3,171 matches
-
se face rușine si Înghit În sec, scârbit de clipa mea de slăbiciune. Scot un urlet Înfiorător și mă arunc În luptă, zburlind liniștea ce mă Înconjura. După izbituri puternice, repetate În valuri, iar și iar, patul trosnește din toate Încheieturile și geme adânc. Forța e stăpâna mea acum, ea Îmi Îmbată spiritul și-mi călăuzește pașii. După alte lovituri, aplicate cu măiestrie, se prăbușește definitiv, ca un bizon lovit violent de tomahawk-ul celui mai iscusit vânător, Într-un val
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
evite. Îi spun că-i dau dublu dacă mă duce până la școala lui Emily fără să folosească frânele. Pândind de pe bancheta din spate, În timp ce ne croim drum pe străzi Înguste și blocate, simt cum pulsul de la gât și cel de la Încheietură saltă ca niște greieri. 14.49: Podeaua din lemn masiv din holul școlii lui Emily a fost montată evident În scopul de a le da de gol pe mamele Întârziate care vin de la serviciu și care poartă tocuri. Intru În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
lubrifiant care să facă lucrurile să meargă ușor, pe când familia mea avansează cu rateuri, iar frânele Încep să scârțâie. Richard se Întoarce În bucătărie, minus scutec, Îmi Înconjoară talia cu brațele, mă ridică pe marginea aragazului, Își așază capul la Încheietura gâtului meu și Începe să se joace cu părul meu. Exact cum face și Ben. —Ești fericită, draga mea? Sună a Întrebare, dar e de fapt un răspuns. Rich e fericit aici, se vede, cu agitația feminină și cu Înăbușeala
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
Înainte să plecăm din gară. Când Îmi amintesc cum Îl sărutam și-apoi cum mă săruta el la Sinatra Inn, simt cum mă topesc ca metalul pe dinăuntru. Mă simt plină cu aur. Trenul se cabrează și mugește din toate Încheieturile, iar eu Îmi pun toate obiectele de care am nevoie pe masă: am și eu o dată ocazia să stau jos liniștită și să mă relaxez citind ziarul. Titlul de pe a doua pagină: DE CE UN AL DOILEA COPIL ÎȚI POATE DISTRUGE
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
juliți și, Într-o izbucnire de nervi, arse un șut În valiza de care se Împiedicase. — Fir-ar a naibii... — Doctor Hamilton... Credeam că e... — David Hennessy? Dumnezeule mare, cît timp petreci tăvălindu-te prin pat cu el? (Își frecă Încheieturile, scuipînd pe pielea Înroșită.) La cît de neîndemînatic ești, ai ceva forță. Cred că Frank se-ntrerupea de multe ori din treabă, cu tine prin preajmă. — Paula, nu mi-am dat seama că tu erai. Toate luminile erau stinse. — Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
atacul. Abia cînd Paula Îi arătase vînătăile de pe falca și gîtul meu, urmele sîngelui Închegat În venele umflate, acceptase și el istorisirea mea. Îmi recăpătasem cunoștința dimineața pe la ore mici și mă pomenisem zăcînd pe balcon printre plantele răsturnate, cu Încheieturile mîinilor legate de rama mesei cu propria-mi curea de la pantaloni. Abia respirînd, mă Întinsesem pe dalele reci, În vreme ce raza de lumină a farului brăzda răsăritul cenușiu. CÎnd mi se mai limpezise mintea, Încercasem să-mi amintesc cît mai multe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
mult. Dincolo de aceste detalii n-aveam mai nimic ca să-l identific. MÎinile Îi emanau un miros ca de ceară, dar astringent, și mi-am dat cu presupusul că poate făcuse o baie ritualică. La ora șase, după ce-mi eliberasem Încheieturile din legături, mersesem șchiopătînd pînă la telefon. CÎrîisem În urechea speriatului portar de noapte, insistînd să sune la poliția spaniolă și să raporteze atacul. Două ore mai tîrziu, sosise un detectiv veteran de la brigada furturi din Benalmadena. Îi arătasem mobila
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
am săltat șoldurile din pat, i-am tras perna de sub cap și i-am Îndesat-o sub fund, ca și cum m-aș fi pregătit s-o violez. — Bine, gata! spuse ea și se lăsă pe spate, În timp ce mîinile mele Îi țintuiau Încheieturile pe tăblia de la capul patului și doar șalul ne mai despărțea. Pentru numele lui Dumnezeu, cîtamai tevatura faci pentru atîta lucru! Da, am fost În apartamentul lui Bobby Crawford. — Ți-am recunoscut cicatricea. I-am dat drumul la mîini și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
s-a lăsat dus de val. — L-am văzut la cursurile de tenis. De cît timp făcea filme? — Abia Înființase clubul. Urma să facem o serie de documentare despre viața În Estrella de Mar. M-am apucat să-i masez Încheieturile Învinețite. — Nimeni nu-și dădea seama la ce soi de documentare se gîndea el de fapt. Ne-a precizat că aici sexul e una dintre principalele activități de timp liber și că trebuie să-l filmăm În desfășurare, la fel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
e de părere că așa ți se menține vigilența. (Am Întins mîna și i-am atins rana de la buză, aproape vindecată.) Asta-i una dintre micile sforțări ale lui Crawford? Ea lăsă capul În jos și Își mișcă falca din Încheieturi. — A venit să mă vadă În noaptea incendiului de la casa Hollinger. Probabil că-l excitase gîndul la acele morți cumplite. A trebuit să mă lupt cu el În lift ca să-l resping. Dar l-ai cules de pe plajă după urmărirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
cineva să rămînă pe baricade În lipsa mea, să supravegheze locul și să mă avertizeze cînd merg prea departe - adică rolul pe care-l avea Frank la Clubul Nautico. — Uite ce-i... Bobby, nu pot... — Ba poți! Crawford mă apucă de Încheietură și mă trase spre el peste masă. De sub pledoaria lui stăruitoare se Întrezărea o neobișnuită fervoare de misionar ce părea să i se perinde prin minte precum viziunile provocate de malarie ale acelui tînăr ofițer districtual cu care semăna atît
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
pe umăr. — Îmi pare rău. Voiam să te văd Înainte să pleci, Îmi spuse, netezindu-și mînecile cu volănașe ale bluzei albe. David Hennessy mi-a spus că-ți muți lucrurile În Residencia. Stătea În picioare lîngă mine, ținîndu-mă de Încheietura mîinii de parcă voia să-mi ia pulsul. Părul Îi era strîns cu severitate Într-un coc negru; Își pusese o tonă de mascara și ruj pe față, Într-o Încercare evidentă de a-și ridica moralul. Prin ușa de sticlă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
parcate, crezînd În continuare că Frank ședea pe bancheta din spate a vreunei mașini de poliție fără Însemne. — E absurd - putem sta de vorbă la petrecerea de diseară. Nu... nu cumva să te duci la petrecere! spuse Paula, apucîndu-mă de Încheietură și Încercînd să mă scuture, de parcă muncea să trezească un pacient sedat. Charles, pentru numele lui Dumnezeu... Anulează petrecerea! — Nu pot. De ce s-o anulez? E petrecerea de adio a lui Bobby Crawford. — N-o să fie adio doar pentru Bobby
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
M-am uitat la Andersson, așteptîndu-l să spună ceva, s-o contrazică pe Paula, dar el Începu să dea Încet din cap În semn de aprobare, iar buzele lui repetară neauzit vorbele ei. — Paula, ia zi-mi... (Mi-am smuls Încheietura din strînsoarea ei puternică.) CÎnd ai auzit de incendiul ăsta? — Mi-a spus Gunnar azi după-masă. Toți știu. Totul e gata planificat - de-asta au Închis Clubul Nautico. Din spatele Paulei, suedezul, cu trăsăturile lui gotice abia descifrabile În aerul Îmbîcsit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
avea treabă. I-am spus că sînt inginerul de la Întreținere și că Mahoud e asistentul meu. Am deschis conducta de admisie și i-am arătat lui Mahoud unde să pună fumigenele. — Și pe urmă? Andersson Își ridică mîinile uriașe, arătîndu-și Încheieturile de parcă le punea pe butuc sub lama toporului. — După toastul În cinstea reginei, Frank l-a lăsat pe Mahoud În bucătărie și-a urcat pe scară pînă la camera cu șemineu. A luat un covoraș de pe jos, l-a Întins
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
c-un pahar. Chiar așa te cheamă, Homer? întrebase printre înghițituri, dar rumoarea celor care închinau cu paharele le acoperi conversația. El nu spuse nimic, doar întinse mâna după o felie de pâine și-atunci ea îi încleștă degetele pe încheietură, sub brățara ceasului pe care îl purta. — Nu ești veterinară, ci polițistă, îi zise încercând să-și retragă brațul. Că doar nu te-ai speriat!... Ce fel de oriental oi fi tu, cu o față atât de albă? Și știi
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
de ochii familiei și ai rudelor. Fumă până târziu, privind cum ningea și forțându-se să își amintească despre ea și Godun. Nu era cu putință. Îi rămăseseră în minte doar mâncatul momițelor și felul în care Veterinara îi strânsese încheietura ca într-o cătușă. După prima lună a anului, doctorița nu dăduse vreun semn. Omar devenise detectivul discret al mișcărilor și al disparițiilor neanunțate ale prietenului Godun. Dar îi trebuia o armată să afle cu ce se ocupa gazda lui
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
din Colosseum... Dar, unde mă întorc, nu văd decât inși care, cum le vorbești despre moarte, devin palizi și își reneagă convingerile în chipul cel mai dezgustător." În clipa aceea, slujitorii au târât în încăpere un om în lanțuri, cu încheieturile mâinilor și cu gleznele umflate și pline de sânge . Împăratul s-a întors plictisit și aștepta. Apoi, a început să dea semne de iritare. "Umilește-te mai repede, sunt grăbit", porunci el. Dar celălalt tăcea. "Ești condamnat la moarte", strigă
Apărarea lui Galilei by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295601_a_296930]
-
faci! Decât roabă la olteanu ăsta! Ia te uită ce de bani am! Cumpăr Bucureștiul cu ei! O să te port numa-n mătase... Zvârlise pe tejghea un pumn de sute. Muierii nu-i venea bine. Lăptarul o ținea strâns de încheieturi și nu-și găsea locul. Cum ședea aplecat cu fața spre ea, semăna nițel cu Nicolae. Vru să se smucească, să scape, dar el nu-i dădea de loc drumul. - Haide, zicea. - Lasă-mă, că strig la nea Grigore și
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
se ducă la primărie să-și plătească locul. Ar fi fost cea mai frumoasă zi din viața lui. Până să coboare domnul Bică, a scos iapa afară, a stropit osiile căruței cu un furtun, i-a pus nițel catran la încheieturi și, când 1-a auzit tropăind pe scările de lemn, i-a ieșit înainte: - Să trăiești, stăpîne! - Bună dimineța, i-a răspuns domnul Bică, duhos. Își trăsese numai pantalonii și i se vedea pieptul păros prin despicătura cămășii de noapte
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
Ah, ah... Se gândi că ar fi fost bine să fi putut să nu mai știe nimic. Îl duru și a doua lovitură, și a treia. Frânghia cădea mereu în alt loc, alături, întîi pe spate, pe șolduri și pe la încheieturi. Îi mutau oasele. Iar țipă. Sergentul se încălzise. Ridică brațul și-l lăsă cu furie de nenumărate ori. Durerea se înteți, crescu, se ascuți, apoi iar nu mai știu nimic. Îl împînzi o lene dureroasă. Parcă se scufundase într-o
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
fierul, din gâtul căruia țâșneau flăcări albe. Îl apropie de fața hoțului. 243 -Caii! Focul îi pîflea barba. Plângea fără o vorbă. 7Caii! Îi arse buzele și obrazul, cu știință, apoi îi plimbă flăcările pe mâini, pe piept și pe la încheieturi. Parcă-i trăgeau pielea de pe el. Paraschiv deschise un ochi și-l văzu pe Treanță în brațele sergentului. Țipa de se cutremurau zidurile. În odaie mirosea a piele arsă. Îl betegeau. Gheorghe nu mai putu.. Deschise gura să mărturisească, dar
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
De ce mă strângi atât de tare la pieptul tău probabil fleșcăit? Nu vezi că bâțâim, că ai un Parkinson incipient, că tremuri din toate încheieturile? Că suntem bătrâni iar vocea îți este ezitantă? Ai riduri subțiri întinse pe toată fața, te-ai creponat, ai slăbit, însă... ciudat! Ești la fel de frumoasă ca atunci. În ochii tăi blânzi văd marea, văd nesfârșitul. Gura ta nu-i stafidită
Iubiri proscrise by Aurel Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83732_a_85057]
-
peisajul în care se afla, avea nevoie de o revizie și producea, spre folosul lui Sally, o serie de scârțâieli și zăngănituri alarmante. Ca s-o bag în viteza a treia, trebuia să fac o manevră complicată, de-mi suceam încheietura, cu care eu eram deja obișnuită, dar care-l făcu pe Sally să-și țină răsuflarea și să se facă mic pe scaun. Spre norocul sensibilității lui rafinate, ca să nu mai vorbim despre menținerea furgonetei în stare de funcționare, teatrul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
și atât de multe bijuterii delicate din argint încât îmi amintea de o bună prietenă de-a mea din Asia: la fel de puțină la trup și cu aceeași claie de păr, ca să nu mai vorbim despre nenumăratele brățări subțiri fremătând în jurul încheieturilor mâinii. Îmi pare atât de rău, îi spunea ea lui MM, apucându-i mâinile în ale ei. Erau pe scenă, unde se aflau decorurile pentru piesa care se juca atunci la teatrul Cross, Cui i-e frică de Virginia Woolf
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]