26,373 matches
-
în primul comunism românesc. Atunci cînd, simplu, nu se mai recurgea la perifrază ci, direct, la exterminare. E de apreciat rafinarea, în timp, a procedurilor, nu-i așa? Îi lasă pe ceilalți doi unul și una pe tortuar și vine fugind în fața mașinii. (Evident, ras la tîmple, cu cerceluș în stînga.) Încetinesc, neștiind ce l-a apucat. Se-aruncă pe botul mașinii și-și lățește fața pe parbriz: O fi țicnit? Mi-ar plăcea. Nu: Cei doi de pe trotuar fac pe
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
galant florile. Text savuros. Ieri, în curtea din Armeană, cu același conu Costică: Măi, îmi zice, stai să-ți spun una: îl știai cred, pe fratele lui Piliuță, cel din Dorohoi, pictorul de firme, ei bine, una din fetele lui, fugită de mult cu un oficeriu, îmi bate acum cîteva zile la ușa atelierului: Poftim, zic, și-mi intră în atelier o corpolentă de-o tonă, o întreb ce vrea, iar corpolenta nici mai mult, nici mai puțin, că s-o
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
politică. Era un Proteus și tot atît de puțin reușite îi erau transformările. Într-o zi, descoperind un roman foileton, în care eroina semăna izbitor cu prietena sa, Wilde se pasionă în urmărirea similitudinii. Povestea literară se termina deplorabil, eroina fugind cu un bărbat inferior ei, atît ca situație socială cît și ca intelect. Pe cînd se afla la Veneția și citea ultimele pagini ale romanului, Wilde îi scrie prietenei sale, care cunoștea și ea cartea, temîndu-se că, influențată de lectură
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
la Veneția și citea ultimele pagini ale romanului, Wilde îi scrie prietenei sale, care cunoștea și ea cartea, temîndu-se că, influențată de lectură, ar putea termina și ea în același fel. Înainte însă ca scrisoarea să ajungă la destinatară, femeia fugise cu un bărbat care o părăsi după șase luni. Întîlnită de scriitor în 1884, la Paris, și întrebată dacă romanul avusese vreo influență asupra purtării ei, recunoscu că simțise un impuls irezistibil să urmeze eroina pas cu pas în soarta
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
democratizare... alienantă. Cînd națiunile tind ele însele să dispară sub tăvălugul nivelator al globalismului, naivitatea noastră întru autonomia esteticului pare de-a drept donquijotescă. Ar mai exista remediu? Da: să rămînem bravadă? inocență? în faldurii acestui întîrziat donquijotism. Scuzați-mă, fug pînă la Palat, să revăd un Pallady. 13 mai Cred că nu am fost singurul care să rămînă oarecum stupefiat, atunci cînd, în cadrul lansării ieșene a propriei cărți, istoricul Adrian Cioroianu și-a nuanțat în atare măsură părerea despre subit
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
doar ca pornire de văzut că, adesea, dînd peste încăperi în care dezordinea e cea care face legea, tocmai această dezordine creează, ea, starea de spirit generatoare de incitante conexiuni. (Numai promiscuitate ca atare, numai neputincioasă mizerie să nu fie!) Fugind, o viață, la Cumpătu, suburbia sălbatică a Sinaiei, n-am putut ocoli (mai niciodată) Vila Luminiș. În și mai sălbaticul cotlon al pădurii. Cu adevărat, de o geometrie simplă: în chipul ei exterior, magistral gîndit în bună tradiție arhitecturală, în
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
țigară și mă descalț. Pe spinarea celui alb, pătat, s-a așezat un cioroi. Ciugulește. Bătrînul cal nu mai paște, stă cu ochii aproape închiși, îi place ciuguleala cioroiului. Din cînd în cînd își vîntură coada să alunge muștele. Cioroiul fuge, după care revine pe crupă. Ciugulește des și hapsîn. Dumnezeu știe ce! Bătrînul crede că cineva îl mîngîie. Eroare: cioroiul simte că acolo va fi primul stîrv. Și ce-i cu astea? mă somează Aguridă. Sîntem în pline preelectorale și
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
chiar. Or fi fiind firitiselile ce se țin lanț la Cotroceni, în linie kremlinească, prilejuri de curtare (cu zîmbt Divertis) a maeștrilor culturii momentului, adică de hlizită invitare a acestora în a se alinia comandamentelor dictaturii soft (moale) de după '89? Fugi, dom'le! mi-ar răspunde înțepat amicul. Unde vezi, mă rog, linie kremlinească în gesturile acestui libercugetător părinte al țării, menite să-i răsplătească pe cei ce slujesc cultura?! Comandorii și cavalerii de modă nouă... Dincolo de parafrazele noastre glumețe la
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
Ce reconfortant e să întrerupi, periodic, seria cvasiabstractă din atelier și să hălăduiești (așa cum o făceau atît de firesc iluștrii antecesori) cu blocul la subsuoară și creionul în mînă. Demodat? Cu ce plăcere întrerup, aici, lucrul la pînzele cvasiabstracte și fug la malul Loarei. Întorcîndu-mă cu notațiile crude (și arătîndu-i-le, colegial-provocator, suprematistului C.). Paris. Ultima zi. Dușul dimineții, la Radio Classique-Lyon, claviaturi cristaline din Copland, Bernstein, Gershwin (Un american la Paris, evident). Pe trotuar, sînt ajuns din urmă de o doamnă
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
baracă, jos, cîinele care latră la o scroafă slabă, cu purcel după ea. Întoarcere. Lumină agonică. Cimitirul și mai straniu. Celălalt paznic, cam nebun și cam beat, cu cîinele lui ud. Soldatul care prinde pește într-o baltă. Micuțul catîr fugind bezmetic, căutîndu-și mama. Raza orbitoare a farului vechi. Promenada înserării pe faleză. În ușă, la discoteca Albatros, o fată despletită cîntă la muzicuță. 3. "Faleza", cu restaurantul Farul, cu ceva din vechea Sulină, o casă frumoasă, nealterată de avîntul înnoirilor
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
milițiană. Firescul concluziei: dacă în inconștient-fericitele sustrageri din hidosul sistem, tinerețea tip 2 Mai își impunea atît de imperios vitalitatea, atunci fetele și băieții de azi în totala lor libertate ar trebui să fie dublu, triplu fericiți. Sînt oare? Gata, fug la Ciric. Pentru ce? 26 aprilie Recenta expoziție Brâncuși de la Galeriile Tate Modern din Londra prin amploarea ei covîrșitoare și prin masiva audiență provoacă pentru noi, românii, două teme de meditație. Chiar dacă un invidios (cu nume slav, explicabil!), W. Januszczak
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
fi teamă de eticheta radicală. Și nu ne e. De ce să ne fie, de vreme ce, iată, tocmai pe această ubicuitate și-a consolidat catalanul inconfundabila operă. Ferindu-se programatic să se cantoneze într-o singură soluție, frecventatorul de mondene coride a fugit, delirant, de la un motiv la altul, asumîndu-și, finalmente, un ansamblu unic. Prea grav în aventură totală, pentru a-l minimaliza noi prin eticheta frivolității. (Singura frivolitate în care catalanul s-a plasat prost a fost cea a confecționării porumbelului păcii
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
nedemn, poncifelor sovietismelor la modă. Apropo, episodul coridei e, poate, singurul care mă așază dincolo de însîngerata arenă a lui Picasso, gîsindu-mă în tagma iată, din ce în ce mai numeroasă a desființării sangvinarului cinism. E de ales, mai degrabă, nu? cealaltă arenă spre care fug acum loc singular prin amploarea emoției și prin urmările ei, neclare, asupra lucrului de atelier. Cît anume din defularea marcării golului decisiv se transferă dincoace, între virginele pînze? Greu de explicat. Prefer să las totul în insondabila zonă a subconștientului
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
și lui Liiceanu să rîdă de-adevăratelea. La cine s-o fi gîndind, oare, confundatul Pavarotti? De revenit la cele vesele. Și la litoul de pe ușa Humanitasului ieșean. De cîte ori sînt implicat într-o... acțiune care mă privește, gîndul fuge, histrion, la bătuta butadă cu a fi prea serios e neserios. Lansîndu-mi proaspătul album chiar la librăria Humanitas, nu-mi pot desprinde nici o clipă, hipnotic, ochii de pe litoul cu cei doi comici vestiți ai micului ecran. - cînd lumea începe să
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
prelucrarea lui Dosoftei, în care efigia regelui David poate fi echivalată atât cu un sfânt-martir, cât și cu un voievod român: ... Zică cât le place ceia ce n-au minte,/ De vor să mă sparie cu a lor cuvinte,/ Să fug pre la munte cu pădure deasă,/ Ca o vrăbiuță să mâi fără casă./ Că iată păgânii încordară arce,/ Pun săgeț în tulbă, să grijesc de lance/ Și vin prin tunerec cu arce pre-amână,/ Intru să săgete pre cei fără vină
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
în imaginar, pe structuri de mit, ale momentelor victorioase; în același timp însă, autorii manifestă un interes particular pentru episoadele sociale, și nu oricum, ci în cadrul unei istoriografii dramatice și moralizatoare: Având Radul-vodă o fată din trupul lui, să fie fugit cu o slugă, ieșind pre o fereastră din curțile domnești din cetatea Hârlăului. Și s-au ascuns în codru. Și au făcut Radul-vodă năvod de oamen și au găsit-o în mijlocul codrului, la o fântână ce să chema Fântâna Cerbului
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
și la noi. De pe un câmp cu iarbă arămie, o fetiță se uita pe cer și în jur. Ea vedea cum cocorii se duc, se duc și nu se mai zăresc. Rândunelele și-au părăsit cuiburile și împreună cu cocorii au fugit de zile rele. Oaspeții noștri dragi se îndreaptă spre țările calde. Iarba adie, plopii se pierd în zare, iar amurgul toamnei este violet. Sub o frunză argintie, un greier își cântă melodia. Furnicile se bucură de bogățiile din hambarele lor
Compunerea şcolară by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Science/652_a_1025]
-
a vântului mătură frunzele căzute din copacii cu veșmânt de aramă. În depărtare se aude gălăgios un stol de păsări care s au încăpățânat să mai rămână. Ele se îndreaptă spre miază zi, abia zărindu-se pe cerul plumburiu. Norii fug, goniți de vânturile înălțimilor. Dinspre grădini, vin adieri cu miresme de crizanteme. Amintirea frumoaselor zile de vară se cuibărește în sufletul meu, învăluindu-mă cu nostalgia ei, cu speranța că ne vom mai bucura de lumina binefăcătoare a soarelui. Păsările
Compunerea şcolară by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Science/652_a_1025]
-
pădure, toamna nu este așa de darnică cum este pe câmp. Pe deal, oamenii culeg viile și pregătesc pământul pentru anul viitor. În sfârșit, primul văl de brumă argintie se lasă peste pământ. Semn că iarna este foarte aproape. Norii fug goniți de vânturile înălțimilor. Pădurea are în răstimpuri înfiorări întunecoase și tace melancolică. Ea este o orgă strălucitoare din care vântul cântă o melodie tristă. Cu un văl de promoroacă, iarna a sosit și totul în jur este albit de
Compunerea şcolară by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Science/652_a_1025]
-
Era un televizor uriaș cu o telecomandă de două ori cât mine. O lumină verzuie îmi pătrunde în ochi și niște miresme calde de lalea mă poartă spre o altă dimensiune. O bufnitură grozavă și îl văd pe Tom Cruise fugind de niște hoți înarmați. Nu prea îmi plac filmele Western, așa că am închis ochii și m-am gândit la Titanic. Nici nu lovisem icebergul și eu m-am hotărât să privesc un film mai palpitant. M-am trezit deodată în mijlocul
Compunerea şcolară by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Science/652_a_1025]
-
a nivedi, laiță, canură, chimiriu, lespejoară, hudiță, găligan.. Bineînțeles că nu conteneam cu întrebările, iar mama îmi explica răbdătoare fiecare cuvânt. Mi-a plăcut atît de mult încât în noaptea aceea am visat că Nică era prietenul meu și am fugit împreună la scăldat. Și-am rămas amândoi împreună.... Iulian Macarie BUCURIA DE A CITI E o minune a lui Dumnezeu să dezlegi tainele cititului. Te cuprinde o vrajă cu care intri într-o imaginație a lumii poveștilor. Citind o poveste
Compunerea şcolară by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Science/652_a_1025]
-
credeau cu adevărat că au fost eliberați de către Dumnezeu din jugul opresorilor lor europeni. Ultimii dintre reformatorii protestanți, acești refugiați se vedeau ca pe niște noi israeliți și asemănau primejdioasa lor călătorie cu cea a evreilor din vechime, care au fugit de opresorii lor egipteni și, după ce au colindat În deșert timp de patruzeci de ani, au fost duși de Yahweh În Canaan, țara promisă. Liderul lor spiritual, John Winthrop, a spus micii sale turme chiar Înainte să debarce că erau
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
inumană. Condițiile de lucru periculoase, orele lungi la masa de lucru, iar mai apoi la benzile rulante, salariile mizere și locuințe Înghesuite și sordide erau departe de lumea oferită de Condorcet. Milioane de europeni disperați s-au dezrădăcinat și au fugit spre America În speranța unei vieți mai bune. Dintre cei care au rămas, mulți au găsit atractivă critica socialistă a capitalismului și mulți au devenit adepți convinși. Sindicatele europene, asociațiile cooperative și partidele politice socialiste au câștigat un suport crescând
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
și armurieri, iar mai târziu, dantelari și fabricanți de mănuși, notari, tapițeri și pălărieri s-au adunat În aceste zone urbane prototip, stabilind „orașe libere” - regiuni independente de puterea lorzilor locali. Dacă un iobag, de exemplu, scăpa de stăpânul său, fugea Într-un oraș și rămânea acolo pentru un an și o zi, era considerat liber, trecând din jurisdicția stăpânului său În jurisdicția cetățenilor orașului 1. Fiecare industrie artizanală a Înființat o breaslă pentru a reglementa activitatea membrilor săi. Breslele erau
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
am cochetat cu o varietate proprie de mercantilism În primii ani ai republicii, a fost doar o chestiune de scurtă durată. Americanii nici nu au trebuit să se lupte cu afiliații culturale diferite În formarea identității naționale. Imigranții, care au fugit spre America din Europa, erau dornici să lase În urmă multe dintre vechile legături. A o lua de la Început Însemnă a accepta visul american - piețe libere și guvern reprezentativ. Acesta a fost motivul pentru care au venit aici. Faptul că
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]