2,992 matches
-
a mea, așa că mi-am aprins o țigară. — Crezi că sunt dezamăgită. Nu sunt, nu cred. Nu mai mult decât oricine altcineva. Pe chip i se citea surpriza. Mai era și altceva? Mi s-a părut că văd o plăcere uimită și oarecum reticentă, intenția de a scăpa din vizorul celui care nutrea gânduri despre ea care erau probabil... cel puțin consecutive. Nu-i cine știe ce, sunt de acord, e una din cele mai sărace relații de dragoste. Dar în familie, categoric
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
De asta sunt sigur. — Cum așa? Pentru că, în caz contrar, n-ai mai fi fost în New York acum, de aia. N-ai mai fi îndrăznit să revii. Niciodată. Ai fi rămas în Londra, cu micuța ta roșcată. Acum eram eu uimit. — Ai un birou și în Londra? Sunt surprins de faptul că știi unde e Londra. Sunt uimit că ai auzit de ea. — Mărețule, îmi spuse el. — Micuțule, i-am spus eu. Păstrez același sentiment că Frank Telefon e olog, șchiop
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
pachete luxoase. Selina purta echipamentul ei de vreme călduroasă: un tutu împodobit copilărește cu volănașe, plus o semibluză sutien, punctată ici și colo de transpirația ei parfumată. Începuse oare să se rotunjească ușor în jurul taliei? Poate, doar o idee. — Sunt uimită, spuse ea. Arăți cu totul altfel. — Cum așa? — Te-ai lăsat de băut? Pari mult mai stăpân pe tine. — Și tu. Tu arăți la fel, dar mai stăpână pe tine. Dar arăta, într-adevăr, schimbată. Dobândise ceea ce își dorise de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
dar picioarele m-au regăsit imediat, după care am luat-o iar la goană, printre panglicile negre și încâlcite ale gardurilor, drumurilor de acces, liniilor de cabluri. Nu m-a urmărit. Tot ceea ce am auzit a fost doar un „Hei“ uimit, rostit cu o voce atât de obosită, atât de sătulă de blatiști, cecuri false, trișori, de toți manglitorii de bani ai New York-ului... Prima companie unde mi-am încercat norocul a fost Trans-American. Mi-am pus hainele în ordine și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
putut continua în felul ăsta la infinit. Știu că a fost nevoie de o mână grea așezată pe umărul meu să mă facă să tac - nu era vreun polițist sau altceva asemănător, ci un oficial de la Airtrak, a cărui privire uimită și cuvinte grave de asigurare m-au convins în cele din urmă să-mi șterg lacrimile și să gâfâi de câteva ori în falset pentru a—mi regla respirația și să ies pe ușa de sticlă. Nu aveam nici un fel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
există creaturi, zeități, leviatani cumulus din amperi și spori care se agită la o înălțime de zece mii de metri. Ceva foarte vast și plin de furie ne-a sorbit în haosul său. Fălcile aflate deasupra capului nostru s-au deschis uimite. Oamenii vorbesc în limbi ciudate: până și vocea pilotului falsează și tremură în spasme. Nu, e New York, e încă New York, care se întinde să ne prindă inima cu degetele lui groase și tari. Sfidând toate avertismentele, m-am ridicat în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
De acolo văzuse fumul și flăcările; amănunte aflase, fără să întrebe, de la trecătorii guralivi. Nu era bucuros. Nici trist. Pe fața lui cu greu deslușise cineva vreun semn; și ochii păreau de pește; vii sau morți, totuna... Era, poate, nițel uimit: chiar izbutise, cu adevărat, să facă un astfel de ceas? La vreo săptămână, pe șaisprezece martie, noaptea, orologiul a bătut iar. După nici o jumătate de oră, digul - îndelung încercat de torenții de primăvară ce năvăleau din munți - s-a rupt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1901_a_3226]
-
frații noștri întru credință, vom dispărea ca neam și țară. Bunul Dumnezeu să-și reverse binecuvântările Sale peste noi ! D. Crosu 15 iunie 2002 Am revenit după mulți ani și am regăsit aceeași pace și liniște ca înainte. Am rămas uimită, ca și altădată de minunea ieșită din mâinile înaintașilor noștri. Numai credința și totala uitare de sine au putut ajuta acei oameni să făurească asemenea minuni artistice, astfel încât și noi, după sute de ani să le putem admira, să ne
Bucurii sfinte în glasuri din cetate by Ierodiacon Hrisostom Filipescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/462_a_1113]
-
odată liniște, de parcă apoplexia tă cerii Îi lovise pe toți, unda amenințării parcă se insinuase În inimile lor care mimau veselia, care Încercau să uite epoca pe care o străbăteau fără vină. Costan a rămas și el cu gura căscată, uimit că Îndrăznise să strige așa ceva, apoi a râs; hohotul lui sinistru accentua și mai tare momentul de groază. A râs și Ionela, din alt motiv Însă, fără să-i pese de stridența gestului: — Cum adică, Vasile, Îmi zici mie doamnă
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
astăzi, precum zice-o parimie, Daca nu e cine nu e, cine e să nu mai fie. Vai de doi când se iubesc 1028 {EminescuOpXV 1029} Și-ntre ei nu îndrăznesc, Inimile își săgeată Dar iubirea nu-si arată 5 Uimiți îmblă, nu s-așază, Tot doresc ca să se vază, Ah, se culcă, ah, se scoală Ca doi prăpădiți de boala. Așa și eu de iubire 10 Șez și umblu în uimire, Căci amorul e foc mare Neavând încredințare. * Acum orice
Opere 15 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295593_a_296922]
-
comparată cu o senzație de “greață” (greață trăită la nivelul conștiinței) care îl face pe individ să vadă lumea dintr-o dată ca fiind străină și opacă. Starea pe care o resimte omul în prima clipă este definită ca o “oboseală uimită” datorată contactului brusc cu o realitate ce i-a devenit străină. Revelația absurdului se produce în momentul în care “toate decorurile se prăbușesc” și poate avea loc fie în contact cu faptul cotidian cel mai banal, fie în momentul marilor
CATALOG Sincretismul artelor 1 by Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/425_a_942]
-
examina o potcoavă a calului nervos, înălță capul: — Să tot fie cincizeci de ani de când stă pitită acolo și-l pune de fiu-său să facă ce vrea ea. Băiatul întrebă: — Dar cine e fiul ei? Îl priviră deconcertați și uimiți, apoi potcovarul murmură precaut, ca pe un lucru murdar, numele celui mai temut om din lume: — Tiberius. Împăratul. Ceilalți tăcură. Copilul se simți umilit că era singurul din castrum care nu știa asta. Nu mai întrebă nimic. Un grăjdar îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
ne-a fost ascuns“. Dar era foarte înaintat în vârstă, glasul îi era slab și nimeni nu i-a dat atenție. Apoi am aflat că mulți senatori și magistrați, de seara până a doua zi dimineață, plecaseră în exil. Romanilor uimiți li s-a spus că plecaseră din proprie inițiativă. Toată Roma a râs auzind istoria cu senatorii care se pedepseau singuri cu exilul. Minciuna fusese însă scornită ca să nu se știe câți și cât de importanți erau rebelii. Pe sora
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
acea întrerupere l-ar fi deranjat, și luă cartea în mână. Își trecu degetul pe deasupra rândurilor, de parcă n-ar mai fi știut unde rămăsese. Își opri degetul într-un punct, se prefăcu că începe să citească. Informatorul lui Tiberius raportă, uimit, că, aflând de moartea fratelui său, tânărul fusese mai liniștit decât dacă ar fi aflat că-i murise un câine. „Ori e atât de prost încât nu e-n stare să priceapă, ori nu-i pasă deloc.“ El stătu mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
nimeni nu va ști ce s-a întâmplat cu adevărat“. Se duse până în fundul porticului, se întoarse. Pe chipul lui se întipărise un zâmbet gol, fără sens și fără motiv. Trecu prin mijlocul curtenilor și observă că aceștia îl priveau uimiți. Se îndreptă spre camera lui. Chemă un sclav, porunci să i se aducă cina. „Non damnatione matris, non exitio fratrum rupta voce“, avea să scrie Tacitus. Nici o lamentație pentru condamnarea mamei, pentru uciderea fraților. Câteva luni, nu-l văzu pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
Tiberius vru să plece de la Capri. În ciuda lecticii capitonate, a sclavilor și medicilor, coborârea de la Villa Jovis până în port fu obositoare, iar îmbarcarea și navigarea se dovediră și mai dificile. Toți își amintiră - iar cei ce nu-și aminteau auzeau, uimiți, de la ceilalți - sinistra profeție făcută cu ani în urmă, potrivit căreia Tiberius urma să moară dacă avea să încerce să se întoarcă la Roma. Tiberius nu se întoarse nici o clipă să privească înapoi, spre insula care ani în șir fusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
apărut, la mică distanță, coca „celei de-a doua corăbii“, la fel de mare și la fel de distrusă. S-a descoperit o construcție desăvârșită, depășind orice imaginație și dovedind o tehnologie atât de avansată, încât experții în istorie navală și inginerii au rămas uimiți. Brusc, toți au fost interesați de acele construcții misterioase și evoluate. S-a observat că prima corabie avea două timone enorme, dar nu și vâsle sau vele. Cea de-a doua, în schimb, deși se afla pe lacul acela mic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
eu vreau săli unde să pun pe pereți picturile care îmi plac, cu lumină potrivită, și să mă plimb, să le privesc. Astfel, filosoful Philo Judaeus din Alexandria, care voia să-l întâlnească pe Împărat, fu condus acolo și rămase uimit văzând că acesta dirija personal lucrările de amenajare. Meșterii montau ferestre împărțite în pătrate, cum el nu mai văzuse; aduceau nu pânză de in sau alabastru, ci plăcuțe înguste de „cristale transparente“, o sticlă foarte rară, produsă în cuptoarele de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
avea să fie o grădină. Pardes, spuneau persanii, iar noi aveam să spunem „paradis“. Copila îl recunoștea, râdea și îi sărea în brațe. Era un alt fel de iubire absolută. Pe când se juca cu ea, Milonia se ivi în spatele lui, uimită și fericită să-l vadă, fiindcă de două zile nu mai trecuse pe la ea. Îl îmbrățisă și-i șopti: — Mi s-a spus că e băiat, e scris în stele... Se va naște sub semnul Fecioarei, ca și tine. El
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
care-și purta albia și apele, prin acel loc. Stârnit de furtună, din vise, din somn și din așternut, Cocorânză Andrei căută, cu mâna, pe lângă trupul său, pe acela al Fantaziei. Dar - ia-l de unde nu-i! Aprinse lumina. Rămase uimit. Nici Fantazie, nici sacul cu bani. Sări drept în picioare. Ieși în noapte. Îngrijorat. Desnădăjduit. Unde-i? Unde-i ea, și unde-i sacul cu bani? Unde, lume sfântă, unde sunteți, voi, oare? Unde? Drept răspuns, parcă a izbucnit, pe
Blândeţea by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/672_a_1240]
-
să afle ceva: ceva, ce, de fapt, nici nu-l interesa prea mult. Abia pe la amiază, ocupanții unei mașini trimisă de primărie, și o alta de la poliție, să cerceteze, la fața locului, veridicitatea celor ajunse la urechea edililor, au rămas uimiți. Nu trebuiră prea multe și profunde investigații, să se afle adevărul. Anume, că, Duru Dorin, fusese acela care efectuase înlocuirea, și, că, faptul reprezenta câștigul, de către respectivul, al unui pariu, pus,în urmă cu câteva zile, de către câțiva glumeți ai
Blândeţea by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/672_a_1240]
-
ori, ale prostimii străzii,în vreme ce, el, se umfla în pene, mai abitir decât un curcan de rasă. Acum, pentru prima dată, dar, și pentru ultima,în fața distracției străzii, rămasă, pentru moment, impietrită, cu gura strâmbă,într-un început de convulsie, uimită,în același timp, de prăvălirea pe spate, a colosului de sub care, strivit ca o broască, Cercel Dumistrăcel dădea din deget, ca dintr-o labă de țânțar, a adio, spre mulțimea de care se despărțea, ca un fulg de nea, adâncindu-seîntr-un
Blândeţea by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/672_a_1240]
-
cel de sus. Ierte-l! TAXA DE NEPUTIRINȚĂ Puternic infestat de isteria taxomaniei, primarul MM-uluiMunicipuilui Miraculos, a reușit să înfrumusețeze, bogata hartă a taxelor din lume, cu încă un element rarisim: taxa de neputirință. Auzind una ca asta poți rămâne uimit. Dar, mergând pe fir, ajungi la concluzia că uimirea nu-și are acoperire în fapte. Ți-o poate dovedi,între altele, exemplul bunicului Ică Bocănică. N-a avut de lucru,într-o zi, și a trecut pe la primărie, să afle
Blândeţea by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/672_a_1240]
-
Asta nu o puneți la socoteală. De asta nici nu vă pontez cu opt ore la zi, ci, doar, cu patru. Așa, ca să vedeți, voi, cine e Țiganca Naftalina, și s-o țineți minte. Participantele la așazisa consfătuire au rămas uimite, de nerușinarea și de îndârjirea patroanei. Nu le venea să creadă ce auzeau. Alte două dintre lucrătoare i s-au alăturat, celei dintâi, întru nemulțumire. Deci, erau: Domnișoara, cu aproape cinci ani vechime,în unitate; Steluța - cu mai bine de
Blândeţea by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/672_a_1240]
-
simpatic, glumeț dar abia aștepta să- i încondeieze. La franceză, în schimb, domnul Mugioiu nu avea treabă cu el ci cu Magi; vorbeau împreună ,,lingurision, furculision, cutision,, și nu simțea când ora a trecut! La Limba și literatura română rămânea uimit de cum poate să răspundă colegul lui atât de frumos. Se concentra, plescăia din gură și începea să vorbească< avea siguranța că acestor oameni le place să se asculte singuri. Magi se oprea din avânt doar să-și mai tragă sufletul
un liceu la malul mării by aurel avram stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91601_a_92358]