30,395 matches
-
copilărie. Exista o probabilitate mai mare ca fobia socială să se dezvolte la indivizii care au întrunit criteriile pentru depresie, distimie, tulburarea de panică sau fobii în momentul studiului original ECA. Nu există dovezi furnizate de studiile recente care să sugereze că vîrsta medie sau durata simptomelor în momentul consultului se reduc, sugerînd că, în ciuda conștientizării din ce în ce mai mari a fobiei sociale în rîndurile personalului medical, indivizii suferă încă de această boală mulți ani înainte de a căuta tratament. Van Velzen și colaboratorii
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
la indivizii care au întrunit criteriile pentru depresie, distimie, tulburarea de panică sau fobii în momentul studiului original ECA. Nu există dovezi furnizate de studiile recente care să sugereze că vîrsta medie sau durata simptomelor în momentul consultului se reduc, sugerînd că, în ciuda conștientizării din ce în ce mai mari a fobiei sociale în rîndurile personalului medical, indivizii suferă încă de această boală mulți ani înainte de a căuta tratament. Van Velzen și colaboratorii săi (1997) au raportat că 29% din subiecții lor nu fuseseră tratați
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
și a temerii de evaluare negativă. Au fost raportate valori medii (în jur de 24) la populațiile cu fobie socială (Heimberg et al., 1988). FNE este utilă în confirmarea prezenței și, poate, a extinderii anxietății evaluative sociale. Totuși, dovezile existente sugerează că nu poate distinge în mod categoric fobia socială de alte tulburări anxioase (în afară de fobiile specifice) și nu este recomandată utilizarea sa ca instrument de diagnostic (Turner et al., 1987; Oei et al., 1991). Au fost dezvoltate alte instrumente noi
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
al., 1998; Peters, 2000). Toate instrumentele noi par să fie sensibile la schimbarea tratamentului (Ries et al., 1998). Etiologia Teoriile etiologice ale fobiei sociale care au fost propuse cuprind domenii genetice/biologice, de mediu și cognitiv-comportamentale. Pînă în prezent, cercetările sugerează factori ereditari, care includ o vulnerabilitate generală la tulburările anxioase (Andrews et al., 1990a; Kendler et al., 1992a; Manuzza et al., 1995; Beidel, 1998). Vulnerabilitatea generală corespunde probabil unei anxietăți sporite (ca trăsătură de personalitate), comună tuturor tulburărilor anxioase și
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
nu și forma nongeneralizată, la rudele pacienților clinici cu fobie socială generalizată în comparație cu rudele grupului de control (2,7%). Kagan și colaboratorii săi (1988) au identificat un construct temperamental, pe care îl menționează ca inhibiție comportamentală (IC) la elemente nefamiliare, sugerînd că reprezintă o bază biologică presupusă pentru comportamentul timid. De asemenea, au descoperit într-un studiu longitudinal că timiditatea extremă (definită ca inhibiție în situațiile sociale) la vîrsta de 2 ani prevestește inhibiția la vîrsta de 7 ani. În mod
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
mare ca aceștia să aibă părinți cu fobie socială, mai ales dacă copilul manifestă IC în asociere cu multiple tulburări anxioase (Knowles et al., 1995). Definițiile constructului de IC au cuprins atît noutatea socială, cît și cea nonsocială. Dovezile preliminare sugerează că IC ca răspuns la noutatea socială poate fi legată mai degrabă de fobia socială apărută mai tîrziu, dar același studiu nu a reușit să găsească o relație strînsă între panică/agorafobie și noutatea nonsocială (Van Ameringen et al., 1998
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
limitările studiilor retrospective. Evenimentele sociale evitante pot avea un anumit rol, contribuind poate la debutul sau menținerea fobiei sociale: de obicei, 60% dintre subiecți raportează astfel de evenimente (Mattick et al., 1995). Teoriile de condiționare a pregătirii ale fobiei sociale sugerează că anumite tipuri de interacțiune socială pot avea o trăsătură particulară, în sensul că indivizii pot învăța mai repede anumite asociații. Lucrările lui Öhman (1986) sugerează că oamenii învață repede să se teamă de fețele critice, furioase sau nemulțumite, dar
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
de evenimente (Mattick et al., 1995). Teoriile de condiționare a pregătirii ale fobiei sociale sugerează că anumite tipuri de interacțiune socială pot avea o trăsătură particulară, în sensul că indivizii pot învăța mai repede anumite asociații. Lucrările lui Öhman (1986) sugerează că oamenii învață repede să se teamă de fețele critice, furioase sau nemulțumite, dar nu explică teama de expunere (Mattick et al., 1995). Modelul de învățare socială (de exemplu, Bandura, 1977) poate avea relevanță în dobîndirea fobiilor (există dovezi experimentale
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
o situație socială ambiguă ca negativă. Indivizii cu fobie socială au fost mereu predispuși spre o interpretare negativă a situațiilor relevante pentru sine, chiar și cînd li s-au prezentat alternative pozitive într-un studiu (Amir et al., 1998a). Se sugerează că aceasta poate reprezenta o înclinație negativă relativă, în comparație cu interpretările în general mai pozitive ale indivizilor anxioși nonsocial (Constans et al., 1999). S-a demonstrat că indivizii cu preocupări social-evaluative intense își concentrează atenția asupra lor înșiși în situații sociale
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
lui Schneier și al colaboratorilor săi (1989), rata alcoolismului, așa cum este definită de criteriile de diagnostic din cercetare, a fost de două ori cît rata populației pentru bărbați și de trei pînă la patru ori cît rata populației pentru femei, sugerînd că femeile cu fobie socială sînt mai predispuse riscului de dezvoltare a abuzului de alcool. Studiile epidemiologice demonstrează, în general, că rata abuzului de alcool sau a dependenței în fobia socială este o dată pînă la de două ori mai mare
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
terapeutică cognitivă pe lucrările lui Ellis (1962), Beck (1976) sau Meichenbaum (1977). Heimberg și asociații (1995) au descris de atunci un program de terapie de grup care este larg utilizat drept model pentru programele TCC. Randamentul tratamentelor cognitiv-comportamentale a fost sugerat inițial de cîteva studii necontrolate. Aceste descoperiri au fost confirmate de un număr mare de studii care au folosit o diversitate de tulburări de control, printre care și lista de așteptare (Butler et al., 1984; Mattick et al., 1989) și
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
cît și cele cognitive sînt eficiente în tratarea fobiei sociale, s-a pus problema dacă tratamentul combinat este superior celui simplu. Atît descoperirile pozitive, cît și cele negative au fost raportate. Raporturile de caz și studiile tratamentului fobiei sociale negeneralizate sugerează că adăugarea terapiei cognitive nu furnizează nici un avantaj față de utilizarea unică a expunerii (Biran et al., 1981; Stravynski et al., 1983; Van Velzen et al., 1997). Taylor (1996), într-o metaanaliză recentă, a identificat 25 de studii care utilizează criteriile
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
fi abordate de fiecare tratament în parte, dar aceste deosebiri dispar în general la evaluare (Butler et al., 1984; Heimberg et al., 1985; Jerremalm et al., 1986; Mattick et al., 1989; Hope et al., 1995). De asemenea, unii autori au sugerat că anumite profiluri simptomatice răspund cel mai bine la anumite aspecte ale unui pachet cognitiv-comportamental și nu toate elementele sînt necesare pentru toți pacienții. Dovezile limitate din studiile fobiei sociale circumscrise sprijină această perspectivă. Ost și colaboratorii săi (1981) au
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
de asemenea, raportate de Wlazlo și colaboratorii săi (1990). Pe scurt, recomandăm un pachet de tratament cognitiv-comportamental combinat pentru fobia socială, deoarece nu este încă posibil să ajustăm profilurile simptomatice cu strategii specifice de tratament și există unele dovezi care sugerează că beneficiile de pe urma expunerii ca tratament unic nu se mențin la fel de bine pe termen lung precum beneficiile rezultate din tratamentele cognitiv-comportamentale combinate. Dimensiunile efectelor tratamentului și ratele de abandon Dimensiunea efectului pilulei placebo, cît și al îngrijirii placebo a fost
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
colaboratorii săi (1997) au raportat o rată de abandon de 34% în tratamentul individual bazat pe expunere, despre care au afirmat că a fost mult mai înspăimîntător pentru participanți fără ajutorul strategiilor cognitive sau sprijinul grupului (deși examinarea clinică ar sugera că perspectiva tratamentului de grup poate fi înfricoșătoare: probabil că, odată înscriși în tratamentul de grup, sprijinul furnizat ar putea favoriza continuarea). Ratele de abandon pentru exersarea abilităților sociale indică o variație mai mare, fiind estimate între 4% și 25
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
5 pînă la 6,25 ani după tratament. Cei care beneficiaseră de TCC și-au menținut progresele, conform unei varietăți de instrumente comportamentale și de autoevaluare, mai mult decît cei tratați în tulburarea alternativă. Mult mai important, instrumentele globale au sugerat că aceștia au continuat să evolueze. S-a observat că pacienții care au participat la studiul de urmărire pe termen lung au manifestat o incapacitare mai redusă înainte și după tratament decît cei care nu au fost reevaluați în studiul
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
incapacitare psihomotorie și cognitivă, în funcție de doză. La pacienții a căror anxietate socială nu se limitează la vorbitul în public sau la alte situații specifice legate de performanță, există probabilitatea ca un beta-blocant să nu aibă efect. Benzodiazepinele Studiile necontrolate au sugerat că benzodiazepinele pot avea efect în tratamentul fobiei sociale (Ontiveros și Fontaine, 1990). Munjack și colaboratorii săi (1990) au comparat clonazepamul cu lipsa oricărui tratament pentru pacienții care întrunesc criteriile DSM-III-R pentru fobie socială, subtipul generalizat. Pacienții care au primit
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
superioritate față de TCCG în ceea ce privește unele variabile (Heimberg et al., 1998). Dimensiunea efectului pentru fenelzină față de placebo s-a situat între 0,6 și 0,7, iar pentru TCCG a fost mai variabilă, între 0,1 și 0,44. Dovezile limitate sugerează că indivizii care au fost tratați atît cu medicamente, cît și prin TCC nu se descurcă mai bine decît cei tratați printr-o singură modalitate terapeutică, ci chiar mai rău (de exemplu, Clark și Agras, 1991). Rezultatul pe termen lung
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
de acord cu părerea unui participant (de exemplu, cu faptul că fobia socială este cauzată de părinții acestuia), dar trebuie să fie delicat în exprimarea acestui dezacord. Decît să afirme că o părere este incorectă, mai util ar fi să sugereze interpretări alternative; la fel, cînd oferă feedback cu privire la performanța unui participant sau la modul său de expunere. În general, teama de evaluare negativă înseamnă inclusiv că indivizii cu fobie socială sînt foarte maleabili în privința cerințelor, sarcinilor și temelor pentru acasă
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
exercițiu. Aceasta are loc timp de o săptămînă sau două, pînă cînd tehnica este bine repetată. O introducere la exercițiul de relaxare este cuprinsă în programul nostru și mulți pacienți o consideră foarte utilă. Totuși, nu există dovezi care să sugereze că este o componentă esențială a tratamentului. Terapia cognitivă pentru fobia socială (secțiunea 4) Această secțiune introduce discuția referitoare la fricile fundamentale ale fobiei sociale. Scala FNE (Fear of Negative Evaluation; Watson și Friend, 1969) poate fi utilizată ca instrument
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
pentru tratament, cît și un caiet de exerciții pentru persoanele care suferă de fobie socială. În timpul tratamentului, poate fi folosit ca un fel de jurnal în care pacienții să își noteze propriile experiențe asociate cu fobia socială, împreună cu sfaturile specifice sugerate de terapeut. După încheierea tratamentului, acest manual va servi ca instrument util în confruntarea cu anumite probleme sau dificultăți. SECȚIUNEA 1 Fobia socială este o afecțiune care poate fi vindecată. Prin intermediul acestui Ghid practic, veți fi îndrumat pas cu pas
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
să vorbim mai tîrziu, cînd vom fi amîndoi calmi și dispuși să discutăm. Fiți gata să ascultați și să discutați despre ceea ce îi îngrijorează pe ceilalți după ce se calmează. Dacă v-ați certat și sînteți amîndoi nervoși, e indicat să sugerați să luați o pauză ca să vă liniștiți , fără să vă învinovățiți reciproc. Uite, ne-am aprins amîndoi. Hai să încheiem discuția acum și să vorbim mai tîrziu, cînd o să fim mai calmi. Autoapărare 4: disocierea aspectelor Deseori, oamenii confundă anumite
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
leșinat cînd a fost expus la sînge sau răni, dar care nu a manifestat nici un fel de teamă. Este interesant că s-a găsit și o legătură între părinți și copii în ceea ce privește leșinul, dar nu și în ceea ce privește teama, ceea ce poate sugera etiologii distincte. În prezent, nici unul dintre principalele sisteme de diagnostic nu menționează rolul pe care îl joacă leșinul, deși acesta este un factor important de luat în considerare atunci cînd se stabilește tratamentul individual (Öst et al., 1984a; Öst și
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
se concentrau asupra unor obiecte sau situații în general temute, Seligman a căutat un numitor comun. El a emis ipoteza că stimulii fobici tipici ar fi putut fi considerați o serioasă amenințare biologică pentru strămoșii unei specii. Cercetătorul (1971) a sugerat că anumite asocieri ar putea fi predefinite ceea ce înseamnă că pot fi mai ușor dobîndite decît altele. Toate asocierile pot fi plasate pe o scală, de la puternic predefinite pînă la puternic nepredefinite. Din acest motiv, am putea să credem că
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
numeroase alte lucrări, inclusiv pe cele semnate de Öhman și colegii săi (Öhman et al., 1975a, 1975b; 1976). În cadrul paradigmei umane de condiționare autonomă, Öhman et al. (1975a) a cuplat două categorii de stimuli cu anumiți stimuli aversivi. Informațiile obținute sugerează că excitația fizică condiționată de posibilii stimuli fobici (de pildă, șerpii) a fost mai rezistentă la extincție decît răspunsurile fiziologice condiționate de stimuli neutri (de pildă, florile), punînd în paralel cronicitatea fobiilor specifice. Dificultățile legate de teoriile de condiționare fobică
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]