6,679 matches
-
să reacționez așa cum ar trebui. Subit, relațiile mele cu șeful, și așa destul de neadevărate, s-au înăsprit. Pus la cale de unii și [de] alții (am să-ți povestesc pe larg) s-a dat la mine într-un chip lamentabil, urlînd pur și simplu, ținîndu-mă apoi continuu sub tir și, culmea, bîrfindu-mă că sînt obraznic etc., adică nu sînt docil etc. Cauza atitudinii sale ține de caracterul lui, despre care Al. Dima se pronunța că e foarte lunecos, de habotnic și
Scrisori către un redactor vol. I by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/859_a_1713]
-
scris despre L. Ulici (cartea sa e a unui îngîmfat). Cred că acum nu mai ai nici un fel de dubiu în ceea ce privește reaua-credință a fiului jandarmului din Mărgineni, Al. Piru, el însuși un jandarm și un ciocoi care știe numai să urle agitînd biciușca, lovind în dreapta și în stînga. </citation> (63) (64) <citation author=”Mihai Drăgan” loc="Iași" data =”1 noiembrie 1972”> Dragă Costică, Am primit epistola ta, prima după un an și ceva!!! (înainte de a trece pe aici Lenuța , eu ți-
Scrisori către un redactor vol. I by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/859_a_1713]
-
de sănătate, viață lungă și fericită de la un fost colaborator al Ateneului. La mulți, mulți și fericiți ani! N. Gr. Stețcu (ot Roman) [Verso:] Sobei mele... Străbună sobă, unde ești La gura ta s-ascult povești, S-aud cum vîntul urlă-n horn și-n miez de noapte să adorm? Unde te-ai dus, dulce căldură? De ce-ai plecat din bătătură? Te plimbi cochetă prin Sahara La braț, cu scumpa-ți maică, Vara, Iar noi de dorul tău tînjim Aici
Scrisori către un redactor vol. I by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/859_a_1713]
-
ploaie, ploaie deasă, rece și persistentă. Zăpada din amonte s-a topit sub efectul ploii și împreună au contribuit la depășirea cotei de inundație. Cu mult timp înainte de a ajunge la marginea izlazului, am văzut fețele oamenilor transpirate, zbuciumate, schimonosite, urlând cu disperare aceeași propoziție formată din trei cuvinte: "Vine Amaradia mare!" Silvia mă ținea strâns de mână pe când alergam amândoi spre locul în care Amaradia ne prezenta o imagine de Apocalipsă. În sfârșit, am ajuns. De la un mal la celălalt
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
Așa se zice... In scurt timp, informația a prins contur sub forma unei lozinci sau a unui slogan care era rostit mai tare sau mai încet pe străzile târgului: "Vin americanii!!!". Sintagma aceasta, alcătuită din două cuvinte, era strigată, țipată, urlată cu disperare, cu toată forța, cu venele gâtului umflate, cu ochii bulbucați și aprinși ca ai consumatorilor de droguri intrați în sevraj. Alții, cei mai numeroși, slăbiți și aproape doborâți de inaniție, rosteau această propoziție cu ultimele lor puteri, în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
A început să ne lovească orbit de furie cu nuiaua pe unde se nimerea: peste cap, peste umeri, peste mâini, peste spate. Lovea fără milă și fără alegere: băiat sau fată. La un moment dat, s-a oprit și a urlat, împroșcând cu salivă băloasă din botul strâmbat de furie: Cine a fost?! Cine a fost, bestiilor, că vă omor pe toți! Spuneți! Și lovea demențial, în neștire. Credeți că s-a nimerit printre noi vreun Iuda Iscarioteanul? Nicidecum. M-am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
-l expediez spre înaltul cerului având ca destinatar o persoană inventată, imaginară și deci inexistentă. "Singuri, acum, în marea ta poveste Rămân cu Tine să mă mai măsor. Fără să vreau să ies biruitor Vreau să Te pipăi și să urlu: Este!" (T. Arghezi) Închiși în semiîntunericul vagonului de transportat animale, precum Iona în pântecele chitului, ne rugam celui Atotputernic să ne ajute, să ne ocrotească, să ne salveze de la moarte. Doamne, nu ne pierde... căci Tu, Doamne, faci ce vrei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
am șoptit ceva la ureche, am primit mingea de la un fundaș de-al nostru, am prins-o în mâini și imediat am aruncat-o în plasă. Când s-a aprins lumina, mingea zăcea în poarta adversă, toți spectatorii, absolut toți, urlau ca lupii în codru de bucurie că înscrisesem al douăzeci și doilea gol. Fotbaliștii de la Cioara Doicești se adunaseră grămadă în jurul arbitrului de centru protestând. Nea Fluieraș nu era altul decât fratele lui taică-meu, un fotbalist de mâna întâia
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
de la biută. M. M.: Da, și dă-i! S. B.: S-a declanșat Iadul acolo. Și toate erau spre "blocurile NATO" și spre stradă. M. M.: Vai de mine și de mine! S. B.: Oamenii ăia, locatarii din blocuri, săracii, urlau: Nu trageți, nu trageți!" Camarazii dinspre biută au tras spre blocuri. Țin minte că a venit imediat Panait, că a auzit focurile din Comandament și a ieșit: "Nu trageți, cine v-a dat ordin?" A venit și a urlat din
Aşa neam petrecut Revoluţia by Sorin Bocancea, Mircea Mureşan [Corola-publishinghouse/Memoirs/893_a_2401]
-
săracii, urlau: Nu trageți, nu trageți!" Camarazii dinspre biută au tras spre blocuri. Țin minte că a venit imediat Panait, că a auzit focurile din Comandament și a ieșit: "Nu trageți, cine v-a dat ordin?" A venit și a urlat din spate: "Opriți focul!" Apoi, ne-a luat pe fiecare: "Tu ai tras?" Eu am tras trei cartușe, atât. Unul era trasor, era primul care pleca din armă, și încă două și m-am oprit: "Dar eu în cine trag
Aşa neam petrecut Revoluţia by Sorin Bocancea, Mircea Mureşan [Corola-publishinghouse/Memoirs/893_a_2401]
-
celebru originalul", "Dac-am fi perfecți, n-am progresa; și nici n-ar mai fi nevoie" ș.a.m.d. Iată și o cugetare care, pentru istoria recentă a românilor, spune multe: "Cui nu-i dai voie să vorbească, până la urmă, urlă!". O notă de duioșie reținută "înmoaie", umanizează, causticitatea prezumată a discursului satiric și "doctorul în umor" (se) mărturisește: Nu există satiric care să nu fi fost, pe vremuri, liric." Aș zice că nu-s prea îndepărtate acele "vremuri"! Dorel Schor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
și a refuzat. Stewardesa a arătat că le este interzis pasagerilor să stea cu bagaje pe genunchi. Totul s-a petrecut cu foarte mult tact și discreție, ceea ce nu l-a împiedicat pe "hippie" să sară în picioare și să urle: " Nu las parașuta!" Stewardesa l-a rugat pe Gård să apese de trei ori pe butonul de serviciu. A ieșit unul din piloți. A încercat să-l ia pe tânăr cu binișorul și să-l liniștească. Acesta a țipat de
by P. C. Jersild [Corola-publishinghouse/Memoirs/1092_a_2600]
-
lasă-mi dracului parașuta. Am dreptul să trăiesc". Echipajul a făcut exact ce trebuia și în cinci minute ne-am pomenit la bord cu echipa de intervenție a poliției. L-au scos pe tânăr afară pe ușa din spate. Ăla urla în drum spre ieșire: "Știu io că aveți cu toții parașute acolo în față!" Trebuie cu adevărat adus un elogiu personalului companiei aeriene, care a făcut față acestui intermezzo cu calm și cordialitate. Ca o mică compensație pentru întârziere, după ce ne-
by P. C. Jersild [Corola-publishinghouse/Memoirs/1092_a_2600]
-
ăsta mi-e cel mai drag! strigă deodată pictorul cu ochii măriți de așteptare și întoarce spre mine o pînză cît jumătate din perete. O ofensivă de culori orbitoare, predominînd din nou roșul, un roșu potopitor, fără păsări, fără făpturi, urlă spre mine și îmi amintește de ceva și nu știu ce și din cauza asta sunt mută și în loc să-i spun un cuvînt, încrețesc fruntea și încerc să-mi amintesc despre ce este vorba, căci am impresia deodată că mă aflu în țară
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1495_a_2793]
-
chipuri din arenă; capul se-ndreaptă semeț spre spate ca pentru a primi vîntul, umerii fetei nu mai au ocrotire, sunt uitați. Hei! Strigătul a eliberat încordarea din piepturile noastre și a lăsat drum liber entuziasmului. Hei! Strigăm cu toții, chiuim, urlăm, batem din palme, ne pierdem suflarea noi, cei din sală în timp ce, în arenă, cai și călăreți par să fi uitat definitiv că în lume mai există timp și stare de repaos. Habar n-am dacă totul a durat douăzeci de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1495_a_2793]
-
din minți. După vreo jumătate de oră a venit în sfârșit la ușă, dar vorbea cu rudele altor pacienți, ignorându-mă. M-am postat în fața dumneaei. Am auzit clar: MAMA MOARE ÎN TREI SĂPTĂMÂNI. Am început să tremur și să urlu, iar nu mai vedeam. Nu știu cât timp am fost inconștientă. M-am trezit în fața spitalului, trântită pe scări. Vedeam un drum fără stradă și întunecat, și mama mergea pe el. O durere sfâșietoare s-a înfășurat în jurul meu, strangulându-mă, sufocându
Iubiţi bolnavii de cancer by Timeea Florina, Timeea Irina Gabriela () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1254_a_2203]
-
înfipt în inimă. De auzit, auzeam, de simțit, simțeam, dar de văzut, timp de trei săptămâni, am văzut în ceață. A doua zi, o doamnă pe nume Maria, a cărei mamă era internată la terapie intensivă, m-a întrebat de ce urla doctorița la mine, de ce și-a permis să-mi vorbească așa, de ce s-a purtat așa de urât cu mine și cum a putut să-mi zică pe un așa ton cât mai are mama de trăit. Am dat din
Iubiţi bolnavii de cancer by Timeea Florina, Timeea Irina Gabriela () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1254_a_2203]
-
merge acasă unde o voi face eu bine și voi avea grijă de ea. Însă, era genul de om căruia nu-i puteai ascunde ceva. Ochii ei îi căutau pe ai mei și cu greu m-am stăpânit să nu urlu. M-am prefăcut că nu știam nimic. A doua zi dimineață a fost dusă la rază și mi s-a spus că plămânul a expandat și că e foarte bine. A fost mutată de la Terapie Intensivă la un salon unde
Iubiţi bolnavii de cancer by Timeea Florina, Timeea Irina Gabriela () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1254_a_2203]
-
Spune-mi! Încă o zi, atât, nu mai mult. Te iubesc mult și această bătălie nu o duci doar tu, ci și eu cu tine. Nu ești singură în această bătălie. Cu multă dragoste, Timeea! ” Strângea din dinți ca să nu urle de durere. Făcuse pareză de dreapta, apoi și pe stânga. Lua foarte multe calmante. Urla la mine să merg la medici și la farmacii să-i aduc calmante. Nu a vrut morfină deloc. Mergeam peste tot, cunoșteam fiecare drum cu
Iubiţi bolnavii de cancer by Timeea Florina, Timeea Irina Gabriela () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1254_a_2203]
-
nu o duci doar tu, ci și eu cu tine. Nu ești singură în această bătălie. Cu multă dragoste, Timeea! ” Strângea din dinți ca să nu urle de durere. Făcuse pareză de dreapta, apoi și pe stânga. Lua foarte multe calmante. Urla la mine să merg la medici și la farmacii să-i aduc calmante. Nu a vrut morfină deloc. Mergeam peste tot, cunoșteam fiecare drum cu ochii închiși. Nu știam ce să-i mai aduc și ce să-i fac să
Iubiţi bolnavii de cancer by Timeea Florina, Timeea Irina Gabriela () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1254_a_2203]
-
Nu știam ce să-i mai aduc și ce să-i fac să nu mai aibă acele dureri. Începuse să nu mai suporte mirosurile. Nici un fel de miros. Nu puteam găti mâncare, nici măcar pentru fată. Mă rugam să țipe, să urle, să mă bată, numai să zică ceva, să reacționeze într-un fel. În casă era mai tot timpul întuneric ziua, geamurile fiind acoperite. Își dorea să mai trăiască măcar câțiva ani, să crească fata un pic mai mare. Am vrut
Iubiţi bolnavii de cancer by Timeea Florina, Timeea Irina Gabriela () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1254_a_2203]
-
tărie să fie doctori... Doamne, dar le-ai luat sufletul? Ori nu-l văd eu? Le-ai luat sufletele doctorilor ori nu le-am văzut eu de negre ce sunt? Te uiți la bolnavii de cancer și ți vine să urli că ești neputincios, că nu poți să le alini chinul. Sinistru mi s-a părut acel semn care li se face, îi marchează în zona unde trebuie să-i ardă. Cred că e un fel de X, dar eu când
Iubiţi bolnavii de cancer by Timeea Florina, Timeea Irina Gabriela () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1254_a_2203]
-
eu tot ce vrea, dar să nu se miște. Nu mă asculta. La marginea canapelei, unde era ea în picioare, se aflau o ușă și un șifonier. A fost cât pe ce să o scap să-și dea drumul. Am urlat cât am putut de tare. Nu-mi păsa în acel moment de viața mea, însă mă gândeam la Timeea. Nu mi păsa dacă mor și eu cu mama, dar de Timeea eu trebuia să am grijă. S-a speriat când
Iubiţi bolnavii de cancer by Timeea Florina, Timeea Irina Gabriela () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1254_a_2203]
-
să mă liniștesc, că nu e ploaia asta. Se uita în jur de parcă căuta ceva. Întindea mâinile să se apuce de ceva. Nu o lăsam să se apuce decât de mine. Era din ce în ce mai liniștită. Dacă în urmă cu câteva zile urla și zgâria pereții de durere, acum era liniștită. Durerile tot existau, dar nu le mai dădea importanță, sau poate că nici nu mai avea putere ca măcar să mai geamă. Se uita mereu la noi, la mine și la fată. Nu
Iubiţi bolnavii de cancer by Timeea Florina, Timeea Irina Gabriela () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1254_a_2203]
-
în viață, nu am sărutat o. Nu am stat să acopere sicriul cu pământ, nu m am putut uita. Am întors spatele să plec dar am alunecat și am fost ținută să nu cad în groapă. Tineea a început să urle. Lumea plângea acum de mila noastră, a mea și a fetei. Câteva zile m-am abținut să mai plâng, mă gândeam că se manifestă egoismul din mine și că nu aș plânge-o pe mama ci pe mine că am
Iubiţi bolnavii de cancer by Timeea Florina, Timeea Irina Gabriela () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1254_a_2203]