3,530 matches
-
moartea bunicului, a fost împărțită între cei patru feciori și o fată mătușa Irina, care m-a botezat pe mine femeie înaltă, frumoasă și foarte energică. Bunicul Vasile a fost și un bun meșter de instrumente pentru gospodăria podgoriilor: ciubere, butoaie, dejuri, teascuri și altele. În timpul iernii, acest fecior de răzeși a înzestrat lucrând multe vii și cu acele frumoase "cioveie" ieșite din mâinile lui harnice. Eu le-am cunoscut la noi și mi-am petrecut copilăria cu ele. Ca și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
alburii. Culesul se apropia de sfârșit. În fața cramei, erau așezate teascul, căzile cu struguri și mai la o parte dejul și călcătorul în care un om surd călca. Din dejul în care se scurgea, mustul era dus cu cofele în butoaiele din cramă. La treaba asta lucrau mama, mătușa Irina și, cu un cofăiel, dam și eu ajutor. Lângă crama noastră, se afla un ulm bătrân, înalt, cu coroana de frunze în formă de umbrelă și în lumina frumoasă a zilei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
multe camere mari. Descoperii fără întârziere urme feminine: o baie plină de cosmetice, cincisprezece feluri de șampoane. Rochii împrăștiate. Am lăsat baltă ipoteza cu Bjorn. Fuste strâmte și scurte: mirosea a tinerețe și a subțirime. Nu mă însurasem cu vreun butoi vechi. Nimeni: mă căsătorisem cu fiica văzduhului, cu Arleziana 1. În buzunarul stâng aveam prezervativele predecesorului meu: pesemne că eram un cuplu foarte liber. Nu-mi cunoșteam încă soția și deja mă înșela. Și eu, pe cât se părea. Îmi era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1943_a_3268]
-
de pantofi rămași de la răposatul respectiv. Fiind o vară toridă și strugurii se copseseră devreme, așa că pe tatăl lui Ionuț Îl chemase fermierul și la cules de vie, dar l-a pus la zdrobitorul de boabe, cel așezat pe un butoi mare de trebuia să se urce pe scară ca să ajungă sus să toarne strugurii Între cei doi cilindrii care-i zdrobeau când omul Învârtea manivela. Seara când au fost chemați toți la masă, În traista tatălui lui Ionuț, au pus
În vâltorile Dunării de Jos by Flora Mărgărit Stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1138_a_2049]
-
gâtuire ca atunci când în timpul serviciului militar străpunsese pătura de zăpadă a ghețarului Morderatsch și bucata de gheață desprinsă căzuse. Vocile din jurul lui erau un fel de pârâituri în gheață, ordinul de a-și părăsi actuala funcție de conducere a fabricii de butoaie, un perete ce amenința să-l strivească sub greutatea lui sticloasă și rece, și atunci strigă atât de tare, încât își simți vorbele tunându-i în urechi, că vrea să rămână, acolo se simțea fericit cu familia și cu munca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
său asupra lui, se mutase la B. Vremurile se schimbaseră, ceva nou se făcea simțit. După toate nenorocirile, viața urma să devină ușoară și comodă, oamenii voiau să trăiască în locuințe mobilate cât mai modern, cu dotări la îndemâna oricui: în loc de butoaie fără nici o căutare, W. producea în fabrica pe care o preluase într-o stare deplorabilă plăci de lemn prefabricat, bune pentru confecționarea mobilierului de bucătărie, dulapuri încastrate în zid, polițe pentru diverse trebuințe casnice: Novopan, un material pe care-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
tramvaiul venea uruind la fiecare jumătate de oră. Oamenii și vehiculele constau doar dintr-o parte superioară, din cap și umeri, dintr-o capotă de mașină acoperită de zăpadă, dintr-o pătură de lână curbată peste coama unui cal. Treceau butoaie și dulapuri așezate în stive, trecu și o încărcătură de pietriș, un camion cu bidoane de lapte. Paltoane grosolane, pălării de fetru, șaluri împletite și căciulițe cu moț în creștet, dar nimeni nu purta bască, așa cum aveam eu și fratele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
zarzavat al vecinului la ambianța odăii și mama privi mobilele aranjate cu atâta grijă, vrând parcă să verifice dacă această ambience avea să ajungă pentru o ședere prelungită. În fața atelierului de rotărie și dogărie erau o grămadă de roți și butoaie, fiindcă acolo stătuseră dintotdeauna și aparțineau acelui loc, căzut oarecum în paragină, unde altădată încă se lucra. Ar trebui să ne adaptăm vremurilor, spunea meșterul rotar și dogar, acoperit de sus până jos de rumeguș, un bărbat cât un nod
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
până jos de rumeguș, un bărbat cât un nod într-un lemn, mic, cu câteva fire de păr pe cap și cu mâini late, la cea dreaptă îi lipseau două degete. Acum nu mai era nevoie de roți și de butoaie, nu mai renta, și tata dădu din cap, pentru că știa el ce știa. Da, trebuia să fii în pas cu timpul, iar W., în paltonul lui gri de lână, sta înalt și drept în atelierul întunecos, era un domn care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
bambus. Și, pe de-o parte, eram un băiat care avea schiuri noi cu canturi de oțel, în timp ce băieții din sat trăgeau după ei pe colina bisericii sănii și unul, chiar cu doage adevărate - partea rotunjită de lemn a unui butoi vechi -, mai mult cădea decât se dădea; eu, pe de altă parte, eram un „vânător“ care străbătea depărtările de gheață, la vânătoarea de foci și urși polari, urmând rândurile unei cărți subțiri pe care mi-o dăruiseră părinții, când au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
care se răstea la cineva că aici se lucrează, nu se arde gazul, îl aduse înapoi la masa lui de scris, își îndreptă spatele, își înclină capul și citi din nou pe liste tot ce știa deja de la fabrica de butoaie: sumele prevăzute erau de la un trimestru la altul mai mici, turnătoria și fabrica de mașini-unelte produceau pentru o piață care devenea tot mai restrânsă. La început încă mai încercam să croiesc din povestea mea - de a fi locuit într-un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
Saner, care-și arătau pulpele albicioase mai sus de marginea ciorapilor de lână trei sferturi. —Azi oricine ar fi în stare să-și lingă degetele, dar pe atunci cine s-ar fi gândit la așa ceva? — La fel era și cu butoaiele, după război deveniseră tot mai puține, dar „Novopan“... — Doar nimeni nu putea să creadă într-o mașină de etichetat; în Germania totul era o ruină când Jagenberg îmi făcuse oferta personală. — A trebuit să găsesc o reprezentanță similară și în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
să fi dispărut de tot. Zăpada ieșise din cadru și strada nu mai semăna cu o linie neagră care venea dinspre coline și în dreptul tufelor de tuia se făcea o panglică pe care erau înșirate pălării, șepci, coame de cai, butoaie stivuite și căni. Un fluviu de mașini se revărsa printre blocuri și case, pulverizând - cum se putea citi în Hobby - plumb din țevile de eșapament în grădina noastră, motiv pentru care aveam să „degenerăm“, ca romanii care băuseră odinioară vin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
Nimic nu se aruncă pur și simplu la gunoi. Sunt niște etape intermediare prin care trebuie să treacă obiectele până când pot fi declarate moarte. O anticameră a unui cimitir. Obiectele de aici nu sunt gunoaie. Lângă polată există și un butoi ruginit în care, într-adevăr, se află niște gunoaie. Ambalaje. Declarate, ca atare, gunoaie. Nu mai există nici un dubiu asupra lor. Obiecte epuizate. Anacronice. Dar care pot fi resubstanțializate. Ceva de genul ochiului stăpânului care îngrașă vita. Se mai află
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
călare pe barieră și vorbea așa cântat, unde mergeeeem? Cu ce estem inchercaaaaat? Vorbea românește, dar io nu înțelegeam nimic. Ce zice, ce zice ăsta? Cu ce estem inchercaaaat.... Suna ceva aproximativ. Trebuia să-i spun, tot cântat, c-un butoi mare cu căcat! Ne-am încurcat în Budapesta pe podul ăla mare, Elisabeta sau cum îi zice. Am luat-o înapoi spre Polonia. Cum-necum, am ajuns am ajuns în Oradea. În vamă, la Oradea, am stat vreo două ore. Ziceam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
bilețelele alea cu noile guverne, dracu’ să le mai dea de capăt! Care cu cine sînteți? Am început și eu să-mi ies din fire, să moară mama dacă nu dau din nou foc, fac eu rost de încă un butoi de benzină și-i pun cruce, atunci au întins-o toți trei, s-au speriat ca niște iepuri, mă credeau în stare c-o să le fac felul. Monte Cristo și Petrică o întinseseră cu o oră înainte. Joncțiunea au făcut
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
un nor gros de fum. Cum a oprit ne-am pus cu toții în funcție. Forțele de ordine nu-și dădeau seama ce se întîmplă în spatele Baricadei pînă să-l apuce pe Santinelă năbădăile. Mai rămăseseră de descărcat doar două din butoaiele cu benzină și vreo șase, șapte navete cu sticle, cînd am fost luați cu toții prin surprindere de nebunia lui. Pînă la urmă marele nostru noroc a fost că a dat peste TAB, pentru că dacă intra direct în cordonul de soldați
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
a văzut negru înaintea ochilor, și a pierdut controlul volanului. Ce a urmat ne-a tăiat tuturor răsuflarea, scrîșnetul roților pe asfalt, un derapaj necontrolat, răsturnarea camionului, alunecarea într-o rînă în direcția TAB-ului, bufnitura, și aproape instantaneu explozia butoaielor cu benzină care au incendiat totul pe o rază de zeci de metri. Dar să vezi și să nu crezi, cînd toată lumea îl credea mort, Santinelă își face apariția în stradă ieșind pe undeva prin parbrizul făcut țăndări, împleticindu-se
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
mărunțișuri îngrămădite, înfundate, aruncate peste tot, fie pentru a astupa breșele, fie pentru a îngroșa sau supraînălța bariera. Cîteva cupe de moloz, o sumedenie de cutii de carton, lăzi de lemn, mese, scaune, alte bucăți de mobilier, grilaje metalice, un butoi din tablă de două sute de litri, o saltea cu arcuri, țevi și capace de canal din fontă, saci de cînepă umpluți cu zdrențe și frunze uscate. — Să mă ia mama dracului dacă de data asta n-o să murim cu toții! strigă
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
-mi spargă timpanele. Cu un minut dacă aș fi ajuns mai devreme, aș fi avut timp să traversez terenul și să-mi găsesc un loc din care să pot trage cu ochiul de o sută de ori mai bun decît butoiul ăla de tablă împuțit în dosul căruia am fost nevoit să mă pitesc pînă ce pilotul a primit ordin că poate să-și ia tălpășița. Reveni în dreptul portierei deschise și se gîndi că pentru munca ce o avea de făcut
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
misteriosul musafir despre care vă vorbeam. Fiți binevenit în casa noastră. Luați loc colea, în capul mesei, și pe mine vă rog să mă iertați, dar eram în drum spre beci, unde am de săvârșit un adevărat ritual în fața unui butoi care își sloboade licoarea doar când știe că avem un oaspete de seamă - a glumit învățătorul, îndreptându-se spre ușă. După câtăva vreme, s-a întors, purtând triumfal o bardacă pântecoasă, pe care a așezat-o în mijlocul mesei. Costăchele, dragule
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
la noi. Ba la noi! Ce, la noi nu-i casă de gospodari? - a sărit Petrache. Dacă-i așa, apoi coboară mătăluță șuncile și cârnații de la afumat... pregătește acolo vreo două-trei bardace cu vin... da’ știi tu de care. Din butoiul cela uitat de anțărț în fundul beciului. Și... mai stăm de vorbă. Altfel... O rog pe Didina să-i ardă colea și un cuptor de plăcinte, de să-ți lingi degetele. Încolo... Sănătate! Atunci treaba-i ca și făcută. Mâine seară
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
intrat pe ușă auzind-o spunând: — Nu te duce acolo, Bernie. Dar era prea târziu. Cadavrul era așezat Într-o parte În lift, ghemuit În poziție fetală, ca un amator de senzații tari gata să coboare cascada Niagara Într-un butoi de bere. Cum mă holbam așa la el, capul păru să se Întoarcă, și mi-a trebuit un timp ca să-mi dau seama că era acoperit cu larve, o mască lucioasă de viermi care se hrăneau din fața Înnegrită. Am Înghițit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
toc În mâna stângă, ghiozdanul-raniță, cu rigla-pușcă În spate. Taina se află În ghiozdan. După mărturisirea unui alt coleg de liceu, apariția recrutului s-a dovedit, În realitate, deloc comună, cum ar sugera desenul provinciei umile, cu păsăret, burlane și butoaie. Până și numele, ca identitate primă, debutează dadaist, În Țara Dada, țară veche și țară de... exil, pentru a se re-situa, apoi, după traversarea oceanului, Într-o inversare complementară, nu mai puțin paradoxală, În Lumea Nouă. În realitate, fusese un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
afecteze orientarea în spațiu - puteai găsi orice. Trei copii uriași erau instalați pe podea, în jurul televizorului lui Mark. Mark, cu căciulița lui tricotată, stătea între un bursuc îmbrăcat în uniformă de pușcăriaș și un bărbat cu pieptul umflat ca un butoi, cu o pălărie de vânătoare și îmbrăcat în trening. Weber îi recunoscu din fotografiile lui Karin. Pe ecran, o șosea care străbătea un peisaj pământiu, vălurit, se desfășura până la linia orizontului. Farurile unor mașini joase măturau asfaltul șerpuitor. Cei trei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]