30,395 matches
-
slăbi. Un studiu pe studenți a arătat că 50% aveau episoade periodice de hiperfagie, unii dintre ei recunoscând că au recurs la comportamente compensatorii cel puțin o dată: vărsături (6%) sau laxative (8%) (Mitchell, Pyle & Miner, 1982). Attie și Brooks-Gunn (1995) sugerează că tulburările de nutriție tind să apară ca reacție la două momente de tranziție importante și stresante ale vieții: începutul adolescenței și începutul vârstei adulte. ETIOLOGIA TULBURĂRILOR DE NUTRIȚIE Există mai multe explicații posibile pentru apariția tulburărilor de nutriție. Cel
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
o legătură între tulburările de nutriție și nivelul scăzut de serotonină (Carrasco, Diaz-Marsa, Hollander, Cesar & Saiz-Ruiz, 2000). De reținut Se constată un nivel scăzut de serotonină și în cazurile de depresie și tulburare obsesiv-compulsivă. Garner, Garfinkel și O’Shaughnessy (1985) sugerează că obiceiurile alimentare din copilărie și moștenirea individului sunt cele care determină greutatea de referință a individului. Acești autori folosesc teoria greutății de referință pentru a explica de ce nu funcționează dietele neînsoțite de alte măsuri. Pentru ca individul să slăbească, restricțiilor
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
fumaseră țigări în ultimele 30 de zile și unul din șapte elevi de clasa a șaptea și a opta își începuse viața sexuală (Blum et al., 2000). Deși aceste rezultate indică îmbunătățiri față de situația constatată anterior în anumite privințe, raportul sugerează că mulți adolescenți continuă să adopte comportamente foarte riscante. Blum și colegii săi au ajuns la concluzia că acestea sunt determinate de trei factori principali: eșecul școlar, durata timpului liber petrecut în mod neorganizat și natura activităților desfășurate împreună cu cei
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
de clasa a douăsprezecea și 25% din cei de a zecea beau excesiv cel puțin de două ori pe lună (Johnson & Pandina, 2000). Cercetătorii au studiat, de asemenea, legătura dintre tipul de droguri consumate și agravarea stării individului. Rezultatelor lor sugerează că, în cele mai multe cazuri, se începe cu consumul de alcool și țigări, trecându-se apoi la marijuana. Mai târziu, se ajunge pe piața drogurilor grele, cum ar fi cocaina și heroina. Studiile privind modul în care consumul precoce de droguri
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
și alcool decât ceilalți. Un studiu similar recent a arătat că adolescenții cu ADHD consumă substanțe psihoactive (alcool, tutun și droguri ilegale) în procent mai mare decât cei care nu suferă de această tulburare (Molina & Pelham, 2003). Mai mult, autorii sugerează că diagnosticul de ADHD în copilărie are aceeași valoare predictivă în ceea ce privește consumul de substanțe psihoactive ca și existența unor cazuri similare în istoricul familiei și că acest risc este unul general (putând fi vorba de alcool, tutun, marijuana și alte
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
s-au atenuat la tinerii care au urmat terapii cognitiv-comportamentale individuale sau de grup. Liddle și Hogue (2001) și Waldron și Kern-Jones (2004) au constatat că, în programele cognitiv-comportamentale destinate exclusiv tinerilor, există un factor de întârziere. Liddle și Hogue sugerează că, probabil, este nevoie de timp pentru consolidarea abilităților dobândite în urma terapiei, aceste achiziții nefiind vizibile imediat după tratament, ci doar la evaluările ulterioare. Rezultatele inițiale ale acestor studii și ale altora indică faptul că programele de terapie cognitiv-comportamentală desfășurate
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
mult sub cotele normale. DSM-IV-TR definește funcționare intelectuală sub cotele normale ca fiind corespunzătoare unui coeficient de inteligență de aproximativ 70 sau mai puțin, stabilit cu ajutorul unui instrument de evaluare intelectuală individuală standard (WISC-IV; Stanford-Binet, a 5-a ediție). Se sugerează scorul de „aproximativ 70” pentru a permite o anumită eroare standard de măsurare. Punctajele obținute la testele de inteligență au o precizie de 95%. Un scor de 70, ar însemna un coeficient de inteligență situat între 65 și 75. DSM-IV-TR
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
de plasament în programe speciale în statul California, MacMillan și Forness (1998) au constatat că existe discrepanțe semnificative între criteriile folosite pentru plasament și deciziile concrete privind identificarea elevilor cu retardare mintală și cei cu dizabilități de învățare specifice. Autorii sugerează că ar fi mai bine ca aceste decizii să se ia pe baza numărului de locuri pentru fiecare categorie decât pe baza unor criterii predeterminate. Atenție Deși majoritatea statelor sunt de acord cu plafonul de 70-75 pentru retardare mintală, există
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
degrabă în sistemul obișnuit (practică numită mainstreaming sau incluziune) se pune de mai bine de 20 de ani și încă nu și-a găsit răspuns. În vreme ce unele studii arată că programele de educație specială dau rezultate minime (Hocutt, 1996), altele sugerează că, dacă acești copii sunt incluși în clase obișnuite, problemele lor școlare nu beneficiază de destulă atenție (Taylor, 1986). Având în vedere că se așteaptă o nouă amendare a legii privind educația persoanelor cu dizabilități, nu ne rămâne decât să
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
exemplu, programele Head Start). Impactul programelor în primii 5 ani de viață a fost foarte clar demonstrat de studii care au arătat că prin astfel de intervenții precoce se previne agravarea declinului cognitiv (Guralnick, 1998). TULBURĂRILE PERVAZIVE DE DEZVOLTARE După cum sugerează și numele, această categorie cuprinde tulburări severe care afectează în mod pervaziv mai multe sfere ale funcționării: gamă restrânsă de activități (comportamente stereotipe, interes scăzut), lipsă de interacțiune reciprocă și limitarea abilităților de comunicare. Majoritatea copiilor cu astfel de tulburări
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
clasificări de abia în 1993, respectiv 1994, cu ocazia celor mai recente revizuiri. Copiii cu autism și sindrom Asperger au o serie de caracteristici comune (perturbare calitativă a vieții sociale, gamă restrânsă de activități și interese), însă manualele de diagnostic sugerează că diagnosticul de autism necesită prezența unei întârzieri în dezvoltarea limbajului și/sau o problemă de limbaj, în vreme ce diagnosticul de sindrom Asperger nu presupune așa ceva. Controversa pe tema distincției între aceste două tulburări durează de multă vreme. Unii teoreticieni afirmă
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
atipice (ecolalie, inversiunea pronominală, gesturi atipice), iar cei cu sindrom Asperger tinzând să aibă mai multe ritualuri verbale și să pună întrebări ciudate), studiile aduc foarte puține argumente în favoarea diferențierii diagnosticului. Analizarea tiparelor cognitive a dat rezultate ambigue: unele studii sugerează existența unei bune inteligențe verbale (coeficient de inteligență verbală ridicat) la copiii cu sindrom Asperger și a unei bune inteligențe vizuale (coeficient de inteligență kinestezică) la cei cu autism înalt funcțional, în vreme ce alte cercetări nu confirmă aceste observații. Totuși, studiile
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
între criteriile de diagnostic), par să existe puține diferențe calitative între cei diagnosticați cu autism înalt funcțional și cei cu sindrom Asperger care să justifice distincția între cele două afecțiuni. De reținut În cele din urmă, Macintosh și Dissanayake (2004) sugerează că cea mai bună practică clinică ar putea consta în considerarea ambelor afecțiuni ca și componente ale spectrului tulburărilor autiste și specificarea subtipului de tulburare: tulburare autistă sau sindrom Asperger. Tulburările din spectrul autist Tulburarea autistă Conform DSM-IV-TR (APA, 2000
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
tendința de a-i vorbi celuilalt mai degrabă decât să vorbească cu el (Volkmar, 1987). De reținut În ciuda diferențelor legate de dezvoltarea limbajului în primii ani de viață între copiii cu autism înalt funcțional și cei cu sindrom Asperger, studiile sugerează că, la nivel de școală gimnazială, abilitățile lingvistice ale celor două grupuri sunt relativ aceleași. De reținut Unii autori (care au făcut cercetări privind înțelegerea celuilalt și dorința) spun că, foarte probabil, deficitele de înțelegere a ceea ce gândesc ceilalți sunt
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
De reținut Atunci când simțurile le sunt suprasolicitate, copiii autiști se liniștesc, în general, concentrându-și puternic atenția asupra unei sarcini nefuncționale repetitive (învârtirea roților unei mașinuțe, alinierea jucăriilor) sau concentrându-se rigid asupra a ceea ce le este familiar. Cercetările efectuate sugerează mai multe explicații posibile pentru nevoia de repetiție și similaritate. Copiii autiști sunt descriși de părinți fie ca hiperreactivi (fiind repede suprasolicitați de stimulii din exterior), fie ca hipoactivi (nereacționând la stimulii din exterior). Prevalență, comorbiditate și evoluție Prevalența autismului
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
foarte mitologizată, a Occidentului. La rândul său, după ce precizează că lipsesc mărturiile dăinuirii lui Zalmoxis, după 275, Panaitescu arată că poporul de la Dunăre și Carpați împărtășea încă din preistorie credințe proprii, ca toate popoarele europene înainte de creștinism istoricul vrea să sugereze că mulțimile din Dacia nu împărtășeau învățătura lui Zalmoxe. Aceste credințe nu alcătuiau un sistem filosofic sau o mitologie închegată, ci tradiții, obiceiuri și datini în legătură cu calendarul agricol și păstoresc, care țin și de folclor și magie, nu doar de
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
face mare caz de toponimia slavă, din vechea Dacie traiană (nordul Dunării), unde nu s-a păstrat nici un nume de oraș din perioada romană, iar cea mai mare parte a numelor de ape sunt categoric slave. În aceste condiții, istoricul sugerează că ar trebui să se țină seama, "mai mult decât până acum", de posibilitatea traducerii numelor de locuri (astfel, în Dobrogea și la gurile Dunării, Petra (lat.)-Camena (slv.), Lykostomo-Vâlcov, Halmyris-Opolimne). Este incontestabil că influența slavă a fost puternică în
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
divizează în două grupuri etnice principale: primul, cunoscut sub numele de selgiucizi, se îndreaptă spre sud, iar al doilea se deplasează spre apus, de-a lungul țărmului nord-pontic. Între cele 24 de clanuri ale uzilor sunt menționați și bechanag-ii, ceea ce sugerează că la uniunea tribală a uzilor au fost atașate (subordonate) și cete de pecenegi. Până la mijlocul secolului al XI-lea, ramura apuseană a uzilor luase în posesie teritoriile pecenege din stânga Niprului, iar după stabilirea acestora în sudul Dunării, în aceeași
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
ar fi aceiași cu blaci. Brodnicii aveau legături strânse cu cumanii, erau vecini, iar amănuntul că ei sunt semnalați în sudul Moldovei, apoi dincolo de Nipru, indică faptul că duceau o viață seminomadă sau nomadă, ca și cumanii. Dealtfel, numele lor sugerează această viață nomadă, care înseamnă a pribegi, a rătăci, așadar o populație de pribegi, hoinari. Faptul că se aflau în compania cumanilor și predilecția lor pentru zonele de stepă din nordul Mării Negre, care la începutul mileniului II erau locuite de
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
Istoricii noștri, spune el, au tradus "Thocomerius" prin numele slavo-român "Tihomir", dar Aurel Decei, cercetător orientalist, arată că Thocomer este sinonim cu "Thoctomer", care este nume cuman ! Acest nume cuman Thoctomer provine de la Toq-tâmir sau Toq-timur ("fier călit"). Forma Thocomerius sugerează forma (varianta) Thoctomieru, un nume frecvent în Cumania Albă, iar tatăl lui Basarab s-a numit, de fapt, Thoctomieru (Thoctomeru). Că numele acesta este cuman e o evidență ce nu mai trebuie demonstrată, ci doar acceptată. Cu toate acestea, istoricii
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
vreme sub suzeranitate ungară, a favorizat închegarea unui stat, nașterea unei țări, afirmarea unui "mare voievod", venit de dincolo de munți, așadar din afară, peste toți ceilalți voievozi de la sud de Carpați. P. P. Panaitescu a fost primul istoric care a sugerat că reușita lui Basarab (de fapt, Thocomer) în unirea voievodatelor românești sud-carpatice s-a datorat nu victoriei împotriva tătarilor, ci abilității diplomatice de a se înțelege cu ei! Iar aceasta, subliniază el, nu s-a întâmplat în 1290-1291, ci puțin
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
în mister (necunoscute). Este cert că venirea lui de peste munți, din regatul Ungariei, n-a fost întâmplătoare și este exclus ca aceasta să fi avut loc în urma unei expediții vânătorești, cf. legendei. Gratificațiile acordate de regele Ludovic unor nobili maramureșeni sugerează o expediție militară organizată din inițiativa curții ungare, prin folosirea elementului românesc de dincolo de munți. Prezentarea evenimentelor din 1359 ("descălecatul") de către tradiția istorică, în care rolul principal i-ar fi revenit lui Dragoș, este în dezacord cu sursele istorice contemporane
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
conducerea ei, impunînd o organizare mai strictă și o ideologie mai clară. Sprijinind interesele proprietarilor de gospodării țărănești mici, partidul a adoptat un program care prevedea ajutor din partea guvernului acordat agriculturii, facilități educaționale sporite și împrumuturi de stat. S-a sugerat ca banii rezultați din taxe să fie folosiți mai degrabă pentru dezvoltarea economică decît pentru întărirea capacității militare. Stamboliski nu a ezitat deloc să-l atace personal pe rege și să critice situația politică din țară. UNAB a repurtat, în
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
au deteriorat din nou. Cu toate acestea, în iunie 1959, cînd Statele Unite au instalat baze de rachete în Grecia, Stoica a cerut încă o dată instituirea unei zone neutre în regiune și interzicerea rachetelor și a armelor nucleare. Guvernul sovietic a sugerat chiar extinderea dezarmării nucleare pînă la Marea Adriatică, incluzînd astfel și instalațiile similare din Italia. Afirmarea independenței României în afacerile externe și în relațiile ei cu statele din cadrul blocului avea să se realizeze însă treptat. Era normal ca adoptarea unei poziții
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
cap. III, paragraf 12), selectate de savantul A. D. Xenopol ca motto la prima și cunoscuta-i sinteză a istoriei naționale: “iară nu sînt vremile supt cârma omului, ci bietul om supt vremi”. Rostite mult prea adesea în răstimp, pentru a sugera, îndeobște, neputința individului confruntat cu feluritele și nebănuitele obstacole ivite în calea propriului destin, asemenea cuvinte se potrivesc, parcă, mai curând generației de sacrificiu reprezentată de (și prin) Leonid Boicu, decât „vremilor” lui Vodă Vasile Lupu, la care făcea trimitere
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]