3,245 matches
-
se miră regizorul. Frumos nume! Da... încuviințează Mihai stînjenit. Am dat un exemplu de nume. Cert e că întregul film va fi structurat pe relația eroului cu această femeie: fuga lui de ea, de amintiri, dar, de fapt, o căutare perpetuă. Antipatia șefilor, ba chiar ura lor față de eroul central, a cărui invenție le spulberă prilejul unor delegații în străinătate, cît și peregrinarea personajului pe la colegi, în căutarea altui loc de muncă, adică subiectul actual, rămîn la fel ca-n varianta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
destinul doar zgîriind melodia de pe un disc, sau izbucnind în plîns la auzul unor acorduri... În doi, oglindindu-se fiecare în conștiința celuilalt, vom fi aflat cîte parale facem, ne vom fi controlat mai bine pe noi înșine în dorința perpetuă de-a nu lăsa din preț. Și asta nu se poate face decît cu cineva drag, dar și inițiat în același timp. Cineva sincer, care să nu-ți spună vorbe de complezență, dar nici să nu fie gelos pe eventualele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Cînd i se pune în față al doilea pahar plin ochi, îl ia domol și-l rotește între degete. Să-ți fie clar! gesticulează Liuță, amenințîndu-l cu degetul arătător întins către el. Eu ți-am înlesnit doar cunoașterea, nu chinul perpetuu. Crezi că există cunoaștere în afara durerii? întreabă Mihai încet. Mai dă-le dracului de dureri, măcar cînd vrem să fie sărbătoare! se înfurie Liuță. Iar tu ai nevoie de sărbători, după perioadele ocnă la care te supui singur, dar nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
cu manifestarea cea mai ideală, am putea zice ca cu gestul cel mai nesensibil al spiritului, spre a aduce la (claritate sensibilă) lumina zilei laboratoriul cel intern al sufletului, lumea dinăuntru în fluxul și refluxul ei, și asta prin o perpetuă și reciprocă apucare una-ntr-alta a amîndor momentelor. graiul gest nesensibil al spiritului Daca așadar secțiunea întîia a avut a face numai cu elementele elocuțiunei corporale, prin care artistul reprezintator ia în proprietate corpul ca pe laturea naturală a
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
pentru reprezintarea stărilor sufletului: e problem al secțiunea a doua de-a lăsa să se nască aceste stări (situațiuni) sufletești dinaintea noastră în dezvoltare organică (dezvoltare individuală) și de-a considera reprezintarea acestor stări în legătură cu elementul spiritual al graiului în perpetuă pătrundere reciprocă a amîndor părților. Fructul copt al acestei pătrunderi este reprezintarea ideală a caracterelor, personalitatea nobilă care se dezvălește înaintea noastră în deplinul ei adevăr și-n deplina ei frumusețe. Reprezintarea de caractere (Caracterizare) se dizmembră iar, după ființa
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
mișcare. {EminescuOpXIV 956} ["FENOMENELE UNIVERSULUI VĂZUT.. "] 2264 Fenomenele universului văzut se pot dizolva în materie și mișcare. Unite formează forța, și materia însăși s-a considerat într-o analiză metafizică ca rezultat și semn al echilibrului forțelor. Ele sânt în perpetuă curgere și circulație. Omul nu poate nici crea, nici nimici o părticică de materie, nici poate schimba cantitatea forțelor ce există în lume. El nu are decât facultatea de-a modifica modul manifestării lor, direcția și repartiția lor. Forța e
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
materii[le] aceste să poată veni din alte sorginți decât din cele ce se supuseseră cercetării. 959 {EminescuOpXIV 960} {EminescuOpXIV 961} {EminescuOpXIV 962} {EminescuOpXIV 963} {EminescuOpXIV 964} {EminescuOpXIV 965} Proprietatea de căpetenie a vitalității, comună tuturor corpilor organici, consistă în perpetua schimbare a substratului lor, o proprietate care le distinge de corpii în repaos sau anorganici, a căror compunere rămâne pururea neschimbată. Așadar corpii au. organici se pot reproduce în mod artificial, combinîndu-se la un loc părțile din cari ei consistă
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
preia și sacrifică, în frica lui, ceea ce acesta îi oferă ca preț al fricii învinse: viața lui. Așa cum frica învinsă lasă să apară curajul, "frica celuilalt" eliberează teroarea: el terorizează pentru că îi este frică. Pentru că "frica celuilalt" este o stare perpetuă, teroarea nu poate să se manifeste intermitent: ea are perseverența acestei frici compacte și este însăși proiecția ei. Teroarea se hrănește din iluzia că obiectul fricii, care provoacă și întreține teroarea, poate fi epuizat; de aceea, intensitatea ei este crescândă
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
rău"; nimic nu e de ales, nimic nu e de evitat. Nehotărârea este povara singurătății noastre în fața prestigiului inaparent al oricărei soluții. Într-un univers omogen - al binelui (sau al răului) care nu comportă grade - indecizia ar fi starea subiectivă perpetuă. Gândul că orice aș face e bine, e la fel de bine, reprezintă, din punctul de vedere al purei capacități de a hotărî, un blocaj la fel de mare ca acela că orice aș face e rău. Însă pentru că asemenea universuri compacte, din care
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
viața la bătrînețe: te sclerozezi dacă te lași năpădit de amintiri, trăiri etc., de valul imens al trecutului, al vieții întregi pe care ai trăit-o. Singura soluție de neîmbătrînire este să ataci tu viața, să o supui unor inițiative perpetue." Marți, 19 decembrie 1978 Astăzi a fost zi de Plotin. Am vorbit pe rând în marginea câte unei teme preferate din Enneade. Eu, despre Viața lui Plotin compusă de Porfir și apoi Despre frumos (I, 6), Victor despre locuri plotiniene
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
atât de bogat, atât de substanțial, atât de imprevizibil și atât de plin de dumneavoastră, încît vă sânt recunoscător pentru toate bucuriile și pentru toate nenorocirile care sânt legate de numele dumneavoastră. Sânt o știți prea bine, într-o anxietate perpetuă din pricina nestatorniciei dumneavoastră și, totuși, nu pot să aleg liniștea. Îmi este pur și simplu imposibil să trag consecințele neîncrederii mele. Mai bine iadul cu dumneavoastră decât mântuirea de unul singur." (6 octombrie 1981) O enormă tandrețe te cuprinde față de
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
clipă a mâinilor, părul udat de ploaie sânt amprente pe care fiecare cuplu le lasă în urma sa, pentru ca după desenul lor inconfundabil el să poată fi recunoscut în eternitate. Forța de coeziune a gesturilor fondatoare este uriașă și, prin recursul perpetuu la ele, cuplul ține. Iar dacă se întîmplă ca el să se destrame, gesturile fondatoare rămân. Dacă există un eu afectiv și o identitate a noastră ca inși, lucrul se datorează acelei suite de întîmplări irepetabile prin care în viața
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
Noica", cu domnii arhitecți Vesely sr. & jr. Pot să consider ziua de azi ca primul pas în realizarea unui proiect pe care îl port cu mine de 12 ani: revenirea la Păltiniș, transformarea "vilei Noica" în sediu pentru cantonament filozofic perpetuu etc. Camera lui Noica va rămâne intactă, fără nimic muzeal în ea, cu toate obiectele faimoase ale locuirii lui la locul lor (ibricele de pe sobă, cana și lingurița de pe măsuță, pipa și scrumiera de pe noptieră, paltonul și căciula în cuier
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
unui singur partid, Partidul Școlii. Suntem pe drumul cel bun ! (Declarație politică, februarie 23, 2010, Parlamentul României) „La aniversare...” Aș vrea să vă vorbesc astăzi, în calitate de slujitor al Școlii, despre reputata Școală a Sucevei, perimetru al afirmării valorilor și simbol perpetuu de rezistență culturală și al învățământului de calitate, intitulându-mi declarația politică La aniversare... La 150 de ani de fericită și împlinită ființare, adică tot atâția ani câți, tot în acest an, își sărbătorește și mult-prestigioasa Universitate „Alexandru Ioan Cuza
Cuvântul - dinspre şi pentru oameni... : declaraţii politice, texte de presă, discursuri, interviuri, corespondenţă by Sanda-Maria ARDELEANU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100953_a_102245]
-
din limba română mediatică se constituie într-un instrument interesant de autoevaluare a competențelor de exprimare în limba română. Lectura se face practic în prezența “profesorului nevăzut”, dar a cărui autoritate “corectoare” este puternic resimțită de cititorul devenit brusc elevul perpetuu. Lucrarea de față este utilă nu doar vorbitorilor de limbă română - limbă maternă, ci și celor care vorbesc sau doresc să-și perfecționeze limba română ca limbă străină. Academia Română trebuie să poarte, în continuare, girul transformărilor inevitabile în cadrul dinamicii limbii
Cuvântul - dinspre şi pentru oameni... : declaraţii politice, texte de presă, discursuri, interviuri, corespondenţă by Sanda-Maria ARDELEANU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100953_a_102245]
-
franceză, și cu membrii grupului de prietenie, cu domnul deputat Pierre Lequiller, președintele Comisiei pentru Afaceri Europene din Adunarea Națională, cu domnul Pierre Lellouche, secretar de stat la Ministerul Afacerilor Externe francez, precum și cu doamna Hélène Carrère d’Encausse, secretar perpetuu al Academiei Franceze. Au fost remarcate legăturile umane de excepție, precum și colaborarea de la nivel local, fiind amintit demersul unic inițiat de partea franceză, de sprijinire a comunităților rurale din România, cunoscut sub numele de “Villages Roumains”, precum și legăturile speciale la
Cuvântul - dinspre şi pentru oameni... : declaraţii politice, texte de presă, discursuri, interviuri, corespondenţă by Sanda-Maria ARDELEANU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100953_a_102245]
-
involuntare, o cantitate impresionantă de „amintiri” comune ce se coagulează într-o altă istorie a literaturii înscrisă, prin tehnica „punerii în abis”, atât în substanța literaturii franceze, cât și în cea a literaturii române. Un du-te-vino constant, ca un tangaj perpetuu la nivelul influențelor, interferențelor, inspirațiilor și retoricii, așa arată dialogul celor două culturi aflate într-un schimb de lungă durată, cu beneficii de ambele părți. Cum ar fi fost literatura română fără Baudelaire al ei, Tudor Arghezi, sau fără Ion
Cuvântul - dinspre şi pentru oameni... : declaraţii politice, texte de presă, discursuri, interviuri, corespondenţă by Sanda-Maria ARDELEANU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100953_a_102245]
-
pentru noi. Și ceea ce ne interesează este atât : cât valorează pentru noi. Preocupat de valorile actuale ale clasicismului, de ecourile acestuia în conștiințele moderne, el nu are în vedere o lume moartă, definitiv fixată în trăsături rigide, ci una în perpetuă devenire. În pofida argumentației diferite, Mihai Eminescu și N.I. Herescu întrebuințează unele expresii similare în pledoariile lor. Poetul și clasicistul par să admită existența a două moduri de a te apropia de lumea veche : cunoașterea, oricât de cuprinzătoare, a unor forme
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
exterior, ci chiar substanța tragică. În piesele moderne, fatalitatea nu se abate asupra oamenilor în același mod ca odinioară. Mecanismul tragic nu mai este declanșat de voința divină și de blestemul care apasă asupra generațiilor succesive dintr-o familie, impunând perpetua ispășire a păcatului primordial și împlinirea justiției prin crimă. La Victor Eftimiu, iubirea înșelată, gelozia, invidia, setea de putere și ambiția constituie mobilul tuturor acțiunilor unor personaje lipsite de statură maiestuoasă, dispuse uneori să dezvăluie caracterul fictiv al celor întâmplate
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
un motiv sau altul, Jausá supraviețuise otrăvii, deși sechelele lăsate de aceasta au fost teribile, făcîndu-l să-și piardă darul vorbirii și auzul, paralizîndu-i o parte a trupului cu dureri Îngrozitoare și condamnîndu-l să-și trăiască restul zilelor Într-o perpetuă agonie. Soția lui Jausá fu găsită În camera ei, Întinsă pe pat, nepurtînd altceva În afară de bijuterii și o brățară de diamante. Supozițiile poliției erau că, după comiterea crimei, Marisela Își tăiase venele cu un cuțit și cutreierase prin toată casa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
cu vedere la plajă, amorțit de morfină, așteptînd să moară. Am vrut să-i țin mîna, Însă una dintre infirmiere m-a avertizat că nu prea mai era carne sub bandaj. Focul Îi secerase pleoapele și privirea lui Înfrunta vidul perpetuu. Infirmiera care m-a găsit căzută pe podea, plîngînd, m-a Întrebat dacă știu cine e. I-am zis că da, că e soțul meu. CÎnd un preot rapace și-a făcut apariția pentru a-i da ultima Împărtășanie, l-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
nici sfârșit. A privit îndelung, zbuciumându-se. Acum își aminti cum își întindea mâinile în acest azur senin, infinit și plângea. Îl chinuia faptul că e străin pentru tot ce vedea. Ce fel de ospăț, ce fel de măreață sărbătoare perpetuă e aceasta, care nu are sfârșit și spre care el năzuiește, dintotdeauna, din copilărie, și căruia nu i se poate alătura nicidecum? În fiecare dimineață răsare un soare la fel de luminos; în fiecare dimineață curcubeul joacă deasupra cascadei; în fiecare dimineață
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
mai cunoscut proiect de instaurare a păcii generale este elaborat între 1713 și 1717 de către abatele Charles Irénée de Saint-Pierre, participant la pacea de la Utrecht (1712), care punea capăt războaielor lui Ludovic al XIV-lea. Intitulat Proiect pentru o pace perpetuă în Europa și Proiect pentru o pace perpetuă între suveranii creștini, el oscilează încă între ideea europeană și ideea creștină, preconizând ca suveranii să înființeze o Societate europeană, având un Congres sau un Senat permanent care să garanteze statu-quo-ul teritorial
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
este elaborat între 1713 și 1717 de către abatele Charles Irénée de Saint-Pierre, participant la pacea de la Utrecht (1712), care punea capăt războaielor lui Ludovic al XIV-lea. Intitulat Proiect pentru o pace perpetuă în Europa și Proiect pentru o pace perpetuă între suveranii creștini, el oscilează încă între ideea europeană și ideea creștină, preconizând ca suveranii să înființeze o Societate europeană, având un Congres sau un Senat permanent care să garanteze statu-quo-ul teritorial existent. Acesta nu putea fi schimbat decât cu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
elaborarea unei limbi universale. De asemenea, Jean-Jacques Rousseau a studiat cu interes proiectul abatelui de Saint-Pierre, publicând în 1761 o sinteză din conținutul său, urmată de o lucrare (în 1782), include aprecierile sale personale privind pacea, intitulată Judecată asupra păcii perpetue. Proiectul lui Rousseau preia o mare parte din ideile dezvoltate de abatele de Saint-Pierre, filosoful iluminist aducând însă și unele critici acestora. De pildă, apreciază că suveranii nu vor renunța niciodată la interesele lor particulare în favoarea binelui comun. Socotește că
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]