3,756 matches
-
adulteră, rămasă singură pe locul osândei ei, încereînd să deslușească scrisullui Isus din țărână, pe când un strop alb de sămânță i se prelinge dintre picioare; Isus mâncând, în casa lui Matei, cu vameșii și păcătoșii, uimiți de iradiația triunghiulară a tâmplelor nazarineanului; Dimas, cu brațele chinuitor strâmbate după lemnul crucii, cu fața verde de suferință, zâmbind totuși Măriilor îngenuncheate-n fața celor trei; și trilioanele de stele presărate peste Ierusalim, fiecare vestind o Mântuire incredibilă, ininteligibilă, inimaginabilă, dar adevărată... Unghiile de la
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
pentru desprindere și zbor. Abia atunci, înconjurat de slava rotundă a Shahasrarei, marele fluture va zbura deodată în toate părțile, în cele patru dimensiuni vizibile și-n cele șapte strâns înfășurate, până ce puterea și culorile lui vor umple țeasta fără tâmple și frunte, craniul fără etmoid, sfenoid și occipital al Dumnezeirii. Îmi imaginam uneori mântuirea ca pe o ejaculare de fluturii levitînd cu miliardele într-o spermă de aur. Din miliarde de țeste umane, ca din niște icre străvezii, ieșea cîte-un
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
iar acum ciuguleau cu buze-ngroșate de patimă grumajii roșii și țepoși ai țăranilor cu care jucau. Privind în jur și văzând că numai ei rămăseseră cuviincios îmbrăcați, bulgăroaica chicoti, îi zise ceva ne-nțeles lui Vasili și ridică brațele către tâmple, lăsîndu-l să-i zărească o clipă, prin mânecile largi de in topit, cărnița albă și păroasă a subțiorilor. O căldură moscată suia de acolo. Fata desfăcu niște spelci și coadele-i căzură crețe până la șale. Se apucă, jucând încă mărunt
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
-mpleteau într-o dantelă obscenă. A treia era atât de stranie! Un băiețel într-o sală de baie întunecată. Stă în cadă, într-o apă violetă, luminat doar, stins, clar-obscur, de flăcăruia de gaz a cazanului. Copilul, pe ale cărui tâmple curg șiroaie de sudoare, își privește mirat o mânuță. A patra felie era ca un tablou olandez: zeci de patinatori în straie colorate lunecând pe gheața verde a unor iazuri. Sălcii încărcate de zăpadă pe maluri. Foarte departe, aripa neagră
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
bolții craniene, al cupolei Circului și-al bolții cerești, în mica scobitură a șeii turcești din podeaua țestei, ochiul cel fără de pleoape își contemplă opera și-o găsi bună. Pe schelet orândui apoi grupe de mușchi, fibre în evantai la tâmple și pe craniu, mușchi inelari în jurul orbitelor și al gurii, cilindrici sub mandibula rânjită, cu dinți străvezii și perfecți. Mușchi striați, fusiformi, suprapuși, întretăindu-se, pernițe pectorale și fesiere, pereți intercostali, fusele lungi de la brațe și de la picioare, prinzîndu-se de
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
asigur însă că vei avea probleme mari. Isidor veni până lângă Crey și-l privi în ochi. ― Ameninți Abația... ― Nu. Deloc. Doar avem un contract. Și acolo scrie clar ce se întîmplă în cazul în care eșuați. Călugărul își prinse tâmplele în mâini. ― Știi că țiglele alea ar putea fi privite drept Prim Beneficiu. Ar fi atât de ciudat încît Abația ar trimite imediat un Inspector. ― Hai, că aici ești chiar paranoic. Cum pot fi niște plăcuțe de lut ars Prim
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
se grăbise să-l ia după ce adormise Stin își făcu pe deplin efectul. Avea acum mintea limpede și obrajii nu-i mai ardeau. Scoase din faldurile mantiei largi un dispozitiv care semăna mult cu o armă laser. Îl lipi de tâmpla stângă a lui Stin și apăsă pe un buton. Când acul minuscul atinse pielea capului tânărului, acesta se trezi brusc și, cu o voce straniu de corectă, o întrebă ce face. Speriată, Maria îi răspunse că îi ia câteva probe
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
Așa ceva nu se putea ierta. Rim se întoarse abia pe înserat. Înaintea lui, legat de șaua unui cal, se bălăngănea Aloim a cărui față arăta că încercase să se opună quintului. O șuviță de sânge închegat i se prelingea din tâmpla stângă, iar respirația îi era grea, șuierată, semn că avea cel puțin o coastă ruptă. Cei doi ajunseră în fața pavilionului și quintul îl ridică aparent fără efort pe Aloim și-l purtă în brațe până în cabinetul Abatelui. Privind scena de la
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
părea însă că, trezite la viață de Abație, clonele dețineau o știință a tacticii absolut remarcabilă, dar și o cantitate impresionantă de austral. - Nu trebuie să îi las! Toate astea nu s-au întîmplat, urlă Abatele ținîndu-se cu mâinile de tâmple. Ba da! S-au întîmplat, dar nu e totul pierdut! Sfinte Augustine, dă-mi puteri! Nici sosirea intempestivă pe Vechea Terra a doi quinți imperiali, Attan Vilerte și Leka Hinnedi, care aveau misiunea expresă de a evacua garnizoana pământeană, inclusiv
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
de furia necredincioșilor." Abatele deveni livid și încercă să se ridice din fotoliul în care stătea. Mișcarea i se frânse însă la jumătate și se prăbuși la loc. În piept simți o durere sfâșietoare. Mâna stângă îi amorți imediat și tâmplele începură să-i vâjâie. Cu ultimele sale puteri văzu cum Ariam se năpustește spre el în timp ce Maria ieșea grăbită pe coridor. Dintr-odată perspectiva se schimbă și se văzu pe el însuși, privit de sus, o biată păpușă dezarticulată pe
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
Voluntari. Dacă există chiar și cea mai firavă șansă ca ideile, sau chiar Frontul, să fi supraviețuit pe Kyrall, e musai să-i găsim pe cei care ne-ar putea ajuta sa ne recucerim Universul. Femeia își duse mâinile la tâmple, închise ochii și, în timp ce își masa pielea capului, rosti cu încetineală: - Mie mi s-a părut un fel de ritual de inițiere. Era clar că, într-un fel sau în altul, veniseră să se închine la nava aceea. Da, acum
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
spuneți că nu aveau cum să o facă. Cine știe? De fapt, acum nici nu prea mai contează. Eu am însă ceva în plus față de ei: credința. Airam, care se ridicase între timp și stătea sprijinită de ușă, își scărpină tâmpla stângă, acolo unde o cicatrice urâtă se pierdea sub părul aproape cărunt. - Vrei să spui că credința ta în Dumnezeu te face să fii convins că frații savanți s-au înșelat. Abatele schiță un gest de aprobare din cap, iar
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
grijă la gândul că venea vremea în care rezervorul acela, mai degrabă un imens furuncul purulent, avea să explodeze inundând întreaga minte a lui băiatului. Când făcu din nou priză cu realitatea, își dădu seama că își înfipsese unghiile în tâmpla stângă până aproape la sânge. Decise brusc că trebuie să se retragă din preajma părții aceleia înfricoșătoare a minții lui Xtyn și o făcu admirând modificările făcute de ea în creierul băiatului. Încă de când îi descoperise strălucirea, care iradia o incredibilă
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
să marchez un adevăr, ca să-l reții mai bine. Mantia lui Xtyn se învolbură, agitată de furia pe care o citea în mintea tânărului, care își duse mâna la obraz, unde degetele Abatelui lăsaseră o pată roșie, ușor umedă. Pe tâmpla stângă a Abatelui o venă începu să pulseze spasmodic. Xtyn privi însă la cei doi quinți și își aduse aminte de episodul luptei cu ei, iar ceața roșie care i se așternuse pe ochi începu să se mai rărească. - O să
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
Te înșeli, Alaana. Zuul e exact opusul a tot ceea ce poate fi considerat omenesc. E mesagerul acelui Dumnezeu eminamente străin de care Abația a încercat atâta vreme să-și apere propriul Dumnezeu. Kasser clătină din cap, își duse mâinile la tâmple și-l întrebă pe Abate: - Tu înțelegi ceva? Radoslav clătină din cap. - Dar e atât de simplu, exclamă Xtyn. Chiar nu vă dați seama? E chiar atât de greu să vedeți că nu poate exista decât un singur model fundamental
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
ai provocat pe Preot. I-ai spus că te ridici împotriva echilibrului dintre trib, arborii negri și animalele de pe Kyrall. Cine altul în afara celui care a urât dintotdeauna o asemenea ordine e mai potrivit să ne apere? Xtyn își prinse tâmplele în mâini. - Și cum aș putea eu să concep o schemă atât de elaborată precum a fost blestemul Abației? - Poate că nu e nevoie să inventezi ceva nou. Poate că trebuie să faci ca întregul univers să-și amintească de
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
pe pântecele ușor proeminent, își scărpină barba cârlionțată, trăgând cu ochiul împrejur pe sub sprâncenele stufoase și, în sfârșit, vorbi: — Eudoxiu e un om ca și ceilalți și, în aparență, nu are nimic special: e de statură medie, puțin chelit pe la tâmple, robust, fără să fie un atlet; își rade barba regulat și poartă de obicei părul scurt, dar asta, firește, nu contează prea mult, fiindcă ar fi putut să-l lase să crească. Eu cred că... Da, ce te izbește al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
feroce a adversarilor lor. Metronius îi încuraja pe ai săi, le striga să strângă rândurile, dar el însuși înainta mai ales fiind împins de masa ce îl urma. Almirus, ce se afla alături de el, primi o lovitură de măciucă în tâmplă: se răsuci și căzu într-un tufiș des, scăpând din mână însemnul. Turignianul care îl ucisese puse mâna pe el și, triumfător, îl flutură ca pe un trofeu. Metronius veni asupra lui, îl doborî cu o lovitură scurtă de sabie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
Suntem mai vârstnici cu o vreme, Ne-am prins la tâmple ghiocei, Am adunat și ani și... lene, Avem acum... și nepoței... Suntem mai vârstnici cu... un ceas, Măi ucigași cu inc-o floare, Din câți am fost, câți am ramas, Să râdem azi, cântând sub soare! Colegi, e ceas de
PESTE VREMI…ISTORIA UNEI GENERATII – PROMOTIA 1952 – by Vasile Curelaru () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91807_a_93334]
-
faxuri cu informații legate de tratamentele adecvate. Apoi am fost transportat la alt spital (undeva pe la Yotsuya), unde m-au internat patru zile. Încet-încet ochii și-au revenit, iar de a doua zi am început să văd normal. Capul și tâmplele mă dureau îngrozitor. În spital nu am putut să dorm deloc. Nu prea îmi era somn și mă trezeam de multe ori în timpul nopții. Media de somn era de două-trei ore. «Poate n-o să mă mai pot duce la muncă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
pe ce... Nivelul colinesterazei scăzuse la 15. În mod normal este 500. O diferență enormă. Mi-au scos tubul și, în sfârșit, am reușit să mă întind în pat. Din a patra zi a început să mă doară capul de la tâmple la ceafă. Durerea aceea persistă și acum. Acea amorțeală din corp mi-a rămas. Normal că starea mea s-a îmbunătățit față de atunci, dar și acum mi-e greu. Ochii îmi obosesc. Aveam impresia că până și forma ochilor mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
Cum de ne-am îmbolnăvit? După felul cum vorbește, ai spune că-i un om bun, poate cel mai bun, așa ca mama și ca tata. Ia să vedem noi ce s-a întâmplat! Îi atinge fruntea cu mâna, apoi tâmplele, obrăjorii, îi ia mânuțele într-ale lui. După care pune felurite întrebări părinților. Sorina stă, iarăși, de vorbă cu gândurile sale. Nu poate fi un om rău, dar mai știi? Oare, când a fost bolnavă Laura, tot doctorul acesta a
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
numărul și voia să identifice apelantul. Motiv în plus ca să nu răspund. Mă felicitam că nu am robot. În sfârșit se opri. Tremurând, mă întinsei pe canapea. Soneria telefonului o luă de la capăt. Apucai aparatul și mi-l lipii de tâmplă ca pentru a mă sinucide. Cu un glas sugrumat, murmurai formula obișnuită. -Domnul Bordave? -Chiar el. -Domnul Brunèche la aparat, pivnicerul dumneavoastră. Ce tot spunea acolo? Își spunea sieși domn: era un provincial. -Nu înțeleg. -Aduceți-vă aminte: Salonul miresmelor. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1943_a_3268]
-
suficientă o singură privire, ca jarul dragostei pe care-l credeau stins de ani de zile să-i ardă iarăși pe cei doi. Feodor stătea de vorbă cu nașul celor doi miri când o zărise pe Letiția. Era frumoasă deși tâmplele-i erau Încărunțite și fața brăzdată de câteva riduri. Era o văduvă, stăpânită de o anume tristețe solemnă. Nu se considera vinovată de ruperea relației lor din adolescență, nici de tăcerea lor care durase aproape treizeci de ani. Simțise doar
În vâltorile Dunării de Jos by Flora Mărgărit Stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1138_a_2049]
-
pomeți proeminenți, frunte înaltă, sprâncene subțiri și împreunate, buze cărnoase, întredeschise - ai fi zis că un lung sărut arzător tocmai le abandonase, însă fără să le potolească. Părul negru, dezordonat Îi încadra fața palidă; o șuviță i se lipise de tâmplă. Delicatețea picioarelor și impasibilitatea eternă a mișcărilor spuneau mult despre existența Ei trecătoare și fragilă, numai o dansatoare dintr-o pagodă indiană putea avea mișcările Ei armonioase. Atitudinea melancolică și bucuria Sa sfâșietoare arătau că nu era o creatură obișnuită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]