; dar stratul se subțiază. Bucureștenii se plâng de sărăcie, și este, într-adevăr, multă sărăcie, uneori suferită demn, alteori nerușinată, într-un fel de calicie, cu jeluire și expuneri indecente ale
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
orașului. Din Ciric, din Galata, Tătărași, Sărărie și Țicău, din toate străzile prăvălite ale vechiului Iași, de peste tot, răsare acest cult. Până și bucureștenii, mai snobi, mai cârcotași, mai subțiri, mai intelectuali, cum or fi, mai șmecheri, mai Mitică (cei mai mulți mitici din lume sunt concentrați la București), deci până și bucureștenii au acest cult al lașului. E un fel de obligație națională, nu merge altfel... "Trebuie să fii puțintel ieșean, dacă ești român." Îmi amintesc de un concurs de primariat unde
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
Rovers care perturba ritmul ordonat al vieții lor medievale. Deși eram Încă departe de momentul instaurării ayatollahului Khomeyni, mersul istoriei se făcea deja simțit, fără ca noi să-l putem descifra. Ruinele de la Persepolis se Înălțau deasupra deșertului, evocând un timp mitic. Brook ne prevenise să nu intrăm În aceste ruine cu atitudinea arogantă a turiștilor interesați să se fotografieze lângă coloane și morminte de regi. Odată ajunși, ne-am așezat pe pietre și am rămas tăcuți, lăsându-ne pătrunși de forța
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
undeva. Se duce undeva. Îi percepi vibrația. O reții. Încerci ca această coardă să vibreze În tine. Văzând Medeea la Paris, Eugen Ionescu a Înțeles direcția muncii noastre și a descris-o În termenii cei mai clari (articolul, intitulat „Dimensiunea mitică a realității“, a apărut pe prima pagină din Le Figaro și a fost reprodus ulterior În Secolul 20, În numărul dedicat Trilogiei): Desigur, În Medeea lui Andrei Șerban este vorba de o tentativă teribilă, tragică, aproape disperată, nemărturisită, de a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
și povestitori, își recunoaște în Nicolae Breban romancierul. Cu straniul său univers de trăiri morale, cu amețitoarele imersiuni în adâncuri sufletești nemaicercetate în proza noastră, cu personajele sale dimensionate multiplu, ca acel memorabil Grobei din Bunavestire, basculând între banal și mitic, între grotesc și superbie. A urmat în cariera lui N. Breban, scriitor de acum foarte cunoscut, comentat mult de critică și impus astfel de ea, se poate susține, atât atenției cititorilor obișnuiți, cât și celei a cercurilor puterii, a urmat
Amintiri și portrete literare - ed. a 3-a by Gabriel Dimisianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1345_a_2700]
-
gândurile mele ca acum. Între timp, îl cunoscusem și eu pe țumpi (ultima aventură - prostul, mitomanul, frumosul...). Simțeam însă față de dânsul o mare bunăvoință și rămăsesem profund emoționat de intensitatea trăirilor sale despre care îmi vorbea, chiar și sub forma mitică în care mi le servea. Nu eram preocupat defel de măsura în care cele ce-mi spunea corespundeau ori nu realității obiective. Important mi se părea că el însuși credea în ele și le dădea viață: era câteodată atâta pasiune
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
experiența necesare, respectiv la Ministerul Afacerilor Externe. Am adresat, în acest sens, un Memoriu ministrului Sergiu Celac, de care mă legau multe "campanii diplomatice" și, de la 1 martie 1990, am redevenit DIPLOMAT! "Privind înapoi cu mânie", descopăr și eu, ca miticul Orfeu, din Dosarul de la securitate, ce peisaj de infern am lăsat în urma mea. Revin deci la Dosar și la "bolgiile dantești" ale sale. Fiind vorba de o structură militară și ce structură! -, Dosarul e împărțit riguros pe "secțiuni", fiecare purtând
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
nu vrea să excursioneze de-al dracu' ce e, să ne fi dat și nouă o satisfacție după ani de muncă", am scris mai sus. După ce i-am pus pe jar zi de zi, mâncându-și singuri ficații, nu ca miticul Prometeu care avea în acest proces un ajutor "de sus", după transferul la ONT, au trecut la atac și mai înverșunați, sperând că dacă la Externe nu m-am lipit de "o trădare, o subtilizare de documente, o informație ultrasecretă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
să citească cu multă înțelepciune ce este scris în stele și nici unul dintre ei n-a urmat cursuri de astronomie. Seara privesc cerul împreună cu Aia și sunt impresionat de cunoașterea pe care o posedă. Îmi descrie fiecare astru, reconstruind întâmplările mitice în care acesta a fost implicat și la care au participat zei și oameni. Mă cuprinde o nostalgie nelămurită ca și numele meu să fie dat, după moarte, unei constelații nemuritoare. Antrenament erotic Deseori mi se întâmplă să fiu foarte
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
dat seama că numai un cutremur teribil ar mai fi putut să mântuie locurile acelea, sau poate un incendiu devastator. În vis, am dat foc Romei. Orașul întreg, cu palate de aur și foruri celebre, cu toate cele șapte coline mitice, fierbea în magma clocotită, topindu-se lent și dispărând în vârtejul gigantic al unui nămol fecaloid. Eu înotam cu mare dificultate în acest fluviu pestilențial, stâlcit între o mulțime de trupuri răsucite strâns în amplexuri perverse. Aerul întreg era năclăit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
M-a urmat bucuros până acasă. I-am dat de mâncare și el s-a culcușit fericit dinaintea ușii. Nuntă Am asistat la o nuntă în sat. Ritualul prevede, cu această ocazie, nararea unor evenimente cosmice, incluse într-un scenariu mitic; sunt apoi înșiruite și unele reguli practice pe care soții trebuie să le respecte. După aceea este reprezentat un fel de spectacol despre răpirea miresei. Totul e extrem de solemn și grav. Evocarea unor astfel de fapte simbolice te face să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
despre mine. Ucenicie Bătrânii, atunci când se lasă seara, sunt obișnuiți să se așeze în fața pragului și să povestească întâmplări vechi, ieșite din comun. De când le înțeleg limba, pot să-mi îngădui și eu plăcerea de a-i asculta. Istorisesc fapte mitice, folosind un ton ritmat în versuri scurte, trohaice, care se contopesc într-un sistem de rime împerecheate. Reușesc să concretizeze admirabil până și conceptele cele mai abstracte. Acum știu că greșeam când socoteam că alegerea pe care o făcusem ca să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
predominant orală. Preceptele sunt memorate și urmate, tocmai pentru că nu sunt scrise. Dar preoții lor folosesc o scriere secretă. Sunete și cuvinte Rescriindu-mi Metamorfozele, m-am amuzat împreună cu Aia să improvizăm unele expresii noi, descoperind că, în spatele fiecărei schimbări mitice a corpurilor și obiectelor, există în realitate o transformare concomitentă a sunetelor din cuvintele ce le denumesc, care se înlocuiesc unele pe altele, într-un joc aproape incontrolabil și foarte periculos. Începeam actul gratuit al pronunțării unui cuvânt și, după
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
într-o pivniță, în timp ce soțul se afla la război. Când tânărul soț s-a întors, nu și-a mai găsit soția pe care o lăsase: în locul ei, într-un colț, era un miriapod. E curios cum circulă aici aceste istorii mitice care comunică aceleași obsesii terifiante. Anxietate De când a plecat Aia, nu reușesc să mă regăsesc. Mă scol dimineața și mă uit spre patul ei, sperând să-l văd desfăcut. Poate că s-a întors în timpul nopții. Dar nu descopăr nici un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
prelecțiune ținută de d. Maiorescu a avut ca temă budhismul" se consemnează în nr. 1 al Convorbirilor, pe anul 1867), astfel că "simbolurile eminesciene ale sacrului țin de acest timp" (muntele alb, insula "reprezentări fenomenale ale Centrului. Aparțin unei geografii mitice"). Demnă de tot interesul este observația privind renunțarea poetului la o dramatizare pe o idee faustică, întrucât "poetul încearcă a descoperi mesajele Răsăritului: problema lui Faust e a civilizației apusene. Opoziția dintre Occident și Orient ține de un fel de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
însă dual" trecutul și viitorul, cum la Baudelaire, Rimbaud și Mallarmé, la Eminescu sunt "imagini ale unui alt eu". Se urmăresc coordonatele pe care își face prezența mitul poetului. Chiar într-o poezie de tinerețe, Numai poetul, este prezentă "imaginea mitică a poetului" care, prin vizionarismul lui, "depășește orice limită a realității". Imaginea poetului se identifică vocii profetice, "aceea a credinței într-un dincolo al ființării". Două capitole mari tratează tema orfis mului și a lumii ca labirint, în imaginarul eminescian
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
particular, și a lui Nour, ca ființă cosmică. Această proiecție în infinit este caracteristică întregii gândiri artistice eminesciene și se vădește și în conceperea romanului" (Din nou despre Geniu pustiu). O situare a "istoriei faptice și erotice într-o istorie mitică a poporului român", află Dan Mănucă în dramaturgia eminesciană; toate personajele acesteia "meditează asupra omului, asupra rostului vieții și al morții" fapt ce-l îndreptățește să susțină că "din schițe și proiecte, resturi de scene și de tablouri ori din
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
figurile dialogale (dialogism cu "rol de contrapunct narativ") prosopopeea, erotema, epiplexis, pysma ("avalanșa de întrebări ce pune adversarul în dificultate"), ratiocinatio ș.a. Recursul la "strategiile comuniunii", Eminescu îl face prin apelul la "simțul identității", cu "argumente ce aparțin unei viziuni mitice sau speculative a întregului". Între figurile de comuniune distinge asocierea, cu trimitere la descrieri, narațiuni ș.a.; figurile amplificării sunt utilizate "pe scară largă" de gazetar (comorație, conglobație, dialogă, emfază, frequentatio, hiperbolă). Comentariul se arată ca o analiză tehnicistă, poate ușor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
sau dimpotrivă un "înflăcărat apărător al valorilor tradiționale", decantând totul într-un mare număr de "teme fantastice". Un alt mit este cel al "dascălului (înțeleptul, magul)", personajul misterios care știe să citească din cartea lumii, fiind "urmașul zeilor din timpurile mitice"; o poezie în care își află loc "metafizica negației absolute". Un al patrulea mit este cel "erotic", cel din "micile poeme bucolice" dar și din "poezia filosofică" a Luceafărului. Expresia lui este variată, într-un loc "sugerează voluptatea adormirii", în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]