7,345 matches
-
fiul ei, Luka. Apoi mai era și rochia. Aveam în minte o imagine a ceea ce îmi doream - o rochie dreaptă și strâmtă de satin în bie - dar n-am reușit s-o găsesc nicăieri. În cele din urmă a fost desenată și făcută pe comandă de o cunoștință a Danei, o femeie care în mod normal făcea perdele. —Văd deja titlurile, a spus Aidan. Mireasă din New York într-o rochie scandaloasă nesemnată Vera Wang. Și, desigur, mai era lista invitaților. — Te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
meu ne are pe toți. De 6 ani. Acum locuim într un sat mic de lângă Chartres, în Franța. Uneori prieteni scriitori mă întreabă dacă mai am timp să scriu. Le răspund că nu mai scriu, dar că am început să desenez foarte bine. Desenez prințese, castele, iepurași. Zilele trecute, stând pe Facebook, mi-a propus cineva să scriu un text despre cum e să fii scriitoare și mamă. M-am bucurat, îmi place să scriu. Am dat pe Google să văd
Poveşti cu scriitoare şi copii by Viviana Mușa Augusto () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1776]
-
pe toți. De 6 ani. Acum locuim într un sat mic de lângă Chartres, în Franța. Uneori prieteni scriitori mă întreabă dacă mai am timp să scriu. Le răspund că nu mai scriu, dar că am început să desenez foarte bine. Desenez prințese, castele, iepurași. Zilele trecute, stând pe Facebook, mi-a propus cineva să scriu un text despre cum e să fii scriitoare și mamă. M-am bucurat, îmi place să scriu. Am dat pe Google să văd ce există pe
Poveşti cu scriitoare şi copii by Viviana Mușa Augusto () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1776]
-
ajungi aici. Bine, și acum ce e de făcut? Cum să plec de lângă clepsidra asta? Libertatea a plutit pe deasupra filtrului îndreptând făclia sa prin aer, undeva deasupra mea, și razele ireale au devenit imediat un contur clar. Ridicând mâna, a desenat în aer cadrul unei uși. Era doar o impresie, însă era ceva mai mult decât nimic. Ieși pe-aici. Asta e ușa unui labirint. Însă pentru că nimic nu e simplu, nu ai indicatoare acolo. Dacă îți schimbi viziunea, găsești drumul
Arborele Universal by Chrys Romeo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/327_a_575]
-
ușa care crezi că e mai aproape. Pornim în același timp și primul care găsește drumul vine să-i spună celuilalt. Bine, a acceptat alergătorul și a pășit până în fața altei uși, mai departe de unde mă aflam eu, apucând cadrul desenat în mâini, ca și cum s-ar fi sprijinit de conturul ireal. Numărăm până la trei... Unu, doi, trei... și! Am pășit în același timp dincolo de ușa ireală a etajului... Jumătatea de medalie Imediat ce am ieșit prin ușa ireală, m-am trezit iar
Arborele Universal by Chrys Romeo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/327_a_575]
-
și m-am îndreptat spre o formațiune de stânci înalte care păreau să ascundă un pasaj prin care valurile și vremurile săpaseră sculpturi, lăsând razele de lumină să dezvăluie ceva dincolo de pereții de piatră pe care scoici uscate și alge desenau amestecuri de culoare... Imediat ce am trecut dincolo de intrarea ascunsă printre stânci am văzut ceva care strălucea în mijlocul pasajului. Deasupra, pescărușii pluteau în rotocoale, ca și cum ar fi observat sau ar fi păzit obiectul sferic, din înălțimile lor. Era un glob transparent
Arborele Universal by Chrys Romeo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/327_a_575]
-
misterioase, nu m-am lămurit încă, dar în univers multe lucruri rămân misterioase și acesta e un adevăr al valorii lor inexplicabile. Mam oprit de multe ori pe câte o stâncă, privind în adâncurile apei, unde rădăcinile arborelui se zăresc desenând ramificații imperceptibile de lumină prin unduirile argintii ale valurilor, de parcă ar veni de dincolo de maluri infinite... într-o zi, uitându-mă după sirenele care apăreau și dispăreau ca nălucile prin argintiul transparent, mi-a alunecat ceasul de la mână în valuri
Arborele Universal by Chrys Romeo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/327_a_575]
-
fiecare perioadă, cele două puncte de oprire ale sferei, punctele intersectării ideale a firelor, independente, ale amândorura, și punctele intermediare marcate de extremitatea planului de oscilație al trunchiului și al picioarelor, Belbo spânzurat de Pendul, vreau să zic, ar fi desenat În aer arborele sefiroților, rezumând În clipa lui cea de pe urmă Însăși facerea tuturor universurilor, fixînd prin plutirea lui cele zece etape ale suflării exangue și ale dejecției divinului În lume. Apoi, În timp ce omul de la oscilații continua să Încurajeze acest
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
lucrurile pe care le reciclează, draga mea... Doamna Duffield și-a clătinat părul grizonant, coafat cu grijă. —Prăjitura aia de Crăciun... Alice a devenit iritată. Era adevărat că nu erau prea frumoase zorzoanele neclare și neterminate pe care Jake le desenase pe prăjitura de Crăciun vegetariană, din cereale integrale, cu ajutorul unui fost tub de pastă de dinți, clătit cu apă, și cu capătul tăiat. —Ăsta a fost pontul cel mai grozav din numărul pe decembrie al lui La Gunoi! a spus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
mai curând simțea decât vedea uluirea lui Alice. —Bună, Laura, a murmurat el extrăgându-se din decolteul femeii. Ce surpriză să te întâlnesc aici! Ochii strălucitori, încărcați cu mascara, au clipit întrebător de la Hugo la Alice. Gura rujată gros a desenat un zâmbet conspirativ. Hugo și-a amintit, cu un sentiment de disconfort, că acesta era același hotel în care Laura îl întâlnise pe acel bărbat misterios de Crăciun. —Ea este Alice, a zis el grăbit, întrebându-se de ce avea o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
Și m-am gândit: hei, ce pune la cale nebunaticul de Hugo? Dar trebuie să spun că am fost dezamăgită când te-am văzut cu ea. Sau poate... ușurată? —Nu te înțeleg, i-a replicat Hugo tăios. —Trebuie să-ți desenez? Am crezut că vrei să - ei, știi tu - dar după aceea, când am văzut-o pe ea, mi-am dat seama că era imposibil! Adică, tu ești căsătorit cu Amanda. Doamna cea mai aranjată și mai strălucitoare din 2005. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
de culori neașteptate, tonuri incompatibile asortate prin textura materialului, model sau felul cum cădea acesta. Purtam pandantive și medalioane mari din gaspit 1 verde fosforescent atunci când oamenii se așteptau la ceva rezervat, cum ar fi jadul imperial. Pantofii mi-i desenam singură și erau făcuți de un pantofar din Santa Fe. —Ați remarcat vârfurile Întoarse ale papucilor, În tradiția persană? le atrăgeam eu atenția celor care se uitau prea insistent. De ce credeți că au Început perșii să facă acest lucru? — Ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
scărpina și se plângea Încontinuu, iar când nu mai avea ce să zică se uita la mine și o critica pe mama pentru că-mi dăduse trăsături așa de urâte. În timp, Îi căzuseră sprâncenele de la scărpinat, iar atunci când nu-și desena două linii răutăcioase cu negru, semăna cu o călugăriță budistă cu noduri pe frunte, fierbând de furie. Așa mi-o amintesc pe Mama Scumpă: scărpinându-se mereu cu un deget ascuțit pe sprâncenele chele și dând din gură fără rost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
un turban albastru care părea foarte mare pe lângă fața ei arsă de soare. O Întrebă prin semne dacă putea să facă o schiță cu ea și cu aranjamentul ei de frunze de muștar și napi. Ea Îi zâmbi timid. O desenă cu linii rapide, stilul pe care-l folosea pentru benzi desenate, suficiente linii cât să sugereze formele și trăsăturile care redau subiectul. Știind care sunt acele trăsături - lucrul ăsta presupunea la fel de multă măiestrie ca și pentru un desen În toată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
pentru mușcături de șarpe, Întrebă ea. A, da, da. Bennie se poziționase cât de discret posibil pentru un străin, adică deloc, și făcea o schiță cu bucătarii și oalele lor. Vreo zece oameni se adunaseră În jurul lui să vadă ce desenează, murmurând plini de admirație. Dwight Își pusese căștile pe urechi și era surd la zumzetul bazarului, preferând să-l asculte pe Stevie Ray Vaughan la CD-player În timp ce se ținea după Roxanne care era ocupată să Înregistreze cu camera fragmente de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
abdomenului. Dintr-odată, i se strânse stomacul de dor, de tristețe, de teamă că Își rataseră ocazia. Știa foarte bine semnificația expresiei „Îndrăgostiți urmăriți de o zodie nenorocoasă“. Cerul negru era Înțesat de miliarde de stele, iar unele dintre ele desenau un model etern pentru fiecare pereche de Îndrăgostiți uniți de soartă, o constelație pe care ea nu reușise deloc să o discearnă până atunci. Fusese prea ocupată să privească În pământ căutând capcane. Gândul la toți anii care trecuseră pe lângă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
laterală a biroului stătea un tânăr care va lua note despre conversația ce urma să se desfășoare. Am fost invitat să mă așez pe scaunul din fața șefului care, fără niciun fel de introducere în temă, dar cu un zâmbet indescifrabil desenat pe buze, mi-a lansat o întrebare cu efect de explozie zgomotoasă, zicând: "Am primit o scrisoare în care ni se atrage atenția că ai fost membru de vază al Partidului Comunist din România. Ce ai de spus în legătură cu această
Confesiunile unui diplomat by Eliezer Palmor [Corola-publishinghouse/Memoirs/927_a_2435]
-
ore pe zi pe câte o bancă de placaj rașchetat, creștea până la proporții nevrotice, îmi venea să-mi smulg creierul și să dau cu el de-a dura pe coridoare. Mi-ar fi plăcut să mă văd decapitat, cu sângele desenând arteziene, ca-n Kill Bill 1, gratuit și răutăcios; și mai departe, cu mintea splendid tranșată de creier, inaccesibilă puturoșilor cu care îmi pierdeam timpul, energia și demnitatea. În realitate, nu se petrecea nimic. Eram extrem de cuminți și de-obișnuiți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
sistemul central al fricii, paralizându-mi întâi voința, apoi centri locomotori. Liniile de forță ale luminii și culorii mă țintuiau pe scaun, privirea încremenea, în așteptarea stingerii. Mă simțeam ca o broască înainte de disecție. Și mai era un lucru. Cine desenase harta nebună de creiere, imagini și întâmplări, unde carnea se-amesteca cu hârtia și sângele cu cerneala, cotrobăise departe, prin cotloanele cele mai adăpostite ale pământului și neuronilor. Nu numai că nu mai știam cine sunt, dar nu-mi mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
Era momentul mult așteptat. Sub comanda lui Mihnea, Cătălin deșuruba mistrețul prins în perete, în timp ce Andrei și Cezar îi topeau părul cu bricheta. Fetele chicoteau, de la banca a patra în spate trăznea a gaz și naftalină, iar madam’ Melniciuc, care desena fel de fel de structuri osoase la tablă, nu înțelegea ce se petrece. Elevul Suciu ridica de zor mâna, dar nimeni nu-l băga în seamă. Când flacăra risca să se întindă, Mihnea stropea repede animalul cu apa dintr-un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
ore din 24, 7 zile din 7, îmbrăcați frumos, la costum (femeile pe tocuri mici, comode, în taior și cu ochelarii în cutiuța căptușită cu velur), cei mai norocoși zburau dintr-o parte într-alta cu mașini pe care erau desenate sigle și nume cât portiera de mari, urcau, coborau, urcau la loc, vorbeau tare la telefoane mobile (uneori la două deodată), făceau mereu câte-un gest, ceva din întinderea corpului se deplasa întotdeauna, o mână, un fir, niște hârtii, o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
palme și-n genunchi și, în timp ce mă lipeam de ea, mă cerceta cu nerușinare, printre șuvițele lungi și negre. Simțeam ceva murdar și compromițător în așezarea corpului, un fragment de dorință care nu se poate povesti, cu-atât mai puțin desena: buzele întredeschise, ochii tulburi, părul alunecând pe-obraji și pe umeri, aproape poruncindu-ți să-l tragi. Am sărutat-o și s-a ferit pe jumătate. Apoi, cu-o mișcare scurtă, am pătruns-o. Era rândul meu să privesc, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
doză de Speed. Capul se aplecase, nu de supunere. Al meu rămânea deasupra, împingându-i umărul. Eram puțin neîngrijit, ca întotdeauna, așa că o înțepam cu bărbia pe omoplat. Mâna mea stângă se încorda pe nisip, urmăream ligamentele întinse, venele subțiri desenate pe cafeniul deschis al pielii. Cu cealaltă, o apăsam pe nervurile gâtului, așteptându-i geamătul. Momentul mi se-oferea pe tavă, ca plaja pustie și vătuită. O premieră cinematografică a minții mele stricate. Îmi venea să rămân acolo, strâns, capturat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
sine n-au avut loc nici pe străzi, nici în casa nu știu cărui prieten dornic să-și prezinte melcul tuturor celor interesați. Mă instalasem confortabil în fotoliul din sufragerie și, frunzărind Pif-ul din săptămâna respectivă, am dat peste un personaj nou, desenat în alb-negru: un indian musculos, cu pletele șiroind pe omoplați. Tipul vibra de masculinitate, totul pe el arăta viril și încordat, așa cum îi stă bine unui războinic: mușchii rotunzi, proeminenți; sprâncenele încruntate; forma puternică a pulpelor; degetele groase și lungi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
dischetă: părul negru, intens, privirea încăpățânată, cu ochii negri, de arăboaică mică, gâtul subțire, burtica dreaptă (nu balonată de dulciuri, ca la majoritatea copiilor de-azi), genunchii aliniați la forma piciorului. Dacă cercetai detaliile, zăreai V-ul începând să se deseneze pe buza de sus, talia formându-se suplu, picioarele alungindu-se fără defect, gata să fie atinse. Nu trebuia decât să aștepți, și să culegi roadele. Din a doua poză, zâmbea mama ei, la cincizeci de ani, lângă capota unui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]