3,080 matches
-
chiar și pe studenții români. Jeff mi-a făcut un lobby care a întrecut toate așteptările mele (pe care nici nu le aveam că nu m-am gândit). După conferință am fost la I. pentru câteva ceasuri. Dumnezeule! M-a răscolit enorm și m-am abținut cât am putut. Mi-am amintit de Buturugă, de Sandu, de cei pe care, pe rând, i-am avut aproape în starea de invazie metastazică. I., iată, femeie ca mine, dar fără norocul pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
la ciclul de studii postuniversitare: master, doctorat. Mai târziu am luat și eu caseta. Nu am putut-o vedea la fel. Pe mine, imaginile de atunci nu încetează să îmi umple ochii de lacrimi și să îmi blocheze judecata. Mă răscolesc în cele mai adânci straturi ale sensibilității. Fiindcă Dumnezeu nu poate fi chiar în orice loc, a creat bunicile. Este forma laică de nășit. Pe cea religioasă, Nick, liber cugetător convins, nu ar fi acceptat-o niciodată pentru sine, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
că ar trebui să renunț să mă mai gândesc la tot coșmarul ăla. Să uit. Să-l las în urma mea. Oricum, sunt slabe șanse să pot dovedi ceva vreodată. Arnold are toată puterea ; eu nu am nici un gram. Și, dacă răscolesc iar tot rahatul, e foarte posibil să nu mă aleg decât cu și mai multă umilință și rușine. Cel mai simplu ar fi să nu fac nimic. Să-mi scot toate astea din minte. Să închid ușa în urma vechii mele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
și de impecabilă cât te poți aștepta de la un loc de muncă unde noroiul e materia primă a produsului fabricat. În realitate, dacă adăugăm și amestecăm apă și lut, sau apă și ghips, sau apă și ciment, ne vom putea răscoli cât vrem imaginația ca să le inventăm un nume mai puțin grosolan, mai puțin prozaic, mai puțin ordinar, dar întotdeauna, mai devreme sau mai târziu, vom ajunge la cuvântul exact, la cuvântul care spune ce are de spus, noroi. Mulți zei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
pur, ce se hrănește din sine Însuși pînă la dispariția totală a oricărei implicări personale. Dacă aș accepta aceasta, ar trebui să socotesc detașarea de orice emoție o formă necesară de modestie și de adevăr. Dar nici un adevăr nu mă răscolește dacă nu-l Înțeleg și cu inima. Nu vreau să ascund că mă refer la moarte tocmai pentru că mă tem de ea, după cum dragostea Îmi Îngăduie să mă uit la lucruri cum simt că mă voi uita la mare În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
este așa, fericirea trebuie construită pe terenul unde ne-am gîndit la ea... Mă uit seara la lumina care se scurge ca o șuviță de sînge În noapte, la brazii care strălucesc roșii pe munte, e ora care mi-a răscolit totdeauna sufletul, și mă gîndesc că, fără să vreau, zeii mi-au trimis speranța cum i-au trimis fratelui meu, Prometeu, vulturul pentru a-i ține cugetul treaz. De ce-ar trebui să văd un rău În ceea ce mă Îndeamnă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
Ploaia măruntă de-afară cade peste toate ceasurile În care m-am gîndit la zeii antici. Olimpul trebuie să fie pustiu, Însă cadavrul sfinxului grec nu va fi găsit În prăpastia unde s-a aruncat. Zeul-Întrebare trăiește... VÎntul de toamnă răscolește o mare pe care n-o mai zăresc. O umbră s-a strecurat parcă printre oțetarii uzi de ploaie. Forma mea de speranță și de demnitate e să văd În Întuneric doi ochi lucind fosforescenți... Cuprinsul SFINXUL OEDIP LABIRINTUL TEZEU
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
scrie, dar avea sfânt cuvântul Ce l‐a deprins la școala atotcuprinzătoare, Hrănind lumea cu lacrimi, cu lapte și sudoare. De zestre a primit o sapă, o furcă, o coasă și se lupta cu viața și soarta‐i nemiloasă Tot răscolind pământul să‐i afle taina lui, Storcând mereu din struguri licoarea vinului. A lustruit pământul umblând pe el desculți, Făcându‐ l drept și darnic prin anii ei cărunți. Așa e școala vieții; e‐o luptă, un război Care adună anii
OMAGIU MAMEI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/416_a_1082]
-
Ca‐ n Moldova, sfântul soare N‐ a văzut pe alte căi. Deci Moldova să‐ mi trăiască! Ea‐ i grădina românească, Patria amorului, Unde sunt zâmbiri mai sfinte și ochiri mult mai fierbinte Decât raza soarelui ! ștefan Petre TE VOI GĂSI... Răscolesc tăciunii unei flori de tei Sperând să te găsesc printre cenușă Te caut trist în ochii mei, Dar nu găsesc decât o teamă jucăușă... M‐ ascund după copacul de cuvinte și‐ ngenuncheat pe norul dintre noi Mă‐ mbăt cu buza
OMAGIU MAMEI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/416_a_1082]
-
cu Brahman, cu Unul primordial. Pentru Boethius atingerea perfecțiunii morale, pentru Giordano Bruno tensiunea suitoare a intelectului "eroic", dincolo de stele și cer, în eliberarea radicală prin mistuirea în focul sacru al poeziei, Shakespeare, după ce, în piesele sale negre, demască și răscolește cele mai crude nonsensuri în firea umană, în Furtuna redescoperă și exaltă ideea frumseții omului și a naturii. Leopardi înfierează nonsensul existenței pentru a-l exorciza dizolvându-l în pacea anonimă a nemărginirii. Goethe consideră că sensul omului este de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
are zbor, previziune a prăbușirii oricărei axiologii, apterii spirituali doborând pe cei înzestrați cu aripi. De asemenea, "Oamenilor le va plăcea să-si vadă propriile înfăptuiri uzate și distruse".: frapantă premuniție a antispiritualității și anticulturii actuale. Neliniște intensă bântuie și răscolește zecile de personaje figurând pe Poarta Infernului a lui Auguste Rodin. Dar dacă aici foamea de absolutul trăirii constituie mântuirea, în grupul Burghezii din Calais începând cu personajul cel mai în vârstă care este resemnat, în celelalte personaje străbate o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
ceasurilor din casă:„Vreau ca timpul să mă lase În pace!”(p.124). Și Încă o plăcută amintire din Pescărușul: scena! Vechea scenă care e bună de folosit, fiindcă Kostea o repară, an de an; pe scena aceea, care le răscolește trecutul comun, și care acoperită de omăt, pare o pagină albă, Nina Îl roagă pe fostu-i admirator, să-i scrie ceva cu un țurțure; cînd literatul Îi face hatîrul, ce se-ntîmplă? „În spatele scenei, scînteiază o mulțime de ochi: Întrezărim
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
chelise, îi căzuse părul de la radiații. Făcuse și cârciumarul cobaltoterapie. Carmen n-a scăpat. Belitu mai trăiește și acum. Privi iar spre rândul unde spera să se fi așezat Aspasia. Tot nu o zărea. Îi părea rău acum, cu cât răscolea amintirile, că nu o oprise când trecuse pe lângă el. Măcar să o salute, așa, câteva vorbe, să-i arate că mai există. Bărbatul din fața lui se întoarese spre el. Îi șopti: „Nu vi se pare cam... Nu știu cum, parcă nu-i de-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
susur de ploaie mocănească, plâns de copil gonit de acasă, de înger izgonit din minune. - Tovarăși, le mărturisi pe la prânz celor de la Securitate, a fost așa, ca o... Nu știu dacă mă înțelegeți, că eu sunt scriitor. Ce m-a răscolit a fost candela aia. Era exact ca aia pe care o pusesem de demult în schița cu care debutasem, Lumina veșnicului răsărit. Combăteam acolo misticismul, popii, mitropoliții, tot ce răspândește opium la popor. Sincer, că sunt ateu la conștiința mea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
un pantof și tot eu mă întorc să-l caut... Melancolie Liniștea parcă-i un licăr în noapte. Se-aud îngeri coborând pe pământ și în dansul lor aripile ating clapele universului; o muzica divină se revarsă peste tot. Mă răscolește un dor de necunoscut să-i pătrund tainele ușor, ușor. Insistent, mă îndeamnă, să trag cortina, să-mi joc rolul pe scenă. Dar, în liniștea de după cortină, o urmă de toamnă îngână plânsetul unei frunze rătăcite iar eu mă cufund
Reflecţii by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91646_a_93227]
-
trec anotimpurile pe lângă noi; ele revin aceleași iar noi nu ne mai recunoaștem... O altfel de iubire Sunt oameni cât gămălia acului care, într-un moment al existenței tale, nefaste, se strecoară ca argintul viu în suflet și ți-l răscolesc . Tu îi primești cu brațele deschise, nădăjduind să fie gând în gând, mână în mână cu tine... Le împumuți aripa ta ca să zboare, le dăruiești bucăți de lumină din sufletu-ți curat, ca o gazdă primitoare îi poftești pe umărul
Reflecţii by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91646_a_93227]
-
și m-a cuprins deodată o senzație de slăbiciune. Îmi închipui că era același sentiment pe care îl au personajele din filme când o stafie trece prin corpul lor. Totul în tine se cutremură, ca și cum un vânt puternic ți-ar răscoli oasele, sângele și toate organele, într-un vârtej de energie eterică. Imediat însă mi-am dat seama că nu era Patrick. El se afla la mii de kilometri distanță, tocmai în New York. Bărbatul acela avea părul mai închis la culoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
cuvinte frumos țesute într-o pânză, un bust, un cap, două brațe țintuite spre extremități, pe aripi imense cât toată suprafața orașului. Și lin, Cel țintuit pe propriul său zbor, de propriile sale aripi, care fâlfâiră ca ale unui pterodactil răscolind vidul, ne uimea privindu-i lungimea trenei pe care o puteau face stelele așternute pe cer, toate cuvintele Universului cu miriadele lor de familii, care apoi se micșorară ca o șosea, stârnind o ploaie de cuvinte peste noi. Și am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
și invers, pentru că și morții aveau același drept ca și cei vii: dreptul la locuință, la grevă, la cuvânt, la muncă, la o viață ecologică, precum și la o viață decentă. Doamne-ferește să-și facă ăștia sindicat! spunea Primarul. Chiar dacă se răscolea Pământul, nicăieri nu se găsea felia lipsă în care Mioara spera să-și regăsească zdrențele amintirii. Este foarte probabil ca în acel timp să se fi construit altul, încât nici nu mai știi unde să cauți. Dar dacă timpul lipsă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
să casc pentru că în echinocțiul de toamnă teza la matematică urma să aibă loc pe câmpia dintre Brăila și Baldovinești, după culesul porumbului, după tăierea ciocanilor, după prima arătură și însămânțare de toamnă cu boabe de grâu în pământul reavăn răscolit de plugurile tractoarelor, afânat de cârtițe și râme, adăposturi pentru licuricii și șerpii neveninoși pe care aveam să-i purtăm în buzunare ca talisman împotriva răului ce țâșnea din privirile profesorilor, ca cele îndreptate spre o gânganie sau spre o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
și în pliurile lor se vedea focul mocnit al gheții de iarnă. Ningea. Tot timpul ningea. Mereu cădeau din cer fulgi, câteodată mai rari, câteodată mai deși. Din când în când, mai bătea și câte o rafală de vânt care răscolea omătul abia depus. Cu toate astea, afară era relativ cald... E timpul să mergem! Se întoarse de la fereastră și o lăsă în urmă, îndreptându-se hotărât spre coridor. Pe hol, o luă la dreapta și ajunse în dreptul ușii care dădea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
de recompense aduseseră o ambulanță, cu un doctor în spate, pentru că voiau să ia o mostră sau să execute vreo procedură chirurgicală. Ace lungi. Văzuse lumina soarelui reflectându-se pe niște ace lungi împachetate în plastic, când doctorul din ambulanță răscolea printre lucruri. Și atunci își dădu seama. Voiau celulele lor. Voiau celule de la ea sau de la fiul ei. Nu-și putea da seama de ce. Dar era clar că se simțeau îndreptățiți să le obțină. Oare trebuia să sune la poliție
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
prezint lucrarea. - Aaaa, păi s-a ținut! Da' ce, n-ai știut?Nu! Dar cine a prezentat-o? - Păi ... șefa!Dați-mi vă rog și mie un program, să-mi notez măcar data și denumirea simpozionului. - Stai să văd ... După ce răscoli câteva minute prin hârtiile de pe masă și dintr-un dulăpior: - Nu știu unde naiba s-o fi rătăcit. Du-te la șefă, poate are ea un exemplar. Bineînțeles că nici șefa nu mai știa unde pusese programul, dar m-a asigurat că
Privind înapoi fără mânie by Gheorghe Bălăceanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91574_a_93568]
-
cu făină și ordonă: Dincolo! Victor nu mai avu nicio bănuială atunci când maiorul privindu-l țintă cu ochii săi gri-fier rosti sentențios: Știu totul, nu Încerca să ascunzi pentru că este În zădar și-ți agravezi situația! Nu mă face să răscolesc prin mizeria asta și să-ți sparg toate oalele. Unde-i și unde-s?! Căutați În toate oalele astea mari! Și pentru că două chiupuri, poate cele mai mari erau așzate cu fundurile spre interioriorul Încăperei maiorul Marin Apostu le sparse
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
simțindu-se proprietarul de drept al ei. Ben Începuse să povestească câtorva prieteni apropiați ce se Întâmpla cu el, dar nu primise decât ironii, zâmbete și sfaturi inutile În situația dată. Într-una din nopți, când chinurile și suferința Îi răscoleau lui Ben mintea și trupul, i s-a făcut un dor cumplit de trupul ei fragil. Se hotărâse să-i spună cât de mult o iubește, să-i mângâie părul, să-i șteargă lacrimile și poate cine știe să o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]