30,395 matches
-
La 11 din cei 18 subiecți, depresia s-a agravat în mod semnificativ. Estimarea procentajului de recidive în urma întreruperii medicației variază între 65% și 90% (Rasmussen și Eisen, 1997). Descoperirile de acest fel i-au determinat pe unii autori să sugereze faptul că asocierea terapiei comportamentale cu medicația ar putea preveni recidivele și i-ar determina pe pacienți să abandoneze medicația (March et al., 1994; Greist, 1998). Nici un studiu nu a analizat în mod clar problema întreruperii medicației după efectuarea terapiei
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
mod clar de nici un studiu efectuat pînă în prezent. De asemenea, nici reducerea gradată a medicației, ca metodă de diminuare a procentului ridicat de recidive, nu a fost testată în mod controlat. Cu toate acestea, rapoartele neoficiale din clinicile noastre sugerează că reducerea medicației și eventuala întrerupere a acesteia este posibilă în cazul persoanelor care au înregistrat reacții pozitive și a căror stare a rămas stabilă pe o perioadă de 6 luni. Orice tentativă de reducere a medicației trebuie să se
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
ritualuri atunci cînd sînt expuși la cel mai nociv stimul. Dacă pacientului nu i se oferă explicații clare, o asemenea impresie greșită îl va situa pe terapeut pe aceeași poziție cu a multor prieteni și rude binevoitoare, care i-au sugerat pacientului că, dacă nu e mulțumit de felul său de a fi, să înceteze pur și simplu să se mai comporte astfel. Dacă pacientului i se explică faptul că expunerea va fi gradată, că va parcurge împreună cu terapeutul o ierarhie
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
reprezintă atît un ghid pentru tratament, cît și un caiet de exerciții pentru persoanele care suferă de tulburarea obsesiv-compulsivă. În timpul tratamentului, poate fi folosit ca un fel de jurnal în care pacienții să își noteze propriile experiențe, împreună cu sfaturile specifice sugerate de terapeut. După încheierea tratamentului, acest manual va servi ca reper, ajutîndu-i pe cei care s-au vindecat, dar care se confruntă cu alți factori de stres sau cu alte dificultăți să aplice conținutul și să-și mențină sănătatea. Natura
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
urmă, expunerea la stimul are drept rezultat doar o apariție fugară a anxietății. În graficul de mai jos sînt prezentate rezultatele inițiale ale acestui studiu: Aceste descoperiri au condus la elaborarea tratamentului comportamental cunoscut drept expunerea și prevenirea răspunsului. După cum sugerează și numele, cele două elemente ale tratamentului sînt: Expunerea la stimuli sau declanșatori ai ritualurilor compulsive Prin repetarea procesului de expunere asociată cu prevenirea răspunsului (ritualului), rezultatul final implică un disconfort moderat resimțit de pacient la confruntarea cu stimulii care
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
acest proces atunci cînd va fi necesar. SECȚIUNEA 5 Referințe 5.1. Lecturi recomandate Următoarele cărți sînt disponibile în majoritatea librăriilor și la unele chioșcuri de ziare. Dacă nu le găsiți, interesați-vă dacă le puteți comanda. De asemenea, vă sugerăm să apelați la bibliotecile locale. Cînd citiți aceste cărți sau alte lucrări asemănătoare despre managementul anxietății, nu uitați că acestea nu reprezintă decît niște îndrumare. Păstrați-vă simțul critic, atît în ceea ce privește aspectele pozitive, cît și cele negative pe parcursul lecturii, astfel
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
aproape de vîrsta de 30 de ani (Anderson et al., 1984; Rapee, 1985a; Thyer et al., 1985b; Cameron et al., 1986; Noyes et al., 1987b; Rickels și Schweizer, 1990; Yonkers et al., 1996). Cu toate acestea, NCS (Wittchen et al., 1994) sugerează că TAG este relativ mai puțin frecventă în adolescență și sub 25 de ani decît la vîrste adulte. Conform lui Wittchen și colaboratorilor săi, persoanele tinere sînt predispuse la episoade mai scurte, care nu se încadrează în criteriul duratei de
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
spectrul simptomelor autonome (Lovibond, 1998). Rezultate similare au fost relevate recent, pe baza unui eșantion non-clinic; din mai multe simptome somatice, singurul care a dovedit o relație specială cu neliniștea a fost tensiunea musculară (Joorman și Stober, 1999). Studiile fiziologice sugerează că există un procent redus de reactivitate autonomă ca răspuns la stresul fiziologic asociat cu TAG, deși acest model nu îi este specific (Connor și Davidson, 1998; Hoehn-Saric, 1998). Se pare că neliniștea duce la diminuarea activității vagale (sau parasimpatice
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
et al., 1997). Un studiu de anvergură desfășurat pe gemeni de sex feminin, care a evaluat rolul factorilor genetici în etiologia TAG, a descoperit că aceștia se suprapun cu cei responsabili pentru tulburarea depresivă majoră (Kendler et al., 1992b). Rezultatele sugerează că, la femei, vulnerabilitatea genetică față de TAG și tulburarea depresivă majoră sînt, probabil, una și aceeași, însă probabilitatea manifestării uneia sau alteia este rezultatul influențelor mediului. TAG și tulburarea distimică pun problema unui diagnostic diferențial mai dificil de stabilit. Într-
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
de un procent ridicat de pacienți cu alte tulburări anxioase sau depresive. Cu toate acestea, nu toți pacienții cu un diagnostic principal reprezentat de o altă tulburare anxioasă întrunesc criteriile de diagnostic pentru TAG (Sanderson și Wetzler, 1991), fapt care sugerează că, deși simptomele anxietății generalizate sînt comune și altor tulburări anxioase, ele nu sînt sinonime cu sindromul TAG. Există însă și argumente care susțin validitatea TAG drept un construct independent de diagnoză. O evaluare a factorilor genetici și de mediu
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
drept un construct independent de diagnoză. O evaluare a factorilor genetici și de mediu specifici și comuni pentru TAG și tulburarea de panică, efectuată pe o populație de perechi gemelare masculin-masculin, a indicat o predispoziție genetică specifică tulburării de panică, sugerînd că cele două tulburări sînt distincte cel puțin parțial, din punct de vedere etiologic (Scherrer et al., 2000). Breitholtz și colaboratorii săi (1999) au descoperit diferențe importante între pacienții cu TAG și cei cu tulburare de panică, sub aspectul conținutului
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
autori să analizeze problema utilizării îndelungate a acestora, în asociere cu implementarea unor strategii comportamentale și cognitive. Rickels și Schweizer (1990) au emis ipoteza conform căreia folosirea constantă a benzodiazepinelor poate împiedica dezvoltarea abilităților de diminuare a anxietății și au sugerat asocierea medicației cu intervenții precum modificarea comportamentală sau terapia cognitivă. Studiul efectuat de Power și colaboratorii săi (1990) asupra tratamentului vine în sprijinul concepției potrivit căreia tratamentele psihologice și cele farmacologice pot fi combinate fără a-și diminua eficacitatea. Studiul
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
procentaje mai ridicate de tratamente ulterioare (54% din grup) și rate mai mici ale modificărilor clinice importante (30-70%), la 6 luni după încheierea tratamentului. Chiar dacă descoperirile lui Power și ale colaboratorilor săi (1990) trebuie consolidate și de alte studii, acestea sugerează că administrarea judicioasă a benzodiazepinelor cu efect tardiv nu interferează cu terapia cognitiv-comportamentală la persoanele care au apelat la tratament pentru TAG. Cu toate acestea, tratamentele cognitiv-comportamentale înregistrează modificări clinice asemănătoare și în absența tratamentului farmacologic. Prin urmare, chiar dacă este
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
prin urmare, consolidarea sentimentului de control și de stăpînire de sine al pacienților. În cazul altor tulburări de anxietate, aceleași strategii au determinat modificări pe termen lung ai parametrilor care ridică vulnerabilitatea față de nevroză (Hunt și Andrews, 1998). Informațiile actuale sugerează că tratamentul trebuie să includă măcar unele elemente educative referitoare la natura tulburării și să aibă în vedere ideile, atitudinile și așteptările relevante din perspectiva neliniștilor și temerilor specifice. Chiar dacă există tratamente eficiente, mai sînt încă multe lucruri de făcut
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
informațiilor și abilităților în ghidul practic pentru pacienți reprezintă un bun punct de reper în ceea ce privește ordinea de parcurgere a subiectelor, începînd cu expunerea informațiilor despre specificul tulburării și a rațiunilor care stau la baza tratamentului. Butler și Booth (1991) au sugerat că formula tratamentului trebuie stabilită în jurul celei de-a patra ședințe de tratament. Apoi, ședințele următoare pot avea loc săptămînal (sau de două ori pe săptămînă), interval de timp ce permite consolidarea abilităților și aplicarea acestora în viața cotidiană a
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
consemnarea progreselor și indică teme pentru acasă; o relație de colaborare între pacient și terapeut; o structură a tratamentului care să permită folosirea eficientă a timpului și să evidențieze punctele esențiale ale terapiei. De asemenea, Butler și Booth (1991) au sugerat ca terapeuții să apeleze la formulări și schițe în programele de tratament. Formularea problemelor oferă un cadru necesar înțelegerii clare a simptomelor și a factorilor care contribuie la perpetuarea simptomelor, în contextul unui model congnitiv-comportamental al anxietății. Aceste formulări contribuie
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
cît și un caiet de exerciții pentru persoanele care suferă de tulburarea anxioasă generalizată. În timpul tratamentului, poate fi folosit ca un fel de jurnal în care pacienții să își noteze propriile experiențe asociate cu tulburarea anxioasă generalizată, împreună cu sfaturile specifice sugerate de terapeut. După încheierea tratamentului, acest manual va servi ca instrument util în confruntarea cu anumite probleme sau dificultăți. Cuprins Secțiunea 1 Ce este tulburarea anxioasă generalizată? SECȚIUNEA 1 Acest program își propune să vă învețe să vă controlați neliniștea
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
asta, dar acum nu se mai întîmplă!. 24. Sindromul de stres posttraumatic Sindrom Contextul istoric În ultimii ani, conștientizarea stresului traumatic a înregistrat progrese considerabile, nu numai în rîndurile personalului medical, ci și în ceea ce privește publicul larg. Acest fapt ar putea sugera că angajații din domeniul sănătății tocmai au descoperit că ființele umane manifestă o reacție psihologică după ce au fost expuse la o traumă sau, mai grav, că tulburarea tocmai a fost inventată. Prin urmare, este important să înțelegem contextul istoric al
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
persoanele care suferă de SSPT după o traumă își revin după cîteva luni, fără ajutorul tratamentului formal. Totuși, după acest interval, situația devine mai puțin optimistă. Datele obținute din mai multe surse (de exemplu, Solomon, 1989; Kessler et al., 1995) sugerează că persoanele care continuă să întrunească criteriile de diagnostic pentru SSPT la șase luni după traumă au puține șanse de a se restabili fără ajutor suplimentar. Tulburarea tinde să urmeze un parcurs cronic, iar simptomele pot dura mai multe decenii
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
Factorii de vulnerabilitate se manifestă în trei arii principale: pretraumatică, peritraumatică și posttraumatică. În ceea ce privește factorii de vulnerabilitate pretraumatică, studiile care au avut în vedere factorii demografici oferă rezultate contradictorii, cu doar cîteva tendințe clare. Cu toate acestea, există dovezi care sugerează că nivelul scăzut al educației și al veniturilor ar putea fi asociat cu un risc ușor crescut de SSPT și că persoanele căsătorite prezintă un risc mai mare decît cele necăsătorite (Kessler et al., 1999b). În prezent, există argumente clare
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
1997). Există multe explicații potențiale pentru această descoperire, din perspective biologice, psihologice și socioculturale. Dacă, în parte, rezultatele pot fi atribuite reticenței bărbaților de a raporta simptomele, faptul ar putea reprezenta și o variabilă a tipului de traumă. Argumentele neștiințifice sugerează că femeile au mai multe șanse decît bărbații de a deveni victimele violenței exercitate de o persoană pe care o cunosc, situație care afectează extrem de mult concepțiile solide referitoare la încredere, siguranță și intimitate. Mai multe studii susțin ipoteza conform
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
foarte ridicat sau foarte scăzut al stresului anterior au avut de suferit cel mai mult, iar cei care fuseseră expuși la niveluri moderate de stres au făcut față cel mai bine. Cu toate acestea, cea mai mare parte a studiilor sugerează că un istoric al traumelor anterioare, în special în ceea ce privește abuzurile fizice și sexuale din copilărie, constituie un factor important de vulnerabilitate în evoluția SSPT ca urmare a expunerii la o traumă (Breslau et al., 1999). Referitor la caracteristicile evenimentului în
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
Mississippi (Keane et al., 1988), disponibilă în versiuni destinate pacienților provenind din viața civilă și viața militară, reprezintă un instrument eficient de evaluare a severității SSPT și are calități psihometrice excelente. Limita scorului pentru diagnosticul SSPT variază, deși autorii au sugerat scorul de 107. Inventarul Penn (Hammarberg, 1992) cuprinde 26 de itemi cu aplicabilitate pentru toate tipurile de eveniment traumatizant. Pentru fiecare întrebare, respondenții trebuie să selecteze cel mai adecvat dintre patru răspunsuri posibile. Scorul de 35 reprezintă o limită a
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
care are loc recuperarea posttraumatică. 25. Sindromul de stres posttraumatic Tratament Supraviețuitorii unei traume care nu se restabilesc în mod independent și dezvoltă probleme pe termen lung ca urmare a experienței lor pot necesita un tratament formal. Din ce în ce mai multe studii sugerează că, în cazul supraviețuitorilor cu predispoziție ridicată pentru această tulburare, intervențiile cît mai rapide facilitează procesul de recuperare și reduc prevalența apariției ulterioare a SSPT. Acest capitol își propune să prezinte pe scurt procedurile frecvent utilizate în tratamentul stresului acut
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
constituente ale componentelor fizice, cognitive și comportamentale, intervențiile terapeutice implicînd toate aceste trei domenii. Strategiile orientate mai mult spre latura fizică, abordînd în mod direct reacțiile de stres traumatic asociate cu hiperexcitația, reprezintă un excelent punct de pornire. Experiențele clinice sugerează faptul că acestea produc adesea efecte rapide și nu determină doar ameliorarea stării pacientului, ci poate mai important amplifică sentimentul de eficiență personală și speranțele de recuperare. Fundamentul acestui fapt este simplu (în termenii reacției luptă sau fugi) și nu
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]