3,245 matches
-
atât de surprinzătoare „trădarea” de care s-au făcut vinovați atâția intelectuali (de la Heidegger la Sartre, de la Celine la Aragon, de la Hamsun la Brecht), fascinați de kitschul nazist, tribal, rasist, retrograd al trecutului mitizat, sau de kitschul comunist, egalitar, universal, perpetuu „progresist” al viitorului perfect. N-ar fi prima dată când cărturarii și artiștii, plictisiți de „banalitatea” Înțelepciunii, Împovărați de propria solitudine și marginalizare, copleșiți de dilemele sociale prea complicate, devin pradă artificiilor extreme, ca stimulente „vitalizatoare”... doar că În Împrejurările
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
Își suplimentează lunile cu una secretă, pentru melancolicii și hedoniștii verii. O continuă substituire, coabitare și fecundare Între regnuri, abolind distincția dintre vegetal, animal și mineral; lucrurile recuceresc o misterioasă origine primară, doar pentru a o abandona instantaneu, În migrația perpetuă dintre lumi ambigue, riscante, suspecte, pe care Bruno Schulz le numește „sferele marii erezii”. Fidel unei adevărate transe surrealiste, autorul pune În chestiune formele imitative și sterpe ale aparențelor, automatismele de memorie ale materiei, reproducându-și, apatică și monstruoasă, lehamitea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
este „un teritoriu În afara legii”, deschis tuturor ademenirilor, abuzurilor, șarlataniilor, diletantismului proteic și modelator. Și visului, bineînțeles, agresiunii onirice. Sacrul atotputernic este Înlocuit de profanul atoate vulnerabil. Aventurierul irealității, sfidând normele și interdicțiile monotone, aspirând la un polimorfism prolific și perpetuu, se simte mereu umilit de plicticoasa lume a celor maturi, rigidizați de griji și strategii rutiniere. Marele Părinte, Unicul iudaic este Înlocuit de incurabilul Mare Copil, multiplicându-și jocul „grecesc”, deliciile blasfemiei carnavalești. Un redutabil, dacă nu cumva un imbatabil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
neobosit al enigmelor, pionier pregătit a detecta și exploda minele ascunse În tranșeele războiului burlesc Împotriva plictiselii, el păstrează, totuși, amprenta premisei contra căreia se revoltă. Un profet, totuși... chiar când eșuează În clovn, chiar când Îmbracă mantia alchimistului experimentator? Perpetuu neînțeles de prozeliții eșuați În simpli spectatori blazați, August Prostul proiectează, pe peretele fantomatic al scenei, umbra profetului care n-a fost să fie. „Cum puteai cere seriozitate de la ei, de la adunătura aceea de huruitoare și de spărgătoare de nuci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
Da: Cioran le contemplase, Încântat, și le rupsese, apoi, pe toate. „Așa nu se poate! Cioran zâmbind? Nimeni nu trebuie să-l vadă pe Cioran zâmbind”, decretase, amabil și decis, malițiosul care se vroia contemplat doar pe „culmile disperării”, În perpetua insomnie a lucidității, În poza absolutei dezabuzări. N-am mai fost În contact cu Cioran, după vizita la Paris, dar l-am reîntâlnit, aproape săptămânal, În 1995, În eseurile unui profesor american de filosofie, căruia Îi recomandasem să-l citească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
acest pluton de execuție, Împlinind fără Încetare ordine și, din nou, pregătit să decimeze, a dovedit, așa a fost să fie, că a zecea parte a fost să mi se Întâmple mie”. Terifiantele secvențe devin, nu o dată, oglinda inevitabilă și perpetuă În care ne recunoaștem, brusc. Femeia cheală, În rug roșu... Nici după oroare și tragedie, naratorul lui Kertész nu are o relație confortabilă cu evreitatea sa, chiar dacă nu o mai ignoră, refuză sau neagă, ci doar o acceptă, fatalitate inexorabilă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
nu? Dar cică, ce părere ai de cică? Și... cicăleală? Turcesc, tot turcesc. Colibă e slav. Influențe... Meseriile sunt nemțești, florile franțuzești... dar rastel vine din italiană: rastello. În latină: rastellum. Ca și rău, tot din latină. Reus: acuzat. Și perpetuu, noapte, nocturn, nobil, nod. Latinisme, toate. Și seară, și searbăd, și zi, și ziar, și zână. Dar zid este slav, ca și zâmbet... Dimineața este latin. La fel, diligență, dimensiune, digresiune, dignitate, dialectic, dialog. Dar dijmă este slav. Ca și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
vitalitatea și voioșia și violența ei, creativitatea și surogatele, parăzile și pustiul, inocența și mobilitatea și singurătatea ei. Fastuosul naivității și al spectacolului, travestiul și brutalitatea, optimismul și simplitatea și caritatea, bigotismul și confreria, exercițiul ludic și exercițiul fizic, halucinanta, perpetua antropomorfizare Își află, În opera „naturalizatului” artist, ecoul specific, inconfundabil. Nu este Întâmplător că imigrantul a ajuns dincoace de Atlantic cu un pașaport falsificat de el Însuși, nici că imaginile din repertoriul artistului sunt ale unei geografii cerebrale și migratoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
specialitate. În Infinitul de trei livre, o botezase „Sarah M.“. În urma unor leziuni bilaterale extrastriate în zona temporală centrală, se alesese cu akinetopsie, o lipsă aproape totală de percepție a mișcării. Lumea lui Sarah ajunsese să existe sub o lumină perpetuă de stroboscop. Nu vedea lucrurile în mișcare. Viața îi apărea ca o serie de fotografii nemișcate, legate între ele doar prin urme fantomatice de mișcare. Se spăla, se îmbrăca și mânca în momente disparate de timp. O întoarcere a capului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
să semeni cu ceea ce iubești. El și cea care-i era soție de atâția ani semănau atât de bine unul cu altul, încât între ei nu încăpea nici o bizarerie a dorinței. În afară de bizareria impenetrabilă căreia i se abandonase. Țara mirării perpetue. Creierul despuiat. Enigma fundamentală, pe punctul de a fi rezolvată. Stătea în bubuieli de muzică tehno, așteptând-o pe Karin Schluter. Deasupra capului său, cineva gemea de tehno-durere, implorând eutanasierea. Un restaurant de zi, un șir lung de puști cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
Credeam că discutăm despre literatură aici. — Discutam despre viitorul fratelui meu. El lăsă capul în jos. Îmi pare rău. Spune-mi ce te preocupă. Varianta optimistă și cea pesimistă. Era plăcut să fie ascultată pur și simplu, fără judecata aia perpetuă, mută. Să fumeze în fața unui bărbat - fără să se ascundă - era chiar și mai plăcut. Îi spuse toate temerile ei legate de Mark: că ar putea să-și facă singur rău. Că o să se ivească un nou simptom bizar, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
rugăm să nu vă plimbați prin cabină sau să vă adunați în grupuri pe culoare. Se agață de cuvinte - o vestă de salvare. Ceva din specia asta s-a descătușat. Bărbatul-copil avea dreptate: Capgras e mai adevărat decât netezirea asta perpetuă a conștiinței. Avusese la un moment dat un pacient - Warren, în Țara mirării -, un bărbat de treizeci și doi de ani, comerciant în timpul săptămânii și alpinist în weekend, care alunecase pe peretele unei prăpăstii adânci și se lovise la frunte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
despart distanțe astrale, de mii de ani, se gândește, dar numai o clipă și după aceea, obosit de acest duios gând, Își reia starea lui de cumplită contemplare a propriei libertăți, ca un somn, ca o prostrație, ca o paralizie perpetuă, fără finalitate, transmisă din generație În generație, ca și cum gândurile ar fi imobilizate În pereții unui vârtej uriaș, o pâlnie a trecutului Înghițând ca o gaură neagră tot ce mai poate fi strop de „fire” În „nefire”. Și delfinul țâșni spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
sau să fii iubit? Te clatină dilema asta și te scoate definitiv din ultima iubire nemărturisită a vieții tale. „E o noapte duioasă noaptea când iubești / ceea ce nici iubirea nu poate salva.” Gaetana va intra de acum Înainte Într-o perpetuă, eternă confidențialitate. Căci ea, cu adevărat nu va ști niciodată. Condiția umană? Tu paznic de tramvaie al unui depou, Într-un București masacrat de mizerie și Întuneric, un oraș parcă În așteptarea unei ghilotine. Tu În el. În tine, o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
descoperi America. Pe corabia nebunilor, la rigoare, și într-un caz și în altul, precedentele sînt, vorba aia, gîrlă. Nu degeaba ciupește diavolul, ziua și noaptea, sforile marionetelor ca pe niște corzi de harfă (citat). Și nu degeaba ne alfabetizăm (perpetuu!), la urma urmei, șușotind gureș pînă ne vine sorocul. Cu un nume de familie involuntar expresionist (ce mult contează!), martirul, prin alterație consonantică, Horia își propune să tragă frumușel de guler în colecția "nouăzeci" a PHOENIX-ului toate cele vreo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1557_a_2855]
-
s-a întâmplat să mă trezesc stropit pe freză, de-ai fi zis că-s dat tot cu briantină. Într-o lume de batiste mototolite, de șervețele igienice mânjite și de pijamale pătate, îmi mișcam penisul jilav și umflat de perpetua spaimă că scârbosul meu obicei ar putea fi descoperit de careva care-ar fi dat peste mine chiar în momentul în care îmi deșertam cu frenezie sămânța. Cu toate astea, nu reușeam nicicum să-mi iau labele de pe făcăleț din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
te-ai lăsat la mâna sorții, același care a hotărât să crești într-un cămin-orfelinat și să înveți într-o școală specială ca asta în care lucrezi acum. E un fel de regulă a jocului sorții și, deopotrivă, o datorie perpetuă, de care te achiți de când te știi: să umbli încolo și-ncoace reîntorcându-te adesea în locurile pe unde ai trecut sau umblând prin locuri îndeajuns de asemănătoare ca să simți că nu te-ai îndepărtat prea mult. Uite că de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
de frumoasă! Nu putea înțelege cum Arm, care pe podium era o fată înaltă și suplă, dezbrăcată era numai rotunjimi. Am oasele foarte mici, matematicianule, nu ai luat asta în calcul, îi explicase cu ironie ea. Arm se dovedise o perpetuă enigmă pentru el, nu era prea convins că o înțelesese în totalitate vreodată. Purta o brățară subțire la glezna dreaptă și oricâte bijuterii îi oferise după căsătorie, prefera o brățară la gleznă în locul oricăror alte bijuterii, oricât ar fi fost
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
lăcrimoși. Dar doamna Sabina Duvid prezintă și un alt contrast interesant. Tip desăvârșit de ceea ce cu un cuvânt inestetic - peiorativ și trivial în intenția cu care e întrebuințat - se numește o balabustă, ea vorbește cea mai neaoșă limbă 1 Mișcare perpetuă (lat.). moldovenească, cu atât mai moldovenească și mai neaoșă cu cât doamna Sabina Duvid, emotivă și înzestrată cu o înflorită imaginație plastică, are un talent înnăscut de a-și exprima ideile colorat, în contrast radical cu filozoful Haim Duvid, care
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
spectaculos diferite, despre natura personajului și a romanului. O oarecare cumințenie, dar nu monotonie, ne întîmpină în critica tradițională. Personajul este un intelectual rafinat, cu o natură sentimentală, romantică (deci vetustă), din familia oamenilor "de prisos" (Al. Piru), tipul "adolescentului perpetuu" (Paul Zarifopol) etc. Studiile lui Nicolae Manolescu și Radu G. Țeposu au șocat prin noutatea viziunii critice. După primul critic, Emil Codrescu este un seducător, un desfrânat în imaginație. Dacă la Nicolae Manolescu, Emil Codrescu este un "seducător fără voie
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
duce și ce e dincolo de ea. Trebuie să văd ce e dincolo de eschimosul meu. Avionul a decolat. Azi nu mergem la film. — Puvirnituq înseamnă „locul unde miroase a hoit“, ne lămurește Tukalaq, aruncând sclipiri ghidușe cu ochii ce-i râd perpetuu. Nu e un nume prea ademenitor, remarcă Jonas. De ce se numește așa ? vrea să afle Emily. Există două legende. Una spune că, demult, când turmele sălbatice de caribou au încercat să traverseze râul, au fost prinse într-un vârtej și
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
patruzeci și trei de ani și, conform tradiției femeilor din generația ei, era practic o femeie bătrână. Fire albe Îi năpădiseră părul. Începuse să poarte ochelari aurii, fără rame, care Îi măreau ochii, accentuându-i și mai tare expresia de perpetuă consternare. Predispoziția ei spre neliniște (care fusese agravată În ultima vreme de muzica swing de la etajul superior) Îi reînviase palpitațiile la inimă. Erau deja o prezență zilnică. Cu toate acestea, În perimetrul acestei neliniști Desdemona rămânea un focar de activitate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
hochei pe iarbă, făcută În toamnă, eu stau Într-un genunchi pe rândul din față. Cu clasa mea, În primăvară, stau gârbovită undeva În spate. Fața Îmi este umbrită de conștiința de sine. (De-a lungul anilor, expresia mea de perpetuă perplexitate avea să-i distragă pe fotografi. A stricat fotografiile clasei și felicitările de Crăciun până când, În cele mai larg răspândite fotografii ale mele, problema a fost În cele din urmă, rezolvată pentru că fața Îmi era acoperită cu totul.) Dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
avea sentimentul că totul e relativ, că toate valorile sânt consensuale și negociabile. Că valori umane ca mila, suferința, credința, dragostea chiar, nu sânt altceva decât patetisme ieftine sau clișee culturale de mult uzate. Că arta este ironie și experiment perpetuu, joc cu concepte la rândul lor negociabile. Că Dostoievski este un mare scriitor pentru că un număr de oameni au decis acest lucru printr-un fel de vot (fie el și cenzitar). E o lume a spectacolului și-a virtualității, a
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
de legile damnării. Jocul dublu făcut de poet este impus de însăși mânuirea cuvântului. După Sartre, "poeții refuză să utilizeze limbajul, ei nu vor să numească lumea și, datorită acestui fapt, nu mai numesc nimic, căci a numi implică un perpetuu sacrificiu al numelui în favoarea obiectului numit, ori, pentru a vorbi ca Hegel, numele își relevă inesențialul, în fața obiectului care este esențial" (Ce este literatura?). Maurice Blanchot, dimpotrivă, pro-clamă preeminența cuvântului în raport cu lucrul despre care se pronunță. Numind un lucru, spune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1504_a_2802]