5,675 matches
-
pe zi/ 100 mg de două ori pe zi/ 600 mg o dată pe zi ) Indinavir : ASC : ↓ 25 % ( ↓ 16 la ↓ 32) b Cmax : ↓ 17 % ( ↓ 6 la ↓ 26) b Cmin : ↓ 50 % ( ↓ 40 la ↓ 59) b Efavirenz : Fără interacțiuni farmacocinetice semnificative clinic Media geometrică a Cmin pentru indinavir ( 0, 33 mg/ l ) administrat cu ritonavir și efavirenz a fost mai mare decât media istorică a Cmin ( 0, 15 mg/ l ) pentru indinavir administrat în monoterapie în doză de 800 mg qh . La pacienți infectați
Ro_996 () [Corola-website/Science/291755_a_293084]
-
pe zi/ 100 mg de două ori pe zi/ 600 mg o dată pe zi ) Indinavir : ASC : ↓ 25 % ( ↓ 16 la ↓ 32) b Cmax : ↓ 17 % ( ↓ 6 la ↓ 26) b Cmin : ↓ 50 % ( ↓ 40 la ↓ 59) b Efavirenz : Fără interacțiuni farmacocinetice semnificative clinic Media geometrică a Cmin pentru indinavir ( 0, 33 mg/ l ) administrat cu ritonavir și efavirenz a fost mai mare decât media istorică a Cmin ( 0, 15 mg/ l ) pentru indinavir administrat în monoterapie în doză de 800 mg qh . La pacienți infectați
Ro_996 () [Corola-website/Science/291755_a_293084]
-
de două ori pe zi/ 600 mg o dată pe zi ) Indinavir : ASC : ↓ 25 % ( ↓ 16 la ↓ 32) b Cmax : ↓ 17 % ( ↓ 6 la ↓ 26) b sau cu indinavir/ ritonavir . Cmin : ↓ 50 % ( ↓ 40 la ↓ 59) b Efavirenz : Fără interacțiuni farmacocinetice semnificative clinic Media geometrică a Cmin pentru indinavir ( 0, 33 mg/ l ) administrat cu ritonavir și efavirenz a fost mai mare decât media istorică a Cmin ( 0, 15 mg/ l ) pentru indinavir administrat în monoterapie în doză de 800 mg qh . La pacienți infectați
Ro_996 () [Corola-website/Science/291755_a_293084]
-
pătrat perfect dat în "Elements II.4, 7"; metodă sprijinită și de Heath. Deși o singură cale spre limite este menționată, de fapt există alte două făcând metoda aproape inevitabilă, metoda funcționează. Dar limitele mai pot fi produse de construcții geometrice iterative sugerate de Arhimede în jocul logic "Stomachion" prin stabilirea decagonului regulat. În acest caz problema este de a da o aproximare rațională tangentei lui π/12.
Măsurarea cercului () [Corola-website/Science/322622_a_323951]
-
despărțitor fiind modelați sub forma unor coloane. Partea superioară a trecerii din pronaos în naos este modelată sub forma unei acolade. În naos se mai păstrează partea inferioară a corului, tot din lemn de brad, parapetul balustradei, decorat cu motive geometrice prin decupare în scândură. Întrările în absida altarului erau trei, vopsite în albastru, putându-se observa și aici decorațiuni asemănătoare cu cele de la intrare sau de la balustrada corului. În naos, biserica avea probabil boltă cilindrică, fapt ce se poate determina
Biserica de lemn din Vișagu () [Corola-website/Science/315750_a_317079]
-
Petre Sergescu în Franța, Pantazi a suplinit și catedra de Geometrie Analitică de la Universitatea Politehnica din București. În anii 1940-1942 Pantazi a ținut la Universitatea din București, Facultatea de Matematici, un curs de Geometrie Superioară și un curs de Aplicații Geometrice ale Analizei (1938-1941). De asemenea, în anii 1946-1948 a fost profesor de Algebră și Analiză la Școala Superioară CFR. După 1929 Alexandru M. Pantazi a fost membru al "Gazetei Matematice", iar în anii 1942 și 1942 a făcut parte din
Alexandru Pantazi () [Corola-website/Science/302759_a_304088]
-
fost profesor de matematică la Universitatea din Gießen. Grassmann a fost unul dintre întemeietorii geometriei vectoriale și a geometriei multidimensionale. Astfel, a imaginat ipoteza unui spațiu cu "n" dimensiuni, cu extindere la geometria "n"-dimensională, conținând într-o formă pur geometrică calculul cu sisteme de numere cu totul generale, așa-numitele mărimi extensive compuse din "n" unități. În 1844 publică cea mai valoroasă lucrare a sa, "Die lineare Ausdehnungslehre, ein neuer Zweig der Mathematik" (Teoria extensiei liniare, o nouă ramură a
Hermann Grassmann () [Corola-website/Science/320287_a_321616]
-
ecuații cu derivate parțiale. A introdus noțiunea de determinant funcțional și teormele fundamentale pe care le-a studiat prin metoda teoriei sale a întinderii, teorie care se utilizează pentru construcția curbelor algebrice. S-a lansat într-un proiect de analiză geometrică pe bază vectorială, al cărui studiu a început în anul 1844, când a dat o descriere adecvată operațiilor cu mărimi fizice vectoriale, fiind astfel considerat fondatorul teoriei spațiilor vectoriale. Lucrarea sa referitoare la vectori este originală în ceea ce privește concepția, gândirea, terminologia
Hermann Grassmann () [Corola-website/Science/320287_a_321616]
-
sa referitoare la vectori este originală în ceea ce privește concepția, gândirea, terminologia și a fost apreciată de Gauss, Möbius, Hankel, Schlegel. Prin această lucrare a dezvoltat algebra vectorială, creând analiza vectorială, bazată pe elemente abstracte, pe definiții și axiome. A introdus calculul geometric și teoria echipolențelor în calculul matricelor. A dezvoltat teoria ecuațiilor cu derivate parțiale. Printre matematicienii români care au continuat cercetările sale se numără: Gheorghe Galbură (cu lucrarea "Forme diferențiale pe varietatea lui Grassmann cuaternionică", apărută în 1956) și Kostake Teleman
Hermann Grassmann () [Corola-website/Science/320287_a_321616]
-
care pentru mai bine de 2000 de ani a fost privită ca fiind paradigma ideală pentru toate științele teoretice. Thales (635-543 î.Hr.) din Ionia (acum sud-vestul Turciei), a fost primul căruia i-a fost atribuită deducția matematică. Sunt cinci propoziții geometrice pentru care el a scris dovezi deductive, ele nesupraviețuind mileniilor până azi. Pitagora (582-496 î.Hr.) din Ionia, apoi, Italia, colonizată de către greci, a fost probabil un elev al lui Thales, care a călătorit în Babilon și Egipt. Teorema care îi
Geometrie () [Corola-website/Science/298787_a_300116]
-
au acceptat faptul că el credea că geometria se studiază doar cu un compas și o riglă - fără folosirea instrumentelor de măsură, deoarece ele sunt uneltele omului muncitor, nu ale unui elev silitor. Această concepție a dus la studiul construcțiilor geometrice cu rigla și compasul. Au rămas celebre cele a trei probleme clasice nerezolvate nici în prezent numai cu rigla și compasul: trisecțiunea unghiului (împărțirea un unghi oarecare în trei unghiuri egale), dublarea cubului (cum să construiască un cub cu volumul
Geometrie () [Corola-website/Science/298787_a_300116]
-
latitudine geografică (paralela) de 0°. Axa de rotație a unui obiect astronomic definește centrul normal, și în general și centrul de greutate al unui nivel care este numit nivel ecuatorial; linia ecuatorului este linia care marchează acest centru. Prin proiecție geometrică se poate determina și ecuatorul bolții cerești. Ecuatorul, ca și tropicele nu este fixat cu precizie. Planul ecuatorial adevărat este întotdeauna perpendicular pe axa de rotație a Pământului; această axă este relativ stabilă, dar poziția polilor pe Pământ are o
Ecuator () [Corola-website/Science/304759_a_306088]
-
de mișcarea cubistă din Franța la începutul secolului XX. Doi artiști proeminenți, Pablo Picasso și prietenul lui, Georges Braque, au revoluționat această artă redând realitatea prin descompunerea ei în bucăți și reasamblarea ei, de multe ori sub forma unei mulțimi geometrice. Aceasta a condus la ideea fundamentală a artei moderne: arta este autonomă, creația nu reflectă realitatea ci este o nouă realitate care nu are nici o obligație față de lumea exterioară. Cubismul a fost la început o mișcare în pictură, dar a
Sculptura secolului al XX-lea () [Corola-website/Science/321557_a_322886]
-
este neregulată. Această tratare diferențiată creează efectul încrustării albului în negru, în același timp, patratul pare să se ridice în aer, dezlipindu-se de materia albă. Malevici considera "Pătratul negru" expresie a densității maxime a masei de culoare, simbol pentru "economia geometrică". În 1915, publică manifestul ""De la cubism și futurism la suprematism, un nou realism artistic"", la redactarea căruia a contribuit și poetul Vladimir Maiakovski. Malevici își dezvoltă ideile, cinci ani mai târziu (1920), în studiul ""ul ca model al nonreprezentării"", text
Suprematism () [Corola-website/Science/299421_a_300750]
-
straturi, pe care evoluează formele în mod liber. Subiectul unei opere suprematiste este captarea unui moment din evoluția formelor în dimensiunile spațiului. Malevici reprezintă în operele sale un univers infinit în alb în care se mișcă, urcă sau coboară forme geometrice. Încă de la începuturile activității sale, Malevici elimină din imagine trimiterile la concret. Fondul tabloului devine un spațiu deschis, infinit, în care o formă geometrică - pătrat, cerc, triunghi etc. - creează un reper, un însemn al sensibilității artistului. Revine responsabilității privitorului să
Suprematism () [Corola-website/Science/299421_a_300750]
-
în operele sale un univers infinit în alb în care se mișcă, urcă sau coboară forme geometrice. Încă de la începuturile activității sale, Malevici elimină din imagine trimiterile la concret. Fondul tabloului devine un spațiu deschis, infinit, în care o formă geometrică - pătrat, cerc, triunghi etc. - creează un reper, un însemn al sensibilității artistului. Revine responsabilității privitorului să înțeleagă aceste compoziții, vizualizând formele cu multiplele lor poziții. În ""Compoziție suprematistă"" (1915), elementul care atrage toate celelalte planuri colorate este un trapez negru
Suprematism () [Corola-website/Science/299421_a_300750]
-
Arta din Grecia antică a exercitat o mare influență asupra culturilor multor țări, în special în domeniul sculpturii și arhitecturii. Ea poate fi împărțită din punct de vedere stilistic în patru categorii: geometrică, arhaică, clasică, si elenistică. Spre deosebire de alte popoare antice, grecii, prin arta lor magnifică, au glorificat umanitatea. Chiar și înainte de sosirea primilor greci în zonă, Insulele Ciclade din Marea Egee produceau opere de artă remarcabil de fin echilibrate și statuete albe, din
Arta în Grecia antică () [Corola-website/Science/309078_a_310407]
-
cămașă sau ciupag cu poale, cârpă de bumbac sau borangic, cojocul și șuba pe timp de iarnă. Ceea ce caracterizează costumul de Gorj este armonia cromatică, tonurile vii de albastru, roșu și alb, decorul variat al vâlnicelor format îndeosebi din motive geometrice ca: romburi, cruciulițe, spirale. Un moment important în evoluția costumului gorjenesc îl constituie apariția portului schilăresc în jurul anului 1900 care adaugă noi piese la costumul tradițional, contribuind la îmbogățirea ornamenticii, a materialelor din care se confecționau piesele prin introducerea postavului
Județul Gorj () [Corola-website/Science/296660_a_297989]
-
administrare ) au fost similare între administrarea orală de aprepitant 125 mg și administrarea intravenoasă de fosaprepitant 115 mg . Distribuție Aprepitantul se leagă în proporție mare de proteine , media fiind de 97 % . La om , la starea de echilibru , volumul aparent mediu geometric de distribuție ( Vdss ) este de aproximativ 66 l . Metabolizare Prin incubarea in vivo cu preparate din ficat uman , fosaprepitantul a fost rapid transformat în aprepitant . În plus , în preparatele S9 din alte țesuturi umane incluzând rinichi , plămân și intestin , fosaprepitantul
Ro_529 () [Corola-website/Science/291288_a_292617]
-
legată prin DC 75 în lungime de cca. 4 Km și de satele Geoagiu de Sus și Gârbova de Jos printr-un drum de hotar de pământ. DC 75 străbate localitatea pe porțiunea de la intrare până în centru, este pietruit, elementele geometrice sunt în parte corespunzătoare, excepție face partea terminală la coborârea spre centru unde panta este accentuată și traseul traversează câteva podețe necorespunzătoare, lungimea DC în intravilan este de 1 km. Străzile satului în lungime totală de 6 Km au trasee
Geomal, Alba () [Corola-website/Science/300244_a_301573]
-
de închinare solemnă și interogație, surprinse în ipostaze hieratice de un simbolism sacerdotal. Liniștea contemplativă de pe chipul lor precum și monumentalitatea corporală vorbesc despre suferință, reculegere și dăinuire peste veacuri, dar recuzita vestimentară, voalurile și rochiile lor, brodate fastuos cu motive geometrice și vegetale, degajă abundență și somptuozitate. Răsfrânte în drapaje ample, ele însele constituie un decor întreg, zona de seducție predilectă a ochiului, unde jocul de ape sidefii atrage privirea în spațiul vibrant al luminii. Această bogată și muzicală proliferare a
Elena Greculesi () [Corola-website/Science/306438_a_307767]
-
care face o zonare climatică a Pământului. De asemenea, Stadiasmus elaborează o hartă care stabilește direcții de navigație. Marcianus elaborează o listă cu cartografii cunoscuți ai timpului său. În sec. al XI-lea, Ierusalimul, centrul teologic al lumii, devine centrul geometric al hărților TO, practic centrul lumii. În modelul TO, litera O reprezintă Pământul, iar litera T împarte această lume în trei părți: Europa, Asia și Africa care erau dispuse în jurul Mării Mediterane („Mare Nostrum” a latinilor). De remarcat faptul că
Istoria cartografiei () [Corola-website/Science/320390_a_321719]
-
și navigației. Printre ultimele produse cartografice creștine de tip TO este considerat Mapamondul venețian a lui Fra Mauro (a doua jumătate a secolului al XV-lea). Este una din cele mai precise reprezentări din această categorie. Spre deosebire de cele precedente, centrul geometric nu mai este Ierusalimul și se pare că este printre ultimele hărți pe care nu apare Lumea Nouă. În fine, trebuie să menționăm mapamondul lui Martin Behaim, primul care reprezintă Pământul sub formă de sferă (1492) după concesii ce au
Istoria cartografiei () [Corola-website/Science/320390_a_321719]
-
un act de interpretare și reflectare a lumii creștine. Asemeni hărții lui Anaximandru, hărțile de tip TO erau o metaforă a lumii, un act semiologic care evidenția raporturile sociale (în primul rând religioase) alături de raporturile spațiale (centrul religios devenea centrul geometric al lumii). Tot din această perioadă se cuvine să amintim contribuțiile deosebite pe care gânditorii arabi și chinezi le-au avut la dezvoltarea științei reprezentărilor terestre. Astfel, Chia Tan a elaborat o hartă a Chinei (în sec. al VIII-lea
Istoria cartografiei () [Corola-website/Science/320390_a_321719]
-
Domenico Rossi, publică în 1692 un mare atlas în trei volume: „Mercurio Geografico”. În Spania, Juan Bautista de Labana (portughez), realizează o hartă a Aragonului în 1615, utilizând triangulația. Se pare că aceasta a fost prima regiune reprezentată științific (matematic, geometric). Pedro Sierra publică în anul 1620 o hartă a Galiției și alte hărți regionale. Pedro Texeira Albernas (de asemenea portughez) publică în anul 1622 “Descripcion de las costas de Espana” și în anul 1656 „Plano de Madrid”. Francisco Ferrer elaborează
Istoria cartografiei () [Corola-website/Science/320390_a_321719]