2,847 matches
-
de groază, deși este un republican notoriu. E evidentă și în această comedie aceeași tendință a lui Caragiale de a satiriza deformarea ideilor democratice în gura unor micburghezi pasionați de „politică“. Toată mișcarea piesei este realizată de comediograf prin indicații scenice, lăsând impresia unei adevărate performanțe. Astfel, momentul de maximă tensiune este indicat prin strângerea „catrafuselor“ din dulap și scrin, în două boccele uriașe, prin baricadarea ușii cu paturi și restul mobilei și prin gesturile bătrânilor care cad în genunchi de
Lumea politică pe scena lui I. L. Caragiale by Corina Baraboi () [Corola-publishinghouse/Science/1677_a_3045]
-
și secundare se detașează cu ușurință în labirintul complicațiilor dramatice, în ciuda digresiunilor și intercalărilor cu care se joacă autorul. În special actul III, bazat în totalitate pe întrunirea publică, este rezolvat excepțional, fără ca mișcările de mase și multitudinea de indicații scenice să influențeze asupra mersului intrigii. La fel și finalul, în care dezlegarea firelor tuturor intențiilor se proiectează pe un fundal care le pune pe toate în valoare. Într-adevăr, puterea dramaturgului de reflectare a realității în această piesă conturează limpezimea
Lumea politică pe scena lui I. L. Caragiale by Corina Baraboi () [Corola-publishinghouse/Science/1677_a_3045]
-
nu crede la ăl flămând...“ (Actul I, Scena II) 4.5. Marea întâlnire politică Scena discursurilor de la întâlnirea politică din Actul III este antologică. Acesta este punctul de vârf al tensiunii dramatice în care sensurile sunt mereu în descendență. Indicațiile scenice precizează acest crescendo în care Cațavencu sfârșește prin a plânge în hohote, în aplauzele zguduitoare ale partizanilor săi. Progresiva scenă a conflictului culminează cu o confruntare fizică, o bătaie între opozanți și arată felul în care dramaturgul și-a conceput
Lumea politică pe scena lui I. L. Caragiale by Corina Baraboi () [Corola-publishinghouse/Science/1677_a_3045]
-
dar în același timp fiecare are un profil individual diferit de al celorlalți. E ingenioasă metoda folosită de comediograf, și anume aceea de a pune personajele să se admire unele pe altele cu scopul de a spori comicul microcosmului său scenic. Brânzovenescu este mereu sub influența „puternicei“ inteligențe a lui Tache Farfuridi; amândoi sunt surprinși de naivitatea lui Trahanache, admirându-i „forța“ politică, iar acesta este, la rândul său, încântat de gândirea lui Dandanache. Cațavencu este pentru toți ceilalți o inteligență
Lumea politică pe scena lui I. L. Caragiale by Corina Baraboi () [Corola-publishinghouse/Science/1677_a_3045]
-
d.), adecvate mitologiei ideologice a ilegaliștilor urmăriți de Siguranță, dispuși în piesă într-o galerie de personaje-tip, opuse maniheist altora, care ilustrează îngroșat postura negativă. Defectul tehnic rezidă în sufocarea conflictului. Piesele încep și se termină la nivelul indicațiilor scenice, atent precizate ideologic, desfășurarea ulterioară fiind întru totul previzibilă, printre înșiruiri de lozinci, metafore schingiuite contextual și sancțiuni pe eșantioane sociale. V. abandonează clișeul propagandistic în 3 comédii, adoptându-l pe acela al cazurilor de mic-burghezi beneficiari ai unor moșteniri
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290636_a_291965]
-
de muncă decât la Casa Autonomă de Finanțare și Amortizare, irosindu-și câțiva ani, între 1941 și 1947, într-un ingrat post de referentă. A urmat, dând curs unei înclinații spre arta spectacolului, și Conservatorul de Artă Dramatică (secția regie scenică), din 1947 încredințându-i-se asistențe de regie, pentru ca în scurt timp să ajungă să monteze spectacole (cu piese de Shakespeare, Cehov și alții, mai mărunți). Se apucă acum și să traducă texte dramatice, în vederea punerii lor în scenă. Curând
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285157_a_286486]
-
Jethro Tull, Yes, King Crimson sau Emerson, Lake & Palmer. Ei au creat o efervescență creativă, o diversificare compozițională și armonică, o lărgire a paletei de sonorități și instrumente folosite, precum și o concepție integrată stilistic despre muzică, lirică, lumini și prezență scenică, la care s-a adugat compoziția simfonică a partiturilor instrumentale care a făcut ca acest tip de muzică să fie considerat o dezvoltare a celei clasice ca atare și să nu poată fi replicat niciodată. Desigur că această aventură culturală
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]
-
atare și să nu poată fi replicat niciodată. Desigur că această aventură culturală profundă și modelatoare merită o tratare de sine stătătoare, dar Peter Gabriel a fost unul dintre personajele de vârf ale acelei epoci, și vocea, compozițiile sau măștile scenice jucate de el cu voluptate în concertul-concept The Lamb Lies Down on Broadway vor rămâne ca o nestemată luciferică, controversată, dar imposibil de șters din istoria genului. După acel moment, în 1975, Peter Gabriel (la fel, după cum spuneam, Roger Waters
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]
-
cu strălucire lamentația baladescă”. În aceeași linie intră romantismul, patetismul, atitudinea trubadurescă, vocația tragicului, care nu cad în desuetudine, ci izbutesc să păstreze aparențele modernității. Poate că reușita vine din faptul că toate producțiile sale poetice au o anume conotație scenică, tragicul fiind mai degrabă „jucat” decât resimțit ca destin, cum mărturisesc poemele Trubadurul mincinos, Lamentația poetului pentru iubita sa, A doua odă a lui Lactanțiu pentru iubita sa, Invitație la o artistă, Baladă studențească, Regele visător și mai ales Corydon
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289860_a_291189]
-
publicului și cel mult a fost consemnată în cronicile momentului, în schimb piesele scrise, unele interpretate pe diverse scene, sunt pretexte de analize. În materie de regie, imaginația lui era atrasă de registrul grav, semnificațiile profunde fiind încifrate în metafore scenice memorabile. Tot astfel sunt și propriile texte dramatice: profunde, simbolizatoare, oarecum romantice, trimițând mai degrabă la Schiller decât la moderni. Hora domnițelor (compusă în 1945, reprezentată în 1968) este tot un fel de baladă, de legendă, în care patosul iubirii
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289860_a_291189]
-
5.2. să transmită mesaje utilizând diferite modalități de comunicare. * exerciții de improvizație (inițierea unei situații în care să dialogheze, menținerea conflictului și încheierea, deznodământul acestuia); * prezentarea unui moment teatral inspirat din activitatea cotidiană a elevilor; * jocuri de rol; * improvizații scenice; * simulări; * dramatizări. III. CONȚINUTURILE ÎNVĂȚĂRII 1. Conflictul 67 • Termenul de conflict; • Apariția conflictelor; • Tipuri de conflicte; • Arta de a face față conflictelor. 2. Medierea conflictelor școlare • De ce medierea?; Definiția medierii; • Scopul medierii; • Avantajele medierii; • Condițiile medierii; • Programul de mediere - etape
Medierea conflictelor by Lorena Bujor () [Corola-publishinghouse/Science/1597_a_3035]
-
străine. Astfel, se reproduce un text din Giovanni Papini, O tragedie infernală, tradus, iar Leonard Paukerow, în Ceva despre opera rusească „Evghenie Oneghin” și autorul ei, încearcă o paralelă Pușkin-Ceaikovski. Fiecare număr cuprinde și caietul de sală al unei montări scenice la teatru și la operă. I.I.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285427_a_286756]
-
acest volum, dramaturgia lui Paul Anghel, Marin Sorescu, precum și „câțiva teatrologi”: Valeriu Râpeanu, Valentin Silvestru, I. Zamfirescu, N. Barbu, I. Cocora, Al. Olaru ș.a. D. face și cronici de spectacole, în care pune accent, pe lângă textul dramatic, pe spectacol, realizare scenică și interpretare. Volumul Dramaturgi români contemporani (1983; Premiul Uniunii Scriitorilor) are în vedere „teatrul ca mișcare literară”, autorul considerând că piesa de teatru trebuie să fie viabilă și în afara scenei. Dramaturgii români sunt grupați și comentați sub diverse formule: O
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286746_a_288075]
-
dramaturgii tinere, dar, cronicar de formație clasicista, privilegia capodoperă, recomandând marele repertoriu universal: Shakespeare, Molière, Hugo. De o analiză nuanțata se bucură interpretările shakespeariene datorate trupelor Rossi și Salvini. Cultură, finețea judecății de valoare privind jocul actorilor - voce, dicție, mișcare scenica - sunt partea cea mai rezistentă a activității sale de cronicar. El judeca spectacolul ca entitate. Pe V. Alecsandri îl prețuia pentru „frumusețea senina”, clasică a operei, pentru fantezie și lirism, însă nu fără temei a formulat într-o amplă cronică
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286661_a_287990]
-
Orlandi sau G. Cinariu. Cele mai multe au fost strânse pentru un volum intitulat Din alte vremuri și încredințat spre tipărire lui Mihail Dragomirescu, dar manuscrisul s-a pierdut. O. a scris și teatru: Pâinea păcatului (1905), parabolă în versuri, și „poema scenică” Sărmanul Dionis (1909), adaptare după Mihai Eminescu (în colaborare cu Jean Bart și Const. Calmuschi). Fragmente dintr-o dramă istorică închinată lui Ștefan cel Mare la comemorarea din 1904 a domnitorului, au apărut în „Calendarul Ligii Culturale” (1907). Altă dramă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288590_a_289919]
-
sistematică a episoadelor biblice în care Franz Wickhoff încearcă să instituie un sistem de clasificare și unde definește trei metode de a spune povești prin imagini: metoda complementară, în care se face referire la evenimentele dinainte și de după o unitate scenică fără reluarea personajelor, metoda de reprezentare epică în care se prezintă un moment dramatic izolat și metoda continuă, în care episoade succesive și personaje sunt repetate într-un spațiu continuu S-ar pleca astfel în căutarea originii cercetării despre narațiunea
ÎNTRE NARATOLOGII by JANA GAVRILIU () [Corola-publishinghouse/Science/1208_a_2196]
-
a elaborării, alături de modelele clasice ale literaturii noastre. Meditația în fața vieții trecătoare, cu puține bucurii, ca și pioasa reculegere în fața divinității atotcreatoare întregesc aria de cuprindere tematică a acestei poezii. „Feeria în trei tablouri” Ileana a cunoscut o singură montare scenică, asigurată de artiști amatori la sfârșitul anului 1922. Este o amplă compoziție în versuri, împletind realul cu fantasticul, cu bogate inserții folclorice, pe motivul fetei sărace care, prin înțelepciune, hărnicie și cumințenie, ajunge împărăteasă. Virtuțile dramatice propriu-zise sunt puține, datorită
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285816_a_287145]
-
Euripide, în versiunea lui A. Nănescu), V. compune tabloul simbolic Saturn. Trecut în funcția de „logofăt pentru străini”, va sprijini prin traduceri teatrul, în care vedea un instrument al progresului, fiind unul din ctitorii instituției și un pasionat al artei scenice. La 19 aprilie 1818 celebrează inaugurarea primei tipografii bucureștene în versuri pline de entuziasm, izvorâte din patosul cărturarului care visează la emanciparea prin cultură a neamului său. În 1821 se refugiază cu alți boieri la Brașov. Atitudinea favorabilă mișcării lui
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290398_a_291727]
-
unele încă inedite, au fost puțin jucate; ele sunt, de cele mai multe ori, expresia unei poetici a protestului și manifestă un gust accentuat pentru problematica de ordin social, atunci când nu se vor, de-a dreptul, pledoarii pentru spiritul revoluționar internaționalist. Cariera scenică a acestor texte începe cu reprezentarea, în 1969, a unei piese axate pe figura domnitorului Vlad Țepeș și care explorează raportul dintre intențiile generoase și mijloacele barbare ale acțiunilor politice - Cronica personală a lui Laonic, reluată în 1977 sub titlul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286215_a_287544]
-
1984, de o traducere în limba polonă, datorată Danutei Bienkowska). Implicarea politicului în istorie este și tema piesei Suntem și rămânem împreună, o incursiune în trecutul mișcării socialiste românești. Pentru volumul de eseuri Teatrul obiectelor (1982), amplă analiză a mijloacelor scenice - decor, mișcare, costume - utilizate în teatrul românesc de după 1960, autorului i s-a decernat un premiu al Uniunii Scriitorilor. SCRIERI: Teatru, București, 1970; Mârâiala, București, 1982; Teatrul obiectelor, Iași, 1982. Repere bibliografice: Iorgulescu, Critică, 172-174; Diaconescu, Dramaturgi, 292-294; Cubleșan, Civic-etic
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286215_a_287544]
-
neutri" și că a venit vremea să "ridicăm boala de pre ochii noștri". Caracterurile lui, așa de persiflate, sunt doar operă de educator. Când satiricul adoptă sincer verva de răspântie, prefăcând pe La Bruyère în Anton Pann, "caractirul" capătă oarecare mișcare scenică, cum e cazul în Defăimătorul: Unde merg nicicum nu spun De vrun om vrun cuvânt bun, Ci la toți găsesc ceva Ș-începe a defăima. Zic cutare că-i urât, Cutare posomorât, Cutare e maimuțoi, Bărbaților păpușoi, Cutare e-nșelător
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
într-un act, sunt spirituale, susținute pe o conversație delicată, un fel de proverbe mussetiene cu probleme morale. Industria teatrală a lui A. de Herz (1887-1936: Păianjenul, Bunicul, Mărgeluș etc.) s-a putut remarca temporal doar printr-o anume încordare scenică. "Păianjenul" e o văduvă onestă (virgină) care ține să treacă drept depravată, izbutind a impune (pirandellism precoce) o altă imagine despre sine decât realitatea. "Bunicul" e un alt marchiz de Priola, căruia bătrânețea îi împuținează succesele și care se consolează
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
suferă dealtfel de o încetineală structurală. Ideea este originală, mai nimerită într-o epopee. Ion-vodă cel Cumplit e trădat de boieri; toți laolaltă, domn și supuși, suportă fatalitatea istorică a țării. Sub raportul teatral piesa suferă de prea multă mașinărie scenică. Dezertorul e o piesă vie, ocazională, care folosește în chip original mediul mahalagesc pentru un eveniment sublim. A doua tinerețe (istorie dramatică a unui sexagenar exasperat de nevastă, trăind o clipă de fericire cu o tânără Assunta) are un dialog
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
5.2. să transmită mesaje utilizând diferite modalități de comunicare. * exerciții de improvizație (inițierea unei situații în care să dialogheze, menținerea conflictului și încheierea, deznodământul acestuia); * prezentarea unui moment teatral inspirat din activitatea cotidiană a elevilor; * jocuri de rol; * improvizații scenice; * simulări; * dramatizări. III. CONȚINUTURILE ÎNVĂȚĂRII 1. Conflictul 67 • Termenul de conflict; • Apariția conflictelor; • Tipuri de conflicte; • Arta de a face față conflictelor. 2. Medierea conflictelor școlare • De ce medierea?; Definiția medierii; • Scopul medierii; • Avantajele medierii; • Condițiile medierii; • Programul de mediere - etape
Medierea conflictelor by Lorena Bujor () [Corola-publishinghouse/Science/1597_a_3041]
-
genurilor și formelor literare și al informațiilor din diverse arii culturale, numai în cazul scriiturii contopindu-se discursuri și influențe din domeniile semiotic, lingvistic, filosofic, artistic căci s-au luat în calcul sub semnul practicii discursive și scriitura filmică, fotografică, scenică. 3.3. Schiță a strategiilor generale ale postmodernismului Transformările sesizate la nivelul limbajului au efecte vizibile asupra teoretizării și practicii discursivității postmoderne. Intertextul, hipertextul sau colajul sunt experimente deja realizate, indicând existența unor trăsături proprii ale scriiturii actuale, cum ar
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]