3,853 matches
-
facem actul". "Iată-l, spuse tatăl prudent, trăgând o hârtie din buzunar." Deși un pic surprins de această repeziciune, nepotul semnează, unchiul semnează; asistența face la fel; cad cu toții unii în brațele celorlalți. Tablou vivant. Căsătoria se făcu fără întârziere; zestrea fu plătită și creditorii, avertizați, încă de a doua zi, să se prezinte la cumpărătorul pământului pentru a-și vedea conturile reglate. Nu așteptară să li se spună de două ori; dar vai! în aceeași seară reclamațiile atingeau cifra de
by G. LE CLER [Corola-publishinghouse/Science/1011_a_2519]
-
unde își revede familia, care se va muta în curând la Năsăud. O crimă recentă, petrecută în Prislop și povestită de sora lui, îi dă ideea romanului Ion, a cărui redactare o începe din 1910, sub titlul Rușinea și apoi Zestrea. Întors la București, continuă să facă gazetărie, mai ales teatrală. Editează împreună cu dramaturgul Mihail Sorbul revista „Scena” (1910-1911), scrie cronici dramatice la „Rampa” (din februarie 1912 până în august 1914), colaborează la „Universul literar”, la săptămânalul „Scena” (1914) și la alte
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289159_a_290488]
-
părți mari, Glasul pământului și Glasul iubirii, romanul urmărește destinul tragic al protagonistului, aflat sub imperiul unor porniri care îi hotărăsc existența. Ion al Glanetașului, un flăcău sărac, dar chipeș, isteț și tenace, își sacrifică dragostea pentru Florica, fată fără zestre, și o seduce pe fiica urâțică a bogătanului Vasile Baciu, ca să pună mâna pe ogoarele tatălui ei. După ce își atinge țelul - Ana, victima acestui șantaj marital, stâlcită în bătăi, devenind nevasta lui și aducându-i pământurile mult visate -, Ion se
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289159_a_290488]
-
a fondului de documente istorice, tot el făcând donații deosebit de valoroase ce proveneau atât din colecțiile proprii, cât și din fondurile de carte veche și manuscrise descoperite la diferite mănăstiri și biserici din întreg spațiul românesc. De-a lungul anilor, zestrea de cărți vechi și manuscrise a B.A.R. a sporit considerabil. Așa, de pildă, în 1902, Titu Maiorescu a oferit spre păstrare manuscrisele lui Mihai Eminescu, iar doi ani mai târziu și cele 25 de manuscrise vechi ce aparținuseră
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285727_a_287056]
-
o dimineață ajunge la stâna bătrânului Radu și-l întreabă: Știi tu, mă, pe Macovei? De tânăr m-a însurat C-o nepoată ce mi-a dat, Și tot el m-a cununat. Arză-l focul, om spurcat, Că și zestrea mi-a mâncat Și nevasta mi-a luat Și cu fi-su mi-a plecat, P-aicea s-a aciuat. Dar p-atât nu s-a lăsat, Ci de bani m-a jefuit: M-a lăsat sărac lipit. ................................ Dar ia
by LÉO CLARETIE [Corola-publishinghouse/Science/977_a_2485]
-
apă din râu, îl loveau cu cizma în ceapă sfărâmându-i dinții și bea apa însângerată. Culmea ticăloșiilor lui Macovei fusese să i-o dea de soție pe o nepoată de-a lui, o femeie stricată, fără să-i dea zestre. În loc de boi îi dăduse niște cotoi, iar în loc de vacă de lapte, o pisică. Sărmanul Gheorghiță avea niște bani ascunși, iar Macovei îi furase. Iar în ziua nunții, știți ce născocise răutăciosul nun mare? Îl îmbătase pe mire până când acesta căzuse
by LÉO CLARETIE [Corola-publishinghouse/Science/977_a_2485]
-
să adune și să canalizeze toate forțele vitale ale societății. Nici dreapta nici stînga? La origine, fascismul s-a vrut revoluționar și a și fost în multe privințe, dat fiind că o mare parte a principiilor sale sînt luate din zestrea ideologică lăsată moștenire de denigratorii democrației burgheze de la sfîrșitul secolului XIX, în care se amestecau revizionismul marxist, sindicalismul revoluționar, pucismul blanquist și iacobinismul extremist. Mussolini însuși și o parte din trupele sale proveneau din rîndurile stîngii socialiste, așa cum se va
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/964_a_2472]
-
ca fiind convenționale. Caracteristice poetului îi sunt tonul consecvent elegiac chiar și în momentele de exultanță, cenzurarea sentimentului în confidența elegiacă, reținerea și discreția, aplecarea statornică spre „melancholie”. Limbajul și tehnica expresivă ale acestei poezii sunt la fel de convenționale ca și zestrea ei sentimental-ideatică, fiind pline de ticurile, rutinele și clișeele metaforizării „șaptezeciste”, manierizate. În Arhivele cerului (2001), scriitorul a adunat mici eseuri, articole, evocări, cronici, convorbiri, alături de texte referitoare la opera lui, semnate de scriitori ori critici (Mircea Cavadia, Teodor Vârgolici
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285956_a_287285]
-
Iași, XXXII, 1995, pp. 441-457 (cu minime modificări, textul a fost republicat în „Magazin istoric”, nr. 3, martie 1999, pp. 70-72); Idem, Structuri de familie în societatea medicală moldovenească, în „Arhiva genealogică”, IV, 1997, nr. 1-2, pp. 59-117; Constanța Ghițulescu, Zestrea între normă și practică. țara Românească în secolul al XVII-lea (I), în „Studii și materiale de istorie medie”, XVIII, 2000, și altele (O bibliografie cuprinzătoare la Șarlota Solcan, Femeile..., pp. 287-292). 23. Cu reprezentanți citați și notele precedente, ascultători față de
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
își afla astfel temeiul. Prin alianța aceasta „exogamică”, fiul lui Andronic Cantacuzino obținea nu doar integrarea, împământenirea (era o strategie sigură, practicată de toți veneticii; mânia lui Neculce este elocventă), ci și o avere considerabilă (Elena i-a adus ca zestre partea care îi revenise din imensa avere a lui Șerban din Coiani și moșiile, ce i se cuveneau din partea mamei, ale boierilor din Mărgineni), care îi legitima confortabil identitatea românească. însurându-se cu Elena, Constantin Cantacuzino a realizat o „hipergamie
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
mai exact pe cel al marilor dregători (ajutat de Dicționarul... lui Nicolae Stoicescu) și să încerc să evoc câteva „neveste rămase fără bărbat”. Vor fi multe dintre ele (femei nevoite să-și cheme părinții în judecată pentru a obține integralitatea zestrei făgăduite, cum a fost acea Marie, care „a avut pâră [...] cu tatăl ei [Alăman] și s-au pârât” înaintea lui Vlad cel Tânăr, care i-a dat dreptate reclamantei 152), văduve „ipotetice”, întrucât nu știm dacă toate au supraviețuit soților
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
Pahomie, părinte al pustiei, reprezentând însăși desăvârșirea călugărească). L-a urmat și soția sa, Neagoslava (Neguța), o sârboaică de stirpe nobilă - după părerea unor cercetători 257 - devenită monahia Salomina (ea a dăruit mănăstirii satul Stroești, pe care-l avea de zestre, cu condiția ca donatoarea să-l stăpânească până ce va muri). Cu numele lor începe pomelnicul mănăstirii - Pahomie, Salomina - și continuă cu cele ale fraților marelui ban (Pârvul, Danciul, Radu) și ale altor rude (multe voievodale), iar pe tabloul votiv o
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
soția lui, Stanca (fiica postelnicului Constantin Cantacuzino), și copiii lor Matei și Radul. Despre unele văduve știm mai ales cum se îmbrăcau ca Doamne. Rar le vedem în obligatoriul strai cernit. Temeiul viitoarei lor garderobe se afla în lăzile de zestre Nunțile erau precedate de redactarea foilor de zestre, „instituție” veche (ce putea oferi - spunea un învățat - un „principiu de lectură” a lumii românești) în țările Române, care asigura stabilitatea economică a familiilor nou întemeiate și constituia un soi de raport
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
copiii lor Matei și Radul. Despre unele văduve știm mai ales cum se îmbrăcau ca Doamne. Rar le vedem în obligatoriul strai cernit. Temeiul viitoarei lor garderobe se afla în lăzile de zestre Nunțile erau precedate de redactarea foilor de zestre, „instituție” veche (ce putea oferi - spunea un învățat - un „principiu de lectură” a lumii românești) în țările Române, care asigura stabilitatea economică a familiilor nou întemeiate și constituia un soi de raport (destinat „publicității”, chiar dacă acesta era restrânsă) cu privire la avutul
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
pe urmă despărțeală și să fie preotul satului împreună cu 3 mărturii iscăliți în foaie pentru mai multă întărire a adevărului”287. —, modificările esențiale înregistrate în timp fiind produse doar de argumentări 288 datorate în dese rânduri nivelului social. Foile de zestre ale fiicelor lui Constantin Brâncoveanu (identice aproape, probe ale manificenței părintești) sunt cuprinzătoare și au „secțiuni” bine reprezentate vizând toaleta și vestimentația, camera de dormit, sala de mâncare, bunurile mobile și imobile, robii. Averea ce se cuvenea fiicei celei mari
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
Brâncoveanu în Moldova ar motiva, poate - crede Neculce - „osânda” acelei țări, „că-i tot schimba domnii adése, și-l blăstăma toată țara291, și închiderea ei printre pricinile ce au dus la uciderea Prințului Aurului) - era în bună măsură constituită în zestrea pe care un alai impresionant, descris de cronicari, a dus-o în 1694 la Iași. Foaia de zestre, alcătuită „cu mila lui Dumnezeu” la 13 octombrie 1693, enumera: „1 iie cu lésă de mărgăritare împletită, za taleri 500; 2 ii
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
-l blăstăma toată țara291, și închiderea ei printre pricinile ce au dus la uciderea Prințului Aurului) - era în bună măsură constituită în zestrea pe care un alai impresionant, descris de cronicari, a dus-o în 1694 la Iași. Foaia de zestre, alcătuită „cu mila lui Dumnezeu” la 13 octombrie 1693, enumera: „1 iie cu lésă de mărgăritare împletită, za taleri 500; 2 ii iar cu mărgăritar și cu sârmă, za taleri 500; 12 ii cu sârmă, 6 mai grele, 6 mai
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
Editura Meridiane, 1984, ilustrațiile. 286. La Arhivele Statului București, în diversele fonduri (Documente muntenești, fond Mănăstirea Dealu). 287. Vezi Antim Ivireanul, Opere, ediție de Gabriel Ștrempel, București, Editura Minerva, 1972, p. 393. Mitropolitul le furnizează și formularea inițială: „Izvodul foiței zestrelor. Fie, Doamné, mila ta, spre noi după cum nădăjduim spre tine. Făcutu-se-au aceasta foiță de zestre ce s-au dat fiicei noastre (cutăriia). Precum scrie în jos anume să fie întru cea mai de pe urmă înștiințarea și încredințarea la
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
287. Vezi Antim Ivireanul, Opere, ediție de Gabriel Ștrempel, București, Editura Minerva, 1972, p. 393. Mitropolitul le furnizează și formularea inițială: „Izvodul foiței zestrelor. Fie, Doamné, mila ta, spre noi după cum nădăjduim spre tine. Făcutu-se-au aceasta foiță de zestre ce s-au dat fiicei noastre (cutăriia). Precum scrie în jos anume să fie întru cea mai de pe urmă înștiințarea și încredințarea la cea ce s-ar cuveni întărită cu iscălitura noastră și cu a mărturiilor ce s-au întâmplat
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
de argint de 1100 aspri [...] și o coroană de 600 aspri și o cunună de 800 aspri și ținte de rubin de 1000 aspri” (vezi DRH. B. țara Românească, vol. II, p. 113, doc. 117) -, cu compartimentele respective din foile de zestre ale fiicelor lui Constantin Brâncoveanu (tipărite de Ștefan Greceanu în ediția Vieții lui Constandin Vodă Brâncoveanu de Radu Greceanu, București, C. Gögl, 1906, p. 282 și urm.). Iată giuvaierurile date de Vodă Ilincăi, măritată întâi cu Scarlat Mavrocordat și apoi
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
Neculce, Opere, ediție de Gabriel Ștrempel, București, Editura Minerva, 1982, p. 349. 291. Ion Neculce, op. cit., p. 647. 292. Ștefan D. Greceanu, op. cit., pp. 290-291. Dotele fiicelor lui Brâncoveanu nu semănau, în chip firesc. Iată „capitolul” veșminte din foia de zestre a Saftei, redactată pe 12 mai 1700. în același an, ea se va mărita cu Iordache Crețulescu, cel care va ajunge mare vornic. împreună vor zidi biserica Crețulescu din București. Straiele primite de ea de la părinți arată grija acelora pentru
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
și în Răsărit și în Apus) fără moștenirea ce i s-ar fi cuvenit soț. Evocând acea a treia parte ce i se cuvenea (și care ar fi bine - zice legea - să fie „din ceale mișcătoare, priimînd și ceale din zestrea ei”), Provilniceasca Condică din 1780 arată limpede că acest drept dispărea „de să va mărita a doua oară repăzind anul jălii, de vreme ce atunci o vinovățește pravila a fi lipsită de acea parte”114. O adunare a Legiuirilor civile ale țării
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
-se a bea și vin, s-au făcut foarte rău și vrăjmaș și crud atâta cât cu mâna lui mulți oameni au omorât, pentru care D-zău i-au scurtat viața și s-au mântuit mulți de nevoe”). într-adevăr, zestrea adusă de Stanca (Radu Greceanu: „a cărora nuntă s-au făcut la luna lui noemvrie [1692] însă veselie mare și înfrumusițată, [cheltuielile pretinse de aceste nunți ni le restituie anatefterul lui Constantin Brâncoveanu - nota mea, D.H.M.] care în zilele noastre
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
Brâncoveanu s-a oprit și la Tătărani, „la ginerile mării sale, Șerban vel stolnic Greceanu”) avea rigorile ei. Ilinca intra în „grupul în negru” și trebuia să renunțe (aș fi putut lua foarte bine exemplul Stancă, a cărei foaie de zestre era compusă dintr-un număr impresionant de bijuterii - cunună, lefturi, cercei, brățări, inele strălucind de nestemate -, haine scumpe - multe îi „cu leasă de mărgăritari”, „cu mărgăritare și cu sârmă”, „cu șireturi de fir”, „cu mătăsuri”, duhame cu blănuri de preț
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
orfanilor [era o poruncă timpurie, formulată de Apostoli - după Vechiul Testament - și reluată de Părinții Bisericii] - cavalerii Apusului își făceau un nobil țel 158), mai cu seamă celor „adevărate”, adică acelora lipsite de mijloace (căci cele bogate, stăpâne din nou pe zestrea lor, își asumau responsabilitatea conducerii familiilor - „mama Kédestria”159 - și chiar a „clanurilor”, ce-i grupau pe clienți și pe partizani, făceau acte de danie, înălțau biserici, ctitoreau mănăstiri 160), Biserica le acorda sprijin. Le primea în mănăstiri și - începând
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]