6,679 matches
-
oare, Dumnezeu a îngăduit așa nelegiuiri ?!”. ...Pios omagiu luptătorilor din munți.. și, martirilor de la Sighet, care s-au opus ocupantului străin și opresiunii comuniste, cu prețul jertfei de sânge. Ce înseamnă suferința noastră, pe lângă sacrificiul lor !... Geme pământul sub noi... urlă sufletul din noi... Cum, oameni buni, n-auziți ?!.. Treziți-vă oameni buni... treziți-vă..! Distrugerea instituțiilor naționale și înlocuirea lor cu instituții de tip sovietic, a fost pasul următor al comuniștilor. Sub pretextul de curățire de rămășițele fasciste, adică elita
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
pentru sora lui. „ - Pre’ multe cozi de topor.. pre’ multe..!” „ - Da’ spune, odată.. moș Angheluță, nu mă mai fierbe.. așa !” „ - Au schingiuit-o, dragu’ moșului, au supus-o la cazne de neînchipuit.. antihriștii, bătuiar Dumnezeu.. „ Spune, unde-i „banditul”, spune !”, urla Bojoagă întruna la dânsa, cu o căutătură înfricoșătoare în ochi... „..Da’ e’, n-o scos o vorbă, dragu’ moșului.. o vorbă măcar pân’ ș-o dat... înțălegi, păn’ ș-o ..!”, și strângând din măsele să crape.. o lacrimă i se
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
continuă bătrânul printre lacrimi, a lu’ Bojoagă, țâganu’, care o fost argat la voi și l-ați omenit.. o fost cel mai rău... acu-i mare comunist. Căpitanul Baltă tresări cu toată ființa lui, și, cu fălcile încleștate ca să nu urle.. tăcu și ascultă până la capăt supliciul... Dar, ce față înfricoșătoare avea el... e cu neputință a fi înfățișată în cuvinte. Se ridică, sărută mâna bătrânului și,fără nici o vorbă plecă. În piept inima i se zbătea să-i iasă, și
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
țara asta, sunt pre’ multe cozi de topor.. în țara asta..!”. În trap, pe poteci, cu o ură fără margini, gânduri cumplite puseră stăpânire pe sufletul său... De câteva din ele, măcar, scap țara.. chiar în noaptea asta..!?”, aproape că urlă el cu o ură cumplită. Trebuia să se grăbească... să le „plătească”, el, aici, pe pământ.. pentru faptele lor. Se înnoptase de mult... De undeva din înălțimi albastre se lăsă tihna păcii și visării... Era frumos și liniște. Cerul părea
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
Nuuu... nu, Ioane !”, răcni Baltă...” Nu, ... E prea blândă, pentru el !” Și,după o clipă de chibzuință, continuă. „.. Spânzurați-l de picioare.. cu mâinile legate și căluș în gură !.. Și, urșii vor avea grijă de el !”.. „ - Împușcați-mă,.. împușcați-mă !”, urla din răsputeri Alistar. Dar, nimeni nu-l mai auzea. „ - La poala muntelui, liziera-i împânzită cu trupe de securitate, aduse chiar de el din Bălan... Căpitane !.. Am fost trădați !.. abia mai putu rosti „filologul”, strângându-i mâna.. într-un ultim
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
începe pădurea, despică cu jale valea Bistriței. Toți milițienii tresăriră, și se priviră cu frică.. de lup în ochi. „Hau-hauuu... hau-hauuu.. !”, întâi mai încet, apoi mai tare și mai tare, cu ecouri prelungi, înmulțite de văile Bistriței... „ - Oare, pentru cine urlă.. Pârvu ?!”, se întrebă cu mirare, căpitanul Baltă. Își recunoștea câinele dintr-o mie. Și, dintr-o dată simți o săgetare prin inimă... Un gând urât îi trecu prin minte... Uncheșul îi spusese, când s-au văzut ultima oară,.. că mama lui
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
neînchipuit, se înălță întrun picior, cătând infricoșat, spre dric... murmurând... „Mamă.. mămăică-mamă!”. Câțiva milițieni tăbărâră cu patul armelor, doborându-l în colbul din mijlocul drumului. De sus, de pe coastă, se auzi un ăuit trist, sfâșietor de trist... „Hau-hauuu... hau-hauuu !”, câinele urla a pustiu.. Când Baltă cu fața zdrobită și pleoapele căzute... se uită, sus pe coastă la căsuța albă, străjuită de trei brazi drepți ca lumânarea și înalți până la cer,.. bătătura casei copilăriei lui era pustie și gardul rupt. „Hauu-hauuu.. hau
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
mai adăugă: Să ne amintim, domnule, ce spunea Vergiliu, cu aproape douăzeci de veacuri în urmă... „Ne făurim destinul în felul în care ne alegem zeii”. Asta-i domnule ! Ce alegi aceea ai. În Piață, uralele nu mai conteneau... mulțimea urla ca scoasă din minți. Ochii senatorului străluciră ciudat... murmurând în barbă.. „Când Jupiter vrea să piardă pe cineva, îi ia mai întâi mințile..!”, așa zice o vorbă veche... și, scârbit de spectacolul stradal, se pierdu în mulțime. Ascultam vacarmul din
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
-l în fruntea lor, au pornit spre Curtea Domnească, „clocotind văzduhul de zgomotul și amenințările lor”. Vodă își trimise arnăuții și în timp ce mulțimea era prin dreptul Trii Sfetitelor, ei sloboziră flintele; opt din ei căzură morți. Norodul înfierbântat începu să urle. Blândul, smeritul, învățatul, mitropolit ce l-a avut Moldova, Veniamin Kostachi, văzând dezastru, îngenunche în fața acestor oameni, rugându-i să nu înainteze și, făgăduindu-le că va ispăși el toate cererile ce le aveau către Vodă. Și așa sdus singur
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
copite iau în fugă fața negrului pământ, Lănci scânteie lungi în soare, arcuri se întind în vânt, Și ca nouri de aramă și ca ropotul de grindeni, Orizonu-ntunecându-l, vin săgeți de pretutindeni, Vâjâind ca vijelia și ca plesnetul de ploaie... Urlă câmpul și de tropot și de strigăt de bătaie. În zadar striga-mpăratul ca și leul în turbare, Umbra morții se întinde tot mai mare și mai mare; În zadar flamura verde o ridică înspre oaste, Căci cuprinsă-i de
De vorbă cu Badea Gheorghe by Constantin Brin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/826_a_1788]
-
sa vadă dacă văduva plânge suficient de mult ca mărturie a regretului și devotamentului ei, dacă nu, apăreau cele mai răutăcioase comentarii și se lansau zvonuri urâte, privind infidelitatea, relații extraconjugale, etc. Așa a apărut categoria bocitoarelor de meserie, care urlă, plâng, bocesc pentru bani, folosind lozinci stereotipe ca „te-am văzut printre morminte” pe care le strigă în cimitir în timpul slujbei înhumării. În viața tineretului au fost multe exemple de nenorociri datorită acestui „ce-o să zică lumea”. Tineri care nu
De vorbă cu Badea Gheorghe by Constantin Brin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/826_a_1788]
-
ce vrei cu mine!" Cred că am intervenit în cel mai bun moment psihologic, pentru că a făcut un act III și un act IV ca în tinerețe. Ieșeau scântei din ochii lui de cărbune. Am mâncat amândoi jăratic! La sfârșit urla toată sala: Pippo, sei il più grande del mondo! Avea 48 de ani. În America, odată, n-a putut Domingo să facă niște spectacole de Povestirile lui Hoffmann și l-au chemat pe John Alexander. Era... pe la pensie. O tăcere
Cortez by Mihai Stan, Viorica Cortez, Leontina Văduva () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1357_a_2698]
-
Werther, Favorita, Povestirile lui Hoffmann. Nu avea, poate, frumusețea de voce a celorlalți, dar era, cum se spune, a league of its own. — Deci două ore înainte de spectacol... — ...în care nu prea fac vocalize. Am colegi care, până în cepe spectacolul, urlă de le rămâne vocea în vocalize. Apoi mai cântă și rolul de vreo două trei ori. Eu cred că e numai pe bază nervoasă. — știți cine făcea așa... — știu pe mai mulți, dar nu îi spun! — Ei, pe unii tot
Cortez by Mihai Stan, Viorica Cortez, Leontina Văduva () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1357_a_2698]
-
am scuipat pe țară sau pe vreun om din ea, chiar și dintre cei care meritau numai asta! Nu am vorbit niciodată decât de meseria mea, și au încercat mulți să mă ducă în alte zone... Singurul moment când am urlat de nu mai aveam corzi a fost la Revoluție. — Unde erați? — La München. știam înainte de cei din țară despre ce o să se întâmple, pentru că Europa Liberă era la doi pași de noi. Pe mine m-au sunat ei, m-a
Cortez by Mihai Stan, Viorica Cortez, Leontina Văduva () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1357_a_2698]
-
spus să îmi pun ulei de măsline în nas. Cred că, dacă ar fi fost cineva cu mine, l-aș fi strâns de gât! Așa de tare ustură! Zici că uleiul de măsline e ca un balsam... Da’ de unde! Am urlat, am plâns, m-am dat cu capul de pereți, dar a meritat chinul! — și totuși, Wagner a fost total accidental în cariera Dvs. — Voiam să îmi păstrez vocea proaspătă... — Deși ați cântat Venus la București, lumea își mai aduce aminte
Cortez by Mihai Stan, Viorica Cortez, Leontina Văduva () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1357_a_2698]
-
am înțeles de ce, până la urmă, ei fac cele mai bune spectacole. — Culoarea în care vă simțiți bine? — Îmi plac pastelurile mult, dar să știi că preferințele se schimbă odată cu vârsta. Pe vremuri, dacă mă puneai într-o bluză roz pal, urlam. Acum, mi se luminează fața. — Calitatea pe care o apreciați în primul rând la un om? — Sinceritatea și bunătatea. — Cuvântul pe care v-ar fi plăcut să-l inventați? — Doamne, ai să râzi, dar am inventat multe cuvinte, mai ales
Cortez by Mihai Stan, Viorica Cortez, Leontina Văduva () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1357_a_2698]
-
lupul“ a ciulit urechile la 11 și jumătate, mai abitir decât de obicei. Motiv ca să Încerce reconstituirea celor spuse atunci, „sărate și pipărate“ poate cam mult cu „âââ...“-uri și pauze menite alegerii termenului potrivit, cum Îi e feleșagul când „urlă“ fără un text În față, mai mult, fără un subiect prestabilit. Mă mărturisesc măgulit auzind că renunțarea la ansă În favoarea unei analize chimice cât se poate de concrete și soldată cu o cifră la fel de concretă pentru a identifica și cuantifica
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
dar absolut nimic. De fapt, nu chiar nimic. Am numărat picăturile dintr-un recipient cu perfuzie. Cuiva numărătoarea asta s-ar putea să-i trebuiască. Exact 832 516 de picături. Cine nu mă crede, să le numere. Talonul magic „Mamă - urlă băiatul cel mic dând buzna pe ușă -, iar am câștigat unul!“ În loc să se bucure, doamna Piscălescu îl ia la palme. În casă s-au adunat vreo paisprezece frigidere. Domnul Piscălescu a lipit trei între ele și doarme, cum zice el
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
l-a azvârlit câțiva metri dincolo de gard. Behăitul, ca și revolta, ca și supărarea, e de două feluri: interior și manifest. Noi, românii, ne răsculăm numai pe dinăuntru. Alții, când e să răzbune ceva din viața lor, își dau drumul, urlă, se zbuciumă, sar la bătaie. Nu contează forma protestului, ci numărul celor care nu mai pot să îndure și ies la luptă. Dacă toți oamenii supărați din țara asta a noastră ar behăi deodată, s-ar cutremura pământul. Și nimeni
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
vârf. Locatarii de la ultimele etaje sunt panicați. „Un metru e mult.“ „Ar veni cam zece centimetri de etaj - socotește expert unul dintre însoțitorii primarului -, n-ar fi mult. E în limitele admise.“ „Ce limite, ce-o faci, mă, pe istețul - urlă la el o muiere -, ne zboară copiii pe ferestre. Uitați, oameni buni, chiar acum blocul se înclină. Vă jur c-am văzut eu cum se mișcă!“ „Să nu dramatizăm“, spune primarul cu o voce nițel gâtuită. Iar în sinea sa
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
dacă e de bine sau de rău. Ca s-o îmbuneze, bărbatul îi cere că nu mai fie proastă și să asculte ce-i spune el, care măcar la politică se pricepe. „M-ai făcut vacă, și proastă, și grasă“, urlă plină de transpirație și cu ochii în lacrimi femeia. „Am și eu demnitatea mea. Sunt mama copiilor tăi, animalule!“ „Dar e de bine“, spune profund afectat deputatul. „Ce, puișorul tatii mic și scump, te-aș fi făcut eu vacă și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
M-am dus la polițistul care încurca și mai tare circulația și l-am rugat să-l caute, prin mijloace specifice, pe cetățeanul care, ca și mine, nu auzea vulcanul din jur, ci doar concertul, delicatul „Andante“. „Bă, mamelucilor - a urlat polițistul cu vocea lui specifică -, închideți, bă, muzica, că mă înnebuniți de cap!“ Și șoferii au închis aparatele. „Nu-i de la noi - mi-a zis polițistul -, e de la alții.“ Claxoanele guițau, Jeep-urile nu mai țineau nici o regulă și se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
de dialectica alcoolului, mi-au făcut în necaz, dând brusc stația la maximum. Nenorociții aveau și un câine cât un vițel, pe care îl lăsau în acasă singur toată ziua și, uneori, și nopțile. Era un câine urlător. Lătra și urla continuu, sacadat, de parc-ar fi fost programat. În holul scării, noaptea, lătratul lui avea ceva lugubru, de ultimă supraviețuire, cu morți în jur cât vedeai cu ochii. Unii oameni sunt o sursă permanentă de zgomot. Așa s-au născut
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
personale antistatale, cum ar fi rude în străinătate sau bișnița cu blugi și cafea, iar după 1990 de un alt domn, tot în civil, care făcea liste cu persoanele cu drept de vot care se duceau în Piața Universității să urle „Jos Iliescu!“. Era și domnul Coteț tot un fel de lucrător în Servicii și se aștepta de la domnul Nuțu la un semn colegial, la mai multă considerație. Odată și-odată, avea să i-o spună de la obraz: „Ce, mă, sunteți
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
Paris sufeream noi. Atmosfera din autobuz era atât de tensionată, încât ne auzeam gândurile, iar ceea ce auzeam nu ne plăcea deloc. În timp ce autobuzul își croia drum prin mulțimea de mașini de pe elegantul Rue de Rivoli, câțiva dintre membrii grupului au urlat sărind de pe scaune: „Uite-l!“. Parisul are zece milioane de locuitori și câteva milioane de locuri unde te poți ascunde o zi, ca să nu poți fi găbuit nici de cei mai abili căutători de transfugi ai Serviciilor Secrete. Ei bine
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]