7,733 matches
-
Fecioara Maria a fost vestită de un înger al Domnului că urma să-l nască pe Iisus, sau când Iosif a fost avertizat în vis că este voia Domnului ca să se nască Mesia. Din acest motiv și datorită similarității dintre revelațiile Fecioarei și ale lui Iosif și revelațiile fratelui Fiacre, nașterea Delfinului a fost privită că un act mistic, de bunăvoință divină, semn că Dumnezeu privea din nou zâmbitor la Franța și supușii săi. După venirea pe lume a lui Ludovic
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu () [Corola-publishinghouse/Science/266_a_513]
-
înger al Domnului că urma să-l nască pe Iisus, sau când Iosif a fost avertizat în vis că este voia Domnului ca să se nască Mesia. Din acest motiv și datorită similarității dintre revelațiile Fecioarei și ale lui Iosif și revelațiile fratelui Fiacre, nașterea Delfinului a fost privită că un act mistic, de bunăvoință divină, semn că Dumnezeu privea din nou zâmbitor la Franța și supușii săi. După venirea pe lume a lui Ludovic al XIV-lea, regele a declarat sărbătoare
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu () [Corola-publishinghouse/Science/266_a_513]
-
versuri laice, adumbrite de „gânduri necăjite”, poezii patriotice și stihuri pentru copii. În 1940, i se anunța volumul de versuri Pe treptele Altarului. Proza, de un tezism ireductibil, reia mereu aceeași schemă, a binelui care învinge răul, fiorul curat al revelației curmând la vreme ispita căderii în prihană. Și în roman, autorul se sprijină pe precepte evanghelice, care ar fi putut să împingă totul într-o zonă de uscăciune, dacă textul nu ar fi primenit de o boare de lirism. Tot
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285965_a_287294]
-
mai sus, marea are o valoare inițiatică și spirituală. Traversarea mării (Moise, Ulise), precum și înghițirea de către un pește uriaș (Iona, Pinocchio), teme legendare și universale, evocă trecerea de la profan la sacru, de la umbră la lumină și sunt o personificare a revelației celei de-a doua nașteri. Valurile simbolizează mișcarea perpetuă și ritmată. Ele arată capacitatea de adaptare, schimbarea («a fi pe vală), dar și instabilitatea. Mareea reia același simbolism, adăugând periculozitatea, prin rapiditatea sa uneori ucigașă. Spuma, la rândul ei, evocă
[Corola-publishinghouse/Science/2329_a_3654]
-
magică, o energie fertilizantă similară. A plânge în vis dezvăluie dezordinea, dar și eliberarea de energia negativă, așadar purificarea inimii și a sufletului. Mirare, surpriză Mirarea arată caracterul neașteptat (plăcut sau neplăcut) al unei situații. Este adesea indiciul unei descoperiri: revelația unei fațete ascunse sau nebănuite a personalității. În funcție de impresia resimțită, plăcută sau neplăcută, subiectul este gata să se confrunte sau nu cu adevărul. Jenă, tulburare, rușine Aceste emoții sunt reveleatoare pentru o culpabilitate manifestă sau latentă, adică conștientă sau inconștientă
[Corola-publishinghouse/Science/2329_a_3654]
-
Potrivit doxografului musulman Ibn al-Nad@1@m (circa 988), tatăl său, Pattek (În arabă Futtuq, În greacă Pattikios sau Patekios, În latină Patticius), originar din Ecbatana/Hamadan, se mutase În orașul geamăn Seleucia/Ctesiphon/al-Mad@2@’in. Sub impulsul unei revelații, tatăl lui Mani aderase la comunitatea baptistă a elchazaiților, mughtazilahilor sau „sabeenilor” din regiunea mlaștinilor Mesopotamiei 31. După naștere, Mani a rămas cu mama sa, al cărei nume nu se cunoaște cu precizie (este numită Mais, Ut@2@him sau
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
saich, În pahlavi narjamig, În arabă al-taum (corespunzător aramaicului tômî), care Îi spune că Îi va părăsi pe mughtazilahi. Fragmente din Codexul Mani de la Köln indică intenția lui de a reforma religia elchazaiților, atribuindu-i miticului ei fondator, Alchasaios, o revelație care l-a determinat să nu mai molesteze elementele. Căci frecventele abluțiuni practicate de mughtazilahi, Îndeosebi, constituiau o gravă maltratare a elementului Apă. Doisprezece ani mai tîrziu - la 19 aprilie 240, după calculele lui L. Koenen 33 -, Mani e vizitat
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
unui demon. Trei ani de rugăciune alungă demonul, aducînd Înapoi Sfîntul Duh. Acesta se instalează În om Într-un fel vizibil și tangibil, asemenea unui foc care Îl transformă Într-o ființă capabilă să citească În inimile celorlalți, să aibă revelații și, mai cu seamă, să-i vadă pe demonii invizibili celorlalți. Alungarea demonului este o operație fizică; demonul este expulzat pe gură și pe nas, prin eliminare de spută și de mucus nazal. Persoanele „spirituale” Îl pot vedea pe demon
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
haereses substituerunt”, cum spunea Irineu din Lyon33. Pentru a verifica validitatea acestei opinii, contestată adesea, este imperativ să examinăm aici, pe scurt, dosarul integral cu privire la Simon și la succesorii acestuia. Să Începem cu scrierea originală, atribuită lui Ipolit 34, Marea Revelație (Apophasis Megale). Aceasta conține o doctrină nondualislă, În care Dumnezeul suprem este, În același timp, demiurgul cel bun al universului 35. Adițional, mai cuprinde o interpretare alegorică a Pentateucului, fără nici o urmă de antiiudaism. Și totuși ereziologii țin să sublinieze
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
al universului 35. Adițional, mai cuprinde o interpretare alegorică a Pentateucului, fără nici o urmă de antiiudaism. Și totuși ereziologii țin să sublinieze că Simon pune Legea pe seama despotismului Îngerilor cerești care guvernează prost lumea. Este, prin urmare, evident că autorul Revelației nu poate fi acel Simon descris de un număr de martori. La fel de evident este și faptul că, atîta timp cît nu intervine În rezolvarea problemei nici un factor decisiv, nu sînt posibile decît patru soluții, care nu fac altceva decît să
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
și faptul că, atîta timp cît nu intervine În rezolvarea problemei nici un factor decisiv, nu sînt posibile decît patru soluții, care nu fac altceva decît să descrie un șir de posibilități, Însă nu ne pot ajuta să stabilim adevărul: 1. Revelația este veritabila doctrină a lui Simon, restul e născocire (+/-); 2. Simon nu poate să fi scris Revelația, el fiind adevăratul părinte al gnosticismului (-/+); 3. Simon nu este nici gnostic, nici autorul Revelației (-/-); 4. Simon este atît cel dintîi gnostic, cît
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
decît patru soluții, care nu fac altceva decît să descrie un șir de posibilități, Însă nu ne pot ajuta să stabilim adevărul: 1. Revelația este veritabila doctrină a lui Simon, restul e născocire (+/-); 2. Simon nu poate să fi scris Revelația, el fiind adevăratul părinte al gnosticismului (-/+); 3. Simon nu este nici gnostic, nici autorul Revelației (-/-); 4. Simon este atît cel dintîi gnostic, cît și autorul Revelației, mai Întîi unul, apoi celălalt (+/+). Învățați din toate timpurile au fost fascinați de cîte
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
nu ne pot ajuta să stabilim adevărul: 1. Revelația este veritabila doctrină a lui Simon, restul e născocire (+/-); 2. Simon nu poate să fi scris Revelația, el fiind adevăratul părinte al gnosticismului (-/+); 3. Simon nu este nici gnostic, nici autorul Revelației (-/-); 4. Simon este atît cel dintîi gnostic, cît și autorul Revelației, mai Întîi unul, apoi celălalt (+/+). Învățați din toate timpurile au fost fascinați de cîte una din aceste ipoteze. Nici nu e de mirare că au luat naștere de aici
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
doctrină a lui Simon, restul e născocire (+/-); 2. Simon nu poate să fi scris Revelația, el fiind adevăratul părinte al gnosticismului (-/+); 3. Simon nu este nici gnostic, nici autorul Revelației (-/-); 4. Simon este atît cel dintîi gnostic, cît și autorul Revelației, mai Întîi unul, apoi celălalt (+/+). Învățați din toate timpurile au fost fascinați de cîte una din aceste ipoteze. Nici nu e de mirare că au luat naștere de aici interminabile dispute, căci sînt toate contradictorii și neverificabile În absolut aceeași
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
doctrina antebelică. J.M.A. Salles-Dabadie oscilează, dacă am Înțeles eu bine, Între ipoteza 1 (+/-) și ipoteza 4 (+/+), Însă numai datorită distracției crase, căci nu pare să fi băgat de seamă contradicția dintre Simon, cum este el Înfățișat de ereziologi, și Revelație. După ei, Revelația este opera neîndoielnică a lui Simon și precedă gnosticismul. A fost scrisă sub influența stoică, hermetică, platonică și filonică 36. Înainte de a merge mai departe, să examinăm sumar dosarul de gnostic al lui Simon. Mărturia cea mai
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
A. Salles-Dabadie oscilează, dacă am Înțeles eu bine, Între ipoteza 1 (+/-) și ipoteza 4 (+/+), Însă numai datorită distracției crase, căci nu pare să fi băgat de seamă contradicția dintre Simon, cum este el Înfățișat de ereziologi, și Revelație. După ei, Revelația este opera neîndoielnică a lui Simon și precedă gnosticismul. A fost scrisă sub influența stoică, hermetică, platonică și filonică 36. Înainte de a merge mai departe, să examinăm sumar dosarul de gnostic al lui Simon. Mărturia cea mai importantă se datorează
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
Împreună cu ereziologii de mai tîrziu, coroborează informațiile lui Irineu, potrivit cărora Simon este cel dintîi gnostic 42. Majoritatea Învățaților care s-au ocupat mai recent de Simon au optat pentru ipoteza negativă (-/-): el nu este nici gnostic, nici autor al Revelației. Astfel, pentru Karlmann Beyschlag Revelația nu are nici o legătură cu Simon, fiind un produs al platonismului din secolul al II-lea43. Însă doctrina originală a lui Simon n-ar fi nici gnostică. Toate informațiile cu privire la Simon au fost deformate de către ereziologi
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
coroborează informațiile lui Irineu, potrivit cărora Simon este cel dintîi gnostic 42. Majoritatea Învățaților care s-au ocupat mai recent de Simon au optat pentru ipoteza negativă (-/-): el nu este nici gnostic, nici autor al Revelației. Astfel, pentru Karlmann Beyschlag Revelația nu are nici o legătură cu Simon, fiind un produs al platonismului din secolul al II-lea43. Însă doctrina originală a lui Simon n-ar fi nici gnostică. Toate informațiile cu privire la Simon au fost deformate de către ereziologi, care au Încercat să facă
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
trecere În revistă a remarcabilelor analogii dintre Înțelepciunea biblică și Sophia gnostică a fost efectuată de George W. MacRae. Ambele sînt ipostaze divine, Își au locul În nori, sînt identificate cu Dumnezeu datorită aproprierii de Dumnezeu, comunică omenirii Înțelepciune și revelații, pogoară pe pămînt, urcă spre palatele cerești, joacă un rol În crearea lui Adam, se identifică cu Viața și cu Pomul Vieții 81. La acestea se poate adăuga mai sus-menționata „Înțelepciune a Morții”, Sophia negativă care Își face apariția În
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
și din acest motiv Demiurgul Îi interzice lui Adam să guste din fructele sale, În vreme ce un vultur trimis de Pleromă (În locul mai ambivalentului Șarpe) Îl va Îndemna să le guste. Aici, Șarpele este neîndoielnic rău; i se pune În seamă revelația concupiscenței și a nașterii, prin urmare se vădește a fi un instrument al Arhonților 126. Gelos pe Adam, Ialdabaot vrea să-și recapete Spiritul cu care Îl Înzestrase. Trimițînd asupra lui o toropeală (anaisthesia), Încearcă să-i extragă Inteligența-Lumină printr-
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
lui Luca”. Ce Îl făcea pe Marcion să fie atît de sigur că rezolvase enigma falsificării adevăratei evanghelii a lui Isus Cristos? Contrar practicii obișnuite În epoca lui, Marcion nu a pretins a fi avut parte de nici un fel de revelație directă care să-i fi indicat În mod infailibil ce era adevărat și ce era fals, În Noul Testament. El nu a făcut altceva decît să Întreprindă o laborioasă operație de logică și de filologie asupra textelor moștenite, străduindu-se să
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
nou legămînt”, revelînd o „viață nouă”, o „dărnicie nouă”, o „Îmbelșugare nouă”53. Vestea cea bună (euangelium) constă În răsturnarea valorilor pervertite ale unei lumi vechi și În Înlocuirea lor cu noile valori ale unei lumi noi, recent descoperită prin revelația lui Cristos. Nu e posibilă nici o nouă alianță cu un Dumnezeu vechi, fantasmă a tatălui real. Legămîntul este nou În măsura În care a fost stabilit Între omenire și un partener nou. Pentru ca ceva să fie nou, trebuie să fi fost necunoscut mai
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
cu un Dumnezeu mai Înalt, omul lui Marcion este creatura cea mai de jos și cea mai nefericită pe care mintea poate s-o conceapă. Antropologia lui Marcion este Într-adevăr una profund pesimistă. Oamenilor nu li se cuvine defel revelația Dumnezeului bun, aceasta nu e nici rezultatul unei relații și nici al vreunui merit al lor. Dumnezeul cel bun este total străin de lume și n-a mai fost vestit de nimeni pînă la Cristos. În vreme ce Demiurgul, divinitatea inferioară, Își
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
ca Dumnezeu În Vechiul Testament și la iudeo-creștini. În conformitate cu doctrina curentă a vehiculului astral al sufletului 76, Apelles socotea trupul lui Cristos alcătuit din pure elemente stelare. Apelles și-a trimis la Roma, În misiune, profetesa pe nume Filomena, ale cărei revelații le aprecia atît de mult, Încît le-a notat Într-o scriere a sa intitulată Phaneroseis 77. Apelles a continuat să predice marcionismul Într-un spirit În același timp mai radical antiiudaic și mai puțin anticosmic, căci lumea nu mai
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
le cerești) și propria sa persoană (a lui Isus) lipsită de apărare dinaintea tuturor, dinaintea colților panterei și ai elefantului, devorată de cei hrăpăreți, Înghițită de cei lacomi, amestecată și Întemnițată În tot ce există, legată de duhoarea Întunericului”77. Revelația făcută de Isus, totuna aici cu Arborele Cunoașterii 78, Îi Îngăduie lui Adam să ia cunoștință de starea jalnică În care se află. Povestea este continuată de Ibn al-Nad@1@m, după un tipar pe care l-am Întîlnit deja
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]