3,145 matches
-
pădure, a căprioară". "Căprioara cum miroase?" Nu știu, ca tine... a pădure, a muguri, a crud". Vară, zăpușeală, un coridor îngust. Țevi groase de canalizare vopsite în roșu. Sub ele, bănci lipite de pereți. Bănci din lemn, ca în parc, vopsite în alb. Sunt aprinse toate becurile, lumina pătrunde de afară doar prin geamurile de la WC. Femei, numai femei, unele grase, altele slabe, încercănate, cu burta la gură, una cu o rochie ce-i plesnește peste burtă, un copil pișat o
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
de singurătate". Când a considerat că i-a fost de ajuns și lui Mihai, aceasta s-a așezat turcește în fața lui și i-a spus hotărâtă: "Acum să trecem la lucruri serioase. Vom scoate toate putreziciunile astea din casă, spoim, vopsim, facem totul ca nou și cumpărăm mobilă nouă". Mihai s-a uitat uluit la ea și a întrebat: "Ai tu bani pentru asta?" "Nu, nu am, a răspuns Silvia, dar băgăm mâna în contul tău, numai așa cu vârful degețelelor
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
spre Vest. Zilele lui septembrie, al primului an de război, au fost în număr de treizeci, când Iuga a deschis ochii, pe un pat nemțesc de spital, între alți răniți, care priveau neclintit, de sub pături de culoarea feldgrau, în plafonul vopsit în alb. Unde mă aflu? gemu, speriat și curios, flăcăul rănit de la Goldana. De îndată, a fost înconjurat strâns de o ceată de medici și de asistenți, cu ochelari sticlind în lumina ferestrelor înalte, înfricoșători în uniformele lor militare, acoperite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
Caterina nostra... În Chitul acela, cu rânjet lucitor, încape cât într-un siloz pentru colectat cereale: fote vrâstate cu florile câmpului, cămăși de borangic galben, ca aurul, ștergare de in, lungi de să înconjuri ograda cu ele, velințe de lână vopsită în zeamă de coajă de stejar și în fiertură de lemn roșu de arin... Profetul cerceta cu ochii mijiți și un chimir bătut în mărgele multicolore, care nu se mai găsesc, de când plecară de la noi, din țară, boierii cei mari
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
eu bani! Și-am muncit timp de doi ani de zile, furat, în șantier de sărbători spălatul parbrizelor... de la un furat de Paști. Exact de Înălțare. Am furat un butoi de 220 cu d-aia de spălat, soluție d-asta, vopsea d-asta. Îl dai ca varul pe pereți... așa... Am uitat cum se numește. Și furam tot ce trebuia. Ăștia mă forța mai mult să fur. Pentru că la început, când m-am luat cu ei, mai mă înnodam și eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
și tac. - N-ai auzit de Bozo? s-a mirat Tavi. Păi el a învelit anul trecut în toamnă copacii din față de la Regiment cu hârtie igienică galbenă și plastic albastru, a adus o iapă de sus de la Agronomie, a vopsit-o tricolor și-a făcut fotografii cu statuia lui Ștefan cel Mare, îi pusese o oală de noapte din porțelan, din alea vechi, boierești, la picioare... A ieșit un căpitan care era de serviciu și l-a luat la rost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
pene”. Dar mie nu se găsește să-mi arunce nimeni cocoșul sugrumat și penit în față, așa că mă pot retrage cu prestigiul neșifonat. Lângă Economice, părculețul cu balena e îngrădit, nu se mai poate trece spre cafeneaua de sub scări. Au vopsit cașcarabeta unde se vindea bere la dozator. Acolo sunt oprite două mașini cu soldați antitero. Văd pentru prima dată în ultimii vreo opt ani cum țâșnește apa din amorașii din mijloc și se mișcă pe jet un fel de scoică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
că aparțin Întregului mapamond. Iată unde-i hiba! Trebuie să ne punem Întrebarea dacă această atitudine este justificată sau nu. Monkey avea dreptate. Totuși, ascultându-l, simțeam cum mă apucă toți dracii. Monkey era frezat cu o creastă pe mijloc, vopsită În roz și albastru, purta o cămașă cu imprimeuri cum se purtau prin anii ‘60, asortată la o pereche de blugi-trapez, era Încălțat cu niște mocasini cum purtase John Harrisson acum treizeci de ani În Liverpool. Pe masă, lângă farfuriile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
la Reiko și la neisprăvitul ăla de Gan... În mintea mea se amestecau imagini disparate: sfârcuri Întărite și țuguiate, gambe strânse Într-o pereche de ciorapi de damă, un spate acoperit de un puf de un auriu palid, degetele picioarelor vopsite cu ojă de culoare metalizată. Dintre toate acestea se degaja imaginea fotografiei primite de la Gan. Privisem Îndelung acea fotografie de atâtea ori Încât puteam să reconstitui cu ochii minții expresia figurii fiecărui personaj, chiar și cel mai mic detaliu al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
într-adevăr ceva. " Mereu" e un fel de a spune. În sfârșit, asta n-are importanță. Văd același peron, aceleași ziduri scorojite, același geam murdar în care se decupează câmpul. Stau pe aceeași bancă făcută din șipci de lemn și vopsită într-o culoare nedefinită, ceva între galben și maro. Nu înțeleg mai bine ca în primele zile ce caut aici, dar cât de cât, s-ar zice, m-am adaptat, chiar dacă șobolanul nu lasă sfântul să-și facă apariția. Atunci
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
în ce măsură memoria era încă de partea mea. De aceea, fiecare amănunt pe care mi-l aminteam acum avea importanță, indiferent că era vorba de scara de lemn a casei din rue Saint-Honore unde a locuit Robespierre sau de tribuna oratorilor, vopsită în verde antic, din sala Convenției. Mi-l imaginam pe Robespierre în hainele lui de notar elegant, cu trupul felin și gesturile nervoase, suind cele câteva trepte ale acestei tribune, privind Adunarea cu ochii săi miopi și apoși sau, cu
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
bărbații cât de caraghioși îi fac să pară fetele astea ușuratice; dar ei habar n-au și e inutil să le atragi atenția. Ajunseră la intrarea aleii lui și Mma Ramotswe rămase în mașină în timp ce domnul J.L.B. Matekoni deschise poarta vopsită în argintiu. Observă că pubela fusese deschisă de câini și că în jur erau împrăștiate bucăți de hârtie și alte gunoaie. Dacă o să se mute aici - dacă - lucrul acesta va înceta cât de curând. În societatea tradițională din Botswana, menținerea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
le am în minte: A fost o furie infantilă. Perioada noastră cea mai bună. Nedepășită până azi. Eram indieni. Piei roșii. Piei roșii europene! Est-europene!! Dar știam regulile. Simple și puține, tot mai puține, aveam un spirit reformator. Să fii vopsit cu Gallus, să ai pene înfipte sub banderola de pe frunte, să ai arc și să scoți un uuuuuuu... care să bage în sperieți pe oricine. Uneori, tomahawk din lemn și scalpuri din cârpă la brâu. Chestii facultative. Aveam o pipă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
ani, viața pe verticală este o amăgire a înaltului. În cer marea urcă doar când pescarii pășesc pe ape, când catargele zgârie burțile norilor, când farul aprinde Steaua Polară, scoicile pavează drumul Carului Mare, peștii într-o băltoacă de lună își vopsesc solzii de culoarea aurului, pescărușii ciugulesc stele stinse ca pe niște grăunțe din palma lui Dumnezeu. În cer omul urcă când își simte aripile. Omul este ca pasărea, zbor, și nu om, și nu pasăre: Nimic mai fals, Doamne, decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
în tindă misterul cubului legat cu sfoară de cânepă ispitea simțirile. Le miroseam pe toate. Aroma drojdiei desfunda cuptorul cu pâine (Crăciunul venea în tingirea de cozonac), Paștele înroșea cerul (o pasăre uriașă și-a făcut cuib deasupra norilor, Dumnezeu vopsea ouă), ciocolata topită imprima ambalajele (gustul de cacao ieftină, zahărul și romul ispiteau intențiile), portocalele le mângâiam prin pânză aveau pielea netedă. Tata vine, semnează și mă ia acasă. Uite femeie, ai primit colet, am semnat în vreo 6 registre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
ciudată din autobuz care îi atrăsese din întâmplare privirea. Astfel, fu o adevărată surpriză când Pinky își schimbă strategia indirectă cu una directă pentru a fi recunoscută. O privi uimit când îi ieși în cale înveșmântată în culori de luptă, vopsită cu kohl, cu gura ca o rană, năpustindu-se prin bazar de parcă se afla în fruntea unei armate cuceritoare. — Destul, murmură ea, e destul. Se îndreptă spre băiatul de la Hungry Hop, care dădea la o parte bucata vălurită de metal
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2297_a_3622]
-
sări din scaunul său direct pe peticul de pietriș din fața trepetelor verandei și le urcă în fugă pentru a se posta amenințător în fața funcționarului oficial, neținând seama de urmele de noroi pe care pașii săi le lăsaseră pe podeaua lustruită, vopsită în roșu. Fără a se opri pentru schimbul obișnuit de amabilități, începu să țipe. Ați auzit noutățile? aproape că urlă în starea de excitație nervoasă în care se afla. Maimuțele îl amenință pe fiul meu. Amenință doamnele din comunitate și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2297_a_3622]
-
bombe! -Alții sugerează propulsarea a miilor de oglinzi în atmosferă care să fie monitorizate ulterior de computere, scopul fiind devierea acțiunii soarelui și proiectarea ei spre alte destinații decât pământul. -Cunosc oameni de știință care proiectează Lumea Albă.... toate locuințele vopsite în alb, hainele oamenilor să fie în alb, vegetația modificată genetic să fie albă pentru respingerea razelor solare... Cine știe cum se va schimba Terra în următorul secol! Orașul visează După ce s-a așternut o pelerină neagră, brodată cu steluțe argintii, peste
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
asigurat până în vârful părului, lăsându-și văduva tânără într-un confortabil apartament de șase camere de pe Lepsius Strasse. Aflat la ultimul etaj al unei clădiri cu patru niveluri, apartamentul avea un balcon mare din fier forjat în fața unui glasvand mic, vopsit în maro, și nu unul, ci trei luminatoare pe tavanul din salon. Era un loc spațios, aerisit, mobilat și decorat cu gust, mirosind puternic a cafea proaspătă, pe care tocmai o făcea. — Îmi pare rău că trebuie să vă fac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
plictisească, dar, de asemenea, dacă Streicher și oamenii lui sunt implicați, atunci este mult mai probabil ca ei să o observe acolo, în fața uneia dintre aceste Stürmerkästen, decât oriunde în altă parte. M-am uitat nemulțumit la o casetă elaborată, vopsită cu roșu, construită probabil de niște cititori loiali, ale cărei sloganuri în culori țipătoare proclamau: „Femei germane: evreii sunt distrugerea voastră“, și la cele trei pagini duble de ziar aflate sub sticlă. Era destul de rău că-i ceream unei fete
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
se afla vizavi de o florărie mare, de unde vizitatorii care mergeau la spital își puteau cumpăra florile. Era ceva care îți amintea de Omul-de-Turtă-Dulce în înfățișarea ciudată a casei la care ne invitase Rahn. Zidăria subsolului și a parterului era vopsită în maro, iar etajul întâi și etajul al doilea erau zugrăvite în crem. Un turn în formă de heptagon ocupa latura estică a casei, în partea centrală era o logie din cherestea peste care se afla un balcon, iar pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
într-un capăt al camerei, o masă rotundă, iar în celălalt capăt era un grup de vreo zece persoane care stăteau în picioare lângă o canapea și două fotolii. Pereții, acolo unde se vedeau între panourile ușoare de stejar, erau vopsiți în alb, iar draperiile verzi erau toate trase. Camera asta avea un aer german clasic, care era același lucru cu a spune că era cam la fel de caldă și prietenoasă ca un cuțit din armata elvețiană. Rahn ne-a adus niște
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
pe Lützowufer-Strasse și dădea spre Canalul Landwehr, la numai câteva aruncături de băț de Zoo, de unde unele dintre rudele lui Hitler puteau fi auzite plângându-se în legătură cu standardul de cazare. Era o elegantă clădire cu trei etaje în stil Wilhelmine, vopsită în portocaliu, cu o mare fereastră pătrată, ieșită în afară, la etajul întâi. Becker începu să tragă de clopoțel de mama focului. Când se plictisi, începu cu ciocănelul de la ușă. Până la urmă, în hol se aprinse o lumină și am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
pot aștepta la ceva ciudat de când am decis să opresc la una dintre acestea și să întreb de drumul spre școala SS. Grifonii zburători, simbolurile runice și cuvintele vechi din germană, care erau sculptate sau zugrăvite în aur pe cadrele vopsite în negru ferestrelor, mă duseră cu gândul la vrăjitoare și vrăjitori, astfel că am fost aproape pregătit pentru priveliștea hidoasă care mi se prezentă la ușa din față, decorată cu un cerc de fum de lemn și carne de mânzat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
simți cum i se întind mușchii pe interiorul coapselor. — Da, da, bună idee, spuse Adriana clătinând din cap. O șuviță din părul negru natural al lui Emmy — era singura dintre ele și probabil singura femeie din Manhattan care nu-și vopsise niciodată părul lung până la umeri, nu-l făcuse permanent, nu-l decolorase, nu-l îndreptase cu placa, nici măcar nu-l pulverizase cu suc de lămâie — se desprinse din coadă acoperindu-i jumătate din frunte și ochiul stâng în întregime. Leigh
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]