26,623 matches
-
dacică, obiceiuri, abstinență în menținerea vigoarei și formarea caracterului. Decizia lui Deceneu, marele Sacerdot, de stârpire a viței de vie a intrat în legendă. Jordanes scrie că Deceneu îi învăța pe daci să trăiască după legile naturii (phisis), ale sănătății depline, cum de altfel recomandau și marii medici eleni și romani. Sugestionarea prin vorbe frumoase, provocând destinderea, încrederea, descătușarea spiritului, cum subliniază Socrate, ne face să-l credem pe Pliniu cel Bătrân care considera că medicina tracilor (dacilor) nu practica magia
Istoria medicinei by Cristina Ionescu () [Corola-publishinghouse/Science/1246_a_2372]
-
și categoriile de activități din Învățământul preșcolar, deschiderii spre modulele de instruire opționale. Acum se pune accent pe trecerea de la un Învățământ predominant reproductiv Întrunul În esență creativ. Noile finalități pentru Învățământul preșcolar sunt următoarele: ü asigurarea dezvoltării normale și depline a copilului preșcolar, valorificând potențialul fizic și psihic al fiecăruia, ținând seama de ritmul propriu al copilului, de nevoile sale afective și de activitatea sa fundamentală - jocul ; Îmbogățirea capacității copilului preșcolar de a intra În relațiile cu ceilalți copii și
Învăţământul românesc în context european by Colpoş Lenuţa () [Corola-publishinghouse/Science/1130_a_2350]
-
sociologiei, antropologiei, fiziologiei, medicinei, psihiatriei. Numărul mare și varietatea domeniilor de activitate îndreptate înspre problematica adolescenței reflectă complexitatea ei. Transformările radicale și bruște din planul psihologiei și fiziologiei tânărului sunt „atât de delicate și de importante încât putem afirma pe deplin temei că soarta omului se decide , în mare măsură la vârsta adolescenței” (A. Moisin, 2001, p. 63) sau că adolescența este „vârsta la care se plămădește omul de mâine” (I. Dumitrescu, 1980, p. 6). Aceste schimbări semnifică despărțirea individului de
Instituţia şcolară şi formarea adolescentului by Andreea Lupaşcu () [Corola-publishinghouse/Science/1226_a_1882]
-
autonomie se înțelege „dreptul (unui stat, al unei regiuni, al unei naționalități sau a unei minorități naționale) de a se administra singur în cadrul unui stat condus de o putere centrală; situație a celui care nu depinde de nimeni, care are deplină libertate în acțiunile sale“ (DEX, 1975,p. 120). Din perspectiva lui P.P. Neveanu autonomia este „modalitate de a fi a unui organism, persoană (sisteme în general) care funcționează independent, se determină pe baza propriei sale structuri, a legilor sale interne
Instituţia şcolară şi formarea adolescentului by Andreea Lupaşcu () [Corola-publishinghouse/Science/1226_a_1882]
-
altuia. Aceasta din urmă regulă este aceea care lovește mai târziu spiritul copiilor; ei nu realizează decât foarte târziu că vor fi obligați să se întrețină singuri în viitor. Din enumerarea acestor reguli se desprinde inspirația lor rousseauistă. Acordarea libertății depline de manifestare copilului și educarea lui cu scopul de a-ți folosi această libertate, se regăsește și în concepția pedagogică a lui Rousseau. dincolo de valoarea ei teoretică, se ridică problema eficienței practice a acestei metode. În ce măsură acordarea autonomiei totale încă
Instituţia şcolară şi formarea adolescentului by Andreea Lupaşcu () [Corola-publishinghouse/Science/1226_a_1882]
-
el oferă toate exemplele și în același timp intimitatea relațiilor care îl pun în față cu un singur copil; este un singur și de neînlocuit exemplu. El poate să adopte această atitudine numai pentru că nutrește față de elevii săi cea mai deplină dragoste, plămădită din abnegație și uitare de sine“ (M. Merchand apud S. Marcus, 1999, p. 117). III.5.4. Formarea autonomiei elevului prin sistemul de recompense și pedepse I. Dafinoiu (1999) în subcapitolul consacrat modificării comportamentului prin sistemul de recompense
Instituţia şcolară şi formarea adolescentului by Andreea Lupaşcu () [Corola-publishinghouse/Science/1226_a_1882]
-
Acest rigorism educativ a determinat apariția unor curente și orientări care se opun intervenției adultului în procesul devenirii copilului. Adepții educației noi, de exemplu, se situează la extrema opusă, susținând că, pentru a se dezvolta, copilul are nevoie de libertate deplină. O astfel de concepție abandonează copilul propriilor sale pulsiuni și influențelor neprevăzute ale mediului. Fără a merge atât de departe în a susține ideea autonomiei, pedagogia nondirectivă recomandă intervenția adultului numai la cererea copilului, în rest, lăsându-i acestuia din
Instituţia şcolară şi formarea adolescentului by Andreea Lupaşcu () [Corola-publishinghouse/Science/1226_a_1882]
-
ele; b) daca ambele enunțuri sunt adevărate dar nu există legătură cauzală între ele; c) dacă primul enunț este adevărat iar al doilea fals; d) dacă primul enunț este fals iar al doilea este adevărat; Dictatura proletariatului a asigurat egalitatea deplină a oamenilor în societate; Lenin a fost principalul ideolog și conducător al bolșevicilor în Rusia. 15) Analizați conținutul enunțurilor și marcați cu: a) dacă ambele enunțuri sunt adevărate și există legătură cauzală între ele; b) daca ambele enunțuri sunt adevărate
ISTORIA ROM?NILOR TESTE PENTRU ADMITERE LA ACADEMIA DE POLITIE by DORINA CARP () [Corola-publishinghouse/Science/83159_a_84484]
-
timpul În care totul intră Într-o existență enigmatică, vrăjită, parcă totul se desfășoară frumos și real.” Pentru a putea participa la cercul de teatru copiii trebui să cunoască sau să Învețe tehnica lecturării expresive care respectă următoarele condiții: cunoașterea deplină a conținutului, fapt care se obține printr-o lectură repetată și atentă a textului; stabilirea ritmului interior al expunerii, operație care se realizează În funcție de caracterul comunicării; schimbarea intonației În conformitate cu momentele principale ale acțiunii; modularea vocii și schimbarea timbrului În funcție de vorbirea
Integrarea şcolară a copiilor cu CES şi serviciile educaţionale de sprijin în şcoala incluzivă by Alina TABACU () [Corola-publishinghouse/Science/1136_a_2152]
-
complex de factori, depășind lingvistica. Metoda comparatistă, folosită cu suplețe, le înscrie într-un orizont enciclopedic. Notele, întinse, dense, oferind sugestii, rectificări, alcătuiesc ele însele un studiu. După Hasdeu, B. a avut cea mai bună pregătire pentru lingvistica comparată prin deplina stăpânire a limbilor clasice, germanice, romanice, slave, a maghiarei. A dat rezolvări definitive în etimologie, dar a fost atras de cuvintele rare, neînțelese (Etimologii, Între filologie și istorie), și de interpretarea semasiologică (O problemă semantică: „genunchiu” în sens de „neam
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285791_a_287120]
-
sfaturi pentru îngrijirea trupului, pentru menținerea frumuseții, sfaturi legate de înnobilarea minții și sufletului cu științe și arte, practici de creare a atmosferei familiale armonioase și pentru a atinge niveluri superioare de fericire, sfaturi de comportament erotic ce viza satisfacerea deplină a bărbatului prin hrănirea yangului masculin cu yin feminin de care depindea fericirea partenerilor și stabilitatea familiei. Ban Zhao era sora unui general. Inteligentă și dornică de cunoaștere, a studiat multe cărți, Biblioteca Imperială oferindu-i ocazia să-și creeze
Curtezane şi pseudocurtezane: în mitologie, istorie, literatură by Elena Macavei [Corola-publishinghouse/Science/942_a_2450]
-
frumoasă, inteligentă și hotărâtă în tot ceea ce făcea, Theodora, după caracterizarea scriitoarei Odile Weulersse, autoarea romanului romanțat Theodora curtezană și împărăteasă, a trăit într-o viață mai multe destine cu îndrăzneală, în seducție, în răzbunare, în durere, în evlavie, în deplină putere. Cu privire la puterea ei de seducție, pusă în slujba atingerii tuturor scopurilor, Narses, cel care a învățat-o să scrie și să citească, s-o apropie de lumea cărții, era convins că Theodora și pe Dumnezeu îl putea seduce. Wu
Curtezane şi pseudocurtezane: în mitologie, istorie, literatură by Elena Macavei [Corola-publishinghouse/Science/942_a_2450]
-
lui și ai Vanozzei. Și ea și familia Giuliei se simțeau măgulite de relația cu cardinalul și nu s-au sfiit să profite în sensul obținerii unor avantaje financiare, a unor funcții și demnități râvnite. Cardinalul nu se simțea în deplină siguranță afectivă în relația cu Giulia pe care o iubea posesiv, cu pasiune. O suspecta de infidelitate, de relații cu alți bărbați și era extrem de gelos pe soțul ei pe care chiar el i-l alesese. Cu timpul, între Giulia
Curtezane şi pseudocurtezane: în mitologie, istorie, literatură by Elena Macavei [Corola-publishinghouse/Science/942_a_2450]
-
de Robert Greene. În limba română, prin traducerile Veronicăi Porumbacu și ale Paulei Romanescu, sonetele ei au intrat în conștiința artistică a românilor prin sinceritatea cu care autoarea își transmite variatele trăiri ale iubirii, de la nașterea pasiunii la împlinirea ei deplină și apoi la prăbușirea ei. Și astăzi sonetele și elegiile ei sunt considerate modele ale acestor genuri literare. Pentru frumusețea și expresivitatea versurilor, pentru calitatea traducerii de către Veronica Porumbacu, reproducem două sonete. Trăiesc și mor; mă mistui și mă-nec
Curtezane şi pseudocurtezane: în mitologie, istorie, literatură by Elena Macavei [Corola-publishinghouse/Science/942_a_2450]
-
m-aplec; Ce am rămâne însă toate trec; Mă ofilesc și îmi redau verdeața. Astfel se joacă Amoru-n veci cu mine, Și când durerea pare că m-a frânt , Deodată piere, spulberată-n vânt. Dar când mă-cred în bucurii depline Și ceasului dorit în culme sunt, Recad în jalea primelor suspine. * De-ndată ce lumina mi se stinge Și-mi aflu tihna în sfârșit, în pat, Biet sufletu-mi, de tine însetat, Pornește, rătăcind, până te-atinge. Și-atunci îmi
Curtezane şi pseudocurtezane: în mitologie, istorie, literatură by Elena Macavei [Corola-publishinghouse/Science/942_a_2450]
-
lor. La despărțirea de aceștia era extrem de generoasă. Lui Grigori Orlov i-a dăruit 100000 de ruble, un palat în Moscova, o rentă anuală de 200000 de ruble. Iubirea cu mareșalul Grigori Potemkin (1773-1776) s-a convertit într-un devotamentul deplin, acesta a cucerit Crimeea și a întemeiat un oraș ce i-a purtat numele țarinei, cu el s-a căsătorit în secret. A avut mare încredere în el, i-a încredințat funcții politice importante, avea rang de ministru. Petru Zavadovski
Curtezane şi pseudocurtezane: în mitologie, istorie, literatură by Elena Macavei [Corola-publishinghouse/Science/942_a_2450]
-
desfătau clienții barurilor, cluburilor și magazinelor. În aceeași postură, seminud, a scos câteva serii de calendare, difuzându-și astfel frumusețea și senzualitatea. Colette (1873-1954) Un trup gânditor a fost caracterizată scriitoarea franceză Colette, pentru că, hedonistă, și-a asumat o libertate deplină a cugetului și a simțurilor, pentru că a căutat și a trăit fericirea sub diferite aspecte, la cote maxime. Sidonie Gabrielle Colette s-a născut într-un mic sat francez, Saint Sauveur en Puisaye, din regiunea Bourgogne, în 1873, într-un
Curtezane şi pseudocurtezane: în mitologie, istorie, literatură by Elena Macavei [Corola-publishinghouse/Science/942_a_2450]
-
a păstrat o amintire duioasă. Pe la vârsta de zece ani, însoțită de tatăl ei, atrăgea atenția împreună cu sora sa Simone oamenilor de pe stradă cu cântecele ei, cu glasul ei ce avea un timbru inconfundabil. La cincisprezece ani și-a asumat deplina libertate de a străbate străzile cu cântecele ei. Dintr-o relație întâmplătoare a născut o fetiță care, în condiții precare, nu a trăit decât un an și jumătate. În 1935 a fost descoperită de patronul unui cabaret, Louis Leplée. El
Curtezane şi pseudocurtezane: în mitologie, istorie, literatură by Elena Macavei [Corola-publishinghouse/Science/942_a_2450]
-
-o romanticii și suprarealiștii. Pentru scriitorul oniric visul nu înseamnă un simplu rezervor de imagini. Nu incoerența libertară e preluată de la vis, ci anumite legi sau reguli de structurare. Acum se repudiază dicteul automat și se preconizează producerea textului în deplină luciditate. Respingând formula literară suprarealistă, onirismul românesc din anii ’60 își descoperă afinitățile cu suprarealismul pictural (De Chirico, Magritte, Dalí, Victor Brauner) și cultivă stranietatea subiectului, asociată cu perfecțiunea tehnică. Atașat încă de la început, în pofida declarațiilor teoretice, recursului la alegorie
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290151_a_291480]
-
în Antigona lui Sofocle, care îl amenință pe Creon, pentru ca imediat să abandoneze ideea paricidului. Atunci, tragicul nu se poate produce, evenimentul patetic neavând loc. De aceea această configurație este rar exploatată. "Combinația în care, dispus fiind să acționezi în deplină cunoștință de cauză, nu se trece la fapte, este cea mai rea, căci ea trezește repulsia fără să producă tragicul din lipsa efectului violent." (cap. 14) Eroul acționează, deși știe contra cui. Este cazul Medeei, eroina lui Euripide, care-și
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
teatrale ce diferă de cea a oratorului din punct de vedere al enunțului: "dar există această diferență în privința asta între poetul dramatic și orator, scrie el, și anume că acesta își poate etala arta și să o facă remarcabilă în deplină libertate, iar celălalt trebuie să o ascundă cu grijă pentru că nu vorbește niciodată el însuși, iar cei pe care-i face să vorbească nu sunt oratori." De aceea autorul dramatic, ce recurge la retorică pentru a zugrăvi pasiunile, pentru a
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
dos, îl comentează pe Aristotel în acești termeni: "Trebuie ca cei care acționează, sau să cunoască, sau să ignore ceea ce vor să facă." Pentru Racine, nu ar putea să existe vreo îndoială asupra identității victimei. Ucigașul își înfăptuiește actul în deplină cunoștință de cauză. Ceea ce ignoră eroii lui Racine este numai consecința pe care actul o va avea asupra lor înșiși. "Pateticul dramei raciniene constă în cea mai teribilă dintre descoperiri de către personaje: oroarea acțiunilor lor", scrie Eugène Vinaver în Conversații
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
voastră scenică, muzica, decorurile voastre și întreaga dramă." Moștenitori ai lui Wagner în concepția lor asupra fuziunii artelor, Simboliștii cred că muzica, prin puterea ei de sugestie, este cel mai bun acompaniament al dramei. De aceea, piesele lor își găsesc deplina înflorire în operă. Debussy va scrie în 1904, pentru Maeterlinck (1862-1949), muzica la Pelléas și Mélisande (1893), Claudel (1868-1955), profund marcat în tinerețe de estetica simbolistă, chiar dacă s-a îndepărtat de ea, va colabora constant cu prietenii săi muzicieni, Darius
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
de a-l ridica la înălțimea sanctității, disprețuind mai mult decât orice cabotinajul de joasă speță a unui mare număr de actori occidentali. Pentru același motiv ei așteaptă de la spectator, căruia îi cer o reconsiderare totală a lui însuși, o deplină participare, și doresc să transforme în profunzime locul teatral. 2.1. Artaud și "teatrul cruzimii" Două influențe alăturate, teatrele orientale și Suprarealismul, sunt la originea concepțiilor scenice ale lui Antonin Artaud (1896-1948). El este unul dintre primii, după Claudel, care
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
reprezentarea fiind un singur lucru. "Cu cât trecerea de la forma interioară spre forma exterioară va fi mai rapidă, spontană, vie, precisă, cu atât înțelegerea vieții interioare a personajului pe care dumneata îl joci va fi, pentru public, exactă, largă și deplină. Pentru ca să se ajungă aici au fost scrise piesele și există teatrul." 2.3. Grotowski și "teatrul sărac" Jersy Grotowski (născut în 1933) se declară hrănit cu Stanislavski, căruia i-a fost elev la Moscova și al cărui demers l-a
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]