7,087 matches
-
cu gândul, ticluind pentru proxima întâlnire niște replici "ucigătoare" de tipul: "Pe tine te plâng. Ți-am dat patru ani de fericire. Nu sunt cuceritor. E mai frumoasă soarta mea de învins decât trofeele tale de învingătoare". Satisfăcut de pedeapsa imaginară aplicată iubitei mincinoase (pedeapsă exclusiv de ordin "verbal"!), Andrei își amintește nu fără satisfacție că o cunoscuse pe Mab în ipostaza de amantă a amicului său, Claude Bertin, care o părăsise pentru altă femeie (situație simetrică așadar, "în oglindă", circumscrisă
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
și el o victimă a acestei "fatalități literare", Andrei Lerian reușește, într-adevăr, să-și înfrângă fără prea mari eforturi "naturalul" impuls vindicativ, împiedicând vărsarea de sânge grație unor cuvinte bine găsite. Răzbunarea eroului lovinescian, pregătită printr-un minuțios scenariu imaginar, se consumă astfel la nivel pur verbal, într-o atmosferă civilizată și cuviincioasă, fără obișnuitele manifestări ale pasiunii dezlănțuite. Numai că "pedepsele" de acest gen nu au nici un efect, încurajând și mai mult comportamentul duplicitar al femeii trebuie să recunoaștem
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
corect ar fi să atribuim cuvântului o funcție ambivalentă: pe de o parte, prin mijlocirea discursului, trăirea erotică se "purifică" de zgura reacțiilor elementare; pe de altă parte însă, cuvântul alimentează obsesia și transferă experiența existențială într-un regim fantasmatic, imaginar, acaparând pe deplin conștiința. Așa încât, în măsura în care salvează, protejându-l de neplăcuta confruntare cu viața, cuvântul condamnă pe cel ce iubește la o dureroasă captivitate, departe de zgomotul și furia vieții care se viețuiește. 4.1.3. Neverosimil, dar lovinescian sută
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
viața" devine un termen de referință simbolic, abstract și inconsistent, făcând inutilă identificarea surselor "de inspirație" ale literaturii înseși. Tot un roman "de dragoste" este și Lulù, cu deosebirea că afacerea amoroasă se consumă de data aceasta într-un spațiu imaginar, al preliminariilor estetizante, fără a mai angaja un conflict "real" între protagoniștii cuplului erotic. După traumatizanta aventură cu Mab, franțuzoaica sinucigașă, nefericitul Andrei se întoarce acasă, într-un orășel de provincie din nordul Moldovei, pentru a-și căuta liniștea de
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
ani ai vieții sale, în românește de Lazăr Iliescu, prezentare de Al. Dima, E.P.L.U., București, 1965. Évrard, Frank, Fait divers et littérrature, Éd. Nathan, Paris, 1997. Faifer, Florin, Semnele lui Hermes. Memorialistica de călătorie (până la 1900) între real și imaginar, ediția a II-a, Editura Timpul, Iași, 2006. Finné, Jacques, Des mistifications littérraires, José Corti, Paris, 2010. Fix, Florence, Le mélodrame: la tentation des larmes, Éd. Klincksieck, Paris, 2011. Goimard, Jacques, Critiques des genres, préface de Jean-Yves Tadié, Éd. Pocket
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
afectiv? Avem confirmarea (sic!) prin subtextul simbolic al unui episod secundar din Aripa morții". 5 "Cum poate călători un sedentar? Citind, de bună seamă" constată și Florin Faifer, în Semnele lui Hermes. Memorialistica de călătorie (până la 1900) între real și imaginar, ediția a II-a, Editura Timpul, Iași, 2006, p. 19. 6 Eugen Simion, E. Lovinescu, scepticul mântuit, vol. II, Editura "Grai și suflet Cultura Națională", București, 1996, p. 8. 7 Călinescu va semnala și el în repetate rânduri, nu fără
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
textul urmează de acum jocul erotic al celor doi" (op. cit., p. 45). În opinia noastră, dimpotrivă, proza lovinesciană se înscrie programatic în alt registru estetic (al melodramaticului), încălcând pactul mimetic, al literaturii "realiste": prin urmare, "peisajul" lovinescian e o proiecție imaginară a interiorității "psihice" (în termeni freudieni, o afirmare a id-ului, cu care luptă în zadar "eul" personajului). 136 Nuvela scriitorului francez a inspirat muzica genialei opere a lui Georges Bizet, elogiată de Nietzsche ca model absolut al artei cu
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
urmează când cadențele discursive ale micului romantism, alegoric și romanțios, când mișcările mai subtile ale simbolismului. Poetul se vede asemenea unui „fluture ce moare-n crisalidă”, starea de suferință fiind aproape calmă, egală cu ea însăși. Evadarea într-un spațiu imaginar trece prin mai fiecare topos simbolist: plecări, nave, mare, orizonturi, parcuri, toamne, copaci goi, flori palide, saloane, instrumente muzicale, cripte, castele, vagi medievalități. Câteva obsesii coloristice, congenere, filtrează și fixează imaginile. Dar mai cu seamă sonoritățile fastuoase, exotice duc către
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285913_a_287242]
-
general al Ïambhalei (ibidem, p. 115)3. Suprapunerea centrului și nordului e departe de a fi unică În spațiul indian sau influențat de India. Meru, numele mitic al ultimei mătănii dintr-un rozariu hindus, conturând prin rotația rituală o geografie imaginară, e considerat un punct deopotrivă central și extrem 1. Poate Încă mai hotărâtor pentru criticii literari, Van Manen, prietenul tânărului Eliade, este cel care a ordonat, prin 1922-1923, copierea unui enorm și indigest manuscris al lui Gesar, achiziționând doi ani
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
exprimă noțiuni indirect, prin intermediul substantivului cu care se află în raport de substituție. Din perspectivă logico-semantică, în desfășurarea raportului: substantivul denumește, prin intermediul noțiunii, „obiecte” în sens larg, reprezentând, de fapt, clase de obiecte animate sau inanimate: fată, corabie, reale sau imaginare: munte, balaur, fenomene: ploaie, ninsoare, însușiri, stări asimilate noțional obiectelor: frumusețe, neliniște - frumusețea Ioanei, neliniștea oamenilor sau noțiuni considerate în sine: frumos-urât (categorii estetice), bunătate, cinste, ticăloșie, nimicnicie (categorii morale) etc. Prin aceasta se manifestă cea de a doua trăsătură
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
ca regent, adjectivul poate avea determinări substantivale și pronominale și, mai rar, adverbiale: necesar tuturor, „Doritor ca o femeie și viclean ca un copil.” (M. Eminescu, I, p. 80), negru pe dinafară. Ca termen dependent, adjectivul determină substantive: „Cu libertăți imaginare ne-îngânăm.” (L. Blaga, p. 271), pronume (nepersonale; rar): „Îl vreau pe acesta albastru”, verbe (rar): „Din roșie am făcut-o maro.”, sau concomitent substantivul (pronumele) și verbul: „Dan se simțea bolnav.” (M. Eminescu, Proză literară, p. 60) Prin intermediul relației
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
să supraviețuiască chiar dacă creierul său i-a acordat puterea de a domina lumea fizică. Stresul este un un exemplu tipic de alterare psihoneuroendocrină care influențează sistemul imun și determină vulnerabilitatea corpului la infecții, alimentație și cancer. Bolnavii aleargă spre un imaginar paradis inducând un refugiu artificial prin medicație și droguri. Controlul anxietății își găsește rădăcinile în multe religii. Marii Maeștri ai acestora arată calea pentru a atinge liniștea prin dezvoltarea și controlul conștiinței, pentru reintegrarea în Grădinile Raiului, în comuniune cu
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
de hermeneutică care stabilește principalele exegeze prin care lecțiile etice pot fi creionate din diversele părți ale textelor sacre. Aici alegoria este frecvent utilizată, așa cum în Scrisoarea lui Barnabas (cca 100 A.D.) sunt interpretate textele din Cartea Leviticului prin vicii imaginare asociate unor animale 217. Cel de al treilea mod hermeneutic de interpretare se numește tălmăcirea alegorică 218 și se adresează narațiunilor ce au un al doilea nivel de referință decât cel al persoanelor, lucrurilor și evenimentelor explicit menționate într-un
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
la distanța a două conjuncții importante 313. Colindele din seara de Crăciun ale tradiției române permit trecerea în revistă a unor eroi legendari, adesea asimilați sfinților, dar colindătorii poartă straie ornate cu soarele și luna și descriu lupte între ființe imaginare aflate în paradis și care regenerează în primăvară 314. Religia inițială a fost coruptă de interpolări și deformări. Munca extrem de complexă a lui Isus de a împărtăși învățăturile sale prin parabole, semne și simboluri ale tradiției nu este descrisă decât
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
se pierde,/ Cum se schimbă-n vălurele pe prundișul lunecos,/ Cum adoarme la bulboace, săpând malul nisipos." Apare atitudinea estetică fericindu-se într-o soluție care nu îndepărtează misterul și permite tranziția prin realul dogmatic al imaginarului și al posibilului imaginar în contextul unui real plauzibil. Creația se bazează pe acest context: Când o salcie pletoasă lin pe baltă se coboară,/ Când o mreană saltă-n aer dup'o viespe sprinteioară/ Când sălbaticele raze se abat din zborul lor,/ Bătând apa
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
studierea legii, supunerea față de cuvântul lui Dumnezeu, tot o comunicare între cer și pământ. Prin poziția limbii care lovește în pereții săi, clopotul evocă poziția a tot ce este suspendat, având puterea să intre în relație cu lumea subterană. Spirala imaginară, drumul pe care îl parcurge în interiorul clopotului carul mnemonic întreține mișcarea fără oprire între două extremități ale devenirii, este emanație, extensie, dezvoltare, adică o continuitate ciclică, în progresie printr-o rotație creativă. Ritmurile repetate ale vieții din labirintul interior conduce
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
mai mult sau mai puțin secrete. Dacă în cărțile anterioare am discutat mult despre misterele egiptene, bine cunoscute azi prin perpetuarea ritualurilor religioase, masonice sau rosicruciene. Ritualul, deci făcea calea mai clară, ea fiind învățată și practicată către o moarte imaginară care să-i asigure candidatului o renaștere în lumea oamenilor, trecând prin lumile de dincolo. Misterele erau ceremonii de inițiere strictă aducând revelația marilor secrete ale vieții și morții. Trecând de la cele atlantice, egiptene, eleusine, pe care le întâlnim și
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
oamenii de știință le numesc iluzii senzoriale. În acest domeniu, iluziile cele mai flagrante sunt iluziile optice. Printre cele mai cunoscute putem găsi șinele de cale ferată ce par să se intersecteze în depărtare, linia de orizont ce corespunde întâlnirii imaginare dintre cer și pământ, efectul de perspectivă ce ne dă impresia că același obiect pare mai mic atunci când se îndepărtează de noi, aparența înșelătoare a aștrilor pe firmament, culoarea albastră a cerului etc. Alături de aceste iluzii optice cunoscute găsim altele
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
în calitate de proces subiectiv are mai mare importanță decât memoria și imaginația, ea nu poate exista fără primele două. Așa precum este imposibil să reflectezi făcând cu totul abstracție de experiențele trecute sau fără a avea o cât de mică abordare imaginară a viitorului, este de la sine înțeles că reflecția se situează între memorie și imaginație, și aceasta fiindcă toate judecățile noastre procedează prin asociere de idei și prin anticiparea viitorului. Dacă e să luăm gândurile așezate de mine pe hârtie în
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
menestrelul, artistul cu har divin este cel ce dă viață transmigrării haosului în ordinea lumii. Fii fericit când este haos în tine!775 spune filosoful și noi integrăm Cuvântul în realitatea palpabilă fără a ne desprinde prea mult de cele imaginare. Vid, Haos, Neant, Hău, Abis, fiecare e altceva. Și totuși... Nu locurile și timpul sunt Dumnezeu, care nu este limitat prin nimic. El, etern contradictio in terminis, își manifestă puterea ca unic nimic, vid și extaz, vid și tăcere, haosul
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
Și cum nu s-ar putea în acest abis în care suntem manipulați după toate probabilitățile și devenind martorii unei forme estetice de divinație. În umbre am putea citi omul și universul lui, un gen de chiromanție metaforică, căutând locul imaginar în care sufletul umbră ar putea fi sursa hermeneutică a descifrării minții. Pretutindeni sau nicăieri e umbra/ Explodând din sămânță,/ Repetată geneză și moarte/ În restrângerea ei învinsă/ De cerul și lumina/ Pentru clipa închiderii lor amăgite/ Din nou în
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
știința, toate acestea nu pot avea un sens fără imaginație. Nu putem considera imaginația fără sens și făra a fi ceva real. Și totuși toate se redescoperă, se recrează. Chiar și imaginația bolnavă sau trăirea în exces într-o lume imaginară sunt reale. Bolile minții sunt și ele o realitate. Atunci despre ce realitate putem spune că este adevărată? Cea din mintea noastră sau cea din afara noastră, pe care o putem cunoaște tot datorită percepțiilor minții noastre? Iar visul despre care
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
înșelate de ceea ce numim iluzii senzoriale. În acest domeniu, iluziile cele mai flagrante sunt iluziile optice. Printre cele mai cunoscute iluzii putem găsi șinele de cale ferată ce par să se intersecteze în depărtare, linia de orizont ce corespunde întâlnirii imaginare dintre cer și pământ, efectul de perspectivă ce ne dă impresia că același obiect pare mai mic atunci când se îndepărtează de noi, aparența înșelătoare a aștrilor pe firmament, culoarea albastră a cerului etc. Alături de aceste iluzii optice cunoscute, le găsim
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
fi și iluzii involuntare numai că ele nu sunt o regulă și reprezintă o altă categorie spirituală. Mă simt perfect. Acum sclipește-o gheață stoică în mine. Mă-nveselește funia asta rubinie ce-mi scârție prin vine1216. Închipuire, o legătură imaginară, o încorsetare [...] poate că este o exprimare mai aproape de ce se întâmplă într-o falsă imaginație, într-o iluzie. Dai chip, închipuești, închipuiești întru ceva ceea ce ai vrea să vezi cu toate că ești sigur că nu ești în stare de realizare
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
mare bucurie decât de-a prinde-n palme-ncetișor căpșorul mieilor și de-a le căuta cornițele sub năstureii moi de lână1217. Și totuși facă acestea par a curge de pe un tărâm al normalității, al sănatății mintale, cum am vedea lumea imaginară a iluziilor din bolile psihice? Mulți poeți au devenit fericiți și au găsit bucuria în droguri, în absinth. Iluziile au fost așadar o realitate a lor, a fiecăruia. Anormalul respectă individualitatea percepțiilor. În cazul drogurilor, se explică tentația lor. Drogurile
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]