7,087 matches
-
hora și se termină cu imaginea aceluiași sat, adunat la sărbătoarea hramului noii biserici și descrierea drumului dinspre satul Pripas. Toponimele folosite sunt reale, inclusiv numele satului Pripas, ceea ce arată că satul este un spațiu real populat cu o lume imaginara. Descrierea satului de la începutul românului este realizată prin tehnică focalizării, care constă în filmarea selectivă, concentrarea obiectivului pe un anumit element. Camera-stilou a scriitorului nu urmărește tot peisajul, ci își fixează atenția asupra unor aspecte. Primul obiect focalizat de cameră
[Corola-publishinghouse/Science/1489_a_2787]
-
pe care o suprapui poveștii. Și cititorul și spectatorul sunt imaginea perfectă a acelui lector în fabula pe care îl descrie Umberto Eco: în lumea imaginata de un scriitor și, extrapolând, regizor cititorul-și, extrapolând, spectatorul suprapun propria lor lume imaginara și imaginata. Partituri excepționale, atât românul lui Rebreanu, cât și filmul lui Mureșanu vin în fața cititorului-spectatorului cu imagini realist-credibile, născând emoții autentice. Sursă incontestabila de material didactic, filmul, însă, trebuie utilizat cu discernământ, elevilor făcându-li-se aproape farmaceutic distincția
[Corola-publishinghouse/Science/1489_a_2787]
-
leneși și cu flamingii roz / Și faraonii pașnici mânjiți cu chinoroz”. Odată cu volumul Petreceri (1977), care cuprinde poeme scrise începând cu 1951, arta lui N. cunoaște o maturizare deplină: eliberat de influențele și ezitările începutului, versul își desfășoară întreg potențialul imaginar și muzical într-o tonalitate poetică inconfundabilă. Temele predilecte de meditație sunt mirarea și bucuria de a fi în lume, raporturile dintre viață și moarte, rostul omului pe pământ, arta ca joc și în același timp ca justificare ultimă a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288456_a_289785]
-
Observația penetrantă, plină de nerv, incisivă trece firesc în evocarea tabloului de epocă, prin racursiuri ironice, sau în fantastic și poematic. Personajele malefice, demonice, grotești, și întâmplările lor, plasate într-un „loc” fabulos (un oraș-port la Dunăre, nenumit însă, sau imaginarele Defonia, Para de Loess), simbolic dimensionat, atestă o lume proprie și o viziune specifică scriitorului. Romanul Defonia (1981; Premiul Comitetului Central al UTC) e o „saga țărănească a anilor ’50” (Marian Papahagi), o cronică a dispariției dramatice a lumii vechi
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287386_a_288715]
-
cel mai elementar; poetica demonstrație că fie și ce este strâns de legi are în sine, latentă, putința libertății. Se știe bine ce subtilă și nețărmurită libertate se află înscrisă în acele geometrii pe care Lobacevski le-a numit întâi imaginare. Sau, în alți termeni, Ariel este ca poezia care, fără să-l tăgăduiască, primenește universul de statutul său, jucându-se ușor cu cele mai grele poveri ale lui. Și apoi, sistemul de referință în care poate fi definită libertatea marelui
Ahile sau Despre forma absolutã a prieteniei; Ariel sau Despre forma purã a libertãþii by Petru Creţia () [Corola-publishinghouse/Science/1373_a_2880]
-
mingea de baschet. 20 pase Pe perechi sau în pătrat Se va executa pasa din poziția stând și din șezând; * Aruncări la coș cu o mână de la umăr folosind mingea medicinală; 10 ori Pe perechi Se va arunca la coș imaginar. * Mingea ținută pe palmă deasupra capului aruncarea numai din articulația pumnului; Idem cu mingea ținută la nivelul umărului; 10 ori Pe perechi S e pune accent pe lucru din articulația pumnului și pe acoperirea mingii. * Aruncarea mingii înainte - prindere - oprire
Baschet : caiet de lucrări practice by Cătălin Ciocan, Dana Ciocan () [Corola-publishinghouse/Science/308_a_1282]
-
fluidă. Așadar, cele două structuri au o porțiune suprapusă - de exemplu, importanța stabilirii și atingerii țintelor și a gândirii în mod flexibil (fluid) și fără idei înrădăcinate. Când le-a cerut subiecților să evalueze creativitatea și inteligența unor persoane descrise imaginar, Sternberg (1985b) a găsit o corelație de 0,69 între valorile celor două. Creativitatea și inteligența ca ansambluri care coincid Haensly și Reynolds (1989) susțin că creativitatea și inteligența trebuie să fie considerate „fenomen unitar”, adică un ansamblu comun. Ei
[Corola-publishinghouse/Science/2062_a_3387]
-
iubitei, sugerate prin metafora miresei (virtuală, reală și metafizică), G. le urmărește prezența de-a lungul întregii opere, cu necesare raportări la elementele biografice, judecându-le însă în principal ca întruchipări ale imaginarului. Autorul receptează erosul arghezian ca „un spațiu imaginar, având o configurație complexă și, firește, contradictorie, guvernat de o dialectică imprevizibilă, precum și, totodată, ca o invitație la explorarea unui teritoriu afectiv și spiritual a cărui contribuție la deslușirea creatorului său se va dovedi a fi printre cele hotărâtoare”. Nutrit
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287391_a_288720]
-
a fenomenului artistic (subiacent operei ca fapt real/concret al acestei lumi). Transcendența indică extensia intelectuală, simbolică, ipotetică, suprapunându-se necondiționat cu funcția sa principală (de a sugera un regim de existență paralel cu universul material, supus rigorilor construcției mentale, imaginare etc.). Distincția demonstrează condiția dublă (de acum un truism) a activității artistice - materială și ideală, concretă și abstractă. De abia între cumpăna veacurilor XVII-XVIII, în Europa de Vest se conturează o orientare care urmărește eliminarea treptată a transcendentalului din modelele explicative ale
Principii de bază ale cercetării știinţifice by Ruxandra Postelnicu () [Corola-publishinghouse/Science/91486_a_93182]
-
definește stilul cognitiv. Este vorba de o creație prin gândire verticală, după Jean Piaget, de o creativitate controlată, disciplinată (Abraham Maslow). Nu trebuie să uităm că activitatea intrapsihică mai este capabilă de o creativitate relativ anarhică. Ea duce la produsele imaginare, ce definesc stilul creativ-perceptiv în cadrul gândirii orizontale a lui Jean Piaget (în care de multe ori nu intervine decât motivația iudică). Pentru ca activitatea intrapsihică să aibă și o latura creatoare, și mai ales imaginativă, este necesar ca ordinatorul bioneuronal uman
Principii de bază ale cercetării știinţifice by Ruxandra Postelnicu () [Corola-publishinghouse/Science/91486_a_93182]
-
de legile civile sau juridice care sunt prescriptive, adică indică cum trebuie să se comporte oamenii. ELABORAREA TEORIEI ȘTIINȚIFICE Teoria științifică reprezintă o listă de postulate și atribute științifice de obicei specificând existenta, relații de legătură și evenimente privind entități imaginare (ca atomul, molecula, gena), obținând un sistem explicativ semnificativ pentru o serie de factori destul de diverși. PRINCIPII DE ETICĂ ÎN CERCETARE Decizia corectă luată în contextul participării la cercetare, presupune: - o persoană capabilă să ia decizii; - informații suficiente privind natura
Principii de bază ale cercetării știinţifice by Ruxandra Postelnicu () [Corola-publishinghouse/Science/91486_a_93182]
-
puternice și mai influente în timpul situațiilor de criză sau în timpul opozițiilor polemice. Războiul sau orice amenințare favorizează forța de "unificare" ("patria" în pericol);. se referă la entități abstracte care facilitează stările proiective sau de identificare ambiguă. Suscită mai ușor situații imaginare "de realizat" și accentuează exigența utopică, în detrimentul adaptării la cotidian; "sînt catalogate cu un termen unic care le exprimă în totalitate. În mod specific, acest termen nu are un echivalent care i-ar putea fi substituit în uz" (ibid.) Rouquette
by Jean-Marie Seca [Corola-publishinghouse/Science/1041_a_2549]
-
și recompus în cadrul unei "comunicări consumatorii" (ibid., p. 348), într-o limbă destinată să fie adoptată fără o altă finalitate decît cea de a plăcea publicului cititor, distrîndu-l astfel, prin descrierea unor teme legate aleatoriu. Difuzarea construiește o lume socială imaginară, împietrită de "neutralitate", "consensualitate" și bunăvoință, în care se așteaptă ca fiecare să se regăsească drept exemplar al unei imagini multiplicate de la care se pretinde că ar coincide cu o condiție comună. Pretenția pedagogică a difuzării constituie semnul cel mai
by Jean-Marie Seca [Corola-publishinghouse/Science/1041_a_2549]
-
organizat pe reglementarea atitudinală a informației la un grup ierarhizat și informat (propagare); și ultimul implicînd asimilarea stereotipică a datelor pentru un grup de adepți, militanți sau soldați care caută resurse mintale pentru a combate un inamic real, imaginat sau imaginar (propagandă). Sisteme "central"/,,periferic": ierarhizare în două structuri complementare ale unei reprezentări. Sistemul central compus din cogniții non negociabile, din definiții ale obiectului, din prescripții și norme este calitativ generator și organizator de scheme ale sistemului periferic mai numeroase, condiționale
by Jean-Marie Seca [Corola-publishinghouse/Science/1041_a_2549]
-
adînci! Instinctul zoologic, chemarea inconștientă a speciei? Dar atunci de ce această înduioșare, acest sentiment de intimă legătură morală?“ (4, 97 - 98). Răspunsurile căutate în doctrinele filozofice sau revoluționare nu-l satisfac, iar discuțiile cu vechii camarazi sînt acum posibile numai imaginar, dar pot fi rodnice în condițiile de singurătate din închisoarea de la Tobolsc, cînd încerca să-și pună ordine în gînduri. Aceasta este explicația spovedaniei adresate lui Moise Roitman, „față de care, știindu-l refractar ideilor sale, credea mai cu seamă
A FI NA?IONAL SAU A NU FI by Gheorghe C. MOLDOVEANU () [Corola-publishinghouse/Science/83212_a_84537]
-
pionului și transmiterea mingii în loc de a doua conducere. 33. Ștafetă cu conducerea mingii și dribling de pe loc și din mișcare Două patru echipe de câte 4-6 jucători, așezate în coloană. În fața liniei de start, la 1 metru distanță un adversar imaginar (un pion) și la patru metri de acesta un alt adversar imaginar (un pion). Primul jucător din fiecare echipă are o minge la picior. La semnalul antrenorului, primul jucător din fiecare echipă execută un dribling de pe loc (1) în scopul
Baze teoretice şi mijloace de acţionare pentru pregătirea fizică a jucătorilor de fotbal by Gheorghe Balint () [Corola-publishinghouse/Science/446_a_1304]
-
mingii și dribling de pe loc și din mișcare Două patru echipe de câte 4-6 jucători, așezate în coloană. În fața liniei de start, la 1 metru distanță un adversar imaginar (un pion) și la patru metri de acesta un alt adversar imaginar (un pion). Primul jucător din fiecare echipă are o minge la picior. La semnalul antrenorului, primul jucător din fiecare echipă execută un dribling de pe loc (1) în scopul depășirii adversarului (pionul), conduce mingea în linie dreaptă (2) până la al doilea
Baze teoretice şi mijloace de acţionare pentru pregătirea fizică a jucătorilor de fotbal by Gheorghe Balint () [Corola-publishinghouse/Science/446_a_1304]
-
teren; în acest caz numerele de la 1 la 7), echipa trebuie să-și imagineze că mingea a fost trimisă în acel punct și trebuie deci să meargă în acea zonă, în presing, omogen, sincronizat și unitar. Apelând la aceste situații imaginare, mingea poate fi deci „jucată” fie în fața echipei, fie în lateral, fie în spate, fără nici o problemă; iar comportamentul de răspuns trebuie să fie adecvat situației. Obiective: 1) Menținerea întotdeauna a unei echipe „scurte” în ambele sensuri (pe verticală și
Baze teoretice şi mijloace de acţionare pentru pregătirea fizică a jucătorilor de fotbal by Gheorghe Balint () [Corola-publishinghouse/Science/446_a_1304]
-
nou la amintirea trecutului...". Și cum tot am adus vorba, dacă ne amintim corect procedeul descris de Proust, în cazul de față raportul se inversează: realitatea e pur și simplu în-ființată acum de litera moartă a cărții, și nu recreată imaginar din sevele memoriei afective, ca în À la recherche du temps perdu... Scriitorul insistase deja, într-unul din foiletoanele sale de tinerețe, asupra conversiunii emoțiilor estetice (care sunt directe, nemediate) în trăiri intelectuale, singurele făcute să bucure sufletul devoratorilor de
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
care, printr-o interpretare abuzivă a teoriei aristotelice despre catharsis, ar reclama înțelegerea oricărui text literar sub specie theatri, în două moduri posibile: 1. fie prin punere în scenă spectacolul stricto sensu; 2. fie prin lectura propriu-zisă, înțeleasă ca dramatizare imaginară. Recursul la imaginație reprezintă, așadar, o condiție necesară (nu și suficientă) a catharsis-ului49. Or, după cum se știe, Stagiritul privilegia textul (tip ideal de reprezentare) în raport cu spectacolul (trivializare a "ideii" originare), pentru a sublinia și mai răspicat valoarea absolută a tragediei
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
Jauss, problema catharsis-ului "se pune numai în cadrele conceptuale prescrise de o estetică a reprezentării", focalizată pe acele tipuri de texte care să legitimeze autoproiecția empatică, identificarea receptorului (cititor sau spectator) cu un "model", sau, după cum am precizat, participarea imaginară la "acțiune", contemplarea globală a dramei. De aceea, tot în Poetica lui Aristotel mimesis-ul (și, implicit, verosimilitatea) e considerat drept trăsătura esențială a poeziei dramatice, care prezintă "oameni în acțiune" și relatează întâmplări posibile, nu "reale" (de realitatea empirică se
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
să se mai producă. Altminteri, diferențele majore se vădesc mai puțin în elementele de intrigă sau în construcția personajelor (la fel de schematice), cât în indicațiile regizorale, în didascaliile (de mare amploare în melodramă, strict funcționale în tragedie) prin care autorul traduce imaginar, cu ajutorul propriei lecturi, o situație sau un conflict tragic, pentru a le adapta la context/ orizontul de așteptare. Cu toate acestea, ni se pare oarecum îndreptățită și opoziția stabilită de un autor precum James L. Smith între, pe de o
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
în chip specific "forma". Plecând de la aceleași premise ca și celebrul estetician convertit la marxism, în studiile sale de psihologie a artei Lev Vîgotski combătea cu argumente irefutabile eroarea separației absolute a "artei" de "viață", a senzațiilor reale de cele imaginare, și definea catharsis-ul drept "reacție estetică" sui generis ("o metamorfoză complexă a celor mai concrete senzații") pe motiv că "senzația ce însoțește atitudinea estetică se delimitează de senzația reală abia prin destinul său ulterior în experiența estetică"96. Diferența
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
fără remușcări prea intense spre indignarea purtătorului de cuvânt al autorului însuși (Luca), hotărât să-i semneze sentința la moarte. Deznodământul devine, din nou, relevant, dacă citim textul ca o psihodramă cu caracter curativ, în care scriitorul și-a regizat, imaginar, propria viață. Ținând cont de faptul că femeia ar personifica principiul plăcerii, al vieții, în vreme ce bărbatul-intelectual (Iorgu și Luca), pulsiunea morții, a repetiției, atunci condamnarea plăcerii pare a indica mai mult opțiunea morală a dramaturgului decât adevăratele resorturi ale funcționării
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
produce ulterior. Așa se explică de ce, deprins fiind să "citească" gândurile partenerei după un cod care-i dictează acesteia, ca o fatalitate, comportamentul versatil, eroul lovinescian trăiește cu voluptate vădit masochistă suferința de a se ști înșelat, într-o scenă imaginară în care-i apare "icoana celuilalt", a rivalului etern ("Nu știa cine e, dar îl vedea cum o ia și el în brațe"). Bântuit de fantoma amantului fără chip (doar "rolul" contează aici), Andrei nu-și mai găsește somnul și
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]