3,441 matches
-
La un moment dat, după o coajă mai mare se iți capul unui sturion imens, doldora de icre, care aruncă o privire în jur, își dădu uimit seama până unde ajunsese, se scufundă rapid și făcu cale-ntoasă spre Orșova. — Frumoasă priveliște - intră Metodiu în vorbă oprindu-se lângă grec. — Frumoasă, nimic de zis - răspunse căpitanul - dar e o priveliște în care trebuie să fii cu ochii în patru. Frumusețea maschează întotdeauna un pericol, după cum îndărătul apolinicului stă pitit dionisiacul, asta ți-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
care aruncă o privire în jur, își dădu uimit seama până unde ajunsese, se scufundă rapid și făcu cale-ntoasă spre Orșova. — Frumoasă priveliște - intră Metodiu în vorbă oprindu-se lângă grec. — Frumoasă, nimic de zis - răspunse căpitanul - dar e o priveliște în care trebuie să fii cu ochii în patru. Frumusețea maschează întotdeauna un pericol, după cum îndărătul apolinicului stă pitit dionisiacul, asta ți-o spun eu, negustor bătrân. Nu vrei și matale, părinte, o felie să te mai îndulcești? Salivând, Metodiu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
de-atâta vreme și să se cuprindă și ei de farmecul firii din jur, căci, orice s-ar spune, naratorii sunt și ei oameni. Din apartamentul modest, dar curățel unde locuiesc, naratorii privesc pe geam și se desfată cu luminoasa priveliște. La parterul școlii de vizavi se văd într-o sală busturile sobre ale pensionarilor reuniți într-o pașnică ședință de bloc. Alături de școală, în piață, s-au adus garoafe și tineri veseli cumpără buchet după buchet. Pe alei se aud
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
experiența îmi va fi de ajuns pentru mult timp. Ușa se balansă deschizându-se complet și, lovindu-se de peretele toaletei, scoase un sunet înfundat și greoi care se opri, în mod stupid, în gâtul meu. Sau poate era din cauza priveliștei dinăuntru: o fată, sprijinită de vasul toaletei, fragilă precum o grămăjoară de bețișoare înfășurate într-un șervețel. Părul deschis la culoare îi ascundea fața, mâinile îi atârnau fără vlagă pe lângă corp, ca niște frunze care cădeau din crengile încheieturii mâinii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
nu era lumea mea. Mă simt ca un turist într-o excursie de-o zi, am spus cu veselie în glas când Sebastian a deschis ușa de la apartament. Bătăile inimii mi s-au accelerat. Eram îngrijorată că trebuie să suport priveliștea omniprezentei sale uniforme de „Sloane la joacă“ acoperindu-i statura atrăgătoare, dar, în schimb, purta pantaloni albi de in și ceva asemănător unui pulover de cricket, alb cu dungi mari albastre la gât. Nu era desprins din fanteziile mele, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
barul. Am făcut pentru fiecare un gin tonic - așa cum o cerea locul - și m-am plimbat prin jur, observând cu interes apartamentul. Era mai degrabă un apartament de burlac, care nu spunea nimic despre proprietar; confortabil, dar anonim. Avea o priveliște foarte frumoasă, soarele începând să apună scălda acoperișurile clădirilor într-o lumină portocalie difuză; eram la etajul patru, îndeajuns de sus ca să văd în depărtare gazonul cimitirului Brompton, care era mai atrăgător decât s-ar crede. Ar fi rost de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
un uriaș dom de sticlă, care fusese construit pentru a epata concurența. Mi-aș fi putut petrece întreaga după-amiază întinsă pe covorul de mușchi verde privind norii care treceau ușor, deasupra capului meu, dar, vai, convențiile sociale interziceau asta. Totuși, priveliștea asupra Londrei era fantastică; era seară, soarele doar ce începuse să apună, și majoritatea invitaților erau afară pe terasă, adunați în grupuri, sprijinindu-se de balustradă pentru a-și arăta unul altuia repere îndepărtate. Era pentru prima dată când priveam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
ulterior în instalație. Partea de sus încă își păstrase forma ei inițială, dar partea de jos se turtise peste corp de parcă încerca să-i stoarcă orice urmă de viață. Împrejurul lor, imensele inele de argint se întindeau ca o ramă. Priveliștea era atât de ireală încât pentru câteva secunde nu m-am putut uita; era ca un tablou, o operă de artă pusă în scenă. Era mai ușor de crezut că acel corp, cu fața acoperită, era mai degrabă un manechin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
nimic despre obiceiurile lui Charles, a spus Hawkins pe un ton exagerat de dezinteresat. Dacă nu greșesc, el e cel care a găsit cadavrul. Sebastian Shaw. Tânărul energic și pus pe treabă. Conducând respectuos un client a fost confruntat cu priveliștea neplăcută din hol. S-a comportat ca la carte: a verificat dacă acea priveliște neplăcută nu mai are suflu și a împiedicat pe oricine să calce în zonă. L-a împiedicat chiar pe mai sus-numitul client să o șteargă, ceea ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
Dacă nu greșesc, el e cel care a găsit cadavrul. Sebastian Shaw. Tânărul energic și pus pe treabă. Conducând respectuos un client a fost confruntat cu priveliștea neplăcută din hol. S-a comportat ca la carte: a verificat dacă acea priveliște neplăcută nu mai are suflu și a împiedicat pe oricine să calce în zonă. L-a împiedicat chiar pe mai sus-numitul client să o șteargă, ceea ce pun pariu că s-ar fi întâmplat dacă i s-ar fi dat măcar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
lucreze două persoane, fiind nu numai o dovadă a succesului, ci și pe măsura afacerii pe care o conducea. Imensele ferestre din spatele lui păreau mari cât orașul și cerul de deasupra lui, fără nori și de un albastru Wedgwood, o priveliște uimitoare. Probabil că el era obișnuit cu priveliștea, dar dacă aș fi avut eu un birou ca acesta aș fi petrecut prima săptămână aici nefăcând nimic altceva decât să stau lângă fereastră, privindu-i pe trecătorii. —Sam, draga mea! a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
a succesului, ci și pe măsura afacerii pe care o conducea. Imensele ferestre din spatele lui păreau mari cât orașul și cerul de deasupra lui, fără nori și de un albastru Wedgwood, o priveliște uimitoare. Probabil că el era obișnuit cu priveliștea, dar dacă aș fi avut eu un birou ca acesta aș fi petrecut prima săptămână aici nefăcând nimic altceva decât să stau lângă fereastră, privindu-i pe trecătorii. —Sam, draga mea! a spus, ocolind biroul pentru a mă săruta pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
un sac cu imprimeu floral, cu o talie lăsată care să se asorteze cu a ei. Cei doi bărbați, în costume de vară gri deschis, transpirau extraordinar de mult, amândoi fiind supraponderali și obișnuiți cu aerul condiționat. Nu era o priveliște frumoasă. —Tinerii unul în brațele celuilalt, a spus David Stronge cu duioșie, ca să-i facă plăcere soției sale. — Ți-am văzut ieri poza în ziar, a remarcat ea. Era măgulitoare. —Vrei să spui că ești dezamăgită de mine în carne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
ignorat În ciuda dimensiunilor sale apreciabile și În ciuda notei de amenințare conținută În formularea interdicției și am continuat să urc rapid restul pantei, nu Însă fără a remarca faptul că Înscrisul de pe panou trebuie să fi fost opera unui meșter caligraf. Priveliștea se schimbă pe neașteptate: un drum drept, alb, ce părea că se Întinde pînă la limitele nemărginite ale unui cer de un alb lăptos. Am apreciat din ochi că ar avea o lățime de vreo zece metri. Între drum și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
o țigară. În timp ce-o aprindeam, m-am ridicat de la locul meu, am ocolit masa și am rămas În picioare lîngă fereastră... Ochiurile de geam, luate În parte, erau mici, dar cadrul din aluminiu nu obstrucționa cîtuși de puțin priveliștea. Dincolo de drumul acoperit cu lespezi din beton, lat de vreo zece metri, se Înălța zidul nordic al Est-ului 3. De-a lungul suprafeței netede și Întunecate, fără nici o ferestruică, se afla doar o scară de incendiu. Imediat, În stînga
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
legănau În vînt și pe albia rîului larg și secat se aflau Împrăștiate mai multe microbuze cu gurile lor sumbre și palide deschise. Erau dispuse În semicerc, la intervale neregulate și Îndreptate În toate direcțiile. Mie mi-a atras atenția priveliștea de pe partea cealaltă a rîului, peste mal. Nu se văzuse pînă atunci pentru că fusese mascată de livada de peri. Un teren viran Întins, necultivat, fără case, fără copaci, era luminat strălucitor, ca o scenă, din trei părți de proiectoare mari
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
un parapet scund, plasat mai mult de formă, se deschidea un abis cu peretele aproape vertical. Puțin mai Încolo drumul se Înscria toto-o curbă mare spre stînga și ajungea imediat la platoul din vîrful pantei. Dacă mai făceai cinci-șase pași, priveliștea ți se deschidea brusc și devenea vizibil orașul de pe platou. Nu mai exista nici o Îndoială. Era un drum atît de frecventat de mine, Încît treceam pe-acolo fără să-mi dau măcar seama În cazul În care nu-mi atrăgea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
și umbrele. Mușchiul de pe zidul protector - făcut dintr-un material adecvat - mustind de umezeală, absorbea Întunericul mai repede, transformîndu-i Întreaga suprafață Într-o masă de umbră. O linie vagă, alterată de vreme, ce se afla În vîrful zidului Îmi bloca priveliștea pe diagonală; numai acolo se Înseninase brusc. Mi-a fost, bineînțeles, imposibil să văd ce se află dincolo de ea dar, dacă-mi amintesc bine, erau doar trei căsuțe mici din lemn și o clădire Înconjurată de un mănunchi de copaci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
nici nu-i de mirare că amintirile mele erau cît se poate de Încețoșate. Doream să-mi pun toată speranța În faptul că asemenea contururi de memorie, pricit ar fi ele de vagi, s-au mai păstrat totuși. Dacă o priveliște ca aceasta nu-mi deschidea o cale spre trecut, n-ar mai fi avut de unde să răsară amintirile. De fapt, dacă eram În stare să-mi imaginez că recunosc un loc complet străin, n-ar trebui oare să dispară toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
căutarea Înfrigurată a unui loc liber, anunțul care atîrna În spatele scaunului Șoferului, mirosul special - amestec de oameni și benzină, vibrațiile motorului care variau În funcție de anul fabricației. Purtat de aceste impresii, am Început să mă mișc odată cu autobuzul. Nenumărate stații importante, priveliști mai deosebite, clădiri bine cunoscute - mi-au apărut toate În fața ochilor ca o singură alcătuire, În care acestea se Îmbulzeau Împreună. Mai e oare cazul să mă Îndoiesc de legătura indisolubilă dintre mine și autobuz ? Dacă chiar voiam, puteam să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
și clocotea de animație, dar nu știu din ce motiv, mie nu mi s-a părut esențial diferită de peisajul pustiu pe care-l văzusem cu puțin În urmă. Nici acum nu Înțeleg de ce m-a Înspăimîntat atît de cumplit priveliștea aceea sinistră. De-aș avea iar parte de ea, cu totul Întîmplător, nu cred că m-ar mai răscoli. Dacă, În loc de oameni și mașini, străzile ar fi date de furnicare uriașe, aș lua probabil faptul ca atare și aș Încerca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
de locuințe se Întindea cît vedeam cu ochii. Grupul de blocuri cu patru etaje, deși pe teren mai ridicat, se scufundase Într-un abis uriaș dezvăluind o rețea ornamentală de lumini. Nici n-am visat să-mi apară o asemenea priveliște. Din punct de vedere spațial, nu era nici un dubiu că orașul exista, dar din punct de vedere temporal era asemenea unui vid. Deși exista, mi se părea Înspăimîntător că trebuie să recunosc că de fapt el nu există. Cele patru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
rulau fără Îndoială pe drum și era cert că simțeam vibrațiile mașinii. Cu toate acestea, orașul meu dispăruse. Probabil că n-aș fi avut niciodată curajul să trec dincolo de curbă... și acum eram sigur că nici n-o voi face. Priveliștea albă a lămpilor de stradă... Mase de oameni grăbindu-se spre casă și devenind transparente cu fiecare pas pe care-l făceau. Am țipat la șofer, care Încetinise ca și cînd ar fi vrut să Întrebe ceva: — Întoarce! Repede! Ieși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
spăl și să beau o cafea. Poate cămi revin mai repede”, se gândi Laura și ieși din cameră cu pași mici, aproape pe vârful picioarelor, îngândurată. Împinse cu mare grijă ușa dormitorului de alături și deschise ochii mari să admire priveliștea din fața ei. Pe pat, în curmeziș, cu brațele și picioarele desfăcute larg, de parcă se așezase pe nisip la plajă, Daniela dormea dezgolită. Cearșaful era împins la marginea patului, aproape făcut sul, mototolit, ca de obicei. În partea opusă a camerei
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
prea mult. Sper să nu ne întâlnim cu vreun cunoscut. Până la urmă, nu e nici Crăciunul și nici ziua de naștere a vreuneia din noi. Și din câte știu, Irlanda nu a câștigat vreun meci azi, așa că o să fim o priveliște destul de tristă, împleticindu-ne pe Grafton Street în halul în care suntem. Sugerez să luăm un taxi până la Debbie acasă, unde am putea să mâncăm ceva și să mai deschidem o sticlă de vin. I se pare o idee bună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]